Christopher Alexander beroemde citaten

Tekeningen helpen mensen om ingewikkelde relaties tussen delen uit te werken.

Om ons weer een weg te banen naar een gedeelde taal, moeten we eerst leren patronen te ontdekken die diep zijn en in staat zijn leven te genereren.

Elke plaats krijgt zijn karakter door bepaalde patronen van gebeurtenissen die daar blijven gebeuren.... Deze patronen van gebeurtenissen zijn opgesloten in bepaalde geometrische patronen in de ruimte. Inderdaad, elk gebouw en elke stad is uiteindelijk gemaakt van deze patronen in de ruimte, en uit niets anders; zij [patronen in de ruimte] zijn de atomen en moleculen waaruit een gebouw of een stad is gemaakt.

Het is mogelijk om gebouwen te maken door patronen aan elkaar te rijgen, op een vrij losse manier. Een gebouw dat zo gemaakt is, is een verzameling patronen. Het is niet dicht. Het is niet diepgaand. Maar het is ook mogelijk om patronen zo samen te stellen dat veel patronen elkaar overlappen in dezelfde fysieke ruimte: het gebouw is zeer dicht; het heeft vele betekenissen gevangen in een kleine ruimte; en door deze dichtheid wordt het diepgaand.

Er is één tijdloze manier van bouwen. Het is duizend jaar oud, en vandaag de dag hetzelfde als het ooit is geweest. De grote traditionele gebouwen uit het verleden, de dorpen en tenten en tempels waarin de mens zich thuis voelt, zijn altijd gemaakt door mensen die heel dicht bij het centrum van deze weg waren.

Complexiteit is een van de grote problemen in milieuontwerp.

Mensen worden diep gevoed door het proces van het creëren van heelheid.

Er is een mythe, soms wijdverspreid, dat een persoon alleen innerlijk werk hoeft te doen...dat een mens volledig verantwoordelijk is voor zijn eigen problemen; en dat om zichzelf te genezen, hij alleen zichzelf hoeft te veranderen....Het feit is dat een persoon zo gevormd is door zijn omgeving, dat zijn staat van harmonie volledig afhangt van zijn harmonie met zijn omgeving.

Als je dit eenmaal begrijpt, kun je je kamer levend maken; je kunt samen met je gezin een huis ontwerpen; een tuin voor je kinderen; plaatsen waar je kunt werken; prachtige terrassen waar je kunt zitten en dromen.

De meeste prachtige plekken in de wereld zijn niet gemaakt door architecten, maar door mensen.

Kortom, geen enkel patroon is een geïsoleerde entiteit. Elk patroon kan in de wereld alleen bestaan in de mate die wordt ondersteund door andere patronen: de grotere patronen waarin het is ingebed, de patronen van dezelfde grootte die het omringen en de kleinere patronen die erin zijn ingebed.

Uit een opeenvolging van deze individuele patronen zullen hele gebouwen met het karakter van de natuur zich in je gedachten vormen, net zo gemakkelijk als zinnen.

Alle materie / ruimte heeft een zekere mate van" zelf " in zich, en dit zelf, of hoe dan ook een aspect van het persoonlijke, is iets dat alle materie/ruimte en alles wat we als materie kennen, maar nu denken mechanisch te zijn, doordringt.

De gebouwen die ik Bouw hebben vaak een droomachtige werkelijkheid. Ik bedoel daarmee niet dat ze een fantasiekwaliteit hebben, in feite integendeel. Ze bevatten in zekere mate de ingrediënten die dromen hun kracht geven... dingen die heel dicht bij ons staan.

Ik bedoel, het maken van simulaties van wat je gaat bouwen is enorm nuttig als je feedback van hen kunt krijgen die je vertellen waar je fout bent gegaan en wat je eraan kunt doen.

Sprekend als een bouwer, als je iets begint, moet je een visie hebben van het ding dat voortkomt uit je instinct om te behouden en te verbeteren wat er is.

Ik geloof dat alle centra die in de ruimte verschijnen - of ze nu hun oorsprong hebben in biologie, in fysieke krachten, in zuivere geometrie, in kleur-gewoon gelijk zijn in die zin dat ze allemaal de ruimte bezielen. Het is deze geanimeerde ruimte die zijn functionele effect heeft op de wereld, die de manier bepaalt waarop dingen werken, die de aanwezigheid van harmonie en leven regelt.

Het verschil tussen de beginner en de meester is eenvoudig dat de beginner nog niet heeft geleerd hoe hij dingen zo moet doen dat hij zich kleine fouten kan veroorloven. De meester weet dat de volgorde van zijn acties hem altijd in staat zal stellen zijn fouten een beetje verder te verbergen. Het is deze eenvoudige maar essentiële kennis die het werk van een meester timmerman zijn prachtige, soepele, ontspannen en bijna onbezorgde eenvoud geeft.

Tegenwoordig lijkt het proces van groei en ontwikkeling er bijna nooit in te slagen om deze subtiele balans te creëren tussen het belang van de afzonderlijke delen en de samenhang van de omgeving als geheel. Het een of het ander domineert altijd.

De structuur van het leven die ik in gebouwen heb beschreven - de structuur waarvan ik geloof dat het objectief is - is diep en onlosmakelijk verbonden met de menselijke persoon en met de diepste aard van het menselijk gevoel.

Om de tijdloze weg te zoeken, moeten we eerst de kwaliteit kennen zonder een naam. Er is een centrale kwaliteit die het basiscriterium is van leven en geest in een mens, een stad, een gebouw of een wildernis. Deze kwaliteit is objectief en nauwkeurig, maar kan niet worden genoemd.

Wanneer je iets maakt, is het schoonmaken van structurele puin een van de meest vitale dingen die je doet.

Hoe meer leefpatronen er zijn in een plaats - een kamer, een gebouw of een stad - hoe meer het tot leven komt als een geheel, hoe meer het gloeit, hoe meer het dat zelfvoorzienende vuur heeft dat de kwaliteit is zonder naam.

In een organische omgeving is elke plaats uniek, en de verschillende plaatsen werken ook samen, zonder delen die overblijven, om een globaal geheel te creëren - een geheel dat kan worden geïdentificeerd door iedereen die er deel van uitmaakt.

De specifieke patronen, waaruit een gebouw of een stad is gemaakt, kunnen levend of dood zijn. Voor zover ze leven, laten ze onze innerlijke krachten los en bevrijden ze ons; maar als ze dood zijn, houden ze ons opgesloten in een innerlijk conflict.

Iedereen is zich ervan bewust dat het grootste deel van de gebouwde omgeving vandaag een natuurlijke orde mist, een orde die zich zeer sterk presenteert op plaatsen die eeuwen geleden werden gebouwd

Alle ruimte en materie, organisch of anorganisch, heeft een zekere mate van leven in zich, en materie/ruimte is meer of minder levend volgens zijn structuur en rangschikking.

Men begint te denken met die nieuwe bouwsteen, in plaats van met kleinere stukken. En tot slot, de dingen die lijken op elementen lossen op, en laten een weefsel van relaties achter, dat is het spul dat zich eigenlijk herhaalt, en de structuur geeft aan een gebouw of een stad.

We zoeken naar een soort harmonie tussen twee immateriële zaken: een vorm die we nog niet hebben ontworpen en een context die we niet goed kunnen beschrijven.

Wanneer ze een keuze hebben, zullen mensen altijd aangetrokken worden tot die kamers die aan twee kanten licht hebben, en de kamers die alleen aan één kant verlicht zijn, ongebruikt en leeg laten.

In mijn leven als architect ontdekte ik dat het enige dat jonge professionals, nieuwe studenten het meest belemmert, hun acceptatie is van normen die te laag zijn.

Het is niet mogelijk om grote gebouwen te maken, of grote steden, mooie plaatsen, plaatsen waar je jezelf voelt, plaatsen waar je je levend voelt, behalve door deze weg te volgen. En zoals je zult zien, zal deze weg iedereen die ernaar zoekt naar gebouwen leiden die zelf zo oud zijn in hun vorm, zoals de bomen en heuvels, en zoals onze gezichten zijn.

Op geometrisch niveau zien we bepaalde fysieke elementen eindeloos herhaald, gecombineerd in een bijna eindeloze verscheidenheid aan combinaties... Het is raadselachtig om te beseffen dat de elementen, die elementaire bouwstenen lijken, blijven variëren en elke keer dat ze zich voordoen anders zijn .... Als de elementen elke keer dat ze zich voordoen verschillend zijn, kunnen het blijkbaar niet de elementen zelf zijn die zich in een gebouw of stad herhalen; deze zogenaamde elementen kunnen niet de ultieme "atomaire" bestanddelen van de ruimte zijn.