Neil Postman beroemde citaten

De schok van de technologie van de twintigste eeuw verdoofde onze hersenen en we beginnen net het spirituele en sociale puin op te merken dat onze technologie over ons heeft verspreid.

Als ouders de kindertijd voor hun eigen kinderen willen behouden, moeten ze het ouderschap zien als een daad van rebellie tegen de cultuur.

Wat Orwell vreesde waren degenen die boeken zouden verbieden. Huxley vreesde dat er geen reden zou zijn om een boek te verbieden, want er zou niemand zijn die er een wilde lezen. Orwell vreesde degenen die ons van informatie zouden beroven. Huxley vreesde degenen die ons zoveel zouden geven dat we zouden worden gereduceerd tot passiviteit en egoïsme. Orwell vreesde dat de waarheid voor ons Verborgen zou blijven. Huxley vreesde dat de waarheid zou verdrinken in een zee van irrelevantie.

We hadden geleerd hoe we dingen moesten uitvinden, en de vraag waarom we dingen uitvonden, werd minder belangrijk. Het idee dat als iets gedaan kon worden, het gedaan moest worden, werd geboren in de negentiende eeuw. En samen met het ontwikkelde zich een diep geloof in alle principes waardoor uitvinding slaagt: objectiviteit, efficiëntie, expertise, standaardisatie, meting en vooruitgang. Men kwam ook tot de overtuiging dat de motor van technologische vooruitgang het meest efficiënt werkte wanneer mensen niet als kinderen van God of zelfs als burgers werden opgevat, maar als consumenten, dat wil zeggen als markten.

Televisie verandert de Betekenis van' geïnformeerd zijn ' door een soort informatie te creëren die terecht desinformatie zou kunnen worden genoemd. Desinformatie betekent geen valse informatie. Het betekent misleidende informatie-misplaatste, irrelevante, gefragmenteerde of oppervlakkige informatie-informatie die de illusie creëert iets te weten, maar die in feite iemand wegleidt van het weten.

Het is niet nodig om iets te verbergen voor een publiek dat ongevoelig is voor tegenstrijdigheid en dat wordt verdoofd door technologische afleidingen.

Ik geloof dat ik me niet vergis door te zeggen dat het christendom een veeleisende en serieuze religie is. Als het zo gemakkelijk en vermakelijk wordt geleverd, is het een heel ander soort religie.

Alles op onze achtergrond heeft ons voorbereid om een gevangenis te kennen en te weerstaan wanneer de poorten om ons heen beginnen te sluiten . . . Maar wat als er geen geschreeuw van angst te horen is? Wie is bereid de wapens op te nemen tegen een zee van amusement? Bij wie klagen wij, en wanneer, en op welke toon, wanneer ernstige discours oplost in giechelen? Wat is het tegengif tegen het uitlekken van een cultuur door lachen?

Wanneer een bevolking wordt afgeleid door trivia, wanneer het culturele leven opnieuw wordt gedefinieerd als een eeuwigdurende ronde van amusement, wanneer serieus openbaar gesprek een vorm van babypraat wordt, wanneer, kortom, een volk een publiek wordt en hun openbare zaken een vaudeville-act, dan bevindt een natie zich in gevaar; cultuur-dood is een duidelijke mogelijkheid.

Op zijn best kan scholing gaan over hoe je een leven kunt maken, wat heel anders is dan hoe je een bestaan kunt maken.

School heeft nooit echt over geïndividualiseerd leren, maar over hoe te worden gesocialiseerd als een burger en als een mens, zodat we, we hebben belangrijke regels op school, altijd de nadruk leggen op het feit dat men deel uitmaakt van een groep.

Als studenten een gedegen opleiding krijgen in de geschiedenis, sociale effecten en psychologische vooroordelen van technologie, kunnen ze volwassen worden die technologie gebruiken in plaats van er door gebruikt te worden.

Kinderen gaan als vraagtekens naar school en vertrekken als menstruatie.

Mensen in nood zullen soms de voorkeur geven aan een probleem dat bekend is boven een oplossing die dat niet is.

Het grootste deel van ons dagelijkse nieuws is inert, bestaande uit informatie die ons iets geeft om over te praten, maar niet tot enige zinvolle actie kan leiden. (68).

We meten een cultuur niet aan de hand van de output van onverbloemde trivialiteiten, maar aan de hand van wat zij als belangrijk beschouwt.

. . . Amerikanen zijn de best vermaakte en waarschijnlijk de minst goed geïnformeerde mensen in de westerse wereld.

Ik denk niet dat iemand van ons veel kan doen aan de snelle groei van nieuwe technologie. Een nieuwe technologie helpt de economie van brandstof te voorzien en elke discussie over het vertragen van de groei ervan moet rekening houden met economische gevolgen. Het is echter mogelijk voor ons om te leren hoe we ons eigen gebruik van technologie kunnen beheersen.

Computers zijn slechts ingenieuze apparaten om onbelangrijke functies te vervullen. De computerrevolutie is een explosie van onzin.

De manier waarop de foto de ervaring vastlegt, is ook anders dan de manier van taal. Taal is alleen zinvol als het wordt gepresenteerd als een reeks stellingen. De Betekenis wordt vervormd wanneer een woord of zin, zoals wij zeggen, uit de context wordt gehaald; wanneer een lezer of luisteraar wordt beroofd van wat er voor en na is gezegd. Maar er bestaat niet zoiets als een foto die uit zijn context wordt gehaald, want een foto vereist er geen. In feite is het doel van fotografie om beelden te isoleren van de context, om ze op een andere manier zichtbaar te maken.

Vergis je niet: het labelen van iemands taal als' seksistisch ' houdt een politiek oordeel in en impliceert de wenselijkheid van een bepaalde sociologische doctrine. Men kan voorstander zijn van die leer (zoals ik geloof dat ik ben), maar het is een heel andere zaak om schrijvers door edicten en censuur te dwingen het te aanvaarden.

Je kunt niet vermijden om oordelen te vellen, maar je kunt je meer bewust worden van de manier waarop je ze maakt. Dit is van cruciaal belang, want zodra we iemand of iets beoordelen, hebben we de neiging om niet meer aan hen of het te denken.

Mensen zoals wij zien misschien niets wonderlijks in het schrijven, maar onze antropologen weten hoe vreemd en magisch het lijkt voor een puur mondeling volk - een gesprek met niemand en toch met iedereen. Wat is er vreemder dan de stilte die men tegenkomt bij het beantwoorden van een vraag aan een tekst? Wat is er meer metafysisch raadselachtig dan een ongezien publiek aan te spreken, zoals elke schrijver van boeken moet doen? En zichzelf corrigeren omdat men weet dat een onbekende lezer het afkeurt of verkeerd begrijpt?

Maar uiteindelijk biedt de wetenschap niet de antwoorden die de meesten van ons nodig hebben. Het verhaal over onze oorsprong en ons einde is op zijn zachtst gezegd onbevredigend. Op de vraag: "Hoe is het allemaal begonnen?"waarschijnlijk door een ongeluk."Op de vraag, "Hoe zal het allemaal eindigen?"waarschijnlijk door een ongeluk. En voor veel mensen is het toevallige leven niet de moeite waard. Bovendien heeft de wetenschap-god geen antwoord op de vraag: "Waarom zijn wij hier? en op de vraag: "welke morele instructies geef je ons?"de wetenschap-god zwijgt.

Lezen is de plaag van de kindertijd omdat het in zekere zin volwassenheid creëert.

Het is niet helemaal waar dat een tv-producent of verslaggever volledige controle heeft over de inhoud van programma ' s. De Interesses en neigingen van het publiek hebben net zo veel te maken met wat er op televisie is als de ideeën van de producent en verslaggever.

Als we kunnen zeggen dat het tijdperk van Andrew Jackson het politieke leven uit de handen van aristocraten heeft genomen en het aan de massa heeft overgedragen, dan kunnen we met gelijke rechtvaardiging zeggen dat het tijdperk van de televisie de politiek helemaal van de volwassen geest heeft weggenomen.

Cyberspace 'is een metaforisch idee dat verondersteld wordt de ruimte te zijn waar je bewustzijn zich bevindt wanneer je bijvoorbeeld computertechnologie op Internet gebruikt, en ik weet niet helemaal zeker of het zo' n nuttige term is, maar ik denk dat dat is wat de meeste mensen ermee bedoelen.

In Rusland worden schrijvers met ernstige grieven gearresteerd, terwijl ze in Amerika alleen maar te zien zijn in televisie-talkshows, waar alleen hun ontwikkeling wordt gearresteerd.

Ik ben geen Luddiet. Ik ben achterdochtig over technologie. Ik ben me volkomen bewust van de voordelen ervan, maar ik probeer ook aandacht te besteden aan enkele van de negatieve effecten.

Via de computer, zeggen de heralds, zullen we onderwijs beter maken, religie beter, politiek beter, onze geest beter-het beste van alles, onszelf beter. Dit is natuurlijk onzin, en alleen de jongeren of de onwetenden of de dwazen konden het geloven.

[Het] is niet dat televisie vermakelijk is, maar dat het entertainment zelf het natuurlijke formaat heeft gemaakt voor de weergave van alle ervaring. […] het probleem is niet dat de televisie presenteert ons met onderhoudend onderwerp, maar dat alle onderwerp wordt gepresenteerd als onderhoudend. (87)

Maar het is veel later in het spel nu, en onwetendheid van de score is onvergeeflijk. Onbewust zijn dat een technologie is uitgerust met een programma voor sociale verandering, volhouden dat technologie neutraal is, de veronderstelling maken dat technologie altijd een vriend van cultuur is, is op dit late uur domheid duidelijk en eenvoudig.

Technologie heeft altijd onvoorziene gevolgen, en het is niet altijd duidelijk, in het begin, wie of wat zal winnen, en wie of wat zal verliezen...

Televisie is de belangrijkste manier van onze cultuur om over zichzelf te weten. Daarom-en dit is het kritieke punt-hoe televisie de wereld in scène zet, wordt het model voor hoe de wereld op de juiste manier moet worden opgevoerd. Het is niet alleen dat entertainment op het televisiescherm de metafoor is voor alle discours. Het is dat buiten het scherm dezelfde metafoor overheerst. (92)

De lezer moet gewapend komen, in een ernstige staat van intellectuele paraatheid. Dit is niet gemakkelijk, want hij komt alleen tot de tekst. Bij het lezen zijn iemands antwoorden geïsoleerd, iemands intelligentie wordt teruggeworpen op zijn eigen middelen. Geconfronteerd worden met de koude abstracties van gedrukte zinnen is naar taal kijken zonder de hulp van schoonheid of gemeenschap. Lezen is dus van nature een serieuze zaak. Het is natuurlijk ook een in wezen rationele activiteit.

Onthoud: om een perceptie te veranderen, moet je gefrustreerd zijn in je acties of je doel veranderen.

Want uiteindelijk probeerde hij ons te vertellen wat de mensen in 'Brave New World' trof, was niet dat ze lachten in plaats van te denken, maar dat ze niet wisten waar ze om lachten en waarom ze waren gestopt met denken.

Het idee om wat mensen de 'entertainmentcultuur' noemen als een focus van studie te nemen, inclusief Historisch Perspectief, is geen slecht idee.

...er moet een volgorde zijn om te leren, dat doorzettingsvermogen en een zekere mate van transpiratie onmisbaar zijn, dat individuele genoegens vaak ondergedompeld moeten worden in het belang van groepscohesie, en dat leren kritisch te zijn en conceptueel en rigoureus te denken niet gemakkelijk voor de jongeren komt, maar hard bevochten overwinningen zijn.

Niets kan meer misleidend zijn dan het idee dat computertechnologie het tijdperk van informatie introduceerde. De drukpers begon dat tijdperk, en we zijn er sindsdien niet meer vrij van geweest.

Mensen van een televisiecultuur hebben zowel auditieve als visuele "plain language" nodig en zullen zelfs zover gaan dat ze het in sommige omstandigheden wettelijk vereisen. De Gettysburg Address zou waarschijnlijk grotendeels onbegrijpelijk zijn geweest voor een publiek in 1985.

Onze politiek, religie, nieuws, atletiek, onderwijs en handel zijn getransformeerd in congenial adjuncts van de showbusiness, grotendeels zonder protest of zelfs veel populaire aandacht. Het resultaat is dat we een volk zijn dat op het punt staat om onszelf tot de dood te amuseren.

Onze priesters en presidenten, onze chirurgen en advocaten, onze opvoeders en nieuwslezers hoeven zich minder zorgen te maken over het voldoen aan de eisen van hun discipline dan over de eisen van goed showmanship.

Er is geen manier om een leerling te helpen gedisciplineerd, actief en grondig betrokken te zijn, tenzij hij een probleem als een probleem beschouwt of wat er ook geleerd moet worden als de moeite waard om te leren, en tenzij hij een actieve rol speelt bij het bepalen van het proces van oplossing.

Amerika werd gesticht door intellectuelen, een zeldzame gebeurtenis in de geschiedenis van moderne Naties we zouden zelfs kunnen zeggen dat Amerika werd gesticht door intellectuelen, waarvan het ons twee eeuwen en een communicatie-revolutie heeft gekost om te herstellen.

'De wetenschappelijke methode', schreef Thomas Henry Huxley ooit, ' is niets anders dan de normale werking van de menselijke geest. Dat wil zeggen, wanneer de geest werkt; dat wil zeggen verder, wanneer hij bezig is zijn fouten te corrigeren.

Alles wat we weten heeft zijn oorsprong in vragen. Vragen, zouden we kunnen zeggen, zijn de belangrijkste intellectuele instrumenten waarover de mens beschikt.

Het punt is dat diepgaande maar tegenstrijdige ideeën naast elkaar kunnen bestaan, als ze zijn opgebouwd uit verschillende materialen en methoden. en hebben verschillende doeleinden. Elk vertelt ons iets belangrijks over waar we staan in het universum, en het is dwaas om erop te staan dat ze elkaar moeten verachten.

De wetenschappelijke methode", schreef Thomas Henry Huxley ooit, " is niets anders dan de normale werking van de menselijke geest."Dat wil zeggen, wanneer de geest werkt; dat wil zeggen verder, wanneer hij bezig is zijn fouten te verdraaien. Vanuit dit standpunt kunnen we concluderen dat wetenschap geen natuurkunde, biologie of scheikunde is-zelfs geen "onderwerp" - maar een morele imperatief getrokken uit een groter verhaal waarvan het doel is om perspectief, evenwicht en nederigheid te geven aan leren.