Michael Connelly beroemde citaten

Als het systeem zich afkeert van de misstanden die de schuldigen worden aangedaan, wie kan dan de volgende zijn, behalve de onschuldigen?

Hoe ik werk is dat ik een verhaal schrijf dat ik graag wil lezen. Dan vlieg je naar Parijs of Sydney en de interviewers praten over de grotere betekenis van je werk.

Ik denk dat boeken met zwakke of doorschijnende plots kunnen overleven als het personage dat langs het pad wordt getekend rijk, interessant en veelzijdig is. Het tegenovergestelde is niet waar.

De ingebouwde vorm is een raamkozijn. Je kunt dit genre [misdaadfictie] gebruiken om te gaan waar je wilt gaan, en te verkennen wat je wilt verkennen. In sommige opzichten geeft het je veel vrijheid omdat je een kader hebt waar lezers naar op zoek zijn.

De ondergaande zon verbrandde de hemel roze en Oranje in dezelfde heldere tinten als de badpakken van surfers. Het was een prachtige misleiding, dacht Bosch, toen hij noordwaarts over de Hollywood Freeway naar huis reed. Sunsets deed dat hier. Je liet vergeten dat het de smog was die hun kleuren zo schitterend maakte, dat achter elke mooie foto een lelijk verhaal kon zitten.

Misschien heeft het iets te maken met het feit dat ik lange tijd verslaggever ben, dat ik meestal niet naar kranten en televisie kijk voor inspiratie.

Weet je wat ik deed nadat ik mijn eerste roman schreef? Ik hield mijn mond en schreef er nog drieëntwintig.

De schrijfethiek werd beïnvloed-als je elke dag moet schrijven, bestaat er niet zoiets als writer ' s block.

Er is geen cliënt zo eng als een onschuldige man.

Ik heb 20 jaar lang minstens één boek per jaar kunnen schrijven, en ik denk niet dat ik dat soort drive zou hebben gehad als ik niet uit de journalistieke business was gekomen.

Ik ben een leerling van Raymond Chandler, die in zijn essays zei dat er een kwaliteit van verlossing is in alles wat kunst kan worden genoemd.

Het personage kan nooit statisch zijn van boek tot boek. Mensen denken misschien dat je een nieuw complot verzint en deze man erin steekt. Hij moet elke keer zo nieuw zijn als de plot.

Je kunt een gewonde ziel niet repareren met een pleister.

Elke schrijver graaft liever in personages dan in mooie plots.

Los Angeles was het soort plek waar iedereen van ergens anders kwam en niemand echt anker liet vallen. Het was een voorbijgaande plaats. Mensen aangetrokken door de droom, mensen die vluchten voor de nachtmerrie. Twaalf miljoen mensen en allemaal klaar om er een pauze voor te maken als dat nodig is. Figuurlijk, letterlijk, metaforisch -- hoe je het ook wilt bekijken -- iedereen in L. A. heeft een tas ingepakt. Voor het geval dat.

Ik was verliefd op detectives als tiener. Ik vond het leuk wat ze deden-dingen samenvoegen, nadenken over situaties. Maar om daar te komen? Acht tot tien jaar in een patrouillewagen? Dat had ik niet in me. Ik wilde mensen niet vertellen wat ze moesten doen.

Heeft hij het gedaan?"Ze stelde altijd de irrelevante vraag. Het maakte niet uit in termen van de strategie van de zaak of de verdachte het "deed" of niet. Wat er toe deed was het bewijs tegen hem-het bewijs-en of en hoe het kon worden geneutraliseerd. Mijn taak was om het bewijs te begraven, om het bewijs een grijstint te geven. Grijs was de kleur van redelijke twijfel.

Als verslaggever ontwikkel je een oor voor dialoog omdat het jouw taak is om het nauwkeurig vast te leggen.

Toen ik een tiener was, was ik een vraatzuchtige lezer van misdaadfictie, maar alleen hedendaagse boeken.

Je kunt verliefd worden en vele malen vrijen, maar er is maar één kogel met je naam gegraveerd op de zijkant. En als je het geluk hebt om neergeschoten te worden met die kogel dan geneest de wond nooit.

Momentum was momentum, of je het nu vond in muziek of op straat of in de beat van je eigen hart.

Schrijf elke dag, ook al is het maar een alinea.

Dat is de ironie in het werk: de beste verhalen zijn de ergste dingen die gebeuren. Mijn beste tijden waren de slechtste van iemand anders.

Ik zie mensen op twee manieren. Ze zijn ofwel oog-voor-oog mensen of ze zijn turn-the-cheek mensen.

Nu schrijf ik over het hedendaagse Los Angeles vanuit het geheugen. Mijn proces was om rond te hangen, te observeren, te onderzoeken waar ik over schreef, en bijna onmiddellijk terug te gaan naar mijn kantoor en die secties te schrijven. Het was dus een zeer nauwe overdracht tussen observatie en schrijven.

Op een dagdromen manier, Ik denk dat het best cool zou zijn om een film te regisseren. Maar ik ben op film en TV geweest en weet dat het hard werken is. Ik leid het graag in mijn hoofd. Het is makkelijker.

Actie en avontuur op land en zee-meer kun je niet vragen. Maar Robert Kurson verhoogt de inzet in Pirate Hunters met een reeks van mysterie en een vloot van kleurrijke personages verspreid over vier eeuwen. Dit is een geweldige zomerlezing!

Op de lange termijn worden alle fouten rechtgezet, wordt elke min gelijkgesteld met een plus, worden de kolommen opgeteld en worden de totalen correct bevonden. Maar dat is op de lange termijn. We moeten op korte termijn leven en de zaken zijn daar vaak onrechtvaardig. De compensatie voor ons van het universum zorgt ervoor dat alle rekeningen gelijk uitkomen, maar ze vermalen zowel de goeden als de slechten in het proces.

..het is hoe een persoon zijn verlangens gaat uitdoven of er onbeantwoord mee leeft dat de lezers een glimp van zijn ware karakter krijgen.

Er is niets wat je aan het verleden kunt doen, behalve het daar houden.

Wat belangrijk is, is niet wat je hoort zeggen, het is wat je observeert.

Ik heb door de jaren heen geleerd dat soms als je dezelfde vraag meer dan eens stelt, je verschillende antwoorden krijgt.

Je weet dat je af en toe verbrand gaat worden. Het is gewoon een deel van het spel. Dus als het gebeurt moet je jezelf oppakken, stof jezelf af en vergeet het want ze staan op het punt om de bal weer te breken.

Iedereen telt of niemand telt

Er waren een miljard lichten aan de horizon en ik wist dat ze allemaal samen niet genoeg waren om de duisternis in de harten van sommige mannen te verlichten.

Er is geen einde aan de dingen in het hart. ...ze begreep dat als je iets ter harte nam, het echt in die rode fluwelen plooien bracht, het er altijd voor je zou zijn. Wat er ook gebeurde, het zou daar wachten. Ze zei dat dit een persoon, een plaats, een droom kon betekenen. Missie. Alles heilig. Ze vertelde me dat het allemaal verbonden is in die geheime plooien. Altijd. Het maakt allemaal deel uit van hetzelfde en zal er altijd zijn, met dezelfde slag als je hart.

Ga geen geweten op me laten groeien", zei ik. "Ik ben op die weg geweest. Het leidt je niet naar iets goeds.

Wat is jaloezie anders dan een weerspiegeling van je eigen falen?

Als bassist kon hij nooit echt een sideman zijn. Hij was altijd het anker. Hij reed de beat. zelfs als het achter Miles Davis ' Hoorn zat.

Ze weigerde de simpele waarheid te accepteren dat hoe beter je was, hoe groter de bedreiging was voor degenen aan de top....

Ik heb 11 van mijn boeken verkocht aan Hollywood. Er liggen allerlei boeken op de planken in Hollywood omdat de scripts de personages niet vastlegden.

Ik realiseer me nu dat ik er een heel boek uit had kunnen krijgen en dus denk ik dat dat een grote fout was. Maar de waarheid is dat je schrijft in het moment en met je hoofd naar beneden en er is geen weg terug dat ik me kon voorstellen dat Harry de levensduur had die hij heeft gehad.

Ik zou heel weinig veranderen omdat ik heel, heel veel geluk heb gehad. Veel dingen vielen voor mij gewoon door toeval op hun plaats. Als dat gebeurt, wil je echt niets veranderen, zelfs als je dat zou kunnen. Redactioneel mijn spijt is weinig en voor het grootste deel gering. Ik kijk terug op mijn eerste gepubliceerde boek en denk dat ik het te lang heb vastgehouden, te lang heb babied.

Ik zag een sneak preview van Jack Reacher en give two thumbs up to Tom Cruise. Hij heeft goed werk geleverd met de rol.

Ik denk dat er een algemene misvatting is dat alles wat snel geschreven is kwaliteit mist, en dat geloof ik niet.

Ik ben altijd op zoek naar manieren om de schrijfervaring op te schudden, omdat ik denk dat het helpt.

Ik denk dat er enorme verliezen zouden zijn als er geen kranten waren. Ik weet dat alles naar het Internet verschuift en sommige mensen zouden zeggen: 'nieuws is nieuws, waar je het over hebt is een verandering van consumptie, niet het product dat er is."Maar ik denk dat er een verandering is.

Ik zal onder de indruk moeten zijn en me zelfverzekerd moeten voelen in de mensen aan wie ik een boek geef - of ik ga het niet doen. Als je het aan hen geeft, ben je eruit. Je hebt er geen controle over.

Las Vegas was zo. Er was een viscerale aantrekkingskracht hier. De gewaagde belofte van geld en seks. Maar de eerste was een gebroken belofte, een luchtspiegeling, en de tweede was beladen met gevaar, kosten, fysieke en mentale risico ' s. Hier vond het echte gokken plaats in deze stad.

Ik schreef mijn eerste echte moordverhaal als journalist voor de Daytona Beach News Journal in 1980. Het ging over een lichaam gevonden in het bos. Later werd de moord gekoppeld aan een seriemoordenaar die later werd gepakt en geëxecuteerd voor zijn misdaden.