Lee Child beroemde citaten

Stel je de opschudding voor als de federale overheid iedereen een radiozender om hun nek wil laten dragen zodat we hun bewegingen kunnen volgen. Maar mensen dragen gelukkig hun mobiele telefoons in hun portemonnees en zakken.

Verspreid liefde en begrip, " zei Reacher. gebruik geweld indien nodig.

Hoop op het beste, plan voor het ergste.

Ik wil de wereld niet rechtzetten... Ik hou niet van mensen die de wereld verkeerd doen.

Zolang lezers blijven lezen en mijn uitgevers blijven publiceren, ben ik van plan door te gaan met schrijven. Ik zou een idioot moeten zijn om opgebrand te zijn in deze baan.

Don ' t get it right-get it WRITTEN!

Ik ben rijk. Alles hebben wat je nodig hebt is de definitie van welvaart.

De manier om een thriller te schrijven is door aan het begin een vraag te stellen en aan het eind te beantwoorden.

Ik zat in de machine. Mijn hele leven. Toen hoestte de machine en spuugde me uit. Dus ik dacht, oké, als ik eruit ben, ben ik eruit. Helemaal naar buiten. Ik was een beetje boos en het was waarschijnlijk een onvolwassen reactie. Maar ik raakte eraan gewend.

Iemand die minder geluk heeft dan jij verdient het beste wat je kunt geven. Vanwege plicht, eer en dienst. Begrijp je die woorden? Je zou je werk goed moeten doen, en je zou het goed moeten doen, simpelweg omdat je het kunt, zonder op zoek te gaan naar een waarschuwing of beloning.

Ik heb een stimulerende omgeving nodig om te schrijven omdat mijn boeken met 100 mijl per uur per keer worden gereden.

Mensen die een bril dragen, zonder die bril zien ze er altijd ongefocust en kwetsbaar uit. In de open lucht. Een laag verwijderd.

Ik had ooit een leraar, ergens op de lagere school. Filippijnen, denk ik, omdat ze altijd een grote witte hoed droeg. Het was ergens warm. Ik was altijd twee keer zo groot als de andere kinderen, en ze zei altijd tegen me: tel tot tien voordat je boos wordt, Reacher. En ik heb al meer dan tien geteld. Ver voorbij.

Het Britse regelgevingssysteem werd herzien, zodat grotere winsten werden aangemoedigd, waardoor de mogelijkheid van grote uitgaven voor programmering werd weggenomen. Kwaliteit viel gewoon van een klif, en alle oude handen vertrokken of werden ontslagen omdat ze te duur waren.

Ik ben niet bang voor de dood. De dood is bang voor me.

Een kleine zak vullen betekent selecteren, kiezen en evalueren. Er is geen logisch einde aan dat proces. Al snel zou ik een grote tas hebben, en dan twee of drie. Een maand later zou ik zijn zoals de rest van jullie.

Hij pakte de moersleutel en brak de pols van de guy’s met het, een, en dan de andere pols, twee, en draaide zich om en deed hetzelfde met de man die de hamer had gehouden, drie, vier. De twee mannen waren de wapens van somebody’, bewust ingezet, en geen enkele soldaat liet een vijand’s Verlaten munitie op het veld in goede staat. De vrouw van de dokter keek vanuit de deur van de hut toe, allerlei terreur in haar gezicht. "Wat? Reacher vroeg haar.

Reacher zei: "Dus hier is het ding Brett. Of je haalt je hand van mijn borst, of ik haal hem van je pols.

Dit was als 13 juli 1943, de cruciale dag van de Slag om de Koersk. We waren als Alexander Vasilevsky, de Sovjet generaal. Als we nu aanvielen, op dit moment, moesten we doorgaan met aanvallen totdat de vijand van zijn voeten was gerend en de oorlog was gewonnen. Als we verzanden of zelfs maar een seconde pauzeerden om te ademen, zouden we opnieuw worden overrompeld.

Mensen, Reacher was er zeker van. Honden waren anders. Mensen hadden keuzevrijheid. Als een man of een vrouw grommend naar hem toe Rende, deden ze dat omdat ze dat wilden. Ze vroegen om wat ze kregen. Zijn antwoord was hun probleem. Honden waren anders. Geen vrije wil. Gemakkelijk misleid. Het roept een ethisch probleem op. Een hond neerschieten omdat hij ertoe was gebracht iets onverstandig te doen, was niet het soort dingen dat Reacher wilde doen.

Ik had nooit in geluk geloofd. Nooit een reden gehad. Ik heb er nooit op vertrouwd, omdat ik het nooit kon.

Ik weet dat ik slimmer ben dan een gordeldier

Ik ben geen zwerver. Ik ben een zwerver. Groot verschil.

Ik doe af en toe een feitencontrole. Anders dan dat de impact ervan is gewoon dat e-mail een revolutie heeft teweeggebracht in de communicatie voor mij, en mijn website heeft een gemeenschap van lezers opgebouwd, wat erg leuk is.

Voor mannen, als ze verzanden in verantwoordelijkheden, verplichtingen, bureaucratie, is het een fantasie om gewoon te denken aan het letterlijk afwerpen van alles, weglopen met helemaal niets, en gewoon de weg opgaan.

Ik had een korte theater achtergrond en hield van de backstage wereld er is meer backstage Werk in de televisie, dus ik zag een baan geadverteerd en toegepast, en kreeg het. Dat was in 1977, toen het vinden van een baan makkelijk was.

Vol spanning en spanning, maar ook slim en menselijk.

Dus, hoe blijf je in de wereld van entertainment zonder echt een andere baan te krijgen? Ik vond dat het enige logische antwoord was om schrijver te worden. Dus schreef ik het eerste boek-gedreven door een aantal zeer reële gevoelens van wanhoop - en het werkte.

Ik ben tegen elke vorm van censuur, vooral door de overheid. Maar het is gewoon gezond verstand dat producenten hun product met een soort van gevoeligheid moeten richten.

Je knoeit niet met de speciale onderzoekers.

Ze ontdekten hem in Juli en bleven boos tot augustus. Ze probeerden hem in September te vermoorden. Het was veel te vroeg. Ze waren er niet klaar voor. De poging mislukte. Het had een ramp kunnen zijn, maar het was eigenlijk een wonder. Omdat niemand het gemerkt heeft.

L. A. heeft een fantastische autoscene en omdat het klimaat zo zacht is, kunnen auto ' s eeuwig meegaan.

De meeste acteurs zijn klein, in ieder geval vergeleken met mij.

Wat mis ik aan het Verenigd Koninkrijk? Helaas, bijna niets. Misschien de middernachtzon, in juni in het noorden. Dat is alles.

Schrijven is showbusiness voor verlegen mensen. Zo zie ik het.

Intens levendige personages, vreselijke misdaden en een bruut diepgevroren landschap bewijzen allemaal zonder redelijke twijfel dat kou goed en kwaad net zo gemakkelijk voedt als warmte ... en dat Giles Blunt een geweldige misdaadschrijver is.

Voor mij is het einde van een boek net zo spannend als voor een lezer.

Britse misdaadverhalen zijn meestal zeer intern, psychologisch, claustrofobisch, zeer beperkt in termen van geografie.

We schrijven allemaal wensvervulling.

Een rustige omgeving is voor nadat ik klaar ben met werken.

Ik voelde me vervreemd door de ervaring en besloot om weg te blijven van zakelijke werkgelegenheid.

Ik heb het 'ding' uitgewerkt - de truc of de verrassing of het centrale feit. Dan begin ik ergens en laat het verhaal zichzelf uitwerken.

Het is altijd spannend als je een personage van een boek naar het scherm verplaatst. Altijd gespannen.

Ze is een weerspiegeling van mijn fascinatie voor de diversiteit van Amerika.ze is normaal in New York, maar een freak in Texas. Er zijn tientallen van dergelijke botsingen in Amerika.

Ik wilde dat lezers echt onzeker waren of ze de waarheid sprak of loog. Het betekende dat ze deels sympathiek en deels onsympathiek was, wat niet gemakkelijk was.

Ik voelde alleen uit persoonlijke observatie dat er niets meer ontwricht of vervreemd is dan een levenslang militair persoon die probeert om te gaan met het burgerleven. Het zijn twee volledig gescheiden planeten.

Ik kwam al vele, vele jaren heel vaak naar Amerika, dus ik had veel exposure - en misschien wel de beste soort exposure, omdat ik denk dat eerste indrukken erg belangrijk zijn. Misschien merk ik dingen op die gewoon subliminaal zijn voor mensen die hier de hele tijd wonen.

Ik hou van een bezoek aan LA. Het is een eindeloos fascinerende stad en is natuurlijk de entertainmenthoofdstad van Amerika. Elke keer als ik ga, word ik er weer verliefd op. Dat gezegd hebbende, het is niet het soort plek waar ik zou willen wonen.

De thriller is geen recente uitvinding. Het gaat waarschijnlijk terug naar de dageraad van het vertellen van verhalen.

De sleutel tot thrillers is plaatsvervangend plezier.