Harlan Coben beroemde citaten

De lelijkste waarheid was uiteindelijk nog steeds beter dan de mooiste leugens.

Alleen slechte schrijvers denken dat ze goed zijn.

Hoop kan het mooiste in de wereld zijn of het kan je hart verpletteren als een eierschaal.

Er zijn drie dingen die van iemand een schrijver maken: inspiratie, transpiratie en wanhoop.

Vertrouwen is zo. Je kunt het breken voor een goede reden. Maar het blijft gebroken.

Dit is de prijs die je betaalt voor het hebben van een geweldige vader. Je krijgt het wonder, de vreugde, de tedere momenten - en je krijgt ook de tranen aan het einde.

Een deel van de menselijke conditie is dat we allemaal denken dat we uniek complex zijn, terwijl iedereen iets eenvoudiger te lezen is. Dat is natuurlijk niet waar. We hebben allemaal onze eigen dromen en hoop en wensen en lust en hartzeer. We hebben allemaal ons eigen merk van gek

Ik zie het verschil tussen goed en kwaad graag als een soort foullijn bij een honkbalwedstrijd. Het is erg dun, het is gemaakt van iets heel Duns als kalk, en als je het kruist, begint het echt te vervagen waar eerlijk vuil wordt en vuil eerlijk wordt.

Een roman is als een worst. Misschien vind je de uiteindelijke smaak leuk, maar je wilt niet zien hoe het gemaakt is.

Je neemt je eigen weer mee naar de picknick.

Ik probeer mijn kinderen te benadrukken dat het kopen van iets nooit tot echt geluk leidt.

De werkelijke schrijftijd is een stuk korter dan de denktijd.

Uiteindelijk weten we wat ons gelukkig maakt. We weten ook wat ons ongelukkig maakt. Dat is de ironie. We weten het en toch verpesten we het nog steeds. Dat is een deel van de menselijke conditie, Nee, en waarom we eraan moeten werken.

Ik vroeg me af waarom Lucy die liedjes zo leuk vond. Begrijp je wat ik bedoel? Ze zit in het donker en luistert en huilt. Muziek doet dat met haar...Ik heb het lang niet begrepen. Maar nu wel. De droevige liedjes zijn een veilige pijn. Het is een afleiding. Het wordt gecontroleerd. En misschien helpt het je je voor te stellen dat echte pijn zo zal zijn. Maar dat is het niet. Lucy weet dat natuurlijk. Je kunt je niet voorbereiden op echte pijn. Je moet het je gewoon laten verscheuren.

Bij het schrijven van mijn eerste boek, denk ik achteraf dat ik erin ging zeggen: 'het gaat verkopen.'Ik verdiende genoeg om ergens rond een boek of twee te scharrelen' vertel het niemand. Ik ging van $50.000 naar $75.000, daarna $ 150.000 voor elk boek. Ik had nooit gedacht dat ik iets anders zou doen. Ik had genoeg aanmoediging.

Jaren vliegen voorbij, maar het hart blijft op dezelfde plaats.

Maar soms, misschien de meeste keren, is het niet zo duidelijk. Het is donker en je bent in de buurt van de rand van een klif, maar je beweegt langzaam, niet zeker in welke richting je gaat. Uw stappen zijn voorzichtig, maar ze zijn nog steeds blind in de nacht. Je beseft niet hoe dicht je bij de rand bent, hoe de zachte aarde zou kunnen weggeven, hoe je gewoon een beetje zou kunnen uitglijden en plotseling in het donker zou kunnen duiken.

Myron greep naar de telefoon en belde Win ' S nummer. Na de achtste ring begon hij op te hangen toen een zwakke, verre stem hoestte. "Hallo?"Winnen?"Ja."Gaat het?"Hallo?"Winnen?"Ja."Waarom duurde het zo lang voordat je de telefoon opnam?"Hallo?"Winnen?"Wie is dit?"Myron."Myron Bolitar?"Hoeveel andere Myrons ken je?"Myron Bolitar?"Nee, Myron Rockefeller."Er is iets mis", zegt Win. Wat?"Vreselijk verkeerd."Waar heb je het over?"Sommigen bellen me om zeven uur' s ochtends en doen alsof ze mijn beste vriend zijn."Sorry, Ik ben de tijd vergeten.

..."beter hebben liefgehad en verloren" onzin. Laat me het paradijs niet zien en brand het dan af.

Een danser op pauze benaderde hem. Ze glimlachte. Elke tand was in een andere richting gekanteld, alsof haar mond het meesterwerk was van een gekke orthodontist. "Hallo," zei ze. "Hallo."Je bent echt schattig."Ik heb geen geld. Ze draaide zich om en liep weg. Ah, romantiek.

Er is een bepaald lot aan het universum en een bepaalde willekeur.

Dus eigenlijk is je plan om hulpeloos rond te zwaaien.

Voor een korte tijd haatte ik ze. Maar als je erover nadenkt, wat voor nut heeft dat?Het kost zoveel om vast te houden aan haat-je verliest je grip op wat belangrijk is, weet je?

De eerste slok bier op een warme dag is als die eerste vingerdip wanneer je een nieuwe pot pindakaas opent.

Natuurlijk, op grotere schaal was het gezond om mensen te hebben waar je meer om gaf dan om jezelf. Dat wist ze. Maar toen was er de vreselijke angst dat je het zou verliezen. Ze zeggen dat je bezit bezit. Niet zo. Geliefden bezitten jou. Je wordt voor altijd gegijzeld als je er zoveel om geeft.

Dat is het probleem met verliefd worden. Het maakt je beginnen te praten als een slechte country song

Ik schreef zeven Myron Bolitar romans achter elkaar, en Ik wil nooit een Myron boek schrijven waarin hij gewoon een misdaad oplost. Elk van hen Ik wil persoonlijk zijn en Ik wil dat hij groeit en verandert. Het probleem met dat is, het maakt de serie beperkt, je kunt geen serie schrijven waar een man altijd door een soort crisis gaat.

Geen enkele personage in' Stay Close', inclusief de hoofdrollen, is zwart-wit. Ik wil dat ze grijs zijn. Ik denk dat dat zorgt voor een veel interessantere leeservaring, iets dat je een beetje langer zal bijblijven.

Ik ben niet erg blij idle. Er is altijd een stem in mijn hoofd die zegt: 'Ik zou moeten schrijven.

"Dus eigenlijk is die hele theorie naar de hel geblazen."Niet echt", corrigeerde Win. "Volledig."

Kortom, de voldoening van het creëren, niet noodzakelijkerwijs het proces, verheft altijd mijn hart.

Ik denk erover om te gaan golfen, maar het idee om tijd door te brengen met golfers maakt me bang.

Het meest vervelende en vol-van-onzin wat een schrijver zegt is, Ik schrijf alleen voor mezelf, het kan me niet schelen als iemand het leest. Een schrijver zonder lezer bestaat niet.

Je wilt dit zo graag-deze tweede kans, deze kans op echte verlossing-dat je de waarheid niet kunt zien.

Pijnlijke herinneringen kwamen niet alleen terug-ze duwden de deur hard open, allemaal en allemaal tegelijk

Er zijn maar weinig keren dat ik me meer in vrede, meer in harmonie, meer Zen, als je wilt, dan wanneer ik mezelf forceer om de stekker eruit te trekken.

Wat ik leuk vind aan de thrillervorm is dat het je een verhaal laat schrijven. Je kunt niet verdwalen in je eigen genie, wat een gevaarlijke plek is voor schrijvers. Je wilt nooit zelfgenoegzaam worden. Als een boek te goed begint te gaan, Weet ik meestal dat er een probleem is. Ik moet vechten. Ik heb die twijfel nodig. Ik moet denken dat het niet het beste ooit is.

Hoop is wreed. Hoop doet me denken aan wat bijna was. Hoop maakt de fysieke pijn terug.

Verbazingwekkend wat we zelf kunnen rationaliseren als we echt iets willen

...wanhoop kan met je Spelen en als je wanhoop enige speelruimte geeft, zal het alternatieve antwoorden vinden

Een proces is twee verhalen die strijden om je aandacht.

Weet je, mensen noemen mysterieuze romans of thrillers puzzels.'Dat heb ik nooit begrepen, want als ik een puzzel koop, Weet ik al wat het is. Het staat op de doos. En zelfs als ik dat niet doe, als het een puzzel van 5000 stukjes van de 'Mona Lisa' is, is het niet alsof ik het laatste stuk erin stop en ga, 'ik had geen idee dat het de 'Mona Lisa'is!'

Ik heb ooit als gids gewerkt aan de Costa del Sol in Spanje.

Ik heb nooit de dollar achtervolgd, ik heb altijd het hart van de lezer achtervolgd. Ik hou ervan om meer lezers te hebben. Hoe meer mensen het lezen, hoe enthousiaster ik ben.

Ik ben de Jerry Lewis van de misdaadfictie.

Ik draag alleen Lilly Pulitzer dassen omdat mijn beste vriend eigenaar is van het bedrijf.

Ik ben een beetje een control freak.

Ik zou nooit een memoires schrijven, omdat het te saai zou zijn.

Eerlijk gezegd ben ik vrij saai of vrij druk. Tussen schrijven en familie heb ik weinig tijd voor iets anders.

De staat New Jersey is echt twee plaatsen-vreselijke steden en prachtige voorsteden. Ik woon in de buitenwijken, het laatste slagveld van de Amerikaanse droom, waar mensen trouwen en kinderen krijgen en proberen een gelukkig leven voor zichzelf te creëren. Het is heel romantisch op die manier, maar een beetje naïef. Daar speel ik graag mee in mijn werk.