George Pelecanos beroemde citaten

De dorst naar kennis is als een stukje van je weet dat je niet moet jagen; uiteindelijk jaag je er toch op.

Het misdaadgedeelte is de motor die het verhaal beweegt en me in staat stelt om de andere dingen te schrijven waarover ik wil schrijven.

Als de verhalenvertellers het waar zouden vertellen, zouden alle verhalen eindigen in de dood.

De meest populaire Amerikaanse fictie lijkt te gaan over succesvolle mensen die winnen, en goede misdaadfictie verkent die wereld meestal niet. Maar eerlijk gezegd, als alle misdaadfictie kwaliteitsfictie was, zou het serieuzer worden genomen.

Ik ben nu een betere schrijver omdat ik heel hard heb gewerkt om beter te worden. Mijn lange termijn doel zal altijd zijn om betere boeken te schrijven.

Mijn naamsbekendheid heeft deuren geopend aan de onderzoekskant. Ik ging vaak alleen naar crackhuizen en drugsmarkten en echt slechte buurten, routinematig, en hing rond. Soms doe ik dat nog steeds, omdat ik geen aandacht wil trekken. Maar de laatste tijd heb ik met agenten Gereden en toegang gekregen tot andere soorten wetten, zoals de ATF-jongens, alleen maar vanwege mijn naam. Ik denk dat het een slimmere manier van werken is.

In Europa word ik soms op straat herkend. En dat is cool, want ik hoef er niet elke dag mee om te gaan. Tenzij je Stephen King bent-een groot schrijver, trouwens, en iedereen die anders zegt weet niets over het vak - heb je meer kans om in Amerika te worden herkend als je in een soap opera speelt dan als je een romanschrijver bent.

Ik woon in een arbeidersbuurt, en als iemand weet wat ik doe voor de kost, lijkt het ze niet te interesseren.

Ik geloof niet dat moorden kunnen worden opgelost."Ik denk dat dit de grote leugen van de mysterieuze roman is, dat je het boek moet sluiten en het gevoel moet hebben dat de wereld weer in orde is en dat alles in orde is. Ik wil dat de lezer weet dat de wereld niet in orde is, en misschien moeten we er iets aan doen.

Ik heb wel shout-outs naar bands en muzikanten die ik leuk vind in mijn boeken, maar de muzikale verwijzingen kunnen verkeerd worden begrepen. Vaak heb ik mensen die naar muziek luisteren waar ik nooit persoonlijk naar zou luisteren, omdat het past en hun karakter definieert.

De slechtste soort roman is er een die andere mensen de schuld geeft van het raciale probleem om de lezer een goed gevoel over zichzelf te geven. Alsof het alleen rijke blanken of Republikeinen of conservatieven zijn die deze ziekte hebben.

De dingen lijken de hele tijd op een kookpunt te staan. In feite is het mijn hele leven zo geweest. Ik vind het interessant, en ik vind het leuk dat de emoties de hele tijd in je gezicht zitten. Je weet altijd waar je aan toe bent. Geen van die "we hebben geen raciale problemen hier" houding die je krijgt, zeg, in het noorden. Dit alles is rijk voer voor een misdaadromanschrijver.

Elke keer als je armoede, werkloosheid, ondermaatse openbare scholen en een gebrek aan kansen hebt, zul je een hoog misdaadcijfer hebben.

Er is een school van denken die zegt dat als je drugs legaliseert het het probleem zal oplossen. We zijn allemaal goede liberalen, we zeiden Laten we het doen en zien wat er gebeurt. We wilden er eerlijk over zijn. Dus in onze brainstormsessies zouden we zeggen, wat als? De bevinding was dat alle negatieve dingen ook naar buiten kwamen. Het antwoord is dat we niet geloofden in de volledige legalisatie van drugs. Maar we geloven ook niet in de criminalisering van drugs.

Wat interessanter is, is de dynamiek tussen mensen die hypocrisie inhouden of elkaar negeren. Daar wil ik over schrijven. Ik maak mensen graag ongemakkelijk omdat het iets is waar we ons ongemakkelijk over moeten voelen.

Maar als ik boeksignaturen en persoonlijke optredens doe, is het publiek meestal blank. Toen ik hier opgroeide, verwachtte ik dat en begrijp ik het. Zwart publiek zal niet uitkomen voor een blanke schrijver voor het grootste deel. Het is echt gewoon een feit van het leven.

Ik ben er trots op een misdaadschrijver te zijn. Wat ik heb gekozen is de beste manier om de vragen die ik probeer te stellen over te brengen.

De reden dat sommige misdaadschrijvers een chip op hun schouder hebben over het label is omdat hun goede boeken naast boeken staan over nonnen en vogelobservatoren en katten die misdaden oplossen. In het buitenland worden mijn boeken beoordeeld naast die van auteurs als Robert Stone en Don DeLillo, en ik moet leven en sterven door die vergelijking. Ze ghettoiseren geen misdaadschrijvers in andere landen, en natuurlijk zouden ze dat niet moeten doen.

Al snel begon het die nacht voor de tweede keer te regenen. De druppels werden zwaarder en werden zichtbaar in de koplampen van de auto ' s. Sommige politieagenten zeiden dat God huilde om het meisje in de tuin. Voor anderen was het alleen maar regen. (laatste regels)

We worden opgeleid door de mensen om ons heen, en het blijft diep in ons.

Top-shelf fictie, een Crown Royal rit naar het hart van de nacht en New York. Con Lehane ' s werk doet denken aan het beste van Lawrence Block, dat wil zeggen dat dit inderdaad heel goed is.

Het volgende juiste ding heeft menselijkheid, humor en inzicht om te verbranden. Auteur Dan Barden neemt de klei van de California hardgekookte roman en vormt het in iets nieuws.