Donald E. Westlake beroemde citaten

Niemand krijgt alles in dit leven. U bepaalt uw prioriteiten en u maakt uw keuzes. Ik had lang geleden besloten dat elke taart die ik had, zou worden gegeten.

Terwijl we worstelen met boodschappenlijstjes en uitnodigingen, verergerd door het slechte weer in December, is het goed om eraan herinnerd te worden dat er mensen in ons leven zijn die deze ergernis waard zijn, en mensen voor wie we hetzelfde waard zijn.

Met wie praat een jongen anders dan met zijn moeder?

Als dingen makkelijk klinken, blijkt er een deel te zijn dat je niet hebt gehoord.

Ik maak een notitie, leg het opzij en hoop dat het zinvol is als het tijd is om het opnieuw te bekijken.

Op de meest elementaire manier worden schrijvers niet gedefinieerd door de verhalen die ze vertellen, of hun politiek, of hun geslacht, of hun ras, maar door de woorden die ze gebruiken. Schrijven begint met taal, en het is in die eerste keuze, als men door de eigenzinnige weelderigheid van ons prachtige bastaard Engels gaat, die keuze van woordenschat en grammatica en Toon, de selectie op het palet, die bepaalt wie aan dat bureau zit. Taal creëert de houding van de schrijver ten opzichte van het specifieke verhaal dat hij heeft besloten te vertellen.

Hoke Moseley is een prachtig geslagen held. Willeford brengt hem naar ons, slank en hard en gloednieuw.

Uitgeverij is de enige industrie die ik kan bedenken waar de meeste werknemers het grootste deel van hun tijd doorbrengen en met veel zelfvertrouwen zeggen dat ze niet weten hoe ze hun werk moeten doen. "Ik weet niet hoe ik dit moet verkopen", leggen ze fronsend uit, alsof het jouw schuld is. "Ik weet niet hoe ik dit moet verpakken. Ik weet niet wat de markt is voor dit boek. Ik weet niet hoe we hier de aandacht op gaan vestigen."In de meeste beroepen proberen mensen hun incompetentie te verbergen; alleen in de publicatie wordt het pronkt alsof het de belangrijkste kwalificatie voor de baan is.

Kerstmis herinnert ons eraan dat we niet alleen zijn. We zijn geen niet-verwante atomen, jouncing en ricocheting te midden van buitenaardse wezens, maar zijn een deel van iets, dat ons vasthoudt en ondersteunt. Terwijl we worstelen met boodschappenlijstjes en uitnodigingen, verergerd door het slechte weer in December, is het goed om eraan herinnerd te worden dat er mensen in ons leven zijn die deze ergernis waard zijn, en mensen voor wie we hetzelfde waard zijn. Kerstmis toont ons de banden die ons met elkaar verbinden, draden van liefde en zorgzaamheid, geweven op de eenvoudigste en sterkste manier binnen het gezin.

Om je geloof intact te houden, moet je er zeker van zijn dat het onbesmet blijft door de feiten.

Ik begin met het verhaal, bijna in de oude kampvuurzin, en het verhaal leidt naar zowel de personages, welke acteurs het beste in dit verhaal moeten worden gecast, als de taal. De keuze van woorden, meer dan wat dan ook, creëert het gevoel dat het verhaal afgeeft.

De augustuszon, Gods bloedblaar...

Als je denkt aan filmstudio executives, bijvoorbeeld, als de samenleving, dan steun ik de onafhankelijke producenten.

Als er geen ontvangen ideeën waren, zou de uitgeversindustrie helemaal geen ideeën hebben.

Alle veranderingen in de uitgeverij sinds 1960 zijn aanzienlijk. Er zijn veel minder uitgevers.

Ogen wijd en leeg als de knopen op een eerste communie jas.

Iedereen in New York is op zoek naar iets. Af en toe vindt iemand het.

Wat zei Jezus tegen de Teamsters? 'Doe niets tot ik terug ben.

Als Chester een mislukking had, was het dat hij geloofde dat mensen waren wat ze dachten dat ze waren.

De kerstman is een god. Hij is niet minder een god dan Ahura Mazda, Of Odin, of Zeus. Denk aan de witte baard, de wagen getrokken door de lucht door een ras van dieren die normaal niet vliegen, de gebeden (verzoeken om geschenken) die jaarlijks worden verzonden naar hem en die zo verbijsteren het postkantoor, de speciaal geklede priesters in alle afdeling verhalen. En weerspiegelen goden niet de samenleving van hun scheppers? De Grieken hadden een jagergodin, en goden van Landbouw en oorlog en liefde. Wat anders zouden we hebben dan een god van geven, van handel en van consumptie?

Mijn werkschema is in de loop der jaren veranderd. De enige constante is, wanneer ik aan een roman werk, probeer ik zeven dagen per week te werken, om het contact met die wereld niet te verliezen. Binnen dat, ben ik flexibel op uren en output.

De vele tijdschriften, variërend van pulp tot slick, die vroeger zowel als boerderijteams voor schrijvers als als lokaas voor lezers dienden, met honderden korte verhalen per maand, bestaan niet. De meeste deuren voor nieuwe mensen zijn verzegeld.

Lijkt dit te vertellen, maar echt dat te vertellen. Driedimensionaal schrijven, zoals driedimensionaal Schaken. Nabokov was de andere meester. Je zou iets kunnen leren van Nabokov op elke pagina die hij ooit schreef.

Een vriendin van mij, nu gepensioneerd, was toen een belangrijke leidinggevende bij een grote bank, en een van haar banen, de laatste vier jaar, was het afscheidsinterview.

Als je me hier laat", zei de man op de vloer, " vermoordt hij me morgenochtend. Parker keek hem aan. "Dus je hebt nog steeds vanavond," zei hij.

Toen de telefoon ging, was Parker in de garage, een man aan het vermoorden.

Toen de man met astma eindelijk binnenkwam van de brandtrap, sloeg Parker hem met een konijn en nam zijn pistool af.

Mijn moeder geloofde in alle bijgeloof, en ze verzon er een paar.

Welk advies zou ik iedereen geven over wat dan ook. Het leven is een slow-motion lawine, en niemand van ons stuurt.(Toen hem in een interview werd gevraagd welke vraag hij het zat was om gesteld te worden.)

Niets interesseerde me. Of over iets anders, behalve verhalen verzinnen. Als geletterdheid niet zo universeel was, zou God weten wat ik zou zijn. Een aanslag op de staat, zou ik me niet moeten afvragen.

Die 4 jongens in de late jaren '60 die een juwelenhandelaar aanvielen op New York' s West 46th St.op de stoep, zodat ze zijn met juwelen gevulde stationwagon konden stelen, die ze 2 blokken later achterlieten omdat geen van hen een stick shift kon rijden. Waar zou ik zijn zonder zulke mensen?

Sorry, Ik heb geen ruimte meer voor advies. Doe het gewoon.

Ik vond het geweldig, maar de sociale realiteit belemmerde het. Nu dwaal ik hier om 9 uur 's morgens of zo binnen en kom' s middags een tijdje terug. Ik ben een zeer milde baas.

Toen hij een serie personage werd, maakte ik de bewuste keuze dat hij nooit als een serie personage zou handelen, nooit naar de lezer zou knipogen, nooit zijn stoten zou trekken. Beter voor hem, beter voor mij.

Als Stark niet ergens mokt, of wat hij ook doet als hij niet terugbelt, wissel ik af tussen de twee. Dat werkt meestal goed, hoewel af en toe een idee voor de verkeerde man door mijn hoofd drijft.

New York heeft niet bepaald buurten, zoals de meeste steden dat doen. Wat het heeft is dichter bij verschillende en afzonderlijke dorpen, sommige van hen bestaan op verschillende continenten, sommige van hen bestaan in verschillende eeuwen, en veel van hen in oorlog met elkaar. Engels is niet de primaire taal in veel van deze dorpen, maar het Romeinse alfabet heeft nog steeds een lichte voorsprong.