Julian Simon beroemde citaten

Het is je geest die economisch belangrijk is, net zo veel of meer dan je mond of handen. Op de lange termijn is het belangrijkste economische effect van bevolkingsgrootte en groei de bijdrage van extra mensen aan onze voorraad nuttige kennis. En deze bijdrage is op de lange termijn groot genoeg om alle kosten van bevolkingsgroei te overwinnen.

De essentie van rijkdom is het vermogen om de krachten van de natuur te beheersen, en de omvang van rijkdom hangt af van het niveau van technologie en het vermogen om nieuwe kennis te creëren.

Mensen noemen me een optimist, maar ik ben echt een appreciator ... jaren geleden werd ik genezen van een zwaar geïnfecteerde vinger met antibiotica toen mijn arts ooit alleen een warm water weken of, uiteindelijk, een operatie had kunnen aanbevelen.... Toen ik zes jaar oud was en roodvonk had, redde het eerste wondermiddel, sulfanilamide, mijn leven. Ik ben dankbaar voor computers en kopieerapparaten ... Ik waardeer waar we vandaan komen.

De levensstandaard is gestegen samen met de omvang van de wereldbevolking sinds het begin van de geregistreerde tijd. Er is geen overtuigende economische reden waarom deze trends naar een beter leven niet voor onbepaalde tijd zouden moeten doorgaan.

Het belangrijkste voordeel van de omvang en groei van de bevolking is de toename van de voorraad nuttige kennis. De geest is economisch even belangrijk als, of meer dan, handen of monden.

Het niet begrijpen van het proces van een spontaan geordende economie gaat hand in hand met het niet begrijpen van de creatie van hulpbronnen en rijkdom. En wanneer iemand de creatie van hulpbronnen en rijkdom niet begrijpt, is het enige intellectuele alternatief om te geloven dat het verhogen van rijkdom ten koste moet gaan van iemand anders. Dit geloof dat ons geluk een uitbuiting van anderen moet zijn, kan de wortel zijn van valse profetieën over ondergang die onze slechte wegen over ons moeten brengen.

Een grotere consumptie als gevolg van de toename van de bevolking en de groei van het inkomen verhoogt de schaarste en veroorzaakt prijsverhogingen. Een hogere prijs is een kans die uitvinders en zakenmensen ertoe brengt nieuwe manieren te zoeken om aan de tekorten te voldoen. Sommigen falen, ten koste van zichzelf. Een paar slagen, en het eindresultaat is dat we beter af zijn dan wanneer de oorspronkelijke tekortproblemen nooit waren ontstaan. Dat wil zeggen, we hebben onze problemen nodig, hoewel dit niet betekent dat we opzettelijk extra problemen voor onszelf moeten creëren.

Onze aanvoer van natuurlijke hulpbronnen is in geen enkel economisch opzicht eindig. De ervaringen uit het verleden geven ook geen reden om te verwachten dat natuurlijke hulpbronnen schaarser worden. Integendeel, als de geschiedenis een leidraad is, zullen natuurlijke hulpbronnen geleidelijk minder kostbaar worden, dus minder schaars, en zullen ze in de komende jaren een kleiner deel van onze uitgaven uitmaken.

Gebaseerd op het bewijs uit de eerste hand van je eigen zintuigen-de verbeterde gezondheid en latere leeftijden waarop kennissen tegenwoordig sterven in vergelijking met het verleden; de materiële goederen die we nu bezitten; de snelheid waarmee informatie, entertainment en wijzelf vrij over de hele wereld bewegen - lijkt het me dat een persoon letterlijk doof en blind moet zijn om niet te beseffen dat de mensheid in een veel betere staat verkeert dan ooit tevoren.

Onze hele evolutie tot op dit punt laat zien dat menselijke groepen spontaan gedragspatronen ontwikkelen, evenals patronen van het trainen van mensen voor dat gedrag, die de neiging hebben om mensen te leiden tot creëren in plaats van te vernietigen. Mensen zijn, op nettobalans, bouwers in plaats van vernietigers.

Het probleem van de wereld is niet te veel mensen, maar een gebrek aan politieke en economische vrijheid.

De belangrijkste brandstof om de vooruitgang van de wereld te versnellen is onze voorraad kennis, en de rem is ons gebrek aan verbeelding.

Mensen creëren meer dan ze vernietigen.

Het toevoegen van meer mensen veroorzaakt problemen. Maar mensen zijn ook het middel om deze problemen op te lossen. De belangrijkste brandstof om de vooruitgang van de wereld te versnellen is onze voorraad kennis; de remmen zijn ons gebrek aan verbeelding en ongezonde sociale regelgeving van deze activiteiten. De ultieme bron is mensen-vooral Bekwame, geestige en hoopvolle jonge mensen begiftigd met vrijheid-die hun wil en verbeelding zullen gebruiken voor hun eigen voordeel, en dus onvermijdelijk zullen ze ook de rest van ons ten goede komen.

Er is slechts één belangrijke bron die een trend van toenemende schaarste in plaats van toenemende overvloed heeft laten zien. Die bron is de belangrijkste van alle-menselijke wezens. . . . Een stijging van de prijs van de diensten van mensen is een duidelijke indicatie dat mensen schaarser worden, ook al zijn er meer van ons.

Vooruitgang naar een overvloediger materieel leven komt niet als manna uit de hemel. . . . Mijn boodschap is zeker niet een van zelfgenoegzaamheid. Hierin ben ik het eens met de doemdenkers: onze wereld heeft de beste inspanningen van de hele mensheid nodig om ons lot te verbeteren.

We hebben nu in onze hand-echt, in onze bibliotheken-de technologie om een steeds groeiende bevolking te voeden, te kleden en energie te leveren voor de komende zeven miljard jaar.

We hebben allemaal noodzakelijkerwijs veel toevallige meningen die belachelijk verkeerd zijn, simpelweg omdat het leven veel te kort is voor ons om zelfs maar een klein deel van de onderwerpen die we tegenkomen te doordenken.

Dit is mijn Langetermijnvoorspelling in het kort: de materiële levensomstandigheden zullen voor de meeste mensen, in de meeste landen, meestal onbepaald blijven verbeteren. Binnen een eeuw of twee zullen alle naties en het grootste deel van de mensheid op of boven de huidige westerse levensstandaard zijn. Ik speculeer echter ook dat veel mensen zullen blijven denken en zeggen dat de levensomstandigheden slechter worden.

Het niet begrijpen van het proces van een spontaan geordende economie gaat hand in hand met het niet begrijpen van de creatie van hulpbronnen en rijkdom.

De toename van de wereldbevolking vertegenwoordigt onze overwinning tegen de dood.