Herman Kahn beroemde citaten

Risico nemen is de essentie van innovatie.

Ik ben tegen onwetendheid.

Hopelijk zullen landen weigeren een situatie te accepteren waarin nucleaire ongevallen daadwerkelijk plaatsvinden, en, indien mogelijk, zullen ze iets doen om een systeem te corrigeren dat ze waarschijnlijk maakt.

Menselijke en morele factoren moeten altijd in aanmerking worden genomen. Ze mogen nooit ontbreken in het beleid en in de publieke discussie.

Gedurende enkele jaren heb ik mijn tijd besteed aan precies deze vragen - zowel in het denken over manieren om oorlog te voorkomen, als in het denken over hoe een oorlog te vechten, te overleven en te beëindigen, mocht deze zich voordoen.

Want als genoeg mensen er echt van overtuigd waren dat de groei gestopt moest worden, en als ze naar die overtuiging handelden, dan zouden miljarden anderen elke realistische hoop kunnen worden ontnomen om de kansen te krijgen die nu door de meer fortuinlijken worden genoten.

Afschrikking zelf is geen primaire waarde; de primaire waarden zijn veiligheid en moraliteit.

Door nieuwe technologieën, nieuwe rijkdom, nieuwe omstandigheden in het huiselijk leven en in de internationale betrekkingen komen ongekende criteria en kwesties aan de orde voor nationale beslissingen.

Het is duidelijk dat de eerste taak is om acceptatie te krijgen van een redelijker kijk op de toekomst, een die mogelijkheden opent in plaats van ze afsluit.

Wat de totale ontwapening betreft, zijn er vandaag de dag bijna 50.000 kernwapens in de wereld; zelfs als ze verboden zouden zijn, zouden ze niet allemaal vernietigd worden.

Alles wat oorlogsvernietiging vermindert, moet niet als geheel immoreel worden beschouwd.

Een gezonde en volledig functionerende samenleving moet haar middelen verdelen over een verscheidenheid aan concurrerende belangen, die allemaal min of meer geldig zijn, maar die geen van beide voorrang moeten hebben op de nationale veiligheid.

Nieuwe ontwikkelingen in wapensystemen in de jaren vijftig en begin jaren zestig creëerden een situatie die het gevaarlijkst was en zelfs bevorderlijk was voor een toevallige oorlog.

Nucleaire oorlog is zo ' n emotioneel onderwerp dat veel mensen de wapens zelf zien als de gemeenschappelijke vijand van de mensheid.

Kernwapens zijn intrinsiek noch moreel noch immoreel, hoewel ze meer vatbaar zijn voor immoreel gebruik dan de meeste wapens.

Alleen degenen die ideologisch tegen militaire programma ' s zijn, denken dat het defensiebudget de eerste en beste plaats is om middelen te krijgen voor sociale welzijnsbehoeften.

Het doel van het kernwapenbeleid moet niet alleen zijn om het aantal wapens in de wereld te verminderen, maar om de wereld veiliger te maken-wat niet noodzakelijkerwijs hetzelfde is.

Een totale nucleaire bevriezing is contraproductief-vooral nu de technologie snel verandert en de Sovjets enkele belangrijke strategische voordelen hebben.

De Eerste Wereldoorlog brak grotendeels uit door een wapenwedloop, en de Tweede Wereldoorlog door het ontbreken van een wapenwedloop.

In de mate dat deze geavanceerde wapens of hun onderdelen worden behandeld als handelsartikelen, misschien voor vreedzaam gebruik zoals in het Plowshare-programma, zouden hun kosten ruim binnen de middelen liggen die beschikbaar zijn voor veel grote particuliere organisaties.

Er was geen race, maar in de mate dat er een wapenwedstrijd was, was het bijna volledig aan de kant van de Sovjet, eerst om de Amerikanen in te halen en vervolgens te overtreffen.

De wijdverbreide verspreiding van kernwapens zou vele naties in staat stellen, en in sommige gevallen ook de druk creëren, een aanhoudende crisis te verergeren, of zelfs een oorlog tussen twee andere mogendheden voor hun eigen doeleinden te ontketenen.

Mijn gok is dat kernwapens ergens in de komende honderd jaar zullen worden gebruikt, maar dat het gebruik ervan veel waarschijnlijker klein en beperkt zal zijn dan wijdverspreid en onbeperkt.

Niettemin zijn in de zestig jaar van de twintigste eeuw veel problemen steeds meer tot het domein van aanvaardbare openbare discussie gekomen.

Het projecteren van een overtuigend beeld van een wenselijke en praktische toekomst is uiterst belangrijk voor een hoog moreel, voor dynamiek, voor consensus en in het algemeen om de wielen van de samenleving soepel te laten draaien.

Vanuit een wetenschappelijk perspectief is er enige aanwijzing dat een nucleaire oorlog de ozonlaag van de aarde zou kunnen afbreken of, minder waarschijnlijk, een nieuwe ijstijd zou kunnen veroorzaken - maar er is geen suggestie dat de gecreëerde orde of de mensheid in het proces zou worden vernietigd.

Ik ben tegen modieus denken.

Autoriteit is geen macht, dat is dwang. Gezag is geen kennis; dat is overreding of verleiding. Autoriteit is eenvoudig dat de auteur het recht heeft om een verklaring af te leggen en gehoord te worden.

Ik ben tegen onwetendheid. Ik ben tegen slordig, emotioneel denken. Ik ben tegen modieus denken. Ik ben tegen het hele cliché van het moment.

Een verrassend aantal regeringscommissies zal belangrijke beslissingen nemen over fundamentele zaken met minder aandacht dan elk individu zou geven aan het kopen van een pak.

Ik ben tegen het cliché van het moment.

In 1960 publiceerde ik een boek dat probeerde de aandacht te vestigen op de mogelijkheid van een thermonucleaire oorlog, op manieren om de kans op een dergelijke oorlog te verminderen en op methoden om de gevolgen ervan aan te pakken als er oorlog zou plaatsvinden ondanks onze inspanningen om deze te vermijden.

In een wereld die tot de tanden bewapend is met kernwapens, kan elke ruzie of meningsverschil leiden tot geweld van een soort die heel anders is dan wat vandaag de dag mogelijk is.

Het is immoreel vanuit bijna elk oogpunt om te weigeren jezelf en anderen te verdedigen tegen zeer ernstige en verschrikkelijke bedreigingen, zelfs als er grenzen zijn aan de middelen die kunnen worden gebruikt in een dergelijke verdediging.

Veel mensen geloven dat het huidige systeem onvermijdelijk moet eindigen in totale vernietiging. Ze verwerpen, soms zeer emotioneel, elke poging om dit idee te analyseren.

Mislukkingen van perspectief in de besluitvorming kunnen te wijten zijn aan aspecten van de paradox van sociaal nut, maar vaker het gevolg zijn van eenvoudige fouten veroorzaakt door onvoldoende denken.