Katherine Dunn beroemde citaten

Ze dachten me te gebruiken en te beschamen, maar ik win van nature, omdat een echte freak niet gemaakt kan worden. Een echte freak moet geboren worden.

Ik geloof in de magie van taal sinds ik op zeer jonge leeftijd ontdekte dat sommige woorden me in de problemen brachten en andere me eruit haalden.

Toen je moeder de nerd was, mijn dromertjes," zou Papa zeggen, "maakte ze het afknijpen van noggins zo' n kristal mysterie dat de kippen zelf naar haar verlangden, om haar heen walsten, gehypnotiseerd van verlangen.

De waarheid is altijd een belediging of een grap, leugens zijn over het algemeen smakelijker. We houden van ze. De aard van leugens is om te behagen. De waarheid maakt zich geen zorgen om iemands troost

Er zijn degenen wiens eigen vulgaire normaliteit zo duidelijk en stom is dat ze ernaar streven er aan te ontsnappen. Ze beïnvloeden flamboyant gedrag en claimen originaliteit volgens de modieuze excentriciteiten van hun tijd. Ze claimen hersenen of talent of onverschilligheid voor zeden in wanhopige pogingen om hun eigen middelmatigheid te ontkennen.

Elke deur, elke kruising heeft een verhaal.

Het gaat in strepen. Maar sommige dingen gaan nooit uit de mode. Honger artiesten, dikke mensen, reuzen en honden acts komen en gaan maar echte freaks verliezen nooit hun aantrekkingskracht.

Er zijn Delen van Texas waar een vlieg 10.000 jaar leeft en een mens niet snel genoeg kan sterven.

Ik krijg een glimp van de verschrikking van normaliteit. Elk van deze onschuldigen op straat wordt overspoeld door een angst voor hun eigen gewoonheid. Ze zouden alles doen om uniek te zijn.

Kun je blij zijn met de films, en de advertenties, en de kleren in de winkels, en de artsen, en de ogen als je door de straat loopt en je allemaal vertellen dat er iets mis is met je? Geen. Je kunt niet gelukkig zijn. Omdat, jij arme schat, je gelooft ze.

Nou, het is ontstaan uit twee lange termijn zorgen - de eerste is de mogelijkheid van genetische manipulatie, natuur versus opvoeding, wat bepaalt hoe mensen worden zoals ze zijn.

Op de vraag waarom ze wilden vechten, zeiden de jonge vrouwen dat ze ervan genoten, net als sommige mannen en jongens.

Maar het idee dat vrouwen niet voor zichzelf kunnen zorgen, doordringt nog steeds onze cultuur.

En terwijl nationale militaire krachten zich historisch gezien hebben verzet tegen de volledige deelname van vrouwelijke soldaten, heeft vrouwelijk talent veel ruimte gevonden in revolutionaire en terroristische groeperingen over de hele planeet.

Ik kom uit een familie van grote Lezers en verhalenvertellers.

Ik denk dat genetisch onderzoek een fascinerend en vruchtbaar gebied is.

Ik denk dat het echt belangrijk is om weg te gaan en terug te komen.

De opleiding van vrouwelijke atleten is zo nieuw dat de grenzen van de vrouwelijke mogelijkheden nog onbekend zijn.

Misschien is het sterkste bewijs dat vrouwen een even breed en diep vermogen tot fysieke agressie hebben als mannen anekdotisch. En net als bij mensen heeft dit vermogen zich uitgedrukt in daden van de dapperen tot de bruten, van de onbaatzuchtigen tot de zinlozen.

Hij moet van me houden, dacht ik, verbaasd. Een vleugje misselijkheid trof me toen ik pijn zag als bewijs van liefde, maar het leek waar. Onvermijdelijk.

Als ik in jouw generatie was, zou ik Sophia Loren als seksobject beu zijn.

Papa tijd geven om na te denken, zoals Arty het uitdrukte, was als willekeurige kogels in een vuurwerkfabriek pompen. De kansen waren gunstig voor dramatische resultaten.

Mijn schilderijen zijn reflecties van mijn eigen innerlijke mysteries... ze weerspiegelen allemaal mijn relatie met mijn meest stabiele metgezellen en Muzen - natuur en dieren...

Maar de animatie is erg goed geworden, en ik denk dat een film geen boek is, en een boek is geen film.

Uiteindelijk zou ik altijd met een gevoel van glorie optrekken, dat liefhebben de sterke kant is. Het is zwak om een object te zijn. Wat heeft het voor zin om in ruil geliefd te worden, zou ik mezelf afvragen.

Net als een sneeuwvlok om een plas te voeden die een beek en vervolgens de rivier vulde, is de pompkin patch een verzameling moleculen van mijn oude geiten, kippen en katten,die de onderwereld van vuilwezens voeden. En ergens vermengt de as van mijn vader zich met vogels, lucht en zee.

Hoe diep en kleverig is de duisternis van de kindertijd, hoe stijf zijn de messen van het kwaad van het kind, dat onvervalst is, ongebreideld door de handige kussens van de leeftijd en zijn beschavende verdoving.

Wat ik denk dat er gebeurt, en dat moet je erkennen, is dat een regisseur een boek gebruikt als lanceerplatform voor zijn eigen werk en dat is altijd erg vleiend.

Natuurlijk voel ik me altijd onzeker.

Mooie dingen zullen je zo overspoelen, alsof je hart een bijenkorf van elektrische bijen was.

Een carnaval bij daglicht is sowieso een onvoltooid beest. Regen maakt het een spook. De piepende muziek van de lege, onbeweeglijke ritten in een natte, regenachtige middag halverwege raakte altijd mijn borst met een zoete pijn. De gekleurde dans van lichten in de sijpelende lucht flitste de plassen in het zaagsel met een olieachtige glamour.

Soms is het enige dat me redt, de bereidheid om fouten te maken. Er zijn projecten die me zo mooi, belangrijk, ingewikkeld of gewoon groot lijken, dat ze me overtuigen van mijn eigen ontoereikendheid. Deze vreselijke staat van eerbied leidt tot verlammende hersenbevriezing. Op zulke momenten is de enige uitweg voor mij om te beslissen, 'naar de hel ermee. Ik kan het niet goed doen, dus doe ik het verkeerd. Ik kan het niet goed doen, maar ik kan het slecht doen.'Soms, met geluk, terwijl ik zweet om het verkeerd te doen, struikel ik op een juiste manier.

Ik plan geen schilderij, maar begin met lagen van texturen en kleuren. Als ik de kleuren laag, iets wordt voorgesteld aan mij van binnenuit, en dat is hoe het evolueert.

Waren ook ver genoeg verwijderd van de uitgeversmacht dat we geen toegang hebben tot de politiek van het publiceren, hoewel er natuurlijk interpersoonlijke politiek is.

Naast Mama, in mijn eigen klapstoel, met mijn voeten voor me uit, dacht ik aan mijn eigen ingewanden. Slechts een paar maanden daarvoor had ik geen idee of mijn voortplantingsapparatuur werkte. Er was geen bewijs. Maar die week was ik een volwaardige bloeding geworden en was ik nog steeds geabsorbeerd door deze eerste verandering in mezelf die ik ooit had opgemerkt. De klik en het gezoem van mijn synapsen bleven dezelfde verbinding maken. Als je kunt veranderen, kun je ook eindigen. De dood is altijd een theorie geweest voor mij. Nu wist ik het. De terreur deed goed pijn en ik verpleegde het en speelde het als een losse tand.

De krachtigere, ongevraagde vraag is hoe de samenleving in het algemeen reageert op gretig, vrijwillig geweld door vrouwen en op het groeiende bewijs dat vrouwen net zo agressief kunnen zijn als mannen.

Voor penicilline en medisch onderzoek was de dood een dagelijks voorval. Het was intiem.

Dit idee dat mannetjes fysiek agressief zijn en vrouwtjes niet, heeft voor beide geslachten duidelijke nadelen.

Ik herinner me, in hete overstromingen, de manier waarop hij sliep, nog steeds als de dood, met zijn gezicht gewassen plat, steenachtig als een gesneden graf en prachtig. Zijn zwakheid en zijn ravening bittere behoeften waren verschrikkelijk, en mooi, en onweerstaanbaar als een aardbeving. Hij verbrandde of verstikte iedereen die hij nodig had, maar zijn behoefte en de pijn die het mij veroorzaakte waren het meest leven dat ik ooit heb gehad. Onthoud wat een arm ding ik altijd ben geweest en vergeef me.

De Amerikaanse cultuur is verscheurd tussen onze lange romance met geweld en onze terreur van de verwoesting veroorzaakt door oorlog en misdaad en milieuschade.

Mijn ergste is in het openbaar. Het maakt het noodzakelijk dat mensen je over zichzelf vertellen.

Er zijn Delen van Texas waar een vlieg tienduizend jaar leeft en een mens niet snel genoeg kan sterven. De tijd wordt daar vreemd van te veel lucht, te veel mijlen van scheur tot plooi in het vlakke oppervlak van het land.

Het is, denk ik, het gemeenschappelijke verdriet van kinderen om hun ouders te moeten beschermen tegen de realiteit. Het is bitter voor de jongeren om te zien tot welke vreselijke onschuld volwassenen groeien, die vreselijke kwetsbaarheid die moet worden beschermd tegen het knaagdierenmoeras van de kindertijd.

Een echte freak kan niet gemaakt worden. Een echte freak moet geboren worden.

Vrouwen die hun eigen huur betalen, hoeven niet aardig te zijn.

Het definiëren van mannen als de daders van alle geweld is een wreed immoreel oordeel over een heel geslacht. En het definiëren van vrouwen als inherent geweldloos veroordeelt ons tot de even beperkende rol van lief, zachtmoedig en zwak.

In onze strijd om het geweld te beteugelen en de schade te beteugelen, hebben we de neiging te vergeten dat het menselijk vermogen tot agressie meer is dan een monsterlijk gebrek, dat het ook een cruciaal overlevingsinstrument is.

Laten we zeggen, De Amerikaanse school van voorstedelijke angst is niet mijn kopje thee.

Het is toeval, besluit ik, en ik word oud en gek, denkend dat het universum om mij draait.

Ik ben hier, kom dichterbij, " zei de oude ezel met haar ogen. "Ik zal je moeder zijn.