William Irwin Thompson beroemde citaten

Voor het eerst in de menselijke evolutie is het individuele leven lang genoeg, en de culturele transformatie snel genoeg, dat de individuele geest nu een samenstellende speler is in de wereldwijde transformatie van de menselijke cultuur.

Idealistische hervormers zijn gevaarlijk omdat hun idealisme geen wortels heeft in liefde, maar gewoon een hysterische en onevenwichtige woede is voor orde te midden van hun eigen chaos.

Als je je lot niet creëert, zal je lot je worden toegebracht.

Als mensen zouden sterven in een gezonde cultuur, zouden ze de aarde niet opsluiten in metalen kisten en hun namen op stenen monumenten snijden, maar zouden ze in plaats daarvan het naakte lichaam in de aarde plaatsen en een boom planten boven het stille hart.

De toekomst is voorbij weten, maar het heden is niet te geloven.

Als een persoon openstaat voor een nieuw wereldbeeld, kan dit vaak betekenen dat hij niet stevig geworteld is in de realiteit van het oude wereldbeeld; als een krankzinnige of vervreemde kunstenaar kunnen zijn eigen neurotische eigenschappen worden vergroot als ze beven met de nieuwe energie die binnenstroomt vanuit de universele bron.

Het bewuste proces wordt weerspiegeld in de verbeelding; het onbewuste proces wordt uitgedrukt als karma, het genereren van acties gescheiden van het denken en vervreemd van het gevoel.

Met de opkomst van de beschaving verschuift de snelheid van verandering van honderdduizenden jaren naar millennia. Met de opkomst van de wetenschap als een manier om het universum te kennen, verschuift de snelheid van verandering naar eeuwen.

Catastrofes worden vaak gestimuleerd door het niet voelen van de opkomst van een domein, en dus wordt wat niet in de verbeelding kan worden gevoeld, ervaren als belichaamde sensatie in de catastrofe.

In een wereld waarin mensen duizenden boeken en een miljoen wetenschappelijke artikelen per jaar schrijven, is de mythische bricoleur de man die met al die informatie speelt en een muziek hoort in het lawaai.

De evolutie van de mens en de mens vond plaats over miljoenen en niet miljarden jaren, maar met de opkomst van taal was er een verdere versnelling van de tijd en de snelheid van verandering.

Maar de tijd is gekomen; de openbaring heeft al plaatsgevonden, en de beschermzieners hebben de bliksem zien toeslaan in de duisternis die wij werkelijkheid noemen. En nu slapen we in het korte interval tussen de bliksem en de donder.

Wat is op de hogere niveaus van betekenisbewustzijn is als een hyperruimte waarin elk punt op gelijke afstand van het andere is en waar 'het centrum overal is en de omtrek nergens'? De mythologieën van het occulte lijken op barokmuziek: er is over het algemeen een vergelijkbare kwaliteit van geluid en beweging, maar bij onderzoek is elk muziekstuk uniek; Vivaldi en Scarlatti zijn vergelijkbaar en verschillend.

Als een schaduw die ons niet toestaat eroverheen te springen, maar met ons meegaat om de juiste afstand te bewaren, is vervuiling het antwoord van de natuur op cultuur. Wanneer we hebben geleerd om vervuiling te recyclen tot krachtige informatie, zullen we volledig zijn overgegaan naar de nieuwe culturele ecologie.

Wetenschap is het verhaal van onze tijd.

Die kustlijn waar het eiland van het weten de ondoorgrondelijke zee van ons eigen wezen ontmoet, is het landschap van de mythe.

De planeten zijn geen brokken van spullen die er zijn, maar knooppunten van trilling die resoneren in meerdere dimensies die zichzelf in elkaar omhullen in patronen van complexe recursiviteit waarin Zon, Maan en Saturnus ook modaliteiten van de aarde zijn.

Wij zijn de climaxgeneratie van de menselijke culturele evolutie, en in de microkosmos van ons leven speelt de macrokosmos van de evolutie van het menselijk ras zichzelf uit.

Een of andere god of Weltgeist heeft de afgelopen zesduizend jaar een film van ons gemaakt, en nu hebben we een hoek gedraaid op de filmset van de werkelijkheid en hebben we de planken ontdekt die de tweedimensionale monumenten van de menselijke geschiedenis ondersteunen. De beweging van het humanisme heeft haar grens bereikt, en nu aan die grens breekt ze uiteen in de tegenstellingen van mechanisme en mystiek en beweegt ze zich langs de omtrek van een enorme nieuwe sfeer van posthumane gedachte.

Sprookjes en mythen zijn vormen van culturele opslag voor de natuurlijke geschiedenis van het leven.

Ik denk niet dat iemand nu echt de planetisering van de mensheid begrijpt, echt de nieuwe wereldorde begrijpt die door al deze periode van spanning en pijn en tegenstrijdigheid naar voren komt, dus meer dan ooit, moeten we een intern gevoel van navigatie hebben.

Het werk van de leraar geschiedenis moet idealiter niet alleen een beschrijving zijn van culturen uit het verleden, maar een uitvoering van de cultuur waarin we leven en waarin we ons steeds meer nemen.

Niet alle intelligentie kan nu kunstmatig zijn, dus als we een fout maken, liggen de gevolgen niet langer gewoon binnen een instelling of een nationale cultuur.

Ideologieën brengen niet de volledige levende processen van een wereld in kaart.

Wanneer we tot een rand komen, komen we tot een grens die ons vertelt dat we nu op het punt staan meer te worden dan we voorheen waren.

Een wereld is geen ideologie of een wetenschappelijke instelling, noch is het zelfs een systeem van ideologieën; het is eerder een structuur van onbewuste relaties en symbiotische processen.

Onbewuste politiek ontstaat onafhankelijk van een bewust doel.

Hoe meer chaos er is, hoe meer de wetenschap vasthoudt aan abstracte controlesystemen en hoe meer chaos wordt veroorzaakt.

In het domein van agenten en rovers, dient een verbod om een zwarte markt en een schaduw economie te structureren.

Het bewuste doel van de wetenschap is de beheersing van de natuur; het onbewuste effect ervan is verstoring en chaos.

Een manier om stof tot nadenken te vinden is door de splitsing in de weg te gebruiken, de splitsing die de plaats van opkomst markeert waarin een nieuwe ontwikkelingslijn begint af te splitsen.