Siddhartha Mukherjee beroemde citaten

Goede artsen zijn zelden onpartijdig. Ze kwellen en twijfelen aan zichzelf over patiënten.

Alle kankers zijn hetzelfde, maar ze zijn op een unieke manier hetzelfde.

In 2005 vroeg een man met de diagnose multipel myeloom me of hij nog in leven zou zijn om zijn dochter over een paar maanden van de middelbare school te zien afstuderen. In 2009, gebonden aan een rolstoel, zag hij zijn dochter afstuderen van de universiteit. De rolstoel had niets met zijn kanker te maken. De man was gevallen toen hij het honkbalteam van zijn jongste zoon trainde.

De geschiedenis herhaalt zich, maar de wetenschap weergalmt.

Farmacologie wordt geprofiteerd door de voorbereide geest. Je moet weten wat je zoekt.

De meeste dagen ga ik naar huis en voel ik me verjongd. Ik voel me uitbundig.

Als er een baanbrekende ontdekking is in de oncologie in de afgelopen 20 jaar, is het dat idee dat kankergenen vaak gemuteerde versies zijn van normale genen.

Ik geloof dat de grootste doorbraken op het gebied van kanker kunnen komen van briljante onderzoekers in India.

Ik ben wetenschapper en ik ben arts. Dus ik schrijf papieren.

Ik denk dat wanneer we 'stress' gebruiken, we vaak een soort nepwoord gebruiken om te proberen veel verschillende dingen in één grote categorie te plaatsen.

Na de oorlog was de VS de wereldleider in wetenschap en technologie. De investeringen in wetenschappelijk onderzoek waren onthutsend.

Er is een zeer ontroerend en oud verband tussen kanker en depressie.

Wanneer je jezelf onderdompelt in de geneeskunde besef je dat hoop niet absoluut is. Zo simpel is het niet.

Alles schrijven als expert is echt giftig voor het schrijfproces, omdat je de kwaliteit van ontdekking verliest.

Waarschijnlijk is de belangrijkste reden dat we meer kankers zien dan voorheen, omdat de bevolking over het algemeen vergrijst. Kanker is een leeftijdsgebonden ziekte.

Er is een dualiteit in het herkennen van wat een ongelooflijke ziekte het is-in termen van zijn oorsprong, dat het uit een normale cel komt. Het is een herinnering aan wat een prachtig ding een normale cel is. In een zeer koude, wetenschappelijke zin, denk ik dat een kankercel een soort biologisch wonder is.

Er is een zin in Shakespeare: hij noemt het de 'verborgen imposthume', en dit idee van een verborgen zwelling is bepalend voor kanker. Maar zelfs in meer hedendaagse geschriften wordt het 'de grote C'genoemd.

Sandeep Jauhar ' s Doctored is een gepassioneerd en noodzakelijk boek dat moeilijke vragen stelt over de toekomst van de geneeskunde. Het verhaal is aangrijpend en het schrijven is prachtig. Maar het was de ernst van het probleem-zo ontroerend told-dat greep en hield mijn aandacht in dit opmerkelijke werk.

Kan je medicijn een cel zijn, geen pil? Kan uw medicijn een orgaan zijn dat buiten het lichaam wordt gecreëerd? Kan uw medicijn een omgeving zijn?

Een positieve houding geneest kanker niet, net zomin als een negatieve het veroorzaakt.

Celcultuur is een beetje als tuinieren. Je gaat zitten en kijkt naar cellen, en dan zie je iets en zegt: 'weet je, dat ziet er niet goed uit'.

Ik wilde kanker niet alleen biologisch, maar metaforisch onderzoeken. Het idee dat tuberculose in de 19e eeuw dezelfde soort beangstigende en vervalende kwaliteit bezat, was erg interessant voor mij, en het leek erop dat men het idee kon verkennen dat elk tijdperk zijn eigen ziekte definieerde.

Het blijft een verbazingwekkend, verontrustend feit dat in Amerika - een land waar bijna elk nieuw medicijn wordt onderworpen aan strenge controle als een potentieel carcinogeen, en zelfs de kale hint van de link van een stof met kanker een vuurstorm van publieke hysterie en angst in de media ontketent - een van de meest krachtige en veel voorkomende carcinogeen die bekend is bij de mens vrij kan worden gekocht en verkocht bij elke winkel op de hoek voor een paar dollar.

Kanker was geen ongeorganiseerde chromosomale chaos. Het was een georganiseerde chromosomale chaos.

Tot aan hun aangeboren moleculaire kern zijn kankercellen hyperactieve, overlevingsgebonden, schrale, vruchtbare, inventieve kopieën van onszelf.

Eén zwaluw is toeval,maar twee zwaluwen maken de zomer.

Dit was nog een andere koloniale fascinatie: om de omstandigheden van ellende in een bevolking te creëren, en deze vervolgens te onderwerpen aan sociale of medische experimenten.

Het is moeilijk om naar de tumor te kijken en niet weg te komen met het gevoel dat men een krachtig monster in zijn kinderschoenen heeft ontmoet

Ik verliet Delhi in 1989 en herinner me heel weinig van hoe het leven toen was. In toenemende mate, in mijn recente bezoeken aan Delhi, ben ik begonnen te beseffen dat de stad intellectueel zeer levendig is geworden. Ik wil de stad steeds opnieuw ontdekken.

Bijna vijfentwintighonderd jaar nadat Hippocrates naïef de overkoepelende term karkinos had bedacht, was de moderne oncologie nauwelijks geavanceerder in haar taxonomie van kanker.

In Parijs begon een vriend van Bequerel, een jong fysicus-chemicus stel genaamd Pierre en Marie Curie, de natuurlijke wereld te doorzoeken op nog krachtiger chemische bronnen van röntgenstralen. Pierre en Marie (toen Maria Sklodowska, een arme Poolse immigrant die in een zolder in Parijs woonde) hadden elkaar ontmoet aan de Sorbonne en werden tot elkaar aangetrokken vanwege een gemeenschappelijke interesse in magnetisme.

Ik begon me af te vragen, kan men echt een biografie van een ziekte schrijven? Maar ik zag mezelf denken aan kanker als dit personage dat al 4000 jaar leeft, en ik wilde weten wat zijn geboorte was, wat is zijn geest, zijn persoonlijkheid, zijn psyche?

In het laboratorium noemen we dit de zes-graden-scheiding-van-kanker regel: je kunt elke biologische vraag stellen, ongeacht hoe schijnbaar ver weg-wat het hart doet falen, of waarom wormen ouder worden, of zelfs hoe vogels liedjes leren-en je zult uiteindelijk, in minder dan zes genetische stappen, Verbinding maken met een proto-oncogene of tumoronderdrukkende stof.

Als de geschiedenis van de geneeskunde wordt verteld door de verhalen van artsen, is dat omdat hun bijdragen in plaats staan van de meer inhoudelijke heldendom van hun patiënten.

De meeste ontdekkingen zijn zelfs vandaag de dag een combinatie van serendipiteit en zoeken.

Het leven van kanker is een samenvatting van het leven van het lichaam, het bestaan ervan is een pathologische spiegel van ons eigen leven. Susan Sontag waarschuwde voor het overbelasten van een ziekte met metaforen. Maar dit is geen metafoor. Tot aan hun aangeboren moleculaire kern zijn kankercellen hyperactieve, overlevingsgebonden, schrale, vruchtbare, inventieve kopieën van onszelf.

Ik denk dat de hoofdregel van het leren schrijven is om eerst te leren lezen. Ik leerde schrijven door te leren lezen.

Het was Disney World samengevoegd met Cancerland.

Ik denk dat de manier waarop we over kanker denken, de manier waarop we kanker behandelen, drastisch is veranderd in de afgelopen eeuw. Er is een enorme hoeveelheid opties die een arts vandaag kan bieden, van het genezen van patiënten, het behandelen van patiënten of het bieden van patiënten met psychische troost of pijnverlichting.

Ik had kanker op een meer cellulair niveau gezien als onderzoeker. De eerste keer dat ik de kankerafdeling binnenging, was mijn eerste instinct om me terug te trekken van wat er gaande was - de complexiteit, de dood. Het was een zeer sombere tijd.

Kanker heeft een enorme diversiteit en gedraagt zich anders: het is zeer veranderlijk, de evolutionaire principes zijn erg ingewikkeld en vaak is het vermogen om voortdurend mystificerend te zijn een grote uitdaging.

Een borstkanker kan een nauwe gelijkenis vertonen met een maagkanker. En dit soort reorganisatie van kanker in termen van zijn interne genetische anatomie heeft de manier waarop we kanker behandelen en benaderen in het algemeen echt veranderd.