Vijay Seshadri beroemde citaten

Ik zie mezelf slechts sporadisch als leraar en consequent als schrijver. Lesgeven is hoe ik de rekeningen betaal...en gelukkig, voor mijn studenten, kan ik intellectualiseren over schrijven, en ik kan er goed over praten, en ik praat er graag over.

Ik denk dat als je dingen onthult die pijn gaan veroorzaken, je retorische middelen hebt in poëzie.

Als immigrant sta je onderaan de ladder. Je staat misschien niet onderaan de ladder. Die tegenstrijdigheden brachten me het gevoel dat de rol in de samenleving die ik kreeg niet strooide met mijn gevoel voor mezelf. Ik denk dat dat bij de meeste mensen het geval is. Iedereen voelt zich in een originele relatie met de schepping en voelt zich beperkt door zijn sociale rol.

We zien onszelf allemaal als onze subjectiviteit, ons bewustzijn.

Je ziet jezelf niet als je externe vertegenwoordiging, of zelfs je nationale afkomst of iets dergelijks. Daar beperk je jezelf niet toe. Dat is ondenkbaar.

De maatschappij legt je een identiteit op vanwege de manier waarop je eruitziet. Je strijd als zelf heeft te maken met een identiteit die je wordt opgelegd waarvan je weet dat het niet jouw identiteit is.

Je moet jezelf waarschijnlijk op verschillende manieren splitsen om te overleven en jezelf als een menigte te zien.

Deze nieuwe theorieën over het universum, dat er meerdere universums zijn die constant opborrelen - het is allemaal vrij wild.

Alle ideeën over identiteit passen natuurlijk perfect in het sociale media wonderland waarin we leven. Ze lijken echt te verbinden. Er is een sciencefiction-aspect aan ons hedendaagse leven. Wat virtueel is, wat echt is...

Ik zou zeggen dat als ik proza schrijf, ik een meer maatschappelijk verantwoord persoon ben. Ik ben veel meer een wereldburger. Maar de instabiliteit van de poëzie, de emotionele scherpte, ben ik ook.

Ik zou kunnen zeggen dat in het essay, zoals het zich historisch heeft ontwikkeld, succes wordt bepaald door het vermogen van de schrijver om, door middel van een individuele stem, een collectieve ervaring uit te drukken - je spreekt individueel maar je vertegenwoordigt collectief.

Genres hebben een geschiedenis en leggen een historisch karakter op aan de schrijver. Wat interessant is in het gedicht, is een bepaald soort dramatisering van het zelf dat je niet hoeft te doen in het essay. In feite is het essay een meer sociaal medium dan het gedicht.

De taal zelf is een masker. Het is het eerste masker in de serie van invented selves-ze zijn recht uit Taal gekomen. De manier waarop je spreekt verandert je, want wanneer je spreekt, representeer je jezelf op een bepaalde manier.

Technologie transformeert alles. Wie weet wat het doet, we begrijpen het niet echt.

We leven in een trans periode. Hedendaagse kwesties van seksualiteit, bijvoorbeeld-de spannende aspecten ervan-hebben te maken met transgenderheid. En er is trans-nationaliteit. Er zijn bijvoorbeeld mensen zoals ik. Ik bedoel, wat ben ik? Ben Ik Indiaan? Ben Ik Amerikaan? En ik sta niet alleen tussen de dingen in.

Historisch gezien zijn er hiërarchieën van zuiverheid. Sommige aspecten van poëzie zijn heel, heel puur. Het lyrische gedicht kan niets anders zijn dan het lyrische gedicht.

Het is belangrijk dat alle schrijvers proberen te achterhalen wat ze doen.

Ik wil mezelf niet zien als leraar. Ik zie mezelf als een schrijver die een snelle heeft getrokken en deze instelling heeft misleid om me een baan en een ziektekostenverzekering te geven.

Ik ben altijd een lezer geweest. In de vijfde klas kreeg ik een soort prijs omdat ik honderden boeken uit de bibliotheek had gelezen.