James Hillman beroemde citaten

We kunnen niets veranderen totdat we wat frisse ideeën krijgen, totdat we de dingen anders gaan zien.

Als je groeit, verlies je iets. Je verliest wat je vasthoudt om veilig te houden. Je verliest gewoontes waar je je comfortabel bij voelt, je verliest vertrouwdheid.

Veroudering is geen toeval. Het is noodzakelijk voor de menselijke conditie, bedoeld door de ziel. We worden meer kenmerkend voor wie we zijn door simpelweg in latere jaren te blijven; hoe ouder we worden, hoe meer onze ware aard naar voren komt. De laatste jaren hebben dus een heel belangrijk doel: de vervulling en bevestiging van iemands karakter.

Natuurlijk, een cultuur zo manisch en massaal materialistisch als de onze creëert materialistisch gedrag in haar mensen, vooral in die mensen die onderworpen zijn aan niets anders dan de vernietiging van de verbeelding die deze cultuur onderwijs noemt, de vernietiging van autonomie die ze werk noemt, en de vernietiging van activiteit die ze entertainment noemt.

Niet zomaar een gesprek is een gesprek; geen enkel gesprek verhoogt het bewustzijn. Een goed gesprek heeft een voordeel: het opent je ogen voor iets, versnelt je oren. En een goed gesprek weerklinkt: het blijft later op de dag in je hoofd praten; de volgende dag merk je dat je nog steeds praat met wat er gezegd is. Die nagalm daarna is het verhogen van het bewustzijn; je geest is bewogen. Je bent op een ander niveau met je reflecties.

Ons leven wordt minder bepaald door onze jeugd dan door de traumatische manier waarop we onze jeugd hebben leren herinneren.

Vroeg of laat lijkt iets ons op een bepaald pad te roepen... dit is wat ik moet doen, dit is wat ik moet hebben. Dit is wie ik ben.

Het geschenk van een beeld is dat het een plek biedt om naar je ziel te kijken.

Liefde alleen is niet genoeg. Zonder verbeelding vervalt liefde in sentiment, plicht, verveling. Relaties mislukken niet omdat we gestopt zijn met liefhebben, maar omdat we eerst gestopt zijn met ons voor te stellen.

Niets hopen, niets verwachten, niets eisen. Dit is analytische wanhoop.

Het is belangrijk om jezelf af te vragen: Hoe ben ik nuttig voor anderen? Wat willen mensen van mij? Dat kan heel goed onthullen waarvoor je hier bent.

Als er een god van New York zou zijn, zou het de Griekse Hermes zijn, de Romeinse Mercurius. Hij belichaamt New Yorkse kwaliteiten: de snelle uitwisseling, de snelheid van taal en stijl, sluwheid, het mengen van mensen en het overschrijden van grenzen, verbeelding.

Waarom richten we ons zo intens op onze problemen? Wat trekt ons naar hen toe? Waarom zijn ze zo aantrekkelijk? Ze hebben de magnetische kracht van liefde: op de een of andere manier verlangen we naar onze problemen; we zijn verliefd op hen, net zoals we er van af willen . . . Problemen ondersteunen ons-misschien gaan ze daarom niet weg. Wat zou een leven zijn zonder hen? Volledig gerustgesteld en liefdeloos . . . Er schuilt een geheime liefde in elk probleem

Ons leven is psychologisch, en het doel van het leven is om er psyche van te maken, om verbindingen te vinden tussen leven en ziel.

Mensen komen naar therapie voor een zegen. Niet zozeer om te herstellen wat gebroken is, maar om gezegend te worden wat gebroken is.

Te veel mensen hebben hun verleden, hun jeugd, hun herinneringen, hun ouders geanalyseerd en zich gerealiseerd dat het niets doet-of dat het niet genoeg doet.

Zonder tijd voor verlies heb je geen tijd voor ziel.

Karakter vormt een leven, ongeacht hoe duister dat leven wordt geleefd en hoe weinig licht er van de sterren op valt.

Psychologie is uiteindelijk mythologie, de studie van de verhalen van de ziel.

Psychologie, zo toegewijd aan het ontwaken van het menselijk bewustzijn, moet zichzelf wakker maken voor een van de oudste menselijke waarheden: we kunnen niet worden bestudeerd of genezen los van de planeet.

Ik weet niet meer zeker of de psyche in mij zit of dat ik in de psyche zit...

Ik denk dat we ongelukkig zijn, deels omdat we maar één god hebben, en dat is Economie.

Vertel me waar je naar verlangt en Ik zal je vertellen wie je bent. We zijn waar we naar streven, het geïdealiseerde beeld dat ons dwalen drijft.

Je weet niet waar je aan begint als je je gelukzaligheid volgt.

We benaderen mensen op dezelfde manier als onze auto ' s. We brengen het arme kind naar een dokter en vragen, Wat is er mis met hem, hoeveel kost het, en wanneer kan ik hem ophalen?

Het is onmogelijk om de engel te zien tenzij je er eerst een idee van hebt.

Depressie opent de deur naar schoonheid van een soort.

Vanuit mijn perspectief als dieptepsycholoog zie ik dat degenen die een connectie hebben met het verhaal in betere vorm zijn en een betere prognose hebben dan degenen aan wie het verhaal moet worden geïntroduceerd.

Volg de leiding van uw symptomen, want er is meestal een mythe in de puinhoop, en een puinhoop is een uitdrukking van de ziel.

We zijn minder menselijk op grond van onze ideale doelen dan door de Ondeugd van onze minderwaardigheid.

Het personage dat het meest trouw is aan zichzelf wordt excentriek in plaats van onbeweeglijk gecentreerd, zoals Emerson het nobele karakter van de held definieerde. Aan de rand geeft de zekerheid van grenzen plaats. We zijn meer onderhevig aan invasies, minder in staat om verdedigingen te mobiliseren, minder zeker van wie we werkelijk zijn, zelfs als we door anderen als een persoon van karakter worden gezien. De verplaatsing van het zelf van het centrum naar de onbepaalde rand versmelt ons meer met de wereld, zodat we ons door alles gezegend kunnen voelen.

We zouden graag willen dat andere wereldse bezoeken komen als afzonderlijke stemmen met duidelijke instructies, maar ze kunnen alleen kleine tekenen geven in dromen, of als plotselinge ingevingen en inzichten die niet kunnen worden ontkend. Ze voelen zich meer alsof ze van binnenuit tevoorschijn komen en je van binnenuit sturen als een innerlijke beschermengel. . . . En, het meest verbazingwekkende, het heeft je nooit vergeten, hoewel je het grootste deel van je leven hebt doorgebracht met het negeren ervan.

Open je hart, je blik, voor de bezoeken van engelen, zelfs als de gaven die ze brengen niet gecentreerdheid en evenwicht zijn, maar excentriciteit en een volkomen onbekend gevoel van plezier dat vreugde wordt genoemd.

...je vindt je genie door in de spiegel van je leven te kijken. Je zichtbare beeld toont je innerlijke waarheid, dus wanneer je anderen schat, is wat je ziet wat je krijgt. Het wordt daarom van cruciaal belang om royaal te zien, of je krijgt alleen wat je ziet; om scherp te zien, zodat je de mix van eigenschappen kunt onderscheiden in plaats van een gegeneraliseerde knobbel; en om diep in donkere schaduwen te zien, anders word je misleid.

Hoe kunnen we onszelf door onszelf kennen? . . . De ziel heeft een intieme verbinding nodig, niet alleen om te individualiseren, maar gewoon om te leven. Hiervoor hebben we relaties nodig van de diepste soort waardoor we onszelf kunnen realiseren, waar zelfopenbaring mogelijk is, waar interesse in en liefde voor de ziel voorop staat.

De komische geest maskeert in alles wat we zeggen en doen. We zijn allemaal een clown en hoeven geen wit gezicht aan te trekken.

In de kosmologie achter de psychologie is er geen reden voor iemand om hier te zijn of iets te doen... Ik ben een ongeluk - een gevolg-en dus een slachtoffer... als ik alleen een gevolg ben van oorzaken uit het verleden, Dan ben ik een slachtoffer van die oorzaken uit het verleden.... of, als je het vanuit sociologisch perspectief bekijkt, ben ik het resultaat van opvoeding, klasse, ras, geslacht, sociale vooroordelen en economie. Dus ik ben weer een slachtoffer. Resultaat .

Woorden zijn, net als engelen, krachten die onzichtbare macht over ons hebben....

Je wordt geboren met een karakter; het wordt gegeven, een geschenk, zoals de oude verhalen zeggen, van de bewakers bij je geboorte...Elke persoon komt de wereld binnen die geroepen is.

Het idee van de dood berooft onderzoek van zijn gepassioneerde vitaliteit en ontdoet onze inspanningen van hun doel door tot één voorbestemde conclusie te komen, de dood. Waarom vragen als je het antwoord al weet?

Ik stel me graag de psyche van een persoon voor als een pension vol personages. Degenen die regelmatig opdagen en die gewoonlijk de huisregels volgen, hebben misschien geen andere langdurige bewoners ontmoet die achter gesloten deuren verblijven of die alleen ' s nachts verschijnen. Een adequate karaktertheorie moet ruimte maken voor personage-acteurs, voor de stuntmannen en dierenbeheerders, voor alle figuren die kleine rollen spelen en onverwachte handelingen produceren. Ze maken de show vaak noodlottig, tragisch of farcically absurd.

Ieder van ons heeft een adequate biografie nodig: Hoe breng ik de stukjes van mijn leven samen in een samenhangend beeld? Hoe vind ik de plot van mijn verhaal?

Elke persoon komt de wereld binnen die geroepen is.

Op het moment dat de engel een leven binnengaat, komt hij een omgeving binnen. We zijn ecologisch vanaf dag één.

Elke ochtend keren we terug van de droomziel en proberen we ons aan te passen aan de dagwereld, het moment waarop de twee zielen van plaats wisselen in de bestuurdersstoel.

Angst is iets groots voor ouderen.

We kunnen niet worden bestudeerd of genezen los van de planeet...

De Transfiguratie van materie vindt plaats door verwondering.

Ecologische bewegingen, futurisme, feminisme, stedenbouw, protest en ontwapening, persoonlijke individuatie kunnen niet alleen de wereld redden van de catastrofe die inherent is aan ons idee van de wereld. Ze vereisen een kosmologische visie die het fenomeen 'wereld' zelf redt, een beweging in de ziel die verder gaat dan de maatstaven van doelmatigheid naar de archetypische bron van het voortdurende gevaar van onze wereld: de noodlottige verwaarlozing, de onderdrukking van de anima mundi.

....alles wat je zorgvuldig doet, kan zegen brengen....