Marsilio Ficino beroemde citaten

In deze tijden Weet ik bij wijze van spreken niet wat ik wil; misschien wil ik niet wat ik weet en wil ik wat ik niet weet.

Boeken die dingen verspreiden... met zo ' n gedurfde vrijheid als we in dromen gebruiken, zet ons weer op onze voeten.

[Verbeelding] . . . inspireert een gedurfde mentale gewoonte. We zijn zo elastisch als het gas van buskruit, en . . . een woord dat in een gesprek valt, bevrijdt onze verbeelding, en onmiddellijk worden onze hoofden gebaad met sterrenstelsels, en onze voeten treden op de vloer van de put.

Kunstenaars in elk van de Kunsten zoeken en zorgen voor niets dan liefde.

De ziel bestaat deels in de eeuwigheid en deels in de tijd.

Een stevige jongen . . . wie het samenbrengt, verbouwt het . . . en altijd als een kat op zijn voeten valt, is honderd van deze stadspoppen waard.

. . . als [schrijven] je van je voeten opheft met de grote stem van welsprekendheid, dan is het effect breed, langzaam, permanent, over de geest van mensen; . . .

De wet is het . . . die hoort zonder oren, ziet zonder ogen, beweegt zonder voeten en grijpt zonder handen.

De artsen uit de oudheid hebben bevestigd dat liefde een passie is die lijkt op een melancholische ziekte. De arts Rasis schreef daarom, om te herstellen, geslachtsgemeenschap, vasten, dronkenschap en wandelen voor.

. . . de arme man, die de wet niet toestaat te nemen . . . een paar schoenen voor zijn ijskoude voeten, mag zijn hand in de zak van de rijken steken en zeggen: Gij zult mij opvoeden. . . .

Het lot van de arme herder, die, verblind en verloren in de sneeuwstorm, omkomt in een drift binnen een paar meter van zijn huisdeur, is een embleem van de staat van de mens.

Poëzie is een poging om het gezond verstand uit te drukken, niet als de avoirdupois van de held, of zijn structuur in voeten en centimeters, maar de schoonheid en ziel in zijn aspect . . . loopt in fabel, personifieert elk feit. . . .

Hij proeft niets dat niet voor zichzelf heeft geproefd

Sterfelijke mensen vragen God elke dag om goede dingen, maar ze bidden nooit dat ze er goed gebruik van mogen maken.

Iedereen gelooft dat hij rijk is aan wijsheid, maar weinig geld heeft.

Wat is verachtelijk maar . . . mensen . . . die hun voeten op de kassa roosteren. . . .

De zee zal de mensen [van Engeland] van anderen scheiden en hen tot een woeste nationaliteit verbinden. Het geeft hen markten aan alle kanten. Lange tijd zal ik hen op hun voeten houden, door armoede, grensoorlogen . . . zeevarende . . .

Er is een moment in de geschiedenis van elke natie, wanneer . . . de waarnemingskrachten bereiken hun rijpheid en zijn nog niet microscopisch geworden: dus die mens, op dat moment . . . met zijn voeten nog steeds geplant op de immense krachten van de nacht, spreekt hij door zijn ogen en hersenen met de schepping van de zon en de sterren.

De abstractionist en de materialist die elkaar dus wederzijds irriteren, en de spotter die het ergste van het materialisme uitdrukt, er ontstaat een derde partij die de middenweg tussen deze twee inneemt, de scepticus, namelijk. Hij vindt beide verkeerd door in extremen te zijn. Hij werkt om zijn voeten te planten, om de balk van de weegschaal te zijn.

Waarom denken we dat liefde een tovenaar is? Want de hele kracht van magie bestaat uit liefde. Het werk van magie is de aantrekkingskracht van het ene door het andere vanwege een zekere affiniteit van de natuur.

Wie kan zich verwonderen over de aantrekkelijkheid... van de balie, voor onze ambitieuze jonge mannen, wanneer de hoogste steekpenningen van de samenleving aan de voeten liggen van de succesvolle redenaar?

Je rent op zoek naar je vriend. Laat je voeten lopen, maar je geest hoeft dat niet.

Maak je nooit zorgen over iets. Leef in het heden. Leef nu. Wees gelukkig.

Laurierkronen klampen zich vast aan woestijnen en macht aan hem die macht uitoefent; hebt u niet uw deel? Op gevleugelde voeten, zie! het haast je om je te ontmoeten . . .