Plotinus beroemde citaten

De mens staat midden tussen de goden en de beesten.

Schoonheid richt zich voornamelijk op het zien, maar er is ook schoonheid voor het gehoor, zoals in bepaalde combinaties woorden en in allerlei soorten muziek; want melodieën en cadences zijn mooi; en geesten die zich boven het rijk van de zin verheffen naar een hogere orde zijn zich bewust van schoonheid in het gedrag van het leven, in daden, in karakter, in het nastreven van het verstand; en er is de schoonheid van de deugden....

Onszelf kennende zijn we mooi; in zelf-onwetendheid zijn we lelijk.

De sterren zijn als letters die zich op elk moment aan de hemel inschrijven. Alles in de wereld is vol tekenen. Alle evenementen worden gecoördineerd. Alles hangt van elkaar af. Alles ademt samen.

Je kunt het oneindige alleen begrijpen door een vermogen dat superieur is aan de rede.

Ik probeer het Goddelijke in mezelf terug te geven aan het Goddelijke in het al.

Kennis, als het geen actie bepaalt, is dood voor ons.

Weten vereist het orgaan dat aan het object is aangepast.

Ieder van ons is deel van de ziel van het universum

Schoonheid is eerder een licht dat Speelt over de symmetrie van dingen dan die symmetrie zelf.

Angst moet volledig worden verbannen. De gezuiverde ziel zal niets vrezen.

We kunnen de ziel behandelen als in het lichaam - of het nu boven het lichaam staat of er daadwerkelijk in zit - aangezien de associatie van de twee het ene ding vormt dat het levende organisme, het levende wordt genoemd.Uit deze relatie, uit het feit dat de ziel het lichaam als instrument gebruikt, volgt niet dat de ziel de ervaringen van het lichaam moet delen: een mens voelt zelf niet alle ervaringen van de werktuigen waarmee hij werkt.

We zijn niet gescheiden van de geest, we zijn er in.

God is niet buiten iemand, maar is aanwezig met alle dingen, hoewel zij niet weten dat hij zo is.

De wereld is herkenbaar, harmonieus en goed.

We moeten onze ogen sluiten en een nieuwe manier van zien aanroepen...een waakzaamheid die het geboorterecht van ons allen is, hoewel weinigen het gebruiken.

Trek je terug in jezelf en kijk.

Het leven is de vlucht van het alleen naar het alleen.

De ziel heeft in haar natuur God lief en verlangt ernaar één met hem te zijn in de edele liefde van een dochter voor een edele vader; maar tot menselijke geboorte gekomen en verleid door de verkering van deze sfeer, neemt zij een andere liefde op, een sterveling, verlaat haar vader en valt.

De natuur is slechts een beeld van wijsheid, het laatste van de ziel; de natuur is iets dat alleen doet, maar niet weet.

Het is op grond van eenheid dat wezens wezens zijn.

Kennis heeft drie graden: opinie, wetenschap, verlichting. Het middel of instrument van het eerste is zintuig; van het tweede dialectiek; van het derde intuïtie.

Voordat we hier werden, bestonden we daar, mensen anders dan nu; we waren zuivere zielen. Intelligentie komt binnen met de hele werkelijkheid, niet afgeschermd, integraal aan dat alles. [... Toen was het alsof er één stem klonk. Eén woord werd uitgesproken en van alle kanten werd een oor gevolgd en ontvangen en er was een effectief gehoor; nu zijn we een tweeledig ding geworden, niet langer dat wat we in het begin waren, slapend en in zekere zin niet meer aanwezig.

In deze staat van verzonken contemplatie is er geen sprake meer van het in het oog houden van een object; het zicht is zodanig dat zien en zien één zijn; object en daad van visie zijn identiek geworden.

We bezitten zelf schoonheid wanneer we trouw zijn aan ons eigen wezen; lelijkheid is in het overgaan naar een andere orde...

Trek je terug in jezelf en kijk. En als je jezelf nog niet mooi vindt, doe dan als de maker van een beeld dat mooi gemaakt moet worden; de beeldhouwer snijdt hier weg, maakt daar glad, maakt deze lijn lichter, deze andere zuiverder, totdat hij of zij een mooi gezicht op het beeld heeft getoond.

Er is één en dezelfde ziel in vele lichamen.

Waar het ook ligt, onder de aarde of boven de aarde, het lichaam zal altijd Rotten.

Alle dingen zijn vol van tekenen, en het is een wijs man die over het ene van het andere kan leren.

De ziel van ieder van ons is gezonden, opdat het universum compleet moge zijn.

Wanneer we buiten datgene kijken waarvan we afhankelijk zijn, negeren we onze eenheid; naar buiten kijkend zien we vele gezichten; naar binnen kijkend en alles is één hoofd. Als een mens zich maar kon omkeren, zou hij God en zichzelf en het al tegelijk zien.

De ziel die schoonheid aanschouwt, wordt mooi.

Plezier en verdriet, angst en moed, verlangen en afkeer, waar hebben deze genegenheden en ervaringen hun zetel?Het is duidelijk, hetzij in de ziel alleen, hetzij in de ziel die het lichaam gebruikt, of in een derde entiteit die uit beide voortkomt. En voor deze derde entiteit, nogmaals, zijn er twee mogelijke modi: Het kan een blend zijn of een aparte vorm als gevolg van de blending.

Nooit heeft het oog de zon gezien, tenzij zij eerst zonachtig was geworden, en nooit kan de ziel de eerste schoonheid zien, tenzij zij zelf mooi is.

Het is al erg genoeg om veroordeeld te worden om dit beeld te slepen waarin de natuur mij gevangen heeft gezet. Waarom zou ik instemmen met de bestendiging van het beeld van dit beeld?

Stop nooit met werken aan je standbeeld totdat de goddelijke glorie van deugd op je schijnt, totdat je zelfmeesterschap op zijn Heilige Stoel op de troon ziet staan.

Snijd alles weg wat buitensporig is, maak alles recht wat krom is, breng licht aan alles wat bewolkt is, werk om alles één gloed van schoonheid te maken en stop nooit met het beitelen van uw beeld, totdat er de goddelijke pracht van deugd op u zal schijnen, totdat u de volmaakte goedheid zult zien die zeker gevestigd is in het roestvrijstalen heiligdom...

We moeten er niet achteraan rennen, maar we moeten ons aanpassen aan het visioen en er dan rustig op wachten, zoals het oog wacht op de opkomst van de zon die op zijn eigen tijd boven de horizon verschijnt en zich aan ons zicht geeft.

Zijn is wenselijk omdat het identiek is met schoonheid, en schoonheid wordt geliefd omdat het zijn is.

Zijn is wenselijk omdat het identiek is met schoonheid, en schoonheid wordt geliefd omdat het zijn is. We bezitten zelf schoonheid wanneer we trouw zijn aan ons eigen wezen; lelijkheid is in het overgaan naar een andere orde; onszelf kennen, we zijn mooi; in zelf-onwetendheid, we zijn lelijk.