Os Guinness beroemde citaten

Ik leef voor het publiek van één-voor anderen heb ik niets te winnen, niets te verliezen, niets te bewijzen.

Wat onmiskenbaar is, is dat wanneer comfort en gemak onze Energie en idealisme afnemen, inactiviteit luiheid in onze geest afscheidt als een vergif in het bloed.

De vraag die de twijfelaar niet stelt, is of geloof werkelijk nutteloos was of gewoon niet werd gebruikt. Wat zou je denken van een jongen die stopte met leren fietsen en klaagde dat hij zichzelf pijn had gedaan omdat zijn fiets niet meer bewoog, zodat hij geen andere keuze had dan af te vallen? Als hij comfortabel wilde zitten terwijl hij stil bleef staan, had hij geen fiets maar een stoel moeten kiezen. Evenzo moet het geloof worden gebruikt, anders wordt het nutteloos.

Het christendom is de enige religie waarvan God de littekens van het kwaad draagt.

Jezus maakte duidelijk dat het Koninkrijk van God organisch is en niet organisatorisch. Het groeit als een zaadje en het werkt als zuurdesem: heimelijk, onzichtbaar, verrassend en onweerstaanbaar.

Of we conformeren onze verlangens aan de waarheid of we conformeren de waarheid aan onze verlangens.

Vrijheid is niet de toestemming om te doen wat je wilt. Het is de kracht om te doen wat je moet doen.

Op het hoogste moment van zijn sterven identificeerde Jezus zich zo met de mensen en de diepten van hun hachelijke situatie en pijn, dat geen mens nu zo laag kan zinken dat God niet lager is gegaan.

We zijn niet in de eerste plaats geroepen om iets te doen of ergens naartoe te gaan; we zijn geroepen om iemand.

Het verhaal van de christelijke Reformatie, opwekking en renaissance onderstreept dat het donkerste uur vaak vlak voor de dageraad is, dus we moeten altijd mensen van hoop en gebed zijn, geen somberheid en defaitisme. God de Heilige Geest kan de situatie in vijf minuten omdraaien.

Feest van Patrick, bisschop van Armagh, Missionaris, Beschermheer van Ierland, c.460 het bewijs voor de christelijke waarheid is niet uitputtend, maar het is voldoende. Maar al te vaak is het christendom niet beproefd en ontbreekt het-het is ontbreekt en wordt niet beproefd.

Interessant is dat Gods remedie voor Elia ' s depressie geen opfriscursus in theologie was, maar voedsel en slaap... Voordat God tot Hem sprak, werd Elia twee keer gevoed en kreeg hij een goede kans om te slapen. Pas toen, en heel zachtmoedig, confronteerde God hem met zijn dwaling. Dat is altijd Gods weg. Omdat hij ons als mensen heeft gemaakt, respecteert hij onze menselijkheid en behandelt hij ons met integriteit. Dat wil zeggen, hij behandelt ons trouw aan de waarheid van wie we zijn. Het zijn mensen en niet God die spiritualiteit onpraktisch hebben gemaakt.

Tot geloof komen op basis van ervaring alleen is onverstandig, hoewel niet zo dwaas om het geloof geheel af te wijzen wegens gebrek aan ervaring ... de kwaliteit van de ervaring van een christen hangt af van de kwaliteit van zijn geloof, net zoals de kwaliteit van zijn geloof op zijn beurt afhangt van de kwaliteit van zijn begrip van Gods waarheid.

Roepen is niet alleen een kwestie van zijn en doen wat we zijn, maar ook van worden wat we nog niet zijn, maar waartoe God ons geroepen heeft.

Met andere woorden, we zijn nooit vrijer dan wanneer we het meest onszelf worden, het meest Menselijk, het meest rechtvaardig, het meest uitmuntend en dergelijke.

We zijn niet in de eerste plaats geroepen om iets te doen of ergens naartoe te gaan; we zijn geroepen om iemand. We zijn niet eerst geroepen tot speciaal werk, maar tot God. De sleutel tot het beantwoorden van de oproep is om aan niemand toegewijd te zijn en aan niets boven God zelf.

Evangelicalisme kan alleen Evangelisch blijven als het hartstochtelijk serieus is over waarheid en theologie.

Het beheersen van onze emoties heeft niets te maken met ascetisme of onderdrukking, want het doel is niet om de emoties te breken of te ontkennen, maar om de emoties "in te breken", ze leerbaar te maken omdat ze getemd zijn.

Dit is ook de reden waarom het verkeerd is om God te behandelen als een groot uitzendbureau, een hemelse executive zoeker om perfecte passen te vinden voor onze perfecte geschenken.De waarheid is niet dat God een plaats vindt voor onze gaven, maar dat God ons en onze gaven heeft geschapen voor een plaats van zijn keuze-en we zullen pas onszelf zijn als we er eindelijk zijn.

We verraden onze moderne arrogantie en vergeten de plaats van mysterie in Gods omgang met ons.

Anti-intellectualisme is een neiging om het belang van de waarheid en het leven van de geest te ontkennen.

Het tegenovergestelde van geloof is zelfmedelijden.

Evangelisch anti-intellectualisme is zowel een schandaal als een zonde. Het is een schandaal in de zin dat het een belediging is en een struikelblok dat serieuze mensen onnodig verhindert het christelijk geloof te overwegen en tot Christus te komen. Het is een zonde omdat het een weigering is, in strijd met Jezus' twee grote geboden, om de Heer onze God lief te hebben met onze geest. Anti-intellectualisme is gewoon een zonde. Evangelicalen moeten het als zodanig aanpakken, voorbij alle excuses, ontwijkingen of rationalisaties van valse vroomheid.

Afgoderij is enorm in de Bijbel, dominant in ons persoonlijke leven en irrelevant in onze verkeerde inschattingen

De Verenigde Staten staan op een keerpunt vanwege een afnemende invloed van het geloof .

Wij mensen zijn nooit gelukkiger dan wanneer we de diepste gaven uitdrukken die echt Wij zijn.

De beloningen van vrijheid zijn altijd zoet, maar haar eisen zijn streng, want in haar hart is de paradox dat de grootste vijand van vrijheid vrijheid is.

In de praktijk ondermijnt het de transformatie van het geloof. Wanneer Christenen hun tijd en energie concentreren op hun eigen afzonderlijke sferen en hun eigen instellingen-of het nu gaat om alles absorberende megakerken, christelijke gele pagina-bedrijven of christelijke culturele getto ' s van baarmoeder tot graf-verliezen ze de uiterlijke stuwkracht, transformerende kracht die de kern van het evangelie vormt. In plaats van 'zout' en 'licht' te zijn-beelden van een doordringende en doordringende actie-worden christenen en christelijke instellingen zacht en kwetsbaar voor corruptie van binnenuit.

We zijn misschien in het duister over wat God doet, maar we zijn niet in het duister over God.

In termen van afstand is de varkensstal van de verloren zoon het verste punt van huis; in termen van tijd is de varkensstal de Kortste Afstand tot het huis van de vader.

In onze tijd is het erger om kwaad te oordelen dan kwaad te doen.

God is de ultieme bron van alle macht. Alle menselijke kracht is dus afgeleid, beperkt, onstabiel en vergankelijk.

Het probleem met westerse christenen is niet dat ze niet zijn waar ze zouden moeten zijn, maar dat ze niet zijn wat ze zouden moeten zijn waar ze zijn.

Door onze onkritische zoektocht naar relevantie hebben we eigenlijk irrelevantie gecourteerd; door onze ademloze jacht naar relevantie zonder een bijpassende toewijding aan trouw, zijn we niet alleen ontrouw geworden, maar ook irrelevant; door onze vastberaden inspanningen om onszelf te herdefiniëren op manieren die dwingender zijn voor de moderne wereld dan trouw zijn aan Christus, hebben we niet alleen onze identiteit verloren, maar ook ons gezag en onze relevantie. Onze schreeuwende behoefte is om zowel trouw als relevant te zijn

Cultureel gezien is een van de beste argumenten die we kunnen maken, afwachten.

Atheïsme gedijt op slechte religie.

Negatieve vrijheid is vrijheid van-vrijheid van onderdrukking, of het nu een koloniale macht is of verslaving aan alcohol die je onderdrukt. Je moet bevrijd worden van negatieve vrijheid. Positieve vrijheid is vrijheid voor, vrijheid om te zijn. En dat wordt vandaag routinematig genegeerd.

We kunnen soms werkloos zijn, maar niemand wordt ooit niet geroepen.

Een van de belangrijkste plaatsen waar sociologie moet worden gebruikt, is het analyseren van 'de wereld' van onze tijd, zodat we meer onderscheidend kunnen zijn. Om de gevaren van de wereld te weerstaan, moet je de vervormingen en verleidingen van de wereld herkennen.

Als Jezus Christus het hoofd van de kerk is en dus de bron en het doel van haar hele leven, is ware groei alleen mogelijk in gehoorzaamheid aan hem. Omgekeerd, als de kerk zich losmaakt van Jezus Christus en Zijn Woord, kan ze niet groeien, hoe actief en succesvol ze ook lijkt te zijn.

We zijn niet wijs genoeg, zuiver genoeg of sterk genoeg om zo ' n enkel motief een leven lang te richten en te ondersteunen. Op die manier ligt fanatisme of mislukking. Maar als het enige motief de meestermotivatie van Gods roeping is, is het antwoord ja. In alle situaties, zowel vandaag als morgen, is Gods roeping tot ons de onveranderlijke en ultieme waarvandaan, wat, waarom en waarheen van ons leven. Roepen is een ' ja ' tegen God dat een 'nee' tegen de chaos van moderne eisen met zich meebrengt. Bellen is de sleutel tot het traceren van de verhaallijn van ons leven en het ontrafelen van de Betekenis van ons bestaan in een chaotische wereld.

Christus is de enige weg naar God, maar er zijn net zoveel wegen naar Christus als er mensen zijn die tot Hem komen.

Als ons geloof wordt onderzocht, moeten we niet bang zijn om te twijfelen....Er is geen geloof zonder enige twijfel, en geloven is des te sterker voor het begrijpen en oplossen van twijfel.

Wat er is gebeurd om deze twijfel te creëren, is dat een probleem (zoals een diep conflict of een slechte ervaring) Gods plaats heeft mogen innemen en het controlerende principe van het leven is geworden. In plaats van het probleem vanuit het gezichtspunt van het geloof te bekijken, ziet de twijfelaar het geloof vanuit het gezichtspunt van het probleem. In plaats van dat het geloof het probleem opzoekt, eindigt de situatie met het probleem dat het geloof verkleint. De wereld van het geloof staat op zijn kop, en in de omgekeerde realiteit van twijfel is een probleem god geworden en God is een probleem geworden.

Zo neutraliseert roeping voor volgelingen van Christus de fundamentele positie van keuze in het moderne leven. "Ik heb u gekozen," zei Jezus, " Gij hebt mij niet gekozen.we zijn niet van onszelf; we zijn gekocht met een prijs. We hebben geen rechten, alleen verantwoordelijkheden. Het volgen van Christus is niet ons initiatief, maar slechts ons antwoord, in gehoorzaamheid. Niets werkt beter om de pretenties van keuze te ontkrachten dan een overtuiging van roeping. Als we eenmaal geroepen zijn, hebben we letterlijk geen keuze.

Friedrich Nietzsche voorspelde dat seculiere mensen, die het contact met transcendentie verliezen, uiteindelijk een referentiepunt zouden verliezen om naar beneden te kijken en zichzelf te beoordelen. Uiteindelijk zouden ze zelfs het vermogen verliezen om zichzelf te verachten. Dus, vanwege de 'dood van God', zouden ze de hemel verwarren met geluk, en geluk met gezondheid.