Thomas Traherne beroemde citaten

En elke steen en elke ster een tong, en elke windstorm een merkwaardig lied. De hemelen waren een orakel, en spraken Goddelijkheid; de aarde nam het ambt van een priester op zich; en ik was stom (niets anders was stom) alle dingen kwamen met stemmen en instructies...

De wereld is een spiegel van oneindige schoonheid, maar geen mens ziet het.

Een vreemde hier ontmoeten vreemde dingen, vreemde heerlijkheden zien; vreemde schatten in deze schone wereld verschijnen, vreemd alles, en nieuw voor mij. Maar dat zij de mijne zouden zijn, die niets was, dat vreemdste is van alles, toch tot stand gebracht.

Je geniet nooit van de wereld totdat de zee zelf in je aderen stroomt, totdat je bekleed bent met de hemel en gekroond bent met de sterren.

Denken dat de wereld daarom een algemene Bedlam is, of een plaats van gekken, en zichzelf een arts, is het meest noodzakelijke punt van de huidige wijsheid: een belangrijke verbeelding en de weg naar een gelukkig leven.

Ik zal u niet door het lawaai van bloedige oorlogen en het onttronen van koningen tot heerlijkheid brengen, maar door de zachte wegen van vrede en liefde.

Is het niet gemakkelijk om de wereld in je hoofd te zien? Om de hemel rechtvaardig te vinden? De Zon Glorieus? De aarde vruchtbaar? De Lucht Aangenaam? De Zee Winstgevend? En de gever overvloedig? Toch zijn dit de dingen die moeilijk te behouden zijn. Want als we altijd bewust konden zijn van hun nut en waarde, zouden we altijd blij moeten zijn met hun rijkdom en glorie.

De mens is geboren om over dingen te mediteren en de eeuwige bronnen van God en natuur, glorie, gelukzaligheid en genot te overdenken: opdat leven en liefde zijn eeuwige schat zouden zijn.

Totdat je kunt zingen en je kunt verheugen en je kunt verheugen in God zoals gierigaards doen in goud, en koningen in scepters, kun je nooit van de wereld genieten.

In het buitenland wandelen is niet met ogen, maar met gedachten, de velden om te zien en te prijzen; anders mogen de Stille voeten, als houtblokken, op en neer bewegen, en niets goeds zien, noch Jor noch heerlijkheid ontmoeten.

Goed denken is God dienen in het Binnenhof.

Je bent net zo geneigd tot liefde als de zon schijnt; het is de meest verrukkelijke en natuurlijke bezigheid van de ziel van de mens.

Waarom staat deze soe long gevangen in een donker manuscript, dat, als het gedrukt zou worden, een licht voor de wereld zou zijn, en een universele zegen?

Deze zichtbare wereld is wonderbaarlijk om in verrukt te zijn en zeer gewaardeerd te worden, omdat het het theater is van Gods rechtvaardige Koninkrijk.

Principes zijn als een zaadje in de grond; ze moeten voortdurend worden bezocht door hemelse invloeden of anders zal je leven een onvruchtbaar veld zijn.

Je bent net zo geneigd tot liefde als de zon schijnt.

Natuurlijke dingen zijn glorieus, en ze kennen is glorieus.

Zielen zijn de juwelen van God.

Slaap is neef-Duits tot de dood toe: slaap en dood verschillen niet meer dan een karkas en een skelet.

Vreemd is de kracht in de ziel van een dappere man. De kracht van zijn geest en zijn onweerstaanbare kracht, de grootheid van zijn hart en de hoogte van zijn toestand, zijn machtige vertrouwen en minachting voor gevaar, zijn ware zekerheid en rust in zichzelf, zijn vrijheid om te durven en te doen wat hij wil, zijn gretigheid te midden van angsten, zijn onoverwinnelijke temperament, zijn voordelen die hem meester van het geluk maken.

Het graan was Oosterse en onsterfelijke tarwe, die nooit zou mogen worden geoogst, noch ooit werd gezaaid. Ik dacht dat het van eeuwigdurend tot eeuwigdurend had gestaan.

Hierdoor kunt u zien wie de onbeleefde en barbaarse Indianen zijn: want waarlijk, er is geen woeste natie onder de hemel, die absurder barbaars is dan de christelijke wereld. Zij die naakt gaan en water drinken en op wortels leven, zijn als Adam, of engelen in vergelijking met ons.

Zeker, Adam in het paradijs had niet meer lieflijke en nieuwsgierige opvattingen over de wereld dan ik toen ik een kind was.

Zoals niets gemakkelijker is dan denken, zo is niets moeilijker dan goed denken.

Is het niet vreemd dat een kind erfgenaam is van de hele wereld en die mysteries ziet die de boeken der geleerden nooit ontvouwen?

Je geniet van de wereld is nooit goed, totdat je elke ochtend ontwaakt in de hemel; zie jezelf in het paleis van je vader; en kijk naar de hemel, de aarde en de lucht als hemelse vreugden; met zo ' n eerwaarde achting voor iedereen, alsof je onder de engelen bent.

Een leeg boek is als de ziel van een kind, waarin alles geschreven kan worden. Het is tot alle dingen in staat, maar bevat niets. Ik heb een geest om dit te vullen met winstgevende wonderen.

Dit moment vertoont oneindige ruimte, maar er is ook een ruimte waarin alle momenten oneindig worden getoond, en de eeuwigdurende duur van oneindige ruimte is een ander gebied en een kamer van vreugde.

De wereld is een spiegel van oneindige schoonheid, maar geen mens ziet het. Het is een tempel van Majesteit, maar niemand ziet het. Het is een gebied van licht en vrede, hebben de mensen het niet verontrust. Het is het paradijs van God.

Eén persoon liefhebben met een persoonlijke liefde is arm en ellendig: alles liefhebben is glorieus.

Meer gezelschap verhoogt het geluk, maar verlicht of vermindert de ellende niet.

Geluk is niet gemaakt om op te scheppen, maar om van te genieten. Daarom zullen anderen mij ellendig achten, Ik zal hen niet geloven als ik weet en voel dat ik gelukkig ben, noch vrees ik hen.

Laat die ouders die naar heilige kinderen verlangen, leren om hen bezitters van Hemel en aarde te maken; om dwaze voorwerpen voor hen weg te nemen, om niets anders te verheerlijken dan wat inderdaad groot is, en om met hen over God te spreken, en over zijn werken en wegen. voordat ze kunnen praten of gaan.

Het is van de adel van de ziel van de mens dat hij onverzadigbaar is; want hij heeft een weldoener die zo geneigd is te geven, dat hij zich in ons verheugt omdat hij erom vraagt. Vertellen jouw neigingen je niet dat de wereld van jou is? Begeren jullie niet alles? Verlang je er niet naar om het te hebben; om ervan te genieten; om het te overwinnen? Met welk doel verzamelen de mensen rijkdom, anders dan om meer te vermenigvuldigen? Houden zij niet van Pyrrhus, de koning van Epire, en voegen huis aan huis toe, en land aan land, opdat zij alles krijgen?

We negeren volwassenheid niet. Volwassenheid bestaat erin het verleden niet te verliezen terwijl je volledig in het heden leeft met een voorzichtig bewustzijn van de mogelijkheden van de toekomst.

Een beetje gruis in het oog vernietigt de aanblik van de hemel zelf, en een beetje boosaardigheid of afgunst een wereld van vreugde. Een wrang principe in de geest is van oneindige consequentie.

We hebben lief, we weten niet wat, en daarom verleidt alles ons.

Je kent jezelf pas als je meer weet dan je lichaam.

U geniet nooit van de wereld totdat de zee zelf in uw aderen bloeit, totdat u bekleed bent met de hemelen en gekroond bent met de sterren; en u ziet uzelf als de enige erfgenaam van de hele wereld, en meer dan dat, omdat er mannen en vrouwen in zijn die alle enige erfgenamen zijn, evenals u. Totdat u kunt zingen en zich verheugen en verrukken, zoals gierigen in goud doen, en koningen in scepters, zult u nooit van de wereld genieten.

Een leeg boek is als de ziel van een kind, waarin alles geschreven kan worden,

De ziel is gemaakt voor actie en kan niet rusten voordat ze gebruikt is. Luiheid is zijn roest. Tenzij het zal opstaan en denken en proeven en zien, is alles tevergeefs.

Als we onszelf helemaal niet hadden liefgehad, zouden we nooit verplicht zijn geweest om iets lief te hebben. Dus die eigenliefde is de basis van alle liefde....