John Donne beroemde citaten

Geen lente of zomer schoonheid heeft zo ' n gratie als ik in één herfst gezicht heb gezien.

Niemand is een eiland, geheel van zichzelf; ieder mens is een stuk van het continent.

Wanneer een man sterft, wordt een hoofdstuk niet uit het boek gerukt, maar in een betere taal vertaald.

Meer dan kussen, brieven vermengen zielen.

In de hemel is het altijd herfst.

De dood is een hemelvaart naar een betere bibliotheek.

Ik ben twee dwazen, ik weet het, om lief te hebben en om dat te zeggen.

Ik ben een kleine wereld gemaakt sluw.

De dood van een mens vermindert mij, omdat ik betrokken ben bij de mensheid; en stuur daarom nooit om te weten voor wie de klok luidt; hij luidt voor u.

Ik hou niet van een mens, behalve dat ik zijn ondeugden haat, want die ondeugden zijn de vijanden en de vernietiging van die vriend die ik liefheb.

Slaap met schone handen, ofwel de hele dag schoon gehouden door integriteit of ' s nachts schoon gewassen door berouw.

Het grote meesterwerk van de natuur, een olifant; het enige onschadelijke grote ding.

Dood wees niet hoogmoedig, hoewel sommigen U machtig en vreselijk hebben genoemd, want zo zijt gij niet. Voor degenen die jij denkt omver te werpen. Sterf niet, arme dood, noch kunt gij mij doden.

Liefde, alle gelijk, geen seizoen Weet, noch klimaat, noch uren, dagen, maanden, die de vodden van de tijd zijn.

we geven elkaar een glimlach met een toekomst erin

Wanhoop is het vocht van de hel, zoals vreugde de sereniteit van de hemel is.

vraag niet voor wie de klok luidt; hij luidt voor u

Zoals Hij die God vreest niets anders vreest, zo ziet hij die God ziet al het andere.

Voor liefde alle liefde van andere bezienswaardigheden controleert en maakt een kleine kamer een overal

Slecht is niet veel erger dan indiscreet.

De zon mag niet ondergaan op toorn, laat staan dat ik de zon zal laten ondergaan op de toorn van God jegens mij.

...Wat sterft was niet gelijk gemengd, als onze twee liefdes één zijn of jij en ik zo gelijk liefhebben dat niemand kan verslappen, niemand kan sterven.

Dood, gij zult sterven.

Sla mijn hart, driepersoons God, voor u nog maar kloppen; ademen, schijnen, en proberen te herstellen; dat ik kan opstaan, en staan, o ' erthrow me, en buig uw kracht om te breken, blazen, branden, en maak me nieuw.

Ik werp mij neer in mijn kamer, en ik roep binnen, en roep God en zijn engelen daarheen; en als zij daar zijn, verwaarloos Ik God en zijn engelen, voor het geluid van een vlieg, voor het geratel van een koets, voor het gejammer van een deur.

Dan is liefde zonde, en laat mij zondig zijn.

Geen deel van een lichaam zijn, is niets zijn.

God heeft verschillende vertalers in dienst; sommige stukken zijn vertaald naar leeftijd, sommige door ziekte, sommige door oorlog, sommige door gerechtigheid.

Drukke oude dwaas, weerbarstige zon, waarom roept u ons zo door ramen en gordijnen aan? Moet aan uw moties liefhebbers seizoenen lopen?

Liefde gebouwd op schoonheid, zodra schoonheid sterft.

En wat is zo ingewikkeld, zo verstrikt als de dood? Wie kwam er ooit uit een kronkelend laken?

De dood komt voor ons allen gelijk en maakt ons allen gelijk als hij komt.

Kunst is de meest gepassioneerde orgie binnen het bereik van de mens.

O Heer, laat ons nooit denken dat we alleen kunnen staan en u niet nodig hebben.

Niemand is een eiland, geheel van zichzelf; ieder mens is een stuk van het continent, een deel van de main. Als een klomp door de zee wordt weggespoeld, is Europa minder, evenals als een voorgebergte was, evenals als een landgoed van uw vriend of van uw eigen waren: de dood van een mens vermindert mij, omdat ik betrokken ben bij de mensheid, en daarom stuur ik nooit om te weten voor wie de klokken luiden; het luidt voor u.

Alle gelegenheden nodigen zijn barmhartigheid uit, en alle tijden zijn zijn seizoenen.

Sterf niet, arme dood, noch kunt gij mij doden.

Wees je eigen paleis, of de wereld is je gevangenis.

Aan de ingebeelde hoeken van de ronde aarde, blaas op je trompetten, engelen.

Twijfel verstandig; op een vreemde manier om te staan onderzoekend goed, is niet om te dwalen; om te slapen, of lopen verkeerd, is.

Ik vraag me af, wat jij en ik deden, tot we liefhadden?

Ik heb één dapperder ding gedaan dan alle Waardigheidsbekleders, en toch springt er een dapperder uit, namelijk om dat Verborgen te houden.

Er is niets dat God heeft vastgesteld in een constante loop van de natuur, en dat daarom elke dag wordt gedaan, maar het zou een wonder lijken, en onze bewondering uitoefenen, als het maar één keer werd gedaan.

Ik tel al dat verloren deel van mijn leven dat ik niet in gemeenschap met God heb doorgebracht, of in het doen van goed.

Laat mij uw gedachten stoppen; vraag me af waarom ploegen, bouwen, regeren en de rest, of de meeste van die Kunsten, vanwaar ons leven gezegend is, door het vervloekte ras van Kaïn uitgevonden, en gezegende Seth ons kwelde met astronomie.

Ik werp mij neer in mijn kamer en roep en roep God en zijn engelen daarheen...

Toen ik voor het laatst stierf, en liefste, sterf ik net zo vaak als van jou ga ik, al is het maar een uur geleden, en de uren van geliefden zijn de volledige eeuwigheid.

De liefde was net zo subtiel gevangen als een ziekte; maar het is een zoete schat, die te verdedigen is moeilijker dan te krijgen; en moet niet worden ontheiligd van beide kanten, want hoewel 'T is verkregen door toeval, 'T is bewaard door de kunst.

Een wiskundig punt is het meest ondeelbare en unieke dat kunst kan presenteren.

Op een enorme heuvel, rotsachtig en steil, staat de waarheid, en hij die haar zal bereiken, ongeveer moet, en ongeveer moet goo.