Carrie Jones beroemde citaten

We leven allemaal met onze verliezen. We willen niet, maar we kunnen

Het leven breekt ons allemaal in kleine stukjes. Het schaadt ons, maar het is hoe we die breuken weer aan elkaar lijmen die ons sterker maken.

Het einde moet passen. Het einde moet belangrijk zijn en zinvol zijn. Het kan me niet schelen of het blij of verdrietig of atomisch is. Het einde is de plek waar je naartoe gaat, â € œAha. Natuurlijk. Dat klopt.een€

Ik hou van veel dingen die niet goed voor me zijn.

Wat we doen, onze keuzes, dat is wat ons definieert

Waarom zijn er geen namen voor het abscentie van dingen? Waarom is er geen naam voor de afwezigheid van de mensheid?

Vroeger schaamde ik me voor mijn moeder, maar nu Weet ik wat ze is-ze is een held.

Hij heeft een armlading irissen en madeliefjes en tulpen en hij presenteert ze aan mij. Ik wist niet wat voor bloemen je mooi vindt.Ik vind ze allemaal leuk.Ja?Ja.Hij probeert ze aan mij te geven, maar dan herinnert hij zich de cast. Ik doe ze in het water.Betty komt belachelijk snel de kamer binnen en ze pakt de bloemen uit Nick ' s handen. Ik zal voor ze zorgen. Jullie tortelduifjes zitten gewoon op de bank en denken aan flauwvallen tegen elkaar.

Is iedereen net zo fout Over mij als ik over hen?

Wat het beste voelt, is dat ik geen pijn meer heb.

Emoties zijn echt, maar niet de redenen erachter.

Een cheerleader? Zie ik eruit als iemand die met een cheerleader wil praten?

Ik denk eraan hoe zeggen dat je van iemand houdt je hart kan laten voelen als een soort brownie sundae, warm, kleverig, zoet en goed.

Wat ik de laatste tijd heb geleerd is dat mensen op allerlei manieren met de dood omgaan. Sommigen van ons vechten ertegen en doen er alles aan om het niet waar te maken. Sommigen van ons verliezen zichzelf aan verdriet. Sommigen van ons verliezen zichzelf aan woede.

We moeten ons allemaal wel eens leeg voelen.

Soms is dat waarom niet te kennen, dus je moet het waarom gewoon negeren en je gewoon concentreren op wat er is en verder gaan.

Astley komt aan mijn kant. 'Gaat het goed met je?'Nee,' zeg ik hem, stem hees. 'Ik voel me niet goed. Ik ben gebroken van binnen. Ik ben bijna helemaal diep gebroken, en ik weet het niet...Ik weet niet of ik ooit ongebroken kan zijn, laat staan weer goed.

Het verliezen van mensen van wie je houdt, beïnvloedt je. Het is in je begraven en wordt een groot, diep gat van pijn. Het verdwijnt niet op magische wijze, zelfs niet als je officieel stopt met Rouwen.

Van je houden is een fulltime baan. Het is een geweldige job, begrijp me niet verkeerd. Het is de beste baan in het universum. Maar het is niet makkelijk.

Het is moeilijk om de wereld te redden als je jezelf niet kunt redden

Er is geen gemakkelijke uit knop voor uw brain.It zou echt heel leuk zijn als die er waren.

Ik ben geen jonkvrouw en er is geen nood

Maar niemand is perfect. We willen allemaal dat iedereen denkt dat we dat zijn, maar perfectie is een gekke mythische staat die we nooit kunnen bereiken. Het is een doel buiten ons bereik, altijd verschuivend en veranderend en treiterend, omdat het knows...it weet dat we het nooit kunnen bereiken.

Er is iets met bibliotheken, oude bibliotheken, waardoor ze bijna heilig lijken. Er is een geur van papier en Most en bindmateriaal. Het is alsof alle boeken vechten tegen verval, tegen het veranderen in stof, en tegelijkertijd vechten voor aandacht.

Het is een stuk makkelijker om dingen te begrijpen als je ze eenmaal noemt. Het is het onbekende dat me vooral bang maakt. Ik ken de naam van die angst niet, maar ik weet dat ik het heb, de angst voor het onbekende.

Dat is wat mensen die van je houden doen: ze houden je vast en liegen. Ze vertellen je dat je het waard bent, dat alles goed zal komen, en ze doen dat zelfs als jullie beiden zonder twijfel weten dat dit niet waar is, dat is het niet in de buurt van de waarheid.

Het is de liefde die dit alles heeft gemaakt. Oorlog die het beschermt. Met liefde komt verantwoordelijkheid en mogelijkheid, angst en hoop, zoektochten en lijden.