June Jordan beroemde citaten

Poëzie is een politieke daad omdat het gaat om het vertellen van de waarheid.

Wij zijn degenen waar we op hebben gewacht.

Ik ben niet verkeerd: verkeerd is niet mijn naam

Ik geloof dat de analogie voor biseksualiteit een multicultureel, multi-etnisch, multiraciaal wereldbeeld is. Biseksualiteit volgt vanuit zo ' n perspectief en leidt er ook toe.

zelfmoord is absoluut, en als je denkt dat je zult overleven door te verbergen wie je werkelijk bent, ben je helaas misleid: er bestaat niet zoiets als gedeeltelijke of intermitterende zelfmoord. Je kunt alleen overleven als je - wie je werkelijk bent-overleeft.

Biseksualiteit betekent dat ik vrij ben en dat ik net zo waarschijnlijk van een vrouw wil houden als van een man, en hoe zit dat? Is dat niet wat vrijheid inhoudt?

We spotten niet met de angst voor een welvarend blank Amerika. Een natie van geweld en privé-eigendom heeft alle reden om te vrezen voor de geschonden en de achtergestelde.

Body and soul, Black America onthult de extreme vragen van het hedendaagse leven, vragen over vrijheid en identiteit: Hoe kan ik zijn wie ik ben?

De waarheid vertellen is mooi worden, van jezelf gaan houden, jezelf waarderen. En dat is politiek, op zijn meest diepgaande manier.

Om onze kinderen te redden, moeten we hen ons laten redden van de kracht die we belichamen: we zullen moeten vertrouwen op het verschil dat ze voor altijd personifiëren. En we zullen hen de keuze moeten geven, zonder angst voor de dood: dat ze kunnen komen en hetzelfde doen of dat ze kunnen komen en dat we hen zullen volgen, dat een klein kind ons terug zal leiden naar het kind dat we altijd zullen zijn, kwetsbaar en willen en pijn doen voor liefde en schoonheid.

In het proces van het vertellen van de waarheid over wat je voelt of wat je ziet, moet ieder van ons op een heel diepe, serieuze manier in contact komen met zichzelf.

Er zijn twee manieren om je zorgen te maken over woorden. Men hoopt op de grootst mogelijke schoonheid in wat geschapen wordt. De andere is om de waarheid te vertellen.

Ik ben een vreemde, leer van de vreemden om me heen te houden

Elke keer als je blanke mannen ziet die tegen elkaar zouden vechten en jij niet blank, nou je weet dat je problemen hebt, omdat ze blah-blah luid over Democraat of Republikein en ze een puf snuiven over democratie ergens anders dan meedogenloos, zie, de deal komt slecht over iemand zonder shirt en stropdas, iemand die niet in een whiteman huis woont, geen whiteman land.

Toen we hoorden over de hippies, de nauwelijks meer dan jongens en meisjes die besloten om iets anders te proberen ... we lachten ze uit. We veroordeelden hen, onze kinderen, omdat ze een andere toekomst zochten. We haatten hen om hun bloemen, om hun liefde en om hun onmiskenbare afwijzing van elk afschuwelijk, verkeerd compromis dat we hadden gemaakt in ons holle, geldbeten, angstige, volwassen leven.

Als we in een democratische staat zouden leven, zou onze taal moeten hurlen, vliegen, vloeken en zingen, in alle gewone Amerikaanse namen, alle onmiskenbare en representatieve en deelnemende stemmen van iedereen hier.

Aanschouw het hart en de geest van Angela Davis: open, meedogenloos en op tijd! Ze is net zo stralend, ze is net zo waar, als die onoverwinnelijke zonsopgang die ze bedoelt betekent betekent om vooruit te gaan met al het geloof en alle genade van haar volledig toegewijde leven.

Laat me meteen zeggen: Ik ben nu niet, noch ben ik ooit een blanke man geweest. En, afgezien van de geneugten van onverdiende privileges, laat dit me vrij goed voelen ...

... de geschiedenis van zwarten en joden in slavernij en uit slavernij, zijn bloedgeschiedenissen nagestreefd door onze verwante zoektocht naar zelfbeschikking. Laat dit bloed een eervlek zijn die we delen. Laten we nu geen vijanden worden voor onszelf en voor elkaar.

Over het algemeen regeren blanke mannen Amerika. Van nucleaire bewapening tot de vuiligheid en het gevaar van de metro van New York City tot het wrede wanbeheer van de gezondheidszorg, is er iets om over op te scheppen?

Zoals veel zwarte vrouwen, heb ik altijd de kracht moeten uitvinden die mijn vrijheid vereist ...

Amerikanen beginnen te begrijpen dat problemen niet ergens aan de andere kant van de stad beginnen. Het lijkt te ontstaan in het absolute midden van de zelfgemaakte kersentaart.

Om onze kinderen te redden, moeten we hen ons laten redden van de kracht die we belichamen: we zullen moeten vertrouwen op het verschil dat ze voor altijd personifiëren.

Als dichter en schrijver hou ik van woorden en haat ik ze. Ik hou van het oneindige bewijs en de verandering en de vereisten en mogelijkheden van taal.

De muziek van de taal werd uiterst belangrijk voor mij, en duidelijk voor mij. Toen ik zeven was, schreef ik zelf. Ik was een dichter

De eerste functie van poëzie is om de waarheid te vertellen, om te leren hoe je dat moet doen, om erachter te komen wat je echt voelt en wat je echt denkt

Het ding over Genie is dat het nooit zal toegeven aan omstandigheden. Genius beschouwt wat gegeven wordt als het begin van zijn behoefte om iets anders te vinden of te bedenken.

Er is een man die bestaat als een van de meest populaire objecten van leiderschap, wetgeving en quasi-literatuur in de geschiedenis van alle mensen. . . . Deze man, dat voorwerp van aandacht, aanval en enorme activiteit, kan zichzelf niet laten horen, laat staan begrijpen. Er is nooit naar hem geluisterd. . . . Die man is zwart en leeft in het blanke Amerika, waar de communicatiemedia niet toestaan dat zijn eigen stem, zijn eigen verlangens, zijn eigen woede wordt uitgesproken.

Wat belangrijk is aan poëzie in de context van leiderschap is dat macht meestal te maken heeft met dominantie. Maar poëzie gaat nooit over dominantie. Poëzie is krachtig, maar het kan niet eens streven om iemand te domineren. Het betekent verbinding maken. Dat is wat het betekent.

Toen die duivelskogel zich in het lichaam van Martin Luther King verstopte, was hij al begonnen met een verbazingwekkende mobilisatie van arme, zwarte, blanke, latino-Amerikanen die niets te verliezen hadden. Ze zouden onze regering uitdagen om uitbuitende, meedogenloze en oorlogszuchtige beleidsmaatregelen, landelijk, te elimineren, of anders "het land te binden" door "middelen van burgerlijke ongehoorzaamheid". Dr. King wilde die legioenen organiseren in" dwangmatige directe acties " die Babylon een disfunctionele Reus zouden maken die om hulp smeekte. Is het een wonder dat hij vermoord is?

Een democratische staat wordt niet bewezen door het welzijn van de sterken, maar door het welzijn van de zwakken.

Het hooggerechtshof van de Verenigde Staten, ooit een betrouwbare, maar ultieme toevlucht voor progressieve en zelfs revolutionaire grieven, is een retrograde bron geworden voor enorme economische en sociale nood.

De rechtbanken kunnen geen vaders salaris garneren, noch zijn rekening bevriezen, noch zijn eigendom in beslag nemen namens zijn kinderen, in onze samenleving. Blijkbaar is dit omdat een kind geen auto of een bank of een boot is.

Bijgevolg bestaan de meesten van ons echt overgeleverd aan de genade van de formuleringen van andere mensen van wat belangrijk is.

Ik ben een feminist, en wat dat Voor mij betekent is ongeveer hetzelfde als de Betekenis van het feit dat ik Zwart ben: het betekent dat ik moet ondernemen om van mezelf te houden en mezelf te respecteren alsof mijn leven afhangt van zelfliefde en zelfrespect.

Die houding dat vechten waarschijnlijk niet eerlijk is, maar je jezelf toch moet verdedigen en de vijand moet beschadigen, is diep consequent geweest voor zover mijn politieke activisme gaat.

Ik denk dat ik op een plek ben gekomen waar ik me meer op mijn gemak kan voelen om eerlijk te zijn.

Ik schreef die gedichten voor mezelf, als een manier om soldaat te zijn hier in dit land. Ik wist niet dat de gedichten zouden reizen. Ik ging pas twee jaar geleden naar Libanon, maar mensen vertelden me dat veel Arabieren deze gedichten uit het hoofd hadden geleerd en ze in het Arabisch hadden vertaald.

En wie zal zich daarbij aansluiten en degenen die zonder zoet gezelschap stonden, zullen zingen en zingen terug in de bergen en indien nodig zelfs onder de zee: wij zijn degenen waar we op hebben gewacht.

Om te beginnen is niet meer pijn dan het openen van je hand.

Goede poëzie en succesvolle revolutie veranderen ons leven. En je kunt geen goed gedicht schrijven of een revolutie beginnen zonder het bewustzijn te veranderen, tenzij je de taal aanvalt die je deelt met je vijanden en een taal uitvindt die je deelt met je bondgenoten.

Zelfbeschikking moet betekenen dat de leider je individuele darmen, hart en geest is of we hebben het weer over macht en zijn vrij bekende onzuiverheden. Wie er echt om gaat geven of je leeft of sterft en wie de meest intieme motivatie voor je gelach en je tranen zal kennen, is de enige persoon die je kunt vertrouwen om voor je te spreken en te beslissen wat je wel of niet zult doen.

Als dichter en schrijver hou ik van woorden en haat ik ze. Ik hou van het oneindige bewijs en de verandering en vereisten en mogelijkheden van taal; elk menselijk gebruik van woorden dat vreugdevol is, of eerlijk of nieuw, omdat ervaring nieuw is... Maar als zwarte dichter en schrijver haat ik woorden die mijn naam en mijn geschiedenis en de Vrijheid van mijn toekomst annuleren: Ik haat de woorden die de taal van mijn volk in Amerika veroordelen en weigeren.

Als we zelfs maar elke onderdrukking van homoseksuele en lesbische Amerikanen tolereren, als we ons aansluiten bij degenen die de keuzes van ons hart zouden binnendringen, wie van ons zal dan vrij zijn?

Taal is politiek. Dat is waarom jij en ik, mijn broer en zus, dat is waarom we ons natuurlijke zelf moeten verstikken in de vreemde, leugenachtige, barbaarse, onwerkelijke, blanke spraak-en schrijfgewoonten die de scholen neerleggen als heilige wet.

Poëzie wordt dus een middel tot nuttige dialoog tussen mensen die niet alleen onbekend zijn, maar ook stom voor elkaar. Het produceert een dialoog tussen mensen die ons allemaal beschermt tegen manipulatie door onze zogenaamde leiders.

Onze aarde is rond, en dat betekent onder andere dat jij en ik totaal verschillende standpunten kunnen hebben en beide gelijk hebben. Het verschil van onze posities zal sterren in uw venster laten zien dat kan ik me niet voorstellen. Uw hemel kan branden van licht, terwijl de mijne zich op hetzelfde moment mooi verspreidt naar de duisternis. Toch moeten we kiezen hoe we het cirkelende universum van onze ervaring afzonderlijk in de hoek zetten. Eenmaal gekozen, zal onze bochten de boodschap bepalen van elke ster en duisternis die we tegenkomen.

Ik ben de geschiedenis van de afwijzing van wie ik ben

Als dichter en schrijver hou ik van woorden en haat ik ze.

Als ik aan iemand of iets denk-of het nu geschiedenis of literatuur is of mijn vader of politieke organisaties of een gedicht of een film-als ik de potentie, de levensondersteunende toewijding en mogelijkheden van iemand of iets probeer te evalueren, is de beslissende vraag altijd waar de liefde is?