Norman Rockwell beroemde citaten

Het geheim voor zoveel kunstenaars die zo lang leven is dat elk schilderij een nieuw avontuur is. Dus, zie je, ze kijken altijd vooruit naar iets nieuws en spannends. Het geheim is niet om achterom te kijken.

Ik wilde gewoon iets belangrijks doen.

Ik zal nooit genoeg tijd hebben om alle foto ' s te schilderen die ik zou willen.

Het verhaal is het eerste en het laatste.,

Gemeenplaatsen worden nooit vermoeiend. Wij zijn het die moe worden als we ophouden nieuwsgierig en dankbaar te zijn.

Ik word hier niet betrapt voor een dwaze viering. Naar de hel met verjaardagen!

Mijn beste inspanningen waren een paar moderne dingen die er uitzagen als zeer waardeloze Matisses. Godzijdank had ik het gevoel te beseffen dat ze waardeloos waren, en Parijs te verlaten.

Ik leerde alles tekenen, behalve glamoureuze vrouwen. Hoezeer ik ook probeerde ze er sexy uit te laten zien, ze zagen er altijd dom uit... of als iemands moeder.

Hier in New England is het karakter sterk en onwrikbaar.

De Balopticon [een machine die foto ' s op doek projecteert om de lijnen te volgen] is een kwaadaardige, onkunstenaar, verslavende, luie en kwaadaardige machine! Het is ook nuttig, tijdbesparend, praktisch en nuttig. Ik gebruik er vaak een-en ik schaam me er diep voor. Ik verstop het telkens als ik mensen hoor komen.

De jaren ' 20 eindigden in een tijdperk van extravagantie, net als waar we nu in zitten. Er was een grote crash, maar toen pakte het land zichzelf weer op, en we hadden een aantal geweldige jaren. Dat waren de dagen dat de Amerikanen in zichzelf geloofden. Ik was blij en trots om het te schilderen.

Het zou niet goed zijn als ik een president schilder.

Ik ben nog steeds zo dik als je kunt krijgen. Maar ik heb geleerd om het goed te doen op een fiets. Ik had toen een fiets moeten hebben, toen ik een kind was, maar onze familie had niet het geld voor zulke luxe. Ik spaarde om er een paar jaar later zelf een te kopen.

Heel interessant voor een oude duffer als ik om zijn hand te proberen op iets nieuws. Als ik dat niet af en toe doe, verander ik misschien in een fossiel, Weet je!

De kijk op het leven die ik in mijn foto ' s communiceer, sluit het Smerige en lelijke uit. Ik schilder het leven zoals ik het zou willen.

Niemand met een geweten kan zomaar illustraties maken. Hij moet al zijn talent en gevoel in hen stoppen!

Als een foto niet goed ging, zou ik er een puppy in zetten.

Eisenhower had het meest expressieve gezicht dat ik ooit geschilderd heb, denk ik. Net als bij een acteur. heel mobiel. Toen hij sprak, gebruikte hij alle gezichtsspieren. En hij had een grote, brede mond die ik leuk vond. Toen hij glimlachte, was het net alsof de zon opkwam.

Ik wist niet wat ik kon verwachten van een beroemde filmster; misschien zou hij een beetje verwikkeld zijn, weet je. Maar Gary Cooper niet. Hij liep zo vaak rond... dat ik het moeilijk had om hem te schilderen.

Ik ben moe, maar trots.

Als een foto niet goed ging, zou ik er een puppy in zetten, altijd een bastaard, Weet je, nooit een van de volledig gefokte puppy ' s. En dan zou ik een verband op zijn voet doen... Ik vond het leuk toen ik het deed, maar nu ben ik het zat.

Sommige mensen denken dat ik Lincoln uit het leven heb geschilderd, maar ik ben er nog niet zo lang. Niet helemaal.

Ik schilder het leven zoals ik zou willen dat het is,

Als ik naar boerderijen of kleine steden ga, ben ik altijd verbaasd over de ontevredenheid die ik vind. En New York heeft te vaak over de zee naar Europa gekeken. En ieder van ons die onze ogen afwendt van wat we hebben, mist het leven.

Ik praat ook terwijl ik schets, om hun gedachten af te houden van wat ik doe, dus ik krijg de meest natuurlijke expressie die ik kan van hen. Ook helpt het praten om de persoonlijkheid van het onderwerp te vergroten, zodat ik beter kan uitzoeken hoe ik hem moet afbeelden.

Iedereen in die tijd verwachtte dat kunststudenten wilde, losbandige personages waren. We wisten niet hoe te zijn, maar we waren zeker enthousiast om te leren.

Ik werk van vermoeidheid naar vermoeidheid op mijn leeftijd er is nog maar zoveel daglicht over.

Vanaf het begin heb ik er altijd naar gestreefd om alles wat ik zag zo volledig mogelijk vast te leggen.

Ik ben de oudste Antiek in de stad.

Ik had een paar miljoen dollar... voorraad eenmaal. En nu is het niet veel meer waard dan behang. Ik ben niet geboren om rijk te zijn.

Zonder er te veel over na te denken in specifieke termen, toonde ik het Amerika dat ik kende en observeerde aan anderen die het misschien niet hadden opgemerkt. Mijn fundamentele doel is om de typische Amerikaan te interpreteren. Ik ben een verhalenverteller.

De opmerkingen over het bereiken van de leeftijd van de Sociale Zekerheid en het komen aan het einde van de weg, ze schokten me. En dat was goed. Omdat ik zeker niet van plan was om de rest van mijn leven te blijven zitten. Dus ik zou de verf eruit halen en er echt naartoe gaan.

Reizen is als een tonicum voor mij. Het is meer dan alleen weg van de studio voor een korte rust. Ik heb het nodig om mijn batterijen op te laden.

Als het publiek een van mijn post covers niet leuk vindt, kan ik het niet helpen dat ik het zelf niet leuk vind.

Je moet eerst wat tijd besteden om je model te laten ontspannen. Dan krijg je een natuurlijke uitdrukking.

Ik besloot onbewust dat, zelfs als het geen ideale wereld was, het dat wel zou moeten zijn. Dus schilderde ik alleen de ideale aspecten ervan - schilderijen waarin er geen dronken slatterns of egocentrische moeders zijn... alleen foxy opa ' s die honkbal speelden met de kinderen en jongens die uit boomstammen vissen en circussen in de achtertuin opstaken.

Sommige mensen zijn zo vriendelijk geweest om me een goede kunstenaar te noemen. Ik heb mezelf altijd illustrator genoemd. Ik weet niet wat het verschil is. Alles wat ik weet is dat wat voor soort werk ik ook doe, ik probeer het mijn uiterste best te doen. Kunst is mijn leven geweest.

Ik kan tegen veel schouderklopjes. Ik hou ervan om brieven van mensen te ontvangen. En natuurlijk zou ik het leuk vinden als de critici mij ook zouden opmerken.

Hoe zal ik herinnerd worden? Als technicus of kunstenaar? Als humorist of als visionair?

Als er verdriet was in deze creatieve wereld van mij, was het een aangenaam verdriet. Als er problemen waren, waren het humoristische problemen.