Claude Monet beroemde citaten

Voor mij bestaat een landschap niet op zichzelf, omdat zijn uiterlijk op elk moment verandert; maar de omringende atmosfeer brengt het tot leven - het licht en de lucht die voortdurend variëren. Voor mij is het alleen de omringende sfeer die onderwerpen hun echte waarde geeft.

Iedereen bespreekt mijn kunst en doet alsof hij het begrijpt, alsof het nodig is om te begrijpen, terwijl het gewoon nodig is om lief te hebben.

Alles verandert, zelfs steen.

Ik wil het onbereikbare. Andere kunstenaars schilderen een brug, een huis, een boot, en dat is het einde. Ze zijn klaar. Ik wil de lucht schilderen die de brug omringt, het huis, de boot, de schoonheid van de lucht waarin deze objecten zich bevinden, en dat is ronduit onmogelijk.

Het is beter iets te hebben gedaan dan iemand te zijn geweest.

Ik had zoveel vuur in me en zoveel plannen...

Mijn hart is voor altijd in Giverny.

Ik moet bloemen hebben, altijd en altijd.

Ik ben misschien schilder geworden aan bloemen.

Mijn tuin is mijn mooiste meesterwerk

Ik wil schilderen zoals een vogel zingt.

Ik doe geen wonderen, Ik gebruik en verspil veel verf...

Kleur is mijn daglange obsessie, vreugde en kwelling.

Ik ben nooit klaar met mijn schilderijen; hoe verder Ik kom, hoe meer ik het onmogelijke zoek en hoe machtelozer ik me voel.

De criticus vraagt: 'en wat, meneer, is het onderwerp van dat schilderij?'Het onderwerp, mijn beste goede kerel, is het licht.

Ik kan alleen tekenen wat ik zie.

Niemand is een kunstenaar tenzij hij zijn schilderij in zijn hoofd draagt voordat hij het schildert, en zeker is van zijn methode en compositie.

De rijkdom die ik bereik komt van de natuur, de bron van mijn inspiratie.

Het kostte me tijd om mijn waterlelies te begrijpen. Ik had ze geplant voor het plezier ervan; Ik kweekte ze zonder er ooit aan te denken ze te schilderen.

Ik wachtte tot het idee zich zou consolideren, tot de groepering en samenstelling van thema ' s zich in mijn hersenen zou vestigen.

Het is een tragedie dat we in een wereld leven waar fysieke moed zo gewoon is en morele moed zo zeldzaam.

Schilder wat je werkelijk ziet, niet wat je denkt dat je zou moeten zien; niet het object geïsoleerd zoals in een reageerbuis, maar het object gehuld in zonlicht en atmosfeer, met de blauwe koepel van de hemel weerspiegeld in de schaduwen.

Al bijna twee maanden worstel ik weg zonder resultaat.

Mijn enige wens is een intieme infusie met de natuur, en het enige lot dat ik wens is in harmonie met haar wetten te hebben gewerkt en geleefd.

Het is op de kracht van observatie en reflectie dat men een weg vindt. We moeten dus onophoudelijk graven en graven.

Ik ben er nog niet in geslaagd om de kleur van dit landschap vast te leggen; er zijn momenten dat ik geschokt ben door de kleuren die ik moet gebruiken, Ik ben bang dat wat ik doe gewoon verschrikkelijk is en toch onderschat ik het echt; het licht is gewoon angstaanjagend.

Ik ben in goede conditie en ontslagen met een verlangen om te schilderen.

Ik ben erg depressief en walg van schilderen. Het is echt een voortdurende marteling.

Op een dag zei Boudin tegen me: 'leer goed te tekenen en waardeer de zee, het licht, de blauwe lucht. Ik volgde zijn advies.

De meeste mensen denken dat ik snel schilder. Ik schilder heel langzaam.

Ik ben maar goed in twee dingen, en dat zijn tuinieren en schilderen.

Zaandam heeft genoeg om een leven lang te schilderen.

Om te zien moeten we de naam vergeten van het ding waar we naar kijken.

Wanneer je naar buiten gaat om te schilderen, probeer dan te vergeten welke objecten je voor je hebt - een boom, huis, een veld....Denk alleen maar, hier is een klein vierkant van blauw, hier een langwerpige van roze, hier een streep van geel, en schilder het precies zoals het eruit ziet, de exacte kleur en vorm, totdat het je eigen naïeve indruk geeft van de scène voor je.

Werk is bijna altijd een marteling. Als ik iets anders kon vinden, zou ik veel gelukkiger zijn, omdat ik deze andere interesse als een vorm van ontspanning zou kunnen gebruiken. Nu kan ik niet ontspannen.

Thuis leerde ik het weinige dat ik weet. Scholen leken me altijd als een gevangenis, en ik kon nooit besluiten om daar te blijven, zelfs niet voor vier uur per dag, wanneer de zon uitnodigde, de zee glad was, en wanneer het vreugde was om over de kliffen te rennen in de vrije lucht, of om in het water te peddelen.

Ik volg de natuur zonder haar te kunnen begrijpen, Ik ben misschien schilder geworden aan bloemen.

Hoewel het toevoegen van de laatste hand aan een schilderij misschien onbelangrijk lijkt, is het veel moeilijker te doen dan men zou denken...

Elke dag Ontdek ik steeds meer mooie dingen. Het is genoeg om iemand gek te maken. Ik heb zo ' n verlangen om alles te doen, mijn hoofd barst ervan.

Wat kan er gezegd worden over een man die alleen geïnteresseerd is in zijn schilderij? Het is jammer als een man zich maar in één ding kan interesseren. Maar ik kan niets anders doen. Ik heb maar één interesse.

Ik zeg dat wie beweert een doek af te hebben vreselijk arrogant is.

Ik ben slaaf van mijn werk, Ik wil altijd het onmogelijke, en nooit, geloof ik, ben ik minder begunstigd door het eindeloos veranderlijke weer.

Het is moeilijk om op tijd te stoppen omdat men zich laat meeslepen. Maar ik heb die kracht; het is de enige kracht die ik heb.

Als ik naar de natuur kijk, heb ik het gevoel dat ik alles kan schilderen, alles kan noteren, en dan kun je het net zo goed vergeten als je aan het werk bent...

Mijn ogen gingen open en ik begreep de natuur. Ik leerde er tegelijkertijd van te houden.

Als het weer zou verbeteren, zou er hoop zijn op wat werk,maar elke dag brengt regen.

Ik ben in een slecht humeur omdat ik domme fouten maak... Vanmorgen verloor ik onherstelbaar een schilderij waar ik blij mee was geweest, na ongeveer twintig sessies erop te hebben gedaan; het moest grondig worden weggeschraapt... wat een woede was ik!

Ik heb zo lang aan sommige schilderijen besteed dat ik niet meer weet wat ik ervan moet denken, en ik word zeker moeilijker te behagen; niets bevredigt me...

Ik ben heel blij, heel blij. Ik ga van een vechtende haan houden, want ik ben hier omringd door alles waar ik van hou.

Ik laat veel fouten zien bij het repareren van mijn sensaties. Het zal altijd hetzelfde zijn en dat is wat mij doet wanhopen.