Patricia A. McKillip beroemde citaten

Verbeelding is het monster met gouden ogen dat nooit slaapt. Het moet worden gevoed; het kan niet worden genegeerd.

Degenen die de verbeelding vrezen, veroordelen het: iets kinderlijks, zeggen ze, iets monsterachtigs, misbegotten. Niet iedereen droomt wakker. Maar degenen onder ons die geen keuze hebben.

Zij is onze maan. Onze getijdenbeweging. Zij is de rijke diep onder de zee, de begraven schat, de uitdrukking in het oog van de uil, de geur in de wilde roos. Ze is wat het water zegt als het beweegt.

Het vreemde aan mensen die veel boeken hadden, was dat ze altijd meer wilden.

Het is een vreemd iets, geluk. Sommige mensen halen geluk uit goud. Of zwarte parels. En sommigen van ons, veel meer geluk, nemen hun geluk van maagdenpalm.

Op zijn best beloont fantasie de lezer met een gevoel van verwondering over wat er in het hart van de alledaagse wereld ligt. De grootste verhalen worden keer op keer verteld, op vele manieren, door de eeuwen heen. Fantasie verandert met de veranderende tijden, en toch is het nog steeds het oudste soort verhaal ter wereld, want het begon ooit, en we hebben het einde ervan nog niet gehoord.

Woorden, zo besloot hij, waren in het beste geval ontoereikend, in het slechtste geval onmogelijk. Ze betekenden te veel dingen. Of ze betekenden helemaal niets.

Hier in Raine kan ik lopen met het zonlicht op mijn gezicht. Ik kan spreken met iedereen die tegen Mij spreekt. Ik kan de taal van mijn dochter leren. Ik kan de naam worden genoemd die ik kreeg toen ik geboren werd. Ik ben niet langer mijn eigen geheim. Laat je me blijven?

Wat denk je dat liefde is - een ding om uit het hart te schrikken als een vogel bij elke schreeuw of klap? Je kunt van mij wegvliegen, hoog als je kiest in je duisternis, maar je zult me altijd onder je zien, hoe ver weg ook, met mijn gezicht naar jou gericht. Mijn hart is in jouw hart. Ik gaf het jou die nacht met mijn naam en jij bent de bewaker ervan, om het te koesteren, of het te laten waarheen en te sterven. Ik begrijp je niet. Ik ben boos op je. Ik ben gekwetst en hulpeloos, maar niets zal de pijn van de leegte in mij vullen waar je naam zou weerklinken als ik je verloor.

Dat is het begin van magie. Laat je fantasie de vrije loop en volg het.

Word je zichtbaar?'Nee. Ik ben er, als je weet hoe je moet kijken. Ik sta tussen de plek waar je naar kijkt en de plek waar je naar kijkt. Achter wat je verwacht te zien. Als je me verwacht te zien, doe je dat. Ik luister op plaatsen waar niemand verwacht dat ik ben.

De man werd in één oog geraakt door een steen, en dat oog draaide zich naar binnen zodat het in zijn geest keek, en hij stierf aan wat hij daar zag.

...die eens dringend en noodzakelijk waren voor een ordelijke wereld en nu weg werden begraven, stof vergaren en voor niemand van nut waren.

Verbeelding wordt het best gevoed door de realiteit, een vreemd dieet voor iets dat niet bestaat er zijn weinig details van het dagelijks leven en zijn brede scala aan emotionele context die niet kunnen worden omgezet in voedsel voor de verbeelding.

Wijsheid heeft nooit stilte geleerd, en het is het meest vervelend wanneer het het minst gewenst is.

Ik wil niet kiezen wie van jullie ik moet liefhebben of haten. Hier ben ik vrij om geen van beide te doen. Ik wil geen deel van je bitterheid.

Mannen zien waar ze het meest bang voor zijn.

De maan werd vol, en ging langzaam naar beneden totdat hij verschrompelde tot een spookachtige boot die boven het bruisende donker Reed. Toen viel het uit de lucht. Ze klommen erin, lieten land achter en dreven naar zee.

Er was het schitterende stuk zonnebloemen naast de westelijke poort van het paleis van de Prins van Ombria, die de hele dag niets deden, maar hun goudharige, duizendogige gezichten omdraaiden om de zon te volgen.

Onderzoek de verbeelding. Het was net zo verouderd als de appendix bij de meeste volwassenen, behalve bij degenen bij wie het, net als de appendix, zonder reden ontstoken raakte.

Alles wat ik wilde, zelfs toen ik je het meest haatte, was een arm, onvruchtbaar, uitgedroogd excuus om van je te houden. Maar je gaf me alleen raadsels.

Liefde en woede zijn als land en zee: Ze ontmoeten elkaar op veel verschillende plaatsen.

Maar zelfs op het schoolplein was ik me bewust van die stilte, die terughoudendheid in hem, alsof hij door Vossen was opgevoed en taal zijn tweede taal was.

Wanneer je je handen en geest en hart in het weten van een ding legt ... er is geen ruimte in jou voor angst.

Wat?"Het was een goed woord. Als een rots in een rivier, die omhoog steekt om je erop te laten landen, zodat je je een weg kunt banen over de stroom.

Gisteren kwam er nog een jonge vrouw naar me toe die een val wilde zetten voor een man met een lieve glimlach en lenige armen. Ze was een dwaas, niet omdat ze hem wilde, maar omdat ze meer van hem wilde dan dat.

Als je geen geloof in jezelf hebt, heb dan geloof in de dingen die je waarheid noemt. Je weet wat er moet gebeuren. Je hebt misschien geen moed of vertrouwen of begrip of de wil om het te doen, maar je weet wat er gedaan moet worden. Je kunt niet terug. Het antwoord ligt nu achter je. Je bent bang voor wat je niet kunt noemen. Kijk ernaar en zoek er een naam voor. Draai je gezicht naar voren en leer. Doe wat gedaan moet worden. - Deth aan Morgon, Prins van Hed-

Er wordt nooit over bibliotheken geschreven. Ze bestaan op gril; het hangt ervan af of het veroverende leger graag leest.

Er zijn geen eenvoudige woorden. Ik weet niet waarom ik dacht dat ik iets achter taal kon verbergen.

Ik zou stom, mooi, onveranderlijk zijn als de aarde voor jou. Ik zou je herinnering zijn, zonder leeftijd, altijd onschuldig, altijd wachtend in het Witte Huis van de koning. Ik zou dat doen voor jou en niemand anders in de relm. Maar het zou een leugen zijn en Ik zal alles doen behalve tegen je liegen - dat zweer ik.

Vrede, trillend, onverwacht, stuurde een puntwortel uit het niets in Morgan ' s hart.

Zal ik een man toevoegen aan mijn collectie?

Ik dacht aan je met je haar zilver als sneeuw tijdens die koude, langzame reis van Sirle. Ik voelde je diep in mij verontrust, en er was geen andere plaats in de wereld waar ik liever was geweest dan in de koude nacht naar je toe te rijden. Toen je je poorten voor me opende, was ik thuis.

De nacht is niet iets om te verdragen tot de dageraad. Het is een element, zoals wind of vuur. Duisternis is zijn eigen koninkrijk; het beweegt zich naar zijn eigen wetten, en vele levende wezens wonen erin.

Takken groeiden uit zijn handen, zijn haar. Zijn gedachten raakten verstrikt als wortels in de grond. Hij spant zich omhoog. Pitch liep als tranen over zijn rug. Zijn naam vormde zijn kern; ring op ring van stilte bouwde eromheen. Zijn gezicht stond hoog boven de bossen. Gegrepen aan de aarde, buigend voor de woede van de wind, verdween hij in zichzelf, achter het harde, door de wind geschroefde schild van zijn ervaringen.

Dan moet je me vertrouwen. Voorbij logica, voorbij rede, voorbij hoop, geloof me.

Maar je moet stoppen met spelen tussen zijn geesten - het is dom en gevaarlijk en volkomen zinloos. Hij probeert ze hier te laten rusten, niet op te wekken, en je lijkt erop gebrand om alle trieste oude botten uit zijn geschiedenis te slepen en ze weer te laten dansen. Het is niet aardig en het is niet eerlijk.

Ik leer geen leugens, maar ik leer niet dat alles wat ik weet waar is.