Juliet Marillier beroemde citaten

Ik was volwassen geworden. Ik had geleerd dat een vrouw zijn was weten wanneer je standvastig moest zijn en wanneer je compromissen moest sluiten. Ik had geleerd te lachen en te huilen; Ik had geleerd dat ik zowel zwak als sterk was. Ik had geleerd lief te hebben. Ik was niet langer een stijve, rechtopstaande boom die niet zou buigen en buigen, ook al dreigde de storm hem in tweeën te breken; Ik was de wilg die buigt en rilt en zwaait, en toch sterk blijft.

Er zijn technische trucs die je kunnen helpen om effectievere personages te maken. Mijn benadering van karakterisering is helemaal niet technisch. Ik kan niet echt analyseren hoe ik het doe, maar ik ben zeker van één ding. Om overtuigende personages te schrijven, moet je het vermogen hebben om jezelf in de huid van iemand anders te denken.

Met moed en hoop kunnen we onze angsten overwinnen en doen wat we ooit voor onmogelijk hielden.

De toekomst lag in onze eigen handen. Als we een wereld wilden waarin zulke dingen mogelijk waren, was het aan ons om het te maken.

En terwijl ik naar hem keek, wist ik dat er in elke donkere nacht ergens een klein licht brandde dat nooit kon worden gedoofd.

In elke ervaring is er iets te leren. In het diepste verdriet wordt wijsheid gevonden. In de bron van wanhoop stijgt de hoop op.

Mijn voeten zullen zacht treden als een hert in het bos. Mijn Geest zal helder zijn als water uit de heilige bron. Mijn hart zal sterk zijn als een grote eik. Mijn Geest zal de vleugels van een adelaar uitspreiden en voortvliegen.

Verlang je er niet naar dat er iets anders gebeurt, iets dat zo opwindend en nieuw is dat het je meevoert als een groot getij, iets dat je leven laat branden en branden zodat de hele wereld het kan zien?

Vertrouwen is iets wat je zonder woorden Weet.

Hij zou het haar verteld hebben-hij zou gezegd hebben: het maakt niet uit of je hier of daar bent, want ik zie je elk moment voor me. Ik zie je in het licht van het water, in het wuiven van de jonge bomen in de lentewind. Ik zie je in de schaduw van de grote eiken, ik hoor je stem in de kreet van de uil ' s nachts. U bent het bloed in mijn aderen en het kloppen van mijn hart. Je bent mijn eerste wakkere gedachte, en mijn laatste zucht voor het slapen gaan. Je bent been van mijn been, en adem van mijn adem.

Ze leek kwetsbaar als een maanbloem-voorbestemd om te bloeien voor een enkele mooie nacht, en dan te vervagen en te vallen.

Johnny snikte van huiveringwekkende adem, vertelde me zijn kleine verhaal van ellende, dat de wereld plotseling anders was, en dat hij wilde dat ik het beter maakte, nu alsjeblieft."Liadan' s interpretatie van haar baby ' s huilen.

Kom, lief hart. Leun op mij en laat ons samen dit pad bewandelen.

Eet van mijn diepe aarde, drink van mijn levende stromen, want ik ben uw moeder. Je hart is mijn wilde trommel, je adem mijn eeuwige lied. Als je wilt leven, dans dan met mij!

Hoe kon je het niet weten?"Zijn stem was vol verwondering. "Je hebt me totaal veranderd. Je was als een...als een heldere, prachtige bloei in een tuin vol onkruid. Als een sierlijke hoofdletter op een pagina van gewoon Schrift, een brief versierd met de diepste, fijnste kleuren in alle Erin. Als een vlam, Caitrin. Als een liedje.

Hoop is zo ' n zwakke kwaliteit. Om het te voelen en dan ontkend te worden waar men het meest naar verlangt ... Het is zeker beter om helemaal niet te hopen, dan het hart te openen voor een hoop die onmogelijk is.

Ik vraag me af hoe het je brengt, dat moment dat alles in schaduwen verandert. - Somerled.

Want jullie hebben inderdaad een keuze. Je kunt vluchten en je verstoppen, en wachten om gevonden te worden. Je kunt je dagen in angst doorbrengen, zonder betekenis. Of je kunt de moeilijkste keuze maken, en je kunt ze redden.

Bran hield zijn stem leve. "Na verloop van tijd zul je spijt krijgen van deze woorden. Je mag me nu gevangen houden, en geloof me hulpeloos. Maar elk woord dat je over haar spreekt brengt je dood een beetje dichterbij."Bran aan Eamonn

Maar ik geloof dat we allemaal een innerlijke goedheid hebben; een kleine vlam die brandt tijdens de ergste beproevingen.

Ik had moeten beseffen, toen Cathal me in de gang kuste, dat mijn reactie de eerste regendruppel was die een storm aankondigde.

Als ze hier was, zou ik mijn handen niet van haar af kunnen houden. Ik hield haar zo dicht dat ze me smeekte haar te laten ademen. Ik zou haar zo hard kussen dat ze om genade zou smeken. Ik zou haar kleren losmaken en met haar op dat harde bed liggen, en wat tussen ons was, zou net zo ver boven het gewone congres tussen man en vrouw zijn als de sterren boven hun bleke reflecties in het meer beneden.

Ik zie zelfmoord niet als slecht, alleen vreselijk triest. Er is maar één dood, maar het is als een steen die in een vijver wordt gegooid - de rimpelingen strekken zich ver uit. Zo ' n daad moet een last van verdriet, schuld, schaamte en verwarring achterlaten op een hele familie. Een natuurlijke dood, zoals mijn vader leed, is moeilijk genoeg om mee om te gaan. Een beslissing om iemands leven te beëindigen moet nog verwoestender zijn voor degenen die achterblijven. Ik kan me niet voorstellen hoe hopeloos iemand zich moet voelen om zo ' n daad te overwegen.

Vertrouwen kan een harde les zijn; hoop nog moeilijker.

We putten onze kracht uit de grote eiken van het bos. Zoals ze hun voedsel uit de grond halen, en uit de regen die de grond voedt, zo vinden we onze moed in het patroon van levende wezens om ons heen. Ze staan door storm en storm heen. Ze groeien en vernieuwen zichzelf. Als een bos van jonge eiken, blijven we sterk.

Vraag ons om hulp die u nodig heeft...Laat ons sterk voor u zijn.

Het krachtigste wapen is hoop.

Je kunt je eigen beste helper zijn, als je de juiste weg kiest.

Wakker de slaper moet, en confronteren zijn angsten, of het risico verloren in de donkere plaatsen van de geest voor altijd.

Je kent nog niet het soort liefde dat als een bliksemschicht toeslaat; dat je bij je hart grijpt, zo onherroepelijk als de dood; dat wordt de lodestar waarmee je de rest van je leven stuurt. Ik zou niemand zo ' n liefde toewensen, man of vrouw, want het kan je leven tot een paradijs maken, of het kan je volkomen vernietigen.

Sterker dan ijzer wreeder dan de dood zoeter dan de lente het leeft voorbij adem

Er was hier zoveel schoonheid: de nette, kleine sporen van een foeragerend wezen, stoat of marten; het inticate tracerie van een skeletblad, dat zich nog steeds tevergeefs aan zijn ouderboom vastklampte, terwijl de tijd het beetje bij beetje van zijn substantie ontdaan had, waardoor alleen de delicate herinnering overbleef van wat het was geweest.

Mijn dochter, " zei ik blankly. "Ik zie het. Corrigeer me als ik het mis heb, maar ik dacht dat er zowel een man als een vrouw nodig was om een kind te maken. Moet de vader van dit kind een krab zijn, of misschien een meeuw? Of was je van plan om een zeeman op mijn stoep te laten schipbreuk lijden, zodat ik hem gemakkelijk kan gebruiken?

Water en steen vlees en bot nacht en morgen Roos en Doorn boom en wind hart en geest

Goed en slecht; schaduw en zonlicht, er is maar een haar adem tussen hen. Het is allemaal één op het einde.

Er is geen waarheid op dit eiland van jou. Er zijn zoveel waarheden als er sterren aan de hemel zijn; en elk van hen is anders.

Dit is een lang afscheid, maar niet tijd genoeg. Ik heb hier geen aanleg voor. Ik kan dit niet leren. Ik zou vasthouden, en vasthouden, totdat mijn handen zich vastklampen aan leegte.

Mijn wereld was aan het veranderen en ik was er niet klaar voor.

Ik hou van de waarheid, zelfs als het me dwars zit.

Ik wou dat ik deze tranen kon drogen, Ik wou dat ik dit beter voor je kon maken. Maar ik weet niet hoe.

Meer een kleine, woeste roofvogel, iets met een scherpe beet. Een uil misschien, die alleen spreekt als de rest van de wereld slaapt. Jenny zal het goed genoeg doen.

Maar er is één ding dat je moet onthouden, als je al het andere vergeet. Er is geen goed of kwaad, behalve in de manier waarop je de wereld ziet. Er is geen donker of licht behalve in je eigen visie. Alle veranderingen in het knipperen van een ooglid; toch blijft alles hetzelfde.

Als een man echt liefheeft,...Hij houdt geen rekening met de obstakels, de beperkingen, de redenen waarom zijn keuze gebrekkig of onpraktisch kan zijn. Hij geeft geen acht op wat anderen denken. Zijn hart heeft daar geen ruimte voor, want het is tot de rand gevuld met de onuitsprekelijke waarheid van zijn gevoelens.

Zelfs in die tijd van uiterste duisternis was ergens diep in mij de herinnering aan liefde en goedheid levend gebleven.

Ik heb in mijn leven naar veel verhalen geluisterd en er zelf een paar verteld. Als dit me iets heeft geleerd, is het dat er enkele gebeurtenissen zijn die de loop van de dingen veranderen, die een verandering maken die veel verder gaat dan hun eigen schijnbare omvang. Het is als het gooien van een klein steentje in een zwembad, hoe het een steeds groter wordende cirkel van rimpelingen maakt, die zich over het wateroppervlak verspreidt.

Je dacht dat je je roeping nooit zou opgeven, fluisterde een stem in mij. Je dacht dat je het nooit zou overwegen. Maar je hebt de enige man ontmoet die je van gedachten kon veranderen. Hij is je perfecte aanvulling. Hij is Cathal voor uw Clodagh; hij is zemelen voor uw Liadan. Geen wonder dat je die beelden tevoorschijn tovert. Geen wonder dat ze je laten huilen.

Een droom is de sleutel die de mysteries van de wakkere wereld ontsluit...

Ik weet dat het moeilijk voor je is om me te vertrouwen. Als ik ooit de man vind die je dit aandeed, die je zo bang maakte, vermoord ik hem met mijn blote handen. Maar je kunt me vertrouwen.

Onze kracht komt van die magie, van de aarde en de hemel, van het vuur en het water. Vlieg hoog, zwem diep, geef terug aan de aarde wat ze je geeft...

een boom is nooit zomaar een boom, hij is groter en dieper en wijzer dan een meisje als jij ooit zal zijn.