Duane Michals beroemde citaten

Vertrouw op dat stemmetje in je hoofd dat zegt: 'zou het niet interessant zijn als..."En doe het dan.

Kunst is echt fluisteren, niet schreeuwen.

Het is geen toeval dat je dit leest. Ik maak zwarte vlekken op wit papier. Deze tekens zijn mijn gedachten, en hoewel ik niet weet wie je dit leest...de lijnen van ons leven hebben elkaar gekruist. Voor de lengte van deze paar zinnen, ontmoeten we elkaar hier. Het is geen toeval dat je dit leest. Dit moment heeft op je gewacht, Ik heb op je gewacht. Denk aan mij.

Ik geloof in de verbeelding. Wat ik niet kan zien is oneindig veel belangrijker dan wat ik kan zien.

Fotografie is erg aanmatigend. Fotografen fotograferen altijd het leven van andere mensen - iets waar ze niets van weten - en trekken er grote conclusies uit.

Ik schrijf om uit te drukken wat de foto zelf niet kan zeggen. Een foto van mijn vader vertelt me niet wat ik van hem vond, wat voor mij veel belangrijker is dan hoe de man eruit zag.

Wat Dom van me om te geloven dat het zo makkelijk zou zijn. Ik had het uiterlijk van bomen en auto ' s en mensen verward met een werkelijkheid zelf, en geloofde dat een foto van deze verschijningen een foto ervan was. Het is een melancholische waarheid dat ik het nooit zal kunnen fotograferen en alleen maar kan falen. Ik ben een reflectie die andere reflecties binnen een reflectie fotografeert. De werkelijkheid fotograferen is niets fotograferen.

Fotografie gaat prachtig om met verschijningen, maar niets is wat het lijkt te zijn.

Ik denk dat foto ' s provocerend moeten zijn en je niet moeten vertellen wat je al weet. Er zijn geen grote krachten of magie nodig om iemands gezicht op een foto te reproduceren. De magie zit in het zien van mensen op nieuwe manieren.

Een foto van een huilende vrouw vertelt me niets over verdriet. Of een foto van een vrouw in extase zegt me niets over extase. Wat is de aard van deze emoties? Het probleem met fotografie is dat het alleen gaat over verschijningen.

Fotografie is in wezen een daad van erkenning door straatfotografen, geen daad van uitvinding. Fotografen kunnen reageren op het gezicht van een oude man, of een Arbus-freak, of de manier waarop licht een gebouw raakt-en dan gaan ze verder. Terwijl in alle andere kunstvormen, neem William Blake, alles wat op dat papier kwam nooit eerder bestond. Het is het idee van alchemie, van het maken van iets uit het niets.

Fotografen hebben de neiging niet te fotograferen wat ze niet kunnen zien, wat juist de reden is dat men het moet proberen. Anders gaan we voor altijd door met het fotograferen van meer gezichten en meer kamers en meer plaatsen. Fotografie moet de beschrijving overstijgen. Het moet verder gaan dan beschrijving om inzicht in het onderwerp te brengen, of het onderwerp te onthullen, niet zoals het eruit ziet, maar hoe voelt het?

Ik weet al hoe dingen eruit zien - Ik wil geen beschrijving. Mensen geloven in verschijningen, en ik geloof helemaal niet in verschijningen.

Al het goede werk heeft magie in zich en richt zich op een subtiele manier tot de geest.

Ik ben heel hard voor de kunstwereld als een grote onderneming.

Zelfs in de diepste liefdesrelatie - wanneer geliefden tegen elkaar 'Ik hou van je' zeggen - weten we niet echt wat we zeggen, omdat taal niet gelijk is aan de complexiteit van menselijke emoties.

Dan plotseling in de hitte van eind augustus, barsten hoge bladloze stengels bekroond met iriserende roze en paarse bloemen uit het vagevuur in de aarde. Deze geheimzinnige natuurdaad, hoewel door ons als gewoon gezien, is een manifestatie van Maya ' s spookspel, de grote onmetelijkheid die in alle opzichten tot uitdrukking komt. Mijn tuin is het universum. Ik ben het universum. Ik ben mijn tuin. Alle dingen zijn hetzelfde.

Kunst is niet modieus. Daarom zijn mode en kunst twee verschillende dingen. Mode kan nooit kunst zijn omdat Mode zich bezighoudt met grillen, wat Tijdelijk is, wat verandert, wat voorbijgaand is, wat nu is en niet nu. Kunst heeft te maken met kwesties die tijdloos zijn, die nooit veranderen.

Je kunt geen kunst onderwijzen, dus Kunstacademie is een contradictio in terminis.

Foto ' s maken en schrijven is mijn manier om te zeggen dat ik hier was, ik zag dit, Ik voelde dit, Ik hoorde dit.

Ik kreeg oorspronkelijk veel flak voor het schrijven met foto ' s, omdat het grote cliché in fotografie is dat één foto meer dan duizend woorden waard is, en fotografen zijn meestal toch dodo-vogels.

Als ik me overgeef en me overgeef aan het geheugen, kan ik nog steeds de knoop van opwinding voelen die me greep toen ik de hoek in de Rue Mimosas draaide, op zoek naar het huis van René Magritte. Het was augustus 1965. Ik was 33 jaar oud en stond op het punt de man te ontmoeten wiens diepgaande en geestige surrealistische schilderijen mijn veronderstellingen over fotografie hadden tegengesproken.

Kunst moet eeuwige kwesties aanpakken.

De werkelijkheid fotograferen is niets fotograferen.

Als ik bezorgd was om geaccepteerd te worden, zou ik Ansel Adams lookalikes hebben gedaan, want dat was gemakkelijk geaccepteerd. Alles wat ik deed werd nooit geaccepteerd...maar gelukkig voor mij bracht mijn interesse in het onderwerp en mijn passie voor het onderwerp me tot het punt dat ik er niet door gewond raakte, en uiteindelijk kwamen mensen naar me toe.

Fotograferen is voor mij het makkelijkste

Bloemen bouwen de meest charmante geometrieën: cirkels zoals de zon, ovalen, kegels, krullen en een verscheidenheid aan driehoekige excentriciteiten, die, gezien met het oog van een vergrootglas, een Lilliputiaanse fries van psychedelische silhouetten lijken.

Een fantasie vervullen is de snelste manier om het te vernietigen.

Als je naar een foto kijkt en je denkt: 'mijn is dat geen prachtige foto', en je gaat door naar de volgende, of 'is dat niet mooi licht?'nou en? Wat doet het met je of wat is de echte waarde op de lange termijn? Waar loop je er mee weg? Ik bedoel, ik laat je liever een foto zien die eisen aan je stelt, waar je misschien op je eigen voorwaarden bij betrokken raakt of door in de war raakt.

Ik ging nooit naar een fotografieschool, wat mijn reddende genade was. ,

Probeer geen kunstenaar te zijn. Vind het ding in je dat uitgedrukt moet worden. Misschien vind je dat het kunst is.

Fotografie gaat beter om met 'waarheid' of een soort oppervlakkige werkelijkheid dan welke andere kunst dan ook, maar ze stelt nooit de aard van de werkelijkheid ter discussie - ze reproduceert gewoon de werkelijkheid. En wat voor nut heeft dat als de dingen van echte waarde in het leven onzichtbaar zijn?

Meestal wanneer schilders foto ' s gebruiken, vergroten en kopiëren ze ze en maken ze gewoon een groot, saai schilderij van een grote, saaie foto.

De vraag naar de waarheid hangt voor altijd in de lucht en mensen zoeken er met bijzondere ijver naar in de kunst.

De meeste fotografen richten zich op het voor de hand liggende. Zij geloven en aanvaarden wat hun ogen hen vertellen, en toch weten de ogen niets.

De meeste foto ' s zijn voor mij een beschrijving, maar ze missen inzicht.

In het Westen kijken mensen naar het leven als toeschouwers, maar in het Oosten zijn mensen het ding.

Ik ben een vreselijke punster. En ik hou van rijmen. Ik kan het gewoon niet helpen.

Fotografen zijn te beleefd. Er is niet genoeg woede in fotografie; het is vrij veel gebagatelliseerd.

Ik vind het nog steeds een geweldige uitdaging om portretten te maken, maar hoewel ik er honderden heb gemaakt, ben ik nooit gestopt met het in twijfel trekken van de aard van portretten, omdat het uitsluitend gaat over verschijningen. Ik heb nooit geloofd dat mensen zijn hoe ze eruit zien en denk dat het onmogelijk is om echt te weten wat mensen zijn.

Mijn werk gaat over mijn leven als een gebeurtenis, en ik vind mezelf heel tijdelijk, voorbijgaand.