Lucian Freud beroemde citaten

De schilder maakt voor anderen zijn diepste gevoelens waar over alles waar hij om geeft. Een geheim wordt bekend aan iedereen die het beeld bekijkt door de intensiteit waarmee het wordt gevoeld.

Schilderen is soms zoals die recepten waar je allerlei uitgebreide dingen doet met een eend, en dan uiteindelijk het aan één kant zet en alleen de huid gebruikt.

Volle, verzadigde kleuren hebben een emotionele betekenis die ik wil vermijden.

De enige manier waarop ik goed kon werken, was door het absolute maximum aan observatie en concentratie te gebruiken dat ik mogelijk kon verzamelen.

Hoe langer je naar een object kijkt, hoe abstracter het wordt en, ironisch genoeg, hoe reëler.

Ik wil niet dat er een kleur zichtbaar is... Ik wil niet dat het in de modernistische zin werkt als kleur, iets onafhankelijks... Volle, verzadigde kleuren hebben een emotionele betekenis die ik wil vermijden.

Het karakter van de kunstenaar gaat niet in op de aard van de kunst

Ik zou willen dat mijn portretten van de mensen zijn, niet zoals zij. Niet naar de oppas kijken, hen zijn.

Wat vraag ik van een schilderij? Ik vraag het om te verbazen, te storen, te verleiden, te overtuigen.

De schilder moet elk gevoel of elke gewaarwording die hij heeft volledig de vrije loop geven en niets verwerpen waartoe hij van nature wordt aangetrokken.

De schilderijen die me echt opwinden hebben een erotisch element of kant, ongeacht het onderwerp.

Als ik naar een lichaam kijk, kan ik kiezen wat ik in een schilderij stop, wat bij mij past en wat niet. Er is een onderscheid tussen feit en waarheid. De waarheid heeft er een element van openbaring over. Als iets waar is, doet het meer dan iemand alleen maar als zo te zien.

De smaak van een schilder moet voortkomen uit wat hem zo geobsedeerd in het leven dat hij zich nooit hoeft af te vragen wat het geschikt is voor hem om te doen in de kunst.

Ik herinner me dat Francis Bacon zei dat hij het gevoel had dat hij kunst gaf wat hij dacht dat het eerder ontbrak. Bij mij is het wat Yeats de fascinatie noemde voor wat moeilijk is. Ik probeer alleen te doen wat ik niet kan.

De aura die door een persoon of object wordt afgegeven, is evenzeer een deel van hen als hun vlees.

Het enige geheim dat ik kan beweren te hebben is concentratie, en dat is iets dat niet geleerd kan worden.

Ik wil dat verf werkt als vlees... mijn portretten zijn van de mensen, niet zoals zij. Niet naar de oppas kijken, hen zijn ... Wat mij betreft is de verf de persoon. Ik wil dat het voor mij werkt, net zoals vlees dat doet.

Ik heb een tijdschema, maar geen routine.

De obsessie van de schilder met zijn onderwerp is alles wat hij nodig heeft om hem naar zijn werk te drijven.

Mijn werk is puur autobiografisch... Het gaat over mezelf en mijn omgeving.

Het scheppingsproces wordt voor de schilder misschien meer noodzakelijk dan het beeld. Het proces is in feite gewoontevorming

Een schilder moet denken aan alles wat hij ziet als er volledig voor zijn eigen gebruik en plezier.

Zonder deze [ontevredenheid] zou het volmaakte schilderij kunnen worden geschilderd, waarna de schilder zich kon terugtrekken. Het is deze grote tekortkoming die hem drijft. Het scheppingsproces wordt voor de schilder misschien meer noodzakelijk dan op de foto. Het proces is in feite gewoontevorming.

De aura die door een persoon of object wordt afgegeven, is evenzeer een deel van hen als hun vlees. Het effect dat ze in de ruimte maken, is net zo verbonden met hen als hun kleur of geur ... Daarom moet de schilder zich evenzeer bezighouden met de lucht rondom zijn onderwerp als met het onderwerp zelf. Het is door observatie en waarneming van de atmosfeer dat hij het gevoel kan registreren dat hij zijn schilderij wil geven.

Wat mij betreft is de verf de persoon. Ik wil dat het voor mij werkt, net zoals vlees dat doet.

Als ik naar een lichaam kijk, kan Ik kiezen wat ik in een schilderij stop, wat bij me past en wat niet.

Ik heb een hekel aan gewoonte en routine. Waar honden van houden is dat. Ze houden van alles wat normaal is, en ik heb niets wat normaal is. Ik heb een tijdschema, maar geen routine.

Ik ben alleen geïnteresseerd in het schilderen van de werkelijke persoon, in het maken van een schilderij van hen, niet in het gebruik ervan voor een ander doel van de kunst. Voor mij zou het verkeerd zijn om iemand te gebruiken die iets doet dat niet inheems is voor hen.

Ik schilder mensen, niet om hoe ze zijn, niet precies ondanks hoe ze zijn, maar hoe ze zijn.

Ik kon nooit iets in een foto zetten dat er niet echt voor me was. Dat zou een zinloze leugen zijn, een beetje kunstzinnigheid.

Het is het enige punt van elke ochtend opstaan: om te schilderen, om iets goeds te maken, om iets nog beters te maken dan voorheen, om niet op te geven, om te concurreren, om ambitieus te zijn.

Het model moet alleen de zeer privé-functie van de schilder dienen om het uitgangspunt te bieden voor zijn opwinding

En aangezien het model dat hij getrouw kopieert niet naast het beeld zal worden opgehangen, aangezien het beeld er vanzelf zal zijn, is het niet interessant of het een nauwkeurige kopie van het model is.

Alles is autobiografisch en alles is een portret.

Een moment van volledig geluk komt nooit voor bij het maken van een kunstwerk. De belofte ervan wordt gevoeld in de scheppingsdaad, maar verdwijnt naar de voltooiing van het werk. Want dan beseft de schilder dat het slechts een schilderij is dat hij schildert. Tot dan had hij bijna durven hopen dat het schilderij tot leven zou komen.

Soms, als ik te hard staarde, merkte ik dat ik de omtrek van mijn eigen oog kon zien.

Ik denk dat het halve punt van het schilderen van een beeld is dat je niet weet wat er zal gebeuren ... dat als schilders wisten wat er zou gebeuren, ze het niet zouden doen.

Ik heb altijd het gevoel gehad dat mijn werk niet veel met kunst te maken had; mijn bewondering voor andere kunst had heel weinig ruimte om zich in mijn werk te tonen, omdat ik hoopte dat als ik me voldoende concentreerde, de intensiteit van het onderzoek alleen al het leven in de schilderijen zou dwingen. Ik negeerde het feit dat kunst tenslotte uit kunst voortkomt. Nu besef ik dat dit het geval is.

Het is door waarneming en waarneming van de atmosfeer dat hij [de kunstenaar] het gevoel kan registreren dat hij zijn schilderij wil geven.

Als alle kwaliteiten die een schilder uit het model voor zijn schilderij nam, echt werden genomen, kon niemand twee keer worden geschilderd.

Ik werk vanuit de mensen die me interesseren, en waar ik om geef, in kamers waarin ik woon en ken. Ik gebruik de mensen om mijn foto ' s uit te vinden, en ik kan vrijer werken als ze er zijn.

Ik gebruik de galerij alsof het een dokter is. Ik kom voor ideeën en hulp-om te kijken naar situaties binnen de schilderkunst, in plaats van schilderijen.

Ik heb altijd al drama willen creëren in mijn schilderijen, daarom schilder ik mensen. Het zijn mensen die vanaf het begin drama naar foto ' s hebben gebracht. De eenvoudigste menselijke gebaren vertellen verhalen.

Het schilderij wordt altijd veel gemaakt met de medewerking van [het model]. Het probleem met het schilderen van een naakt is natuurlijk dat het de transactie verdiept. Je kunt een schilderij van iemands gezicht schrappen en het brengt het zelfvertrouwen van de oppas minder in gevaar dan het schrappen van een schilderij van het hele naakte lichaam.

Zoveel geld verliezen als ik kan krijgen is een onmiddellijke oplossing voor mijn economische problemen.

De taak van de kunstenaar is om de mens ongemakkelijk te maken.