Robert Graves beroemde citaten

Goed schrijven bestaat niet, alleen goed herschrijven.

Er is geen geld in poëzie, maar er is ook geen poëzie in geld.

Elke Engelse dichter moet de regels van de grammatica beheersen voordat hij ze probeert te buigen of te breken.

Ik dacht: "dus, ik ben Keizer, ben ik dat? Wat een onzin! Maar ik kan nu tenminste mensen mijn boeken laten lezen.

Elk feeënkind mag twee sterke pony ' s en tien schapen houden; alle hebben huizen, elk zijn eigen, gebouwd van baksteen of granieten steen; ze leven van kersen, ze rennen wild ik zou graag een Feeskind willen zijn.

De abstracte rede, voorheen de dienaar van de praktische menselijke rede, is overal haar meester geworden en ontkent de poëzie elk excuus voor het bestaan. Hoewel filosofen poëzie graag definiëren als irrationele fantasie, is het voor ons een praktische, humoristische, redelijke manier om onszelf te zijn. Van het nooit toegeven aan een fraude; van het nooit accepteren van de secundaire tarieven in poëzie, schilderkunst, muziek, liefde, vrienden. Om onze poëtische instellingen te beschermen tegen de inbreuken van gemechaniseerde, ongevoelige, onmenselijke, abstracte rationaliteit.

Intuïtie is de supra-logica die alle routineprocessen van het denken uitsnijdt en rechtstreeks van het probleem naar het antwoord springt.

Als ik een meisje was, zou ik wanhopen. Het aanbod van goede vrouwen is veel groter dan dat van de mannen die ze verdienen.

Liefde is een universele migraine. Een heldere vlek op het visioen, die de rede uitwist.

Dichter zijn is meer een voorwaarde dan een beroep.

Het opmerkelijke aan Shakespeare is dat hij echt heel goed is, ondanks alle mensen die zeggen dat hij heel goed is.

Ik geloof dat elke Engelse dichter de Engelse klassiekers moet lezen, de regels van de grammatica moet beheersen voordat hij ze probeert te buigen of te breken, naar het buitenland moet reizen, de verschrikkingen van Smerige passie moet ervaren en - als hij geluk heeft - de liefde van een eerlijke vrouw moet kennen.

We vergeten wreedheid en verleden verraad, achteloos van waar de volgende heldere bout kan vallen.

Filosofie is antipoëtisch. Filosofeer over de mensheid en je negeert individuele uniekheid, wat een dichter niet kan doen zonder zelfbeschadiging. Tenzij hij om te beginnen een sterk persoonlijk ritme heeft om zijn statistieken te variëren, is hij niets. Dichters wantrouwen filosofie. Ze weten dat zodra de hoofden zijn geteld, elke eigenaar van een hoofd zijn persoonlijke identiteit verliest en een nummer wordt in een of ander regeringsplan: zo niet als slaaf of lijfeigene, dan tenminste als partij bij het apparaat van meerderheidsstemming, dat persoonlijke opvattingen verstikt.

Hij vond een formule voor het tekenen van komische konijnen: deze formule voor het tekenen van komische konijnen betaald. Totdat hij uiteindelijk de tragische gewoonten die deze formule voor het tekenen van komische konijnen maakte, niet kon veranderen.

De toekenning van een zuivere gouden medaille voor poëzie zou de ontvanger onnodig vleien: geen enkel gedicht bereikt ooit zo ' n karaats zuiverheid.

Aardbeien die in tuinen groeien zijn mollige en sappige fijn, maar zoeter zover wijze mannen weten voorjaar van de bos wijnstok. Geen behoefte aan kom of zilveren lepel, suiker of kruiden of room, heeft de wilde bessen geplukt in juni naast de druppelende stroom. Een van hen die smelt bij de wortel van de tong, smaak verwart met geur, verslaat een volle Peek tuinfruit: dat wijst op mijn argument.

Eén glimlach verlicht een hart dat treurt.

Poëzie is niet meer een verdovend middel dan een stimulerend middel; het is een universeel Bitterzoet mengsel voor alle mogelijke huishoudelijke noodsituaties en de werking ervan varieert dienovereenkomstig als het wordt genomen in een wijnglas of een eetlepel, ingeademd, gorgeld of gewreven op de borst door harde vingers bedekt met ringen.

Dit lijkt mij een filosofische vraag,en dus irrelevant. Het lot van een dichter is liefde.

Over deze zaak van het zijn van een Heer: Ik betaalde zo zwaar voor de veertien jaar van de opleiding van mijn Heer dat ik me af en toe gerechtigd voel om een soort van rendement te krijgen.

Hoewel filosofen poëzie graag definiëren als irrationele fantasie, is het voor ons een praktische, humoristische, redelijke manier om onszelf te zijn.

Een perfect gedicht is onmogelijk. Als het geschreven was, zou de wereld vergaan. Onvolwassen dichters imiteren; volwassen dichters stelen.

Voor woorden van vervoering tastend, zwoeren zij"nooit zo ' n liefde", "ooit tevoren was!"

Gebruik nooit het woord 'publiek'. Het idee van een publiek, tenzij de dichter voor geld schrijft, lijkt me verkeerd. Dichters hebben geen 'publiek'. Ze praten de hele tijd met één persoon.

Prozaboeken zijn de showhonden die ik fok en verkoop om mijn kat te ondersteunen.

Wanneer het immense gedrogeerde universum explodeert in een waterval van ondraaglijke kleur en ons naakt laat hijgen, is dit niet meer dan de extase van chaos: houd met beide handen vast aan die koninklijke liefde die alleen, zoals we zeker weten, fragmentatie in het ware zijn herstelt. Extase van Chaos

Zoals in zulke gevallen gebruikelijk was, werd de perenboom beschuldigd van moord en veroordeeld tot ontworteling en verbranding.

Ze vertelt haar liefde terwijl ze half slaapt, in de donkere uren, met halve woorden die laag gefluisterd worden: terwijl de aarde in haar winterslaap roert en gras en bloemen uitsteekt ondanks de sneeuw, ondanks de vallende sneeuw.

Je bedoelt dat mensen die op een ouderwetse manier deugdzaam blijven, onvermijdelijk moeten lijden in tijden als deze?

Love at first sight ' some say misnoeming Discovery of twinned helplessness Against the huge tug of procreation. Vriendschap op het eerste gezicht? Dit vangt ook het verraste hart fel op, zodat de wang blancheert en vervolgens bloost.

De functie van poëzie is de religieuze aanroeping van de muze; het gebruik ervan is de ervaring van gemengde verheffing en verschrikking die haar aanwezigheid opwekt.

Liefde is universeel migraine, een heldere vlek op het zicht die de rede uitwist. Symptomen van ware liefde zijn magerheid, jaloezie, achterblijvende dagen; zijn voortekenen en nachtmerries - luisteren naar een klop, wachten op een teken: voor een aanraking van haar vingers in een donkere kamer, voor een zoekende blik. Hou Moed, minnaar. Kun je zo ' n pijn aan elke andere hand verdragen dan die van haar?

Laat al het gif dat in de modder op de loer ligt, uitkomen.

Ik protesteerde niet meer. Wat was het nut van vechten tegen het lot

Liefde zonder hoop, zoals toen de jonge vogelvanger zijn hoge hoed aflegde voor de dochter van de schildknaap, zo liet de gevangen leeuweriken ontsnappen en rond haar hoofd vliegen terwijl ze voorbij reed.

In liefde net als in de sport moet de amateurstatus strikt worden gehandhaafd.

Haunted slok je wijn, oude vrienden van mij, brullen door de duisternis, stempelen en zingen en leggen geest handen op alles, maar laat de warme zonneschijn van de middag aan levende jongens voor vrolijkheid en wijn. Ik ontmoette je plotseling in de straat, vreemden nemen je fantoomgezichten aan, je lacht naar me vanuit daglicht plaatsen, dood, lang dood, Ik schaam me om dode mannen in de ochtendstraat te begroeten.

Het verschil tussen jou en haar (die ik ooit verkoos) Is duidelijk genoeg om te regelen: ze scheen als een diamant, maar jij straalt als een vroege dauwdruppel die op een rood rozenblaadje staat. De dauwdruppel draagt in zijn oog Berg En Bos, zee en hemel, met elke verandering van het weer; integendeel, een diamant splitst het vooruitzicht in nutteloze stukjes die niemand kan samenvoegen.

Poëzie begon in het matriarchale tijdperk en ontleent haar magie aan de maan, niet aan de zon. Geen dichter kan hopen de aard van de poëzie te begrijpen, tenzij hij een visioen heeft gehad van de naakte koning gekruisigd aan de afgehakte eik, en de dansers, met rode ogen van de scherpe rook van de offervuren, de maat van de dans heeft zien uitstromen, hun lichamen ontegenzeggelijk naar voren gebogen, met een eentonig gezang van "dood! dood! dood!"en" bloed! bloed! bloed!

Dood als je moet, maar haat nooit: de mens is maar gras en haat is plaag, de zon zal je snel of laat verbranden, dan gezond sterven, omdat je moet vechten

Geniet van het moment, loop tussen donker en donker, een stralende ruimte met de engheid van het graf, maar niet zijn vrede.

Haat is een angst, en angst is verrotting die wortel en vrucht afkerig maakt, Vecht dan schoon, haat niet, vrees niet, Sla zonder waanzin toe als je toeslaat.

Ik heb niet echt het gevoel dat mijn gedichten van mij zijn. Ik heb ze niet uit het niets geschapen. Ik ben ze verschuldigd aan mijn relaties met andere mensen.

Er is een koel web van taal dat ons binnenwindt, zich terugtrekt van te veel vreugde of te veel angst: we worden eindelijk zeegroen en sterven koud in glans en volubiliteit.

Waar de natuur met gewend ronde veegt en garneert de grond met vriendelijke schoonheid, warme of koude afwisselende seizoenen nooit oud: heidenen, hoe woest woeden jullie, Vervloekend dit bloed en zwavel Tijdperk, hoe woest tegen jullie wil doden en weer doden, en doden: alle gedachte aan vrede achter jullie geworpen, totdat als kleine jongens met angst geschokt, ieder roept om God te begrijpen: 'ik kon het niet helpen, het was mijn hand.

Kinderen geboren uit fairy stock hebben nooit een shirt of jurk nodig, willen nooit eten of vuur, krijgen altijd het verlangen van hun hart...

Dus als ik vermoord word, wacht dan niet op mij, wandelend door de donkere gang; in de hemel of de hel, wacht dan niet op mij, anders moet je eeuwig wachten. U zult mij begraven, levend-dood vinden In deze verzen die u hebt gelezen.

Zoals u een vrouw bent, zo wees liefelijk; zoals u lieflijk bent, zo wees divers, barmhartig als constant, constant als divers, zo ben ik van u, zoals ik van u ben voor altijd.

Door het raam zie ik torens boven de kersenboom, mussen in het violette bed, Bramble-bush en hommels, en oude rode bracken smoulders nog steeds tussen rotsblokken op de heuvel, veel te helder om helemaal dood te lijken. Maar de oude dood, die het niet kan vergeten, wacht zijn tijd en kijkt nog, wacht en kijkt bij de deur.