T. E. Lawrence beroemde citaten

Alle mensen dromen, maar niet gelijk. Degenen die ' s nachts dromen in de stoffige diepten van hun geest, worden overdag wakker om te ontdekken dat het ijdelheid was; maar de dromers van de dag zijn gevaarlijke mannen, want ze kunnen hun dromen met open ogen uitvoeren, om ze mogelijk te maken.

Deze geloofsbelijdenis van de woestijn leek onuitsprekelijk in woorden en inderdaad in gedachten.

Nieuwswaarde hebben is een blikje aan je staart gebonden hebben.

Voor mij was een onnodige actie, of schot, of slachtoffer, niet alleen verspilling, maar zonde.

De drukpers is het grootste wapen in de wapenkamer van de moderne commandant.

De mensheid heeft tienduizend jaar ervaring in vechten en als we moeten vechten, hebben we geen excuus om niet goed te vechten.

Alle herziening in de wereld zal geen slecht eerste ontwerp redden: want de architectuur van het ding komt, of komt niet, in de eerste conceptie, en herziening heeft alleen invloed op de details en het ornament, helaas!

De literatuur over ziekte is interessanter voor mij dan alle gezonde boeken.

Vraag je je af wat ik doe? Nou, ik ook, in waarheid. De dagen schijnen te dagen, de zon schijnt, de avonden volgen, en dan slaap ik. Wat ik heb gedaan, wat ik doe, wat ik ga doen, raadsel en verbijster me. Ben je ooit een blad geweest en van je boom gevallen in de herfst en was je er echt verbaasd over? Dat is het gevoel. (T. E. Lawrence aan kunstenaar Eric Kennington, mei 1935 )

De Beduin kon God niet in Hem zoeken: hij was er Te zeker van dat hij in God was.

Het lijkt mij dat de verovering van de lucht de enige grote taak is voor onze generatie.

Maar toen we het bereikten, en de nieuwe wereld aanbrak, kwamen de oude mannen weer naar buiten en namen onze overwinning om het opnieuw te maken in de gelijkenis van de vorige wereld die ze kenden. De jeugd kon winnen, maar had niet geleerd te houden: en was zielig zwak tegen de leeftijd. We stamelden dat we hadden gewerkt voor een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, en ze bedankten ons vriendelijk en maakten hun vrede.

Droom je dromen met open ogen en laat ze uitkomen.

Ik heb geen hart: alleen de voormalige plaats van één, met een monument dat zegt dat het is verwijderd en het gebied dat het bezette is omgevormd tot een openbare tuin, in het kader van het sloppenwijkruimingsprogramma.

Ellende, woede, verontwaardiging, ongemak-die omstandigheden produceren literatuur. Tevredenheid-nooit. Dus daar ben je.

Ik kon uren schrijven over de wellust van snel bewegen,

De dromers van de dag zijn gevaarlijk... want zij kunnen hun droom met open ogen uitvoeren, om het mogelijk te maken.

In vredeslegers betekende discipline de jacht, niet van een gemiddelde maar van een absoluut; de honderd procent standaard waarin de negenennegentig werden afgezwakt tot het niveau van de zwakste man op de parade.... Hoe dieper de discipline, hoe lager de individuele uitmuntendheid was; ook hoe zekerder de prestaties.

Er is ergens een ideale standaard en alleen dat telt en ik kan het niet vinden. Vandaar de doelloosheid.

Ze leerden me dat niemand hun leider kon zijn, behalve dat hij het voedsel van de rangen at, hun kleren droeg, op gelijke voet met hen leefde en toch beter in zichzelf leek.

Een halve ramp is beter dan een hele.

We hadden hopeloos gewerkt om woeste gronden te ploegen; om de nationaliteit te laten groeien in een plaats vol van de zekerheid van God-onder de stammen kon ons geloof alleen zijn als het woestijngras-een prachtige snelle verschijning van de lente; die, na een dag hitte, stoffig viel.

We leefden altijd in de rek of verzakking van zenuwen, hetzij op de top of in de trog van golven van gevoel.

Ik schreef mijn wil over de hemel, in sterren

Zolang de Arabieren stam tegen stam vechten, zolang zullen ze een klein volk zijn, een dwaas Volk, hebzuchtig, barbaar en wreed.

Het leek erop dat de opstand een onaantastbare basis moest hebben, iets dat niet alleen beschermd was tegen aanvallen, maar ook tegen de angst ervoor: zo ' n basis als we hadden in de Delen van de Rode Zee, de woestijn of in de geest van de mannen die we tot onze geloofsbelijdenis bekeerden.

Ik ben & amp; ben absurd overschat. Er zijn geen supermensen en ik ben heel gewoon, en dat zal ik zeggen, ongeacht de artistieke resultaten. Ik ben een van de weinige mensen die de waarheid over mezelf vertelt.

Het volk van Engeland is in Mesopotamië in een val gelokt waaruit het moeilijk zal zijn om met waardigheid en eer te ontsnappen.

De mensen hebben de woestijn gezien als onvruchtbaar land, het vrije bezit van eenieder die ervoor koos; maar in feite had elke heuvel en vallei erin een man die de erkende eigenaar was en snel het recht van zijn familie of clan erop zou doen gelden, tegen agressie.

Een deel van het kwaad van mijn verhaal kan inherent zijn aan onze omstandigheden. Jarenlang leefden we hoe dan ook met elkaar in de naakte woestijn, onder de onverschillige hemel.

Is het niet waar dat de schuld van de geboorte enigszins bij het kind ligt? Ik geloof dat wij onze ouders ertoe hebben gebracht ons te baren, en het zijn onze ongeboren kinderen die ons vlees jeuken.

Een schrikwekkende motor met een vleugje bloed erin is beter dan alle rijdieren op aarde, vanwege de logische uitbreiding van onze vermogens en de hint, de provocatie, tot overdaad die wordt verleend door zijn honingrijke onvermoeibare gladheid.

Negen tiende van de tactiek is zeker en wordt in boeken onderwezen; maar de irrationele tiende is als de IJsvogel die over het zwembad flitst, en dat is de test van generaals.

Als ik het kon praten als Dahoum, zou je nooit moe zijn om naar me te luisteren.

Hij was oud en wijs, wat betekende dat hij moe en teleurgesteld was...

Hij vreesde zijn volwassenheid toen het op hem groeide met zijn Rijpe gedachte, zijn vaardigheid, zijn voltooide kunst; maar die de poëzie van de jeugd miste om het leven een volledig einde van het leven te maken.

Ik hield van je, dus ik trok deze getijden van mannen in mijn handen / en schreef mijn wil over de hemel in sterren

Immoraliteit, ik weet het. Onsterfelijkheid kan ik niet beoordelen.

Ik had de ene vorm laten vallen en de andere niet aangenomen, en was geworden als de kist van Mohammed in onze legende, met een resulterende gevoel van intense eenzaamheid in het leven, en een minachting, niet voor andere mannen, maar voor alles wat ze doen.

Veel mannen namen de doodstraf zonder gejammer op zich, om te ontsnappen aan de levenslange gevangenisstraf die het lot in haar andere hand draagt.

Een mening kan worden betwist; een veroordeling is het beste schot. Het logische einde van een oorlog van geloofsbelijdenissen is de uiteindelijke vernietiging van een, en Salammbo is het klassieke voorbeeld van een leerboek.

Oorlog voeren tegen rebellie is rommelig en traag, zoals soep eten met een mes.

Stel dat we (zoals we zouden kunnen zijn) een invloed, een idee, een ontastbaar ding, onkwetsbaar, zonder voor-of achterkant, rondzwervend als een gas? Legers waren als planten, onbeweeglijk, stevig geworteld, gevoed door lange stengels tot aan het hoofd. We zouden een damp kunnen zijn, blazen waar we de onze opsommen zou een oorlog van onthechting moeten zijn. We moesten de vijand in bedwang houden door de Stille dreiging van een uitgestrekte, Onbekende woestijn.