Werner Herzog beroemde citaten

Ik geloof dat de gemeenschappelijke noemer van het universum niet harmonie is, maar chaos, vijandigheid en moord.

Er zijn specifieke tijden waar film noir een natuurlijke combinatie is van de stemming. Wanneer er onzekerheid is, ineenstorting van financiële systemen - dat is waar film noir altijd vruchtbare grond raakt.

Iemand als Jean-Luc Godard is voor mij intellectueel vals geld vergeleken met een goede kung fu film.

Mijn non-fictiefilms zijn vrijwel fictie, of in ieder geval dichtbij... Het zijn allemaal 'films' voor mij. Ik heb nooit naar een onderwerp gezocht. Ze komen altijd gewoon mee. Ze komen nooit via besluitvorming. Ze achtervolgen me gewoon. Ik kan ze niet kwijt. Ik heb ze niet uitgenodigd.

Lezen, Lezen, Lezen, Lezen, Lezen, Lezen, Lezen, Lezen, Lezen, Lezen, Lezen, Lezen, Lezen...als je niet leest, word je nooit filmmaker.

Ik heb altijd gepostuleerd dat we een nieuwe manier moeten vinden om met de realiteit om te gaan. Het zijn niet zozeer feiten die me interesseren, maar een diepere waarheid erin - een extase van waarheid, een extatische waarheid die ons verlicht. Daar was ik op uit.

Engels is echt een prachtige taal en ik dring er bij u allen op aan om het te onderzoeken

Het gevaar is dom te geloven dat het afbeelden van feiten ons veel inzicht geeft. Als feiten het enige waren dat telt, zou het telefoonboek het boek der boeken zijn.

De academische wereld is de dood van de cinema. Het is het tegenovergestelde van passie. Film is niet de kunst van geleerden, maar van analfabeten.

Er is een fascinatie voor misdaad, wat begrijpelijk is, maar bijna niemand praat over de families van slachtoffers van geweldsmisdrijven en de verwoesting die het slachtoffer alleen te boven gaat.

Ik reisde naar de hel en worstelde een film weg van de duivel als het nodig was.

Het gebeurt soms dat het materiaal zelf dingen bevat die je niet volledig gepland hebt. De beelden hebben een eigen recht, een eigen leven, een eigen levendigheid en energie.

Wat zou een oceaan zijn zonder een monster dat in het donker op de loer ligt? Het zou zijn als slapen zonder dromen.

Ik heb in veel zeer intense levenssituaties gezeten. Ik ben beschoten, en ik heb honger gehad, en ik ben in eenzaamheid geweest, en ik heb ook kort achter de tralies gezeten. Dus in zekere zin ken ik het hart van mannen.

Ik denk dat het ergste dat kan gebeuren in het maken van films is als je werkt met een storyboard. Dat doodt alle intuïtie, alle Fantasie, alle creativiteit.

De straf zelf is iets waar ik het respectvol mee oneens ben, maar duizenden en duizenden jaren lang werd het overal beoefend.

Ik heb nog nooit een film gezien als krachtig, surrealistisch en beangstigend in minstens een decennium ongekend in de geschiedenis van de cinema.

Ik denk dat een staat niet in staat zou moeten zijn om iemand te doden, met uitzondering van oorlogvoering.

Je moet in gedachten houden dat bijna al mijn documentaires zijn speelfilms in vermomming.

Als je kijkt naar de schilderijen in Chauvet Cave, ze zijn niet primitief of als kleine krabbels van kinderen, het barst op het toneel volledig volbracht en als je kijkt door de gezichten van de culturele geschiedenis, kunstgeschiedenis, het is nooit beter geworden.

De wereld openbaart zich aan hen die te voet reizen.

Chauvet Cave is eerder als het ontwaken van de moderne menselijke ziel of ik zou zeggen het ontwaken van de moderne menselijke cultuur. Omdat Neanderthalers die nog steeds het landschap parallel reden aan de mensen die deze schilderijen maakten, geen cultuur hadden. Er is geen bewijs van cultuur, geen symbolische afbeelding, geen bewijs van muziek, geen bewijs van sculpturen, geen bewijs van religieuze overtuigingen.

Een van de meest originele en poëtische werken van de cinema gemaakt in de jaren zeventig.

Ik maak films omdat ik niets anders heb geleerd en ik weet dat ik het tot op zekere hoogte kan. En het is mijn plicht, want dit kan de innerlijke kroniek zijn van wat we zijn. We moeten onszelf articuleren, anders zouden we koeien in het veld zijn.

Het leven in de oceanen moet een hel zijn. Een enorme, genadeloze hel van permanent en onmiddellijk gevaar. Zo ' n hel dat tijdens de evolutie sommige soorten-waaronder de mens-kropen, vluchtten naar enkele kleine continenten van vast land, waar de lessen van duisternis doorgaan.

Wentel je nooit in je problemen; wanhoop moet privé en kort gehouden worden.

Ik ben een zeer voorzichtig en voorzichtig persoon, en ik elimineer gevaar voor zover het kan worden gedaan.

Ik zie planeten die niet bestaan en landschappen die alleen maar gedroomd zijn.

Voor mij is het onderscheid tussen documentaires en speelfilms niet zo duidelijk - mijn "documentaires" waren grotendeels geschreven, gerepeteerd en herhaald, en bevatten veel fantasie en verzinsel.

Beschaving is als een dunne laag ijs op een diepe oceaan van chaos en duisternis.

Vrouwen hebben een heel goed gevoel om meteen te zien wat een goede man is. Niet fysiek. De fysieke kracht is slechts een kleine kant ervan.

Je moet recht naar een film kijken; dat is de enige manier om er een te zien. Film is niet de kunst van geleerden, maar van analfabeten.

We zien het gevaar niet duidelijk genoeg dat we beelden ontwikkelen die geschikt zijn voor onze staat van beschaving. Als je TV kijkt, weet je meteen dat er iets mis is met de beelden. Wanneer je een tijdschrift opent en de advertenties ziet, weet je dat er iets mis is met de afbeeldingen. En het is ongezond en niet goed en ronduit gevaarlijk, naar mijn mening.

Het zijn niet alleen mijn dromen, ik geloof dat al deze dromen ook van jou zijn. Het enige verschil tussen mij en jou is dat ik ze kan verwoorden. En dat is waar poëzie of schilderkunst of literatuur of filmmaken om draait... en het is mijn plicht, want dit kan de innerlijke kroniek zijn van wat we zijn. We moeten onszelf articuleren, anders zouden we koeien in het veld zijn.

Met acteurs hou ik normaal gesproken niet van een gesprek over achtergrond en over motivaties en dit alles.

Feiten hebben soms een vreemde en bizarre kracht waardoor hun inherente waarheid ongelooflijk lijkt.

Ik doe wat me het hardst duwt. Het komt op me af en ik probeer het. Het is als een ongenode gast en ik moet ze door de deur of door het raam worstelen - haal ze eruit en kom snel met ze over.

Ik zou geen films meer moeten maken. Ik moet naar een gekkenhuis.

Ik heb mijn carrière nooit in stappen gepland. Het komt allemaal op me af als inbrekers in de nacht.

Als ik in de hel moest klimmen en de duivel zelf moest worstelen voor een van mijn films, zou ik het doen.

Ik hou niet van de cultuur van klagen. Ik rol mijn mouwen op en op de een of andere manier krijg ik het voor elkaar.

Film is niet de kunst van geleerden, maar van analfabeten.

Mijn contacten met de filmindustrie kunnen in zeer eenvoudige bewoordingen worden beschreven: de industrie heeft mij niet echt nodig, en ik heb de industrie niet echt nodig.

De ineenstorting van het sterrenuniversum zal plaatsvinden - zoals de schepping - in grandioze pracht.

Er zit meer inhoud in mijn proza en poëzie dan in al mijn films samen. Schrijven is een meer directe manier om jezelf uit te drukken, omdat je in de cinema altijd financiën, organisatie, acteurs, technische apparatuur en al dat spul hebt dat ertussen komt.

Hoor je dan niet die afschuwelijke schreeuw om je heen die mensen gewoonlijk stilte noemen?

In Mijn films hoop ik dat er een paar momenten zijn waarop je je bijna verlicht voelt, zoals in een staat van extase, uit jezelf stappen, voorbij jezelf en iets waarnemen dat alleen in het geval van cinema mogelijk is in collectieve dromen.

Ik kan niet snel genoeg werken. Ik kan het niet snel genoeg aan. Het uitbrengen van een film is moeilijk.

Ik functioneer beter in de jungle in Amazonië of Antarctica of Alaska of de Sahara woestijn. Een kunstmatige omgeving als een studio heeft me nooit aangetrokken. Ik zou in een studio kunnen werken, maar ik zou me nooit echt thuis voelen.

Feiten brengen geen waarheid over. Dat is een vergissing. Feiten scheppen normen, maar waarheid schept verlichting.