John Herschel beroemde citaten

Zelfrespect is de hoeksteen van alle deugd.

Het kwellende kwaad van onze tijd is de verleiding om gedachten te verspillen en te verdunnen op duizend verschillende onderzoekslijnen.

Zelfrespect,de hoeksteen van alle deugd.

Er is een zachte, maar volkomen onweerstaanbare dwang in een gewoonte om goed gericht te lezen, over de hele teneur van iemands karakter en gedrag, die niet minder effectief is omdat het ongevoelig werkt en omdat het werkelijk het laatste is waar hij van droomt.

Ongetwijfeld moet het getuigenis van de natuurlijke rede, over wat er ook wordt uitgeoefend, noodzakelijkerwijs voorbijgaan aan die waarheden die het doel van openbaring is bekend te maken; toch plaatst het het bestaan en de persoonlijke eigenschappen van de Godheid op zodanige gronden dat twijfels absurd en atheïsme belachelijk worden.

Johann Wolfgang von Goethe

De sterren zijn de Landmerken van het universum.

De barrière is begonnen te buigen.

Een geest die eens een voorliefde voor wetenschappelijk onderzoek heeft ingeslikt en de gewoonte heeft geleerd zijn beginselen gemakkelijk toe te passen op de gevallen die zich voordoen, heeft in zichzelf een onuitputtelijke bron van zuivere en opwindende overpeinzingen.

Mensen zijn altijd bang voor een onbekende situatie - dit is normaal. Het belangrijkste is wat we eraan doen. Als angst een verlammend ding mag worden dat de juiste actie belemmert, dan is het schadelijk. Het beste tegengif tegen angst is om alles te weten over een situatie.

Gewend om de werking van algemene oorzaken en de voorbeeldvorming van algemene wetten te traceren, in omstandigheden waarin het onwetende en niet-verworvende oog noch nieuwheid noch schoonheid waarneemt, loopt [de wetenschapper en natuurfilosoof] te midden van wonderen.

Wat God stuurt is welkom.

God weet hoe vurig ik wou dat ik tien levens had

Als ik zou bidden om een smaak die me onder alle verschillende omstandigheden goed van pas zou komen en een bron van geluk en vrolijkheid voor mij zou zijn tijdens het leven en een schild tegen zijn kwalen, hoe dingen ook mis zouden gaan en de wereld mij zou fronsen, zou het een smaak voor lezen zijn.

...De natuur bouwt haar verfijnde en onzichtbare architectuur op, met een delicatesse die onze opvatting ontgaat, maar met een symmetrie en schoonheid die we nooit moe zijn te bewonderen.

Muziek en dans (hoe meer medelijden) zijn zo nauw verbonden geraakt met ideeën van oproer en losbandigheid onder de minder ontwikkelde klassen, dat een smaak voor hen, voor hun eigen bestwil, nauwelijks kan worden gezegd te bestaan, en voordat ze kunnen worden aanbevolen als onschuldig of veilig amusement, moet er een zeer grote verandering van ideeën plaatsvinden.

Bijna alle grootste ontdekkingen in de astronomie zijn het resultaat van wat we elders residuele verschijnselen hebben genoemd, van een kwalitatieve of numerieke soort, van die delen van de numerieke of kwantitatieve resultaten van waarneming die nog steeds onopgelost en niet worden verantwoord, na subductie en rekening houden met alles wat zou voortvloeien uit de strikte toepassing van bekende beginselen.

Het einde van de achttiende en het begin van de negentiende eeuw waren opmerkelijk vanwege de kleine hoeveelheid wetenschappelijke beweging die in dit land plaatsvond, vooral in de meer exacte afdelingen. ... De wiskunde was op het laatste snikje, en de astronomie bijna-Ik bedoel in die leden van haar kader die afhankelijk zijn van nauwkeurige meting en systematische berekening. De huiveringwekkende slaperigheid van de routine begon zich te verspreiden over al die takken van de wetenschap die de opwinding van experimenteel onderzoek wilden.

Volgens deze opvatting van de zaak is er niets toevallig in de vorming van metamorfe gesteenten. Alle lagen, eenmaal diep genoeg begraven, (en de juiste tijd toegestaan!!!) die toestand moet aannemen, niemand kan ontsnappen. Alle verslagen van vroegere werelden moeten uiteindelijk vergaan.

Elke student die een wetenschappelijke bezigheid aangaat, vooral als hij in een enigszins gevorderde periode van het leven is, zal niet alleen merken dat hij veel te leren heeft, maar ook veel af te leren.

Ten eerste door te laten zien hoe je onmogelijke pogingen kunt vermijden. Ten tweede, door ons te behoeden voor belangrijke fouten bij het proberen wat op zichzelf mogelijk is, door middel van middelen die ofwel ontoereikend zijn ofwel daadwerkelijk tegengesteld zijn aan het beoogde doel. Ten derde, door ons in staat te stellen onze doelen op de gemakkelijkste, kortste, meest economische en meest effectieve manier te bereiken. Ten vierde, door ons ertoe aan te zetten om te proberen en ons in staat te stellen om een object te bereiken dat, zonder dergelijke kennis, we nooit aan begrip hadden moeten denken. Over de manieren waarop een kennis van de Orde van de natuur van nut kan zijn.

Alle menselijke ontdekkingen schijnen alleen te worden gedaan met het doel de waarheden die van boven komen en die in de heilige geschriften zijn vervat, sterker te bevestigen.

[Wanneer de natuur ingewikkeld lijkt:] op het moment dat we haar beschouwen zoals ze is en een positie bereiken van waaruit we een dwingend standpunt kunnen innemen, hoewel slechts van een klein deel van haar plan, falen we nooit om die sublieme eenvoud te erkennen waarop de geest tevreden is dat hij de waarheid heeft bereikt.

De speculaties die blijkbaar het meest onrendabel zijn, zijn bijna altijd die geweest waaruit de grootste praktische toepassingen zijn voortgekomen.

Het kan nauwelijks genoeg op de aandacht van de onderzoeker van de natuur worden gedrukt, dat er nauwelijks een natuurverschijnsel is dat volledig en volledig kan worden verklaard, in al zijn omstandigheden, zonder een vereniging van verschillende, misschien van alle wetenschappen.

De roman, in zijn beste vorm, beschouw ik als een van de krachtigste motoren van de beschaving die ooit is uitgevonden.

De mens is gevormd als een speculatief wezen; hij beschouwt de wereld en de objecten om hem heen, niet met een passief onverschillig oog, maar als een systeem dat orde en ontwerp heeft.

Voor de natuurfilosoof is er geen natuurlijk object onbelangrijk of onbelangrijk. Uit de minste werken van de natuur kan hij de grootste lessen leren.