Nicolaus Copernicus beroemde citaten

Van alle zichtbare dingen is de hemel van de vaste sterren de hoogste.

Degenen die weten dat de consensus van vele eeuwen de opvatting heeft bekrachtigd dat de aarde in het midden van de hemel als haar Centrum in rust blijft, zouden het, zo dacht ik, als een krankzinnige uitspraak beschouwen als ik de tegenovergestelde bewering zou maken dat de aarde beweegt.

Weten dat we weten wat we weten, en weten dat we niet weten wat we niet weten, dat is ware kennis.

In rust, echter, in het midden van alles is de zon.

Het grootste deel van de aarde krimpt inderdaad tot onbeduidendheid in vergelijking met de grootte van de hemel.

Om de machtige werken van God te kennen, om zijn wijsheid en Majesteit en macht te begrijpen; om in graad de wonderbaarlijke werking van zijn wetten te waarderen, moet dit alles zeker een aangename en aanvaardbare manier van aanbidding zijn voor de Allerhoogste, voor wie onwetendheid niet dankbaarder kan zijn dan kennis.

Want ik ben niet zo verliefd op mijn eigen meningen dat ik negeer wat anderen ervan denken.

Wiskunde is geschreven voor wiskundigen.

Onder de autoriteiten is het algemeen eens dat de aarde in rust is in het midden van het universum, en zij beschouwen het als ondenkbaar en zelfs belachelijk om de tegenovergestelde mening te hebben. Als we het echter nader bekijken, zal men zien dat de kwestie nog steeds onopgelost is en dus beslist niet veracht kan worden. Want elke schijnbare verandering ten opzichte van de positie is te wijten aan de beweging van het waargenomen object, of van de waarnemer, of zelfs aan een ongelijke verandering van beide.

Uiteindelijk zullen we de zon zelf in het centrum van het universum plaatsen.

Ik ben me ervan bewust dat de ideeën van een filosoof niet onderworpen zijn aan het oordeel van gewone mensen, omdat het zijn streven is om de waarheid in alle dingen te zoeken, voor zover het door God aan de menselijke rede is toegestaan.

Als er een kans zou zijn om wiskundigen te zijn die, onwetend in wiskunde maar pretenderen die wetenschap te beheersen, zouden durven, op gezag van een of andere passage van de Schrift om hun doel te worstelen, om mijn hypothese te veroordelen en te veroordelen, waardeer ik ze niet, en minacht hun onbedachtzame oordeel. De Revolutionibus Coelestibus

Als er sommigen zijn die, hoewel onwetend van alle wiskunde . . . durf dit werk te berispen, vanwege een passage uit de Schrift, die ze jammerlijk hebben vervormd tot hun doel, ik beschouw ze niet, en veracht zelfs hun overhaaste oordeel.

Elk licht heeft zijn schaduw, en elke schaduw heeft een volgende morgen.

Mathemata mathematicis scribuntur Mathematics is geschreven voor wiskundigen De Revolutionibus

Hoewel alle goede Kunsten ertoe dienen de geest van de mens van ondeugden af te leiden en naar betere dingen te leiden, kan deze functie vollediger worden vervuld door deze kunst, die ook buitengewoon intellectueel genot verschaft.

Daarom, aangezien niets de aarde verhindert te bewegen, stel ik voor dat we nu ook moeten overwegen of meerdere bewegingen bij haar passen, zodat ze als een van de planeten kan worden beschouwd. Want het is niet het centrum van alle revoluties.

Daarom, nadat ik de gelegenheid van deze bronnen had verkregen, begon ook ik de mobiliteit van de aarde te overwegen.

De sterkste genegenheid en uiterste ijver moeten, denk ik, de studies bevorderen die betrekking hebben op de mooiste voorwerpen. Dit is de discipline die zich bezighoudt met de goddelijke omwentelingen van het universum, de bewegingen, afmetingen, afstanden, opstanden en instellingen van de sterren . . . want wat is er mooier dan de hemel?

Te midden van alles woont de zon. Want wie zou dit licht op een andere of betere plaats in deze meest glorieuze tempel kunnen plaatsen, dan vanwaar hij tegelijkertijd het geheel kan verlichten.

Uiteindelijk zullen we de zon zelf in het centrum van het universum plaatsen. Dit alles wordt gesuggereerd door het systeem van processie van gebeurtenissen en de harmonie van het hele universum, als we de feiten maar onder ogen zien, zoals ze zeggen: "met wijd open ogen."

De minachting waarvoor ik reden had te vrezen vanwege de nieuwheid en onconventionaliteit van mijn mening, bracht mij er bijna toe het werk dat ik had ondernomen volledig op te geven. . . . Astronomie is geschreven voor astronomen. Voor hen zal ook mijn werk, tenzij ik me vergis, een bijdrage lijken te leveren.

Dus als de waarde van de Kunsten zou worden afgemeten aan de materie waarmee ze zich bezighouden, zou deze kunst-die sommigen astronomie, anderen astrologie en veel van de ouden de voltooiing van de wiskunde noemen-verreweg de meest opvallende zijn. Deze kunst, die als het ware het hoofd is van alle vrije kunsten en de meest waardige van een vrij mens, leunt op bijna alle andere takken van de wiskunde. Rekenkunde, meetkunde, optica, geodesie, mechanica en wat voor anderen dan ook, bieden zich allemaal aan in haar dienst.

In de eerste plaats moeten we observeren dat het universum bolvormig is. Dit komt ofwel omdat die figuur het meest volmaakt is, omdat hij niet gearticuleerd is, maar in zichzelf heel en compleet is; of omdat hij het meest ruim is en daarom het best geschikt is voor datgene wat alle dingen moet bevatten en bewaren.

In het centrum van alles rust de zon. Want wie zou deze lamp van een zeer mooie tempel op een andere of betere plaats plaatsen dan deze, waaruit zij alles tegelijk kan verlichten? In feite, niet ongelukkig noemen sommigen het de lantaarn; anderen, de geest en nog anderen, de piloot van de wereld. Trismegistus noemt het een" zichtbare God"; Sophocles' Electra, " dat wat naar alle dingen kijkt. En zo regeert de zon, als rustend op een koninklijke troon, de familie van sterren die ronddwalen.

Naties worden niet geruïneerd door één daad van geweld, maar geleidelijk en op een bijna onmerkbare manier door de waardevermindering van hun circulerende munt, door zijn buitensporige hoeveelheid.

Dit alles wordt ons geleerd [de beweging van de aarde om haar as en rond de zon] door de volgorde van opvolging, waarin die verschijnselen (verschillende planetaire gebeurtenissen) elkaar opvolgen, en door de harmonie van de wereld, als we alleen maar, zoals het gezegde luidt, met beide ogen naar de materie willen kijken.

De twee omwentelingen, ik bedoel de jaarlijkse omwentelingen van de declinatie en van het centrum van de aarde, zijn niet geheel gelijk; dat wil zeggen dat de terugkeer van de declinatie naar zijn oorspronkelijke waarde iets voor de periode van het centrum ligt. Hieruit volgt noodzakelijkerwijs dat de equinoxen en zonnewende hun timing lijken te anticiperen, niet omdat de bol van de vaste sterren naar het oosten beweegt, maar eerder de equatoriale cirkel naar het westen beweegt, in een hoek ten opzichte van het vlak van de ecliptica in verhouding tot de declinatie van de as van de aardbol.

Aangezien er dus geen bezwaar is tegen de beweeglijkheid van de aarde, denk ik dat het nu moet worden overwogen of verschillende bewegingen geschikt zijn voor haar, zodat ze kan worden beschouwd als een van de zwervende sterren. Want het feit dat het niet het centrum van alle omwentelingen is, wordt duidelijk gemaakt door de schijnbare onregelmatige beweging van de zwervende sterren en hun variabele afstanden van de aarde, die niet kunnen worden begrepen in een cirkel met hetzelfde centrum als de aarde.

In het eerste boek zal ik alle posities van de sferen beschrijven, samen met de bewegingen die ik aan de aarde toeschrijf, zodat het boek als het ware de algemene structuur van het universum zal bevatten. In de overige boeken relateer ik de bewegingen van de overgebleven sterren en alle sferen aan de beweeglijkheid van de aarde, zodat daaruit kan worden vastgesteld in hoeverre de bewegingen en verschijningen van de overgebleven sterren en sferen kunnen worden gered, als ze worden verwezen naar de bewegingen van de aarde.

Voor een reiziger die van elke plaats naar het noorden gaat, klimt die pool van de dagelijkse rotatie geleidelijk hoger, terwijl de tegenovergestelde pool evenveel naar beneden valt.

Allereerst moeten we opmerken dat het universum bolvormig is.

Wat de hypothesen betreft, laat niemand iets zekers verwachten van de astronomie, dat haar niet kan verschaffen, opdat hij ideeën die voor een ander doel zijn bedacht, niet als de waarheid aanvaardt en als een grotere dwaas van deze studie afwijkt dan toen hij haar binnentrad.

Daarom, toen ik dit zorgvuldig overwoog, bracht de minachting die ik moest vrezen vanwege de nieuwheid en schijnbare absurditeit van mijn mening, me bijna ertoe het werk dat ik was begonnen, volledig op te geven.

Daarom wil ik het niet hebben, onbekend aan Uwe Heiligheid, het enige wat mij ertoe bracht een andere manier te zoeken om de bewegingen van de hemellichamen te berekenen, was dat ik wist dat wiskundigen het geenszins eens zijn in hun onderzoek daarvan.

Daarom heb ik in de loop van het werk dit plan gevolgd: ik beschrijf in het eerste boek alle posities van de banen samen met de bewegingen die ik aan de aarde toeschrijf, opdat dit boek als het ware het algemene schema van het universum zou bevatten.

Ik maakte daarom van deze gelegenheid gebruik en begon ook de mogelijkheid te overwegen dat de aarde bewoog. Hoewel het een absurde mening leek, dacht ik Niettemin, omdat ik wist dat anderen vóór mij de vrijheid hadden gekregen zich de cirkels voor te stellen die zij de verschijnselen van de sterren wilden voorstellen, dat ik ook graag zou mogen testen of, door een beweging van de aarde aan te nemen, betrouwbaarder voorstellingen dan die van hen konden worden gevonden voor de omwentelingen van de hemelse sferen.

De aarde en haar omringende wateren moeten in feite zo ' n vorm hebben als haar schaduw onthult, want zij verduistert de maan met de boog van een volmaakte cirkel.

Op zoveel en zo belangrijke manieren getuigen de planeten van de mobiliteit van de aarde.

Ik zal er nu aan denken dat de beweging van de hemellichamen cirkelvormig is, aangezien de beweging die bij een bol past, rotatie in een cirkel is.

De dingen die ik nu zeg kunnen duister zijn, maar ze zullen op hun juiste plaats duidelijker worden gemaakt.

Bovendien, aangezien de zon stilstaat, is alles wat als een beweging van de zon verschijnt, in werkelijkheid eerder te wijten aan de beweging van de aarde.

Ik kan me gemakkelijk voorstellen, Allerheiligste Vader, dat zodra sommige mensen te weten komen dat ik in dit boek, dat ik heb geschreven over de omwentelingen van de hemellichamen, bepaalde bewegingen aan de aarde toeschrijf, zij onmiddellijk zullen roepen dat ik en mijn theorie verworpen moeten worden.

Want het is de plicht van een astronoom om de geschiedenis van de hemelbewegingen samen te stellen door middel van zorgvuldige en deskundige studie.

Dus, beïnvloed door deze adviseurs en deze hoop, heb ik eindelijk mijn vrienden toegestaan om het werk te publiceren, zoals ze me lang hadden gesmeekt om te doen.

Meer sterren in het noorden worden niet gezien om te ondergaan, terwijl in het zuiden bepaalde sterren niet meer worden gezien om te stijgen.

Wij beschouwen het als een zekerheid dat de aarde, ingesloten tussen Polen, wordt begrensd door een bolvormig oppervlak.

De zeeën stromen overal uit, dan omhult de oceaan de aarde en vult haar diepere kloven.

Daarom schaam ik me er niet voor te beweren dat dit hele gebied, dat door de maan en het centrum van de aarde wordt omringd, deze grote cirkel doorkruist te midden van de rest van de planeten in een jaarlijkse omwenteling rond de zon. In de buurt van de zon is het centrum van het universum. Bovendien, aangezien de zon stilstaat, is alles wat als een beweging van de zon verschijnt, in werkelijkheid eerder te wijten aan de beweging van de aarde.

Astronomie is geschreven voor astronomen