Rene Dubos beroemde citaten

Menselijke diversiteit maakt tolerantie meer dan een deugd; het maakt het een vereiste om te overleven.

Het leven is kort, de kunst is lang, de problemen urgent.

Een gevoel van continuïteit met de rest van de schepping is een vorm van religieuze ervaring die essentieel is voor gezond verstand.

Het is vaak door een triviale, zelfs een anekdotische beslissing, dat we onze activiteiten in een bepaald kanaal richten en zo bepalen welke van de potentiële uitingen van onze individualiteit zich manifesteren. Gewoonlijk weten we niets van de uiteindelijke oriëntatie of van de uitlaat waarnaar we reizen, en de stroom veegt ons naar een levensformule waarvan er geen terugkeer is. Elke beslissing is als een moord, en onze Mars voorwaarts is over de doodgeboren lichamen van al onze mogelijke zelven die nooit zullen zijn.

Waar het mensen betreft, is trend geen bestemming.

De aarde is letterlijk onze moeder, niet alleen omdat we van haar afhankelijk zijn voor verzorging en onderdak, maar nog meer omdat de menselijke septies door haar zijn gevormd in de baarmoeder van de evolutie. Onze redding hangt af van ons vermogen om een religie van de natuur te creëren.

Het woord "wildernis" komt ongeveer driehonderd keer voor in de Bijbel, en al zijn betekenissen zijn minachtend.

...Het zoeken naar de oorzaak kan een hopeloze zoektocht zijn, omdat de meeste ziektetoestanden het indirecte resultaat zijn van een constellatie van omstandigheden.

In 1946 kreeg de Universiteit van Oxford in Engeland grote fondsen aangeboden om een nieuw Instituut voor menselijke voeding op te richten. De Universiteit weigerde de fondsen op grond van het feit dat de kennis van de menselijke voeding in wezen volledig was en dat de voorgestelde instelling binnenkort geen zinvolle onderzoeksprojecten meer zou hebben.

...Pathologische toestanden zijn het gevolg van verschillende bepaalde factoren die tegelijkertijd werken...De manifestaties van een bepaalde agent verschillen diepgaand van persoon tot persoon. ...Elk schadelijk middel kan zich uitdrukken door een grote verscheidenheid aan verschillende pathologische toestanden. ...Verschillende middelen kunnen soortgelijke reacties veroorzaken. ...De totale omgeving en het (interne medium) vormen een multifactorieel systeem...

Er zit een demon in de technologie. Het werd daar door de mens geplaatst en de mens zal het moeten uitdrijven voordat de technologische beschaving het achttiende-eeuwse ideaal van menselijk beschaafd leven kan bereiken.

Het is niet de mens die de ecologische crisis dreigt te vernietigen, maar de kwaliteit van het menselijk leven.

De mens zal als soort overleven om één reden: hij kan zich aanpassen aan de vernietigende effecten van onze macht-bedwelmende technologie en van onze ongecontroleerde Bevolkingsgroei, aan het vuil, de vervuiling en het lawaai van een New York of Tokio. En dat is de tragedie. Het is niet de mens die de ecologische crisis dreigt te vernietigen, maar de kwaliteit van het menselijk leven.

De mens vormt zichzelf door beslissingen die zijn omgeving vormgeven.

De belangrijkste pathologische effecten van vervuiling zijn extreem vertraagd en indirect.

De mens overleeft en functioneert niet alleen in zijn omgeving, hij vormt het en hij wordt erdoor gevormd.

Denk globaal, handel lokaal": "onze redding hangt af van ons vermogen om een religie van de natuur te creëren.

Mensen zijn van nature het meest onder de indruk van ziekten die duidelijke manifestaties hebben, maar sommige van hun ergste vijanden sluipen onopvallend op hen af.

De natuur slaat altijd terug. Het kost al het rennen dat we kunnen doen om op dezelfde plek te blijven.

Wat het leven betreft, bestaat er niet zoiets als "natuur". Er zijn alleen huizen. Thuis is die omgeving waaraan het individu zich heeft aangepast; en bijna alles is onnatuurlijk buiten zijn aanpassingsgebied. Harmonieus evenwicht met de natuur is een abstract concept met een Platonische schoonheid, maar zonder het vlees en bloed van het leven. Het slaagt er in het bijzonder niet in de creatieve opkomende kwaliteit van het menselijk bestaan over te brengen.

Maar het oplossen van ziekteproblemen is niet hetzelfde als het creëren van gezondheid en geluk. (... Gezondheid en geluk zijn de uitdrukking van de manier waarop het individu reageert en zich aanpast aan de uitdagingen die hij in het dagelijks leven tegenkomt.

Met betrekking tot het leven is er niet één natuur; Er zijn alleen associaties van staten en omstandigheden, die van plaats tot plaats en van tijd tot tijd verschillen.

Het levensproces zelf is een voortdurend samenspel tussen het individu en zijn omgeving, vaak in de vorm van een strijd die resulteert in letsel of ziekte.

Men kan zich inderdaad afvragen of de pretentie van superieure gezondheid niet zelf snel een mentale afwijking wordt.

Soms drijft de meer meetbare het belangrijkste uit.

Elke poging om de wereld vorm te geven en de menselijke persoonlijkheid te wijzigen om een zelfgekozen levenspatroon te creëren, heeft vele onbekende gevolgen. Het lot van de mens moet een gok blijven, want op een onvoorspelbaar moment en op een onvoorspelbare manier zal de natuur terugslaan. De veelheid van determinanten die biologische systemen beïnvloeden, beperkt de kracht van de experimentele methode om hun trends en gedrag te voorspellen.

... de mensen zijn in de regel meer bezig met de gevaren die hun leven bedreigen dan geïnteresseerd in de biologische krachten waarvan ze afhankelijk zijn voor een constructief bestaan.

Zolang de mensheid bestaat uit onafhankelijke individuen met een vrije wil, kan er geen sociale status quo zijn. De mensen zullen nieuwe driften ontwikkelen en deze zullen nieuwe problemen veroorzaken, die steeds nieuwe oplossingen vereisen. Het menselijk leven impliceert avontuur, en er is geen avontuur zonder strijd en gevaren.

Je kunt de Melkweg in New York niet meer zien ... We riskeren het verlies van onze sensuele waarneming. En als je die verliest, probeer je dat natuurlijk te compenseren door andere prikkels, door zeer harde geluiden, of door fel licht of drugs.

Het lot van de mens moet een gok blijven, want op een onvoorspelbaar moment en op een onvoorspelbare manier zal de natuur terugslaan.

Maar te vaak is het doel van de planners een universele grijze gezondheidstoestand die overeenkomt met de afwezigheid van ziekte in plaats van met een positieve eigenschap die bevorderlijk is voor een vreugdevol en creatief leven. Dit soort gezondheid sluit niet uit en kan zelfs een andere vorm van ziekte veroorzaken, de verveling die de straf is van een levensformule waarin niets onvoorzien blijft.

Biologisch gezien is de mens nog steeds de grote amateur van het dierenrijk; hij is uniek in zijn gebrek aan anatomische en fysiologische specialisatie.

Het is duidelijk dat gezondheid en ziekte niet alleen kunnen worden gedefinieerd in termen van anatomische, fysiologische of mentale eigenschappen. Hun werkelijke maatstaf is het vermogen van het individu om te functioneren op een manier die aanvaardbaar is voor zichzelf en voor de groep waarvan hij deel uitmaakt.

Het is een verontrustend feit dat de westerse beschaving, die beweert de hoogste gezondheidsstandaard in de geschiedenis te hebben bereikt, gedwongen wordt steeds meer geld uit te geven voor de bestrijding van ziekten.

Het hofmaken van de aarde impliceert dus veel meer dan het omzetten van de wildernis in gehumaniseerde omgevingen. Het betekent ook het behoud van natuurlijke omgevingen waarin mysteries kunnen worden ervaren die het dagelijks leven overstijgen en waaruit, in een Proustiaanse vorm van herinnering, het bewustzijn van de kosmische krachten die de mensheid hebben gevormd, kan worden herwonnen.

Het geloof dat we de aarde kunnen beheren en de natuur kunnen verbeteren is waarschijnlijk de ultieme uitdrukking van menselijke verwaandheid, maar het heeft diepe wortels in het verleden en is bijna universeel.

Gauss antwoordde, toen hem werd gevraagd hoe snel hij bepaalde wiskundige conclusies verwachtte te bereiken, dat hij ze al lang geleden had, het enige waar hij zich zorgen over maakte was hoe hij ze kon bereiken!

Om ziekte af te weren of de gezondheid te herstellen, vinden mensen het in de regel gemakkelijker om afhankelijk te zijn van genezers dan om de moeilijker taak van verstandig leven te proberen.

De mechanismen van vis medicatrix naturà / â € "de meest helende kracht van de natuur €" zijn zo effectief dat de meeste ziekten zichzelf beëindigen.

Ieder mens is uniek, ongekend, onherhaalbaar.

Uitroeiing van microbiële ziekten is een will-O ' - the-wisp; het nastreven ervan leidt tot een moeras van wazige biologische concepten en halve waarheden.

... elk type beschaving heeft eigen ziekten gehad en in elke periode zijn de verschillende sociale groepen in elke gemeenschap ook in dit opzicht verschillend geweest.

Elke beschaving heeft zijn eigen soort pestilentie en kan het alleen beheersen door zichzelf te hervormen.

Het menselijk leven wordt nu voor een groot deel gevormd door de veranderingen die de mens in zijn externe omgeving heeft teweeggebracht en door zijn pogingen om lichaam en ziel te beheersen.

Wat zijn remmingen en smaak ook zijn, de westerse mens gelooft in de natuurlijke heiligheid van seminudisme en rauw groentesap, omdat deze voor hem symbolen van een onvervalste natuur zijn geworden.

Er is een ononderbroken continuüm van de wijsheid van het lichaam tot de wijsheid van de geest, van de wijsheid van het individu tot de wijsheid van het ras.

De mens kon alleen aan gevaar ontsnappen door afstand te doen van avontuur, door afstand te doen van wat de menselijke conditie zijn unieke karakter en genialiteit heeft gegeven onder de rest van de levende wezens.