Kenneth E. Boulding beroemde citaten

Iedereen die gelooft dat exponentiële groei eeuwig kan doorgaan in een eindige wereld is ofwel een gek of een econoom.

... als de maatschappij waarnaar we ons ontwikkelen geen nachtmerrie van uitputting wil zijn, moeten we het intermezzo van het huidige tijdperk gebruiken om een nieuwe technologie te ontwikkelen die gebaseerd is op een circulaire stroom van materialen, zodat de enige bronnen van menselijke voorzieningen zijn eigen afvalproducten zullen zijn.

De economie is ongeneeslijk op groei gericht en verslaafd aan iedereen die rijker wordt, zelfs ten koste van uitputting van hulpbronnen en vervuiling van het milieu.

De liefde van God maakt ons weer vrij, want het trekt ons aan om een lage waarde te hechten aan die dingen waarin we onderworpen zijn aan anderen - onze rijkdom, onze positie, onze reputatie en ons leven - en om een hoge waarde te hechten aan die dingen die niemand ons kan afnemen - onze integriteit, onze Rechtvaardigheid, onze liefde voor alle mensen en onze gemeenschap met God.

Moeten we de wereld van de natuur gewoon beschouwen als een opslagplaats die moet worden beroofd voor het onmiddellijke welzijn van de mens? ... Heeft de mens enige verantwoordelijkheid voor het behoud van een fatsoenlijk evenwicht in de natuur, voor het behoud van zeldzame soorten, of zelfs voor het onbepaalde voortbestaan van zijn ras?

DNA was de eerste driedimensionale Xerox machine.

Wat veel statistische reeksen betreft die verband houden met de activiteiten van de mensheid, ligt de datum die de menselijke geschiedenis in twee gelijke delen verdeelt, goed binnen het levende geheugen. De wereld van vandaag is net zo anders dan de wereld waarin ik geboren ben als die wereld was van Julius Caesar s. Ik ben geboren in het midden van de menselijke geschiedenis, tot op heden, ongeveer. Sinds mijn geboorte is er bijna net zoveel gebeurd als vroeger.

In 1859 ontdekte het menselijk ras een enorme Schatkist in de kelder. Dit was olie en gas, een fantastisch goedkope en gemakkelijk beschikbare energiebron. We deden, of tenminste sommigen van ons deden, wat iedereen doet die een schat in de kelder ontdekt-leef het uit, en we hebben deze schat met veel plezier doorgebracht

Het toerisme is een valstrik, het is een aangetaste honing; de mens had duidelijk in bed moeten blijven en geen geld moeten uitvinden.

De stelling dat de zachtmoedigen (dat wil zeggen de aanpasbare en bruikbare) de aarde erven, is niet alleen een wensgevoelens van religie, maar een ijzeren wet van evolutie.

De toekomst zal ons zeker verrassen, maar we hoeven niet stomverbaasd te zijn.

Er is een rustige, open plek in de diepten van de geest, waar we vele malen per dag naartoe kunnen gaan en onze ziel kunnen verheffen in lof, dankbaarheid en bewuste eenheid. Met de beoefening wordt deze godgerichte wending van de geest een bijna constante richting, die ten grondslag ligt aan al onze andere activiteiten.

In elk evolutieproces, zelfs in de Kunsten, wordt het zoeken naar nieuwheid corrumperend.

Weet dit: al is liefde zwak en haat sterk, toch is haat kort en liefde heel lang.

Economen zijn als computers. Ze moeten feiten in zich hebben.

Natuurkundigen praten alleen met natuurkundigen, economen met economen-erger nog, kernfysici praten alleen met kernfysici en econometristen met econometristen. Men vraagt zich soms af of de wetenschap niet tot stilstand zal komen in een verzameling van ommuurde kluizenaars, die elk voor zichzelf woorden mompelen in een privétaal die alleen hij kan begrijpen.

De evolutionaire visie is agnostisch met betrekking tot systemen in het universum van grotere complexiteit dan die waarvan mensen duidelijke kennis hebben.

Nederig, eerlijk, onwetendheid is een van de mooiste bloemen van de menselijke geest

Zolang de mens klein was in aantal en beperkt in technologie, kon hij de aarde realistisch beschouwen als een oneindig reservoir, een oneindige bron van input en een oneindige beerput voor output. Vandaag kunnen we deze veronderstelling niet meer maken. De aarde is een ruimteschip geworden, niet alleen in onze verbeelding, maar ook in de harde realiteit van het sociale, biologische en fysieke systeem waarin de mens verstrikt is.

Niets faalt zo goed als succes omdat we er niet van leren. We leren alleen van falen.

Moeten we de wereld van de natuur gewoon beschouwen als een opslagplaats die moet worden beroofd voor het onmiddellijke welzijn van de mens?

Met laissez-faire en price atomic is ecologie oneconomisch, maar met een ander soort logische economie is het Onecologisch.

De economie van de toekomst zou de "ruimtemanneneconomie" kunnen worden genoemd, waarin de aarde een enkel ruimteschip is geworden, zonder onbeperkte reservoirs van iets.

Wiskunde bracht strengheid in de economie. Helaas bracht het ook mortis.

Het beeld van de grens is waarschijnlijk een van de oudste beelden van de mensheid, en het is niet verwonderlijk dat we het moeilijk vinden om er vanaf te komen.