Tom Hodgkinson beroemde citaten

De kunst van het leven is de kunst van het samenbrengen van dromen en realiteit.

In een wereld waar je voortdurend wordt gevraagd om 'toegewijd' te zijn, is het bevrijdend om jezelf de licentie te geven om een dilettant te zijn. Committeer je aan niets. Probeer alles.

Lui zijn betekent niet dat je niet creëert. In feite is rondslingeren en niets doen een belangrijk, ja zelfs cruciaal onderdeel van het creatieve proces. Het is een zinloze drukte die de productiviteit in de weg staat. Het enige wat we eigenlijk zeggen is, geef vrede een kans.

Pijn zal ons nooit verlaten. In plaats van energie te steken in het vernietigen van pijn, moeten we energie steken in het creëren van plezier.

Schoonheid, plezier, vrijheid en veel slaap: Dit zijn de kenmerken van een succesvolle idler ' s break. Reizen hoeft geen hard werk te zijn.

Al onze technologie is helemaal niet nodig voor een gelukkig leven.

Ik reken het als een zekerheid dat in het paradijs iedereen dutjes doet.

Ik zou graag slow cycling voorstellen. Pendelen met de fiets. In één klap verwijdert u de noodzaak en absurde kosten van het openbaar vervoer. Fietsen is bijna helemaal gratis. De sportschool is niet meer nodig omdat je fit wordt door te fietsen. En je kunt in je eigen tempo gaan.

Als Adam en Eva geen jager-verzamelaars waren, dan waren ze zeker verzamelaars. Maar dan verscheen het verlangen van de consument, of de verbittering van zichzelf, of de 'jeuk', zoals Schopenhauer het noemde, in de vorm van de slang. Dit kapitalistische monster wekt in Adam en Eva de mogelijkheid dat het beter zou kunnen. Onmiddellijk worden ze uit de tuin gegooid en veroordeeld tot een leven van zwoegen, zwoegen en pijn. Wensen verdrongen behoeften, en de dingen gaan sindsdien bergafwaarts.

Er is niets zo perfect als flipperkast en een pint om 11 uur.

...We zouden de hele tijd moeten rotzooien, want rotzooien is genieten van het leven omwille van zichzelf, nu, en niet ter voorbereiding op een denkbeeldige toekomst. Het is duidelijk dat de vrolijke man, de vrolijke ziel, de kinderachtige VOLWASSENE degene is die het minst bang is voor het leven.

Verstandige mensen raden af om op een lege maag te drinken, maar naar mijn mening is het de beste vorm van Drinken.

Toen ik jaren geleden vastzat in een baan die ik haatte, was mijn enige vriend de openbare bank. Terwijl de vervelende ochtenden zich voortsloegen, hoe verlangde ik naar het lunchpauze, wanneer ik aan de marteling van het kantoor kon ontsnappen en naar het kerkhof kon wandelen en in de troostende houten omhelzing van een van de banken kon stappen.

Tegenwoordig lijken we meer gebonden aan onze bazen dan ooit tevoren. We identificeren onszelf zelfs met de banen die we doen: 'wat doe je?'is de eerste vraag die we elkaar stellen op feestjes, alsof een functietitel een fundamentele waarheid over onze persoonlijkheid zou kunnen uitdrukken.

'S werelds rijkste half miljard mensen - dat is ongeveer zeven procent van de wereldbevolking - zijn verantwoordelijk voor vijftig procent van de uitstoot van de wereld.

De siësta biedt een heerlijke omweg van de werkdag en heeft ook een praktische waarde voor wat betreft productiviteit. Winston Churchill had een goede lange siësta elke dag tijdens de Tweede Wereldoorlog, en hij zei dat het was het ding dat hem in staat om te gaan met de druk.

Punk was een protest tegen werk en tegen verveling. Het was een teken van leven, een rant, een schreeuw, een afwijzing van de burgerlijke moraal. Maar zijn de dingen sindsdien verbeterd? Waarschijnlijk zijn ze erger geworden.

Ik hoop dat flexibel werken en wisselende ploegenpatronen de werknemers een voorliefde zullen geven voor stationair werken en dat zij geleidelijk meer verkorting van de duur van de werkweek zullen eisen.

Managementgoeroes in het algemeen zijn, denk ik, het beste te vermijden. Maar al te vaak beperken ze je beroepsleven tot een lijst met regels die je moet volgen. Doelen zijn gericht. De doelpunten zijn geslagen. Je breekt dan de regels of vergeet ze en, hey presto, je begint jezelf te slaan.

Lange weekenden op festivals, korte weken thuis, de hele zomer lang: nu is dat zeker beter dan de immense kosten en hoofdpijn van de nucleaire familie vakantie in de zon?

Eigenbelang is een valstrik, want het moment dat we beginnen te denken dat we er echt toe doen, is het moment waarop dingen fout gaan. De waarheid is dat je uiterst onbelangrijk bent en niets telt. Al het streven van de mens is voor niets; alle inspanning is verspild. Beseffen dat alles zinloos is, is enorm bevrijdend, omdat het ons dan volledig vrij laat om ons eigen leven te creëren en de plannen die anderen voor ons hebben te negeren.

Als mensen zeggen: "Ik heb gewoon niet genoeg tijd" bedoelen ze: "ik heb iets anders prioriteit gegeven.

Het zal binnenkort moeilijk zijn om een plank op te zetten zonder een diploma in plank op te zetten.

We moeten de lunch terugvorderen. Het is ons natuurlijk recht. Het is van ons gestolen door onze heersers. De angst die je geketend aan je bureau houdt, starend naar je scherm, dient je geest niet. Lunch is een tijd om te vergeten verstandig, praktisch en efficiënt te zijn. Een goede lunch moet zowel geestelijk als fysiek voedend zijn. Gezellig, gezellig, een traktatie; lunch is voor loafers.

In het Westen zijn we verslaafd geraakt aan werk. Amerikanen werken nu de langste uren ter wereld. En het resultaat is niet gezondheid, rijkdom en wijsheid, maar eerder veel angst, veel slechte gezondheid en veel schulden.

Een van de minst zware maar meest productieve tuinieren banen, de magie van deadheading nooit faalt om me te verrukken. Het was een openbaring toen het principe aan mij werd uitgelegd: dat bloemen de poging zijn van de plant om zichzelf te reproduceren. Dus als je de koppen eraf snijdt voordat de bloem in zaden verandert, zal de plant blijven bloeien.

Ik heb nooit begrepen activiteitenvakanties omdat we veel te veel activiteit in ons dagelijks leven lijken te hebben zoals het is. Zoek een cultuur waar luieren aan de Orde van de dag is en waar ze onze behoefte om voortdurend dingen te doen niet begrijpen. Zoek een plek waar je een hangmat vakantie kunt hebben.

Als je gaat wandelen, neem dan zaden mee, papavers, regenboogschildpad, raket. Plant ze tussen het onkruid in stukken woestenij. Kijk wat er gebeurt.

Schuld is ook een manier voor ons om aan anderen uit te drukken dat we een persoon met een goed geweten zijn.

Goed zijn voor mensen is de enige verzekering die je nodig hebt.

We zijn zo geobsedeerd geraakt door cijfers en door bottom lines dat schoonheid en waarheid terzijde zijn geschoven.

De beschuldiging ' onprofessioneel 'betekent' je hebt je vandaag niet als een machine gedragen.

Schoonheid voedt ons. Anarchie is schoonheid. Wij zijn tegen de grijze mensen. We willen decoreren, zoals die fantastische Indiase vrachtwagens die bedekt zijn met bloemen. Schoonheid moet de lust naar orde overwinnen; orde is lelijkheid.

Paradoxaal genoeg, om echt inactief te zijn, moet je ook efficiënt zijn.

Schuld is ook een manier voor ons om aan anderen uit te drukken dat we een persoon met een goed geweten zijn. 'Ik voel me echt schuldig dat ik gisteravond dronken ben geworden', zeggen we, terwijl we ons in feite helemaal niet schuldig voelen of, in ieder geval, we kunnen ervoor kiezen om ons niet schuldig te voelen. Als mensen tegen me zeggen: 'Ik heb gisteravond te veel gedronken', antwoord ik altijd: 'Ik heb precies de juiste hoeveelheid gedronken.

Het leven is gereduceerd tot een reeks lange periodes van verveling op kantoor, onderbroken door "ervaringen" met een hoog octaangehalte die je op je lijst kunt zetten met dingen die je moet doen voordat je sterft. Dat is niet echt leven: dat is slavernij met af en toe een circus erbij.

Onderwijs zelf is een uitstel, een uitstel; er wordt ons gezegd hard te werken om goede resultaten te behalen. Waarom? Zodat we een goede baan kunnen vinden. Wat is een goede baan? Eentje die goed betaalt. Oh. En dat is het? Al dit lijden, alleen maar om veel geld te verdienen, dat, zelfs als we het beheren, onze problemen toch niet zal oplossen? Het is een tragisch beperkt idee van waar het leven om draait.

Het leven is niet meer dan naar het scherm staren.

We vervelen onszelf om geld te verdienen dat we later zullen uitgeven aan het proberen onszelf te vervelen

Het duurt een tijdje om de kunst van Hangmat-loungen onder de knie te krijgen. In het begin kon ik het maar vijf minuten of zo redden voordat ik dacht dat ik naar buiten moest gaan en een kind moest helpen leren zwemmen of zoiets. Maar na het observeren van het vermogen van de Mexicanen om urenlang in de ruimte te staren, besloot ik om wat oefening te doen.

Indolentie is natuurlijk een absoluut cruciaal onderdeel van het creatieve proces: je vindt dichters niet in rijen zitten in holle woordfabrieken, starend naar schermen. Ze zijn eerder te vinden lolling op de bank of wandelen door de bosjes, voeden hun melancholische temperament en verliezen zichzelf in langdurige dromen.

Luiheid werkt. En de eenvoudige manier om de gezondheidsvoordelen ervan in je leven op te nemen, is gewoon een dutje doen.

Faffing past natuurlijk niet in het programma. We worden verondersteld drukke, productieve burgers te zijn.

Ik zie de vernedering van de veiligheidscontroles op de luchthaven.

Ik realiseerde me plotseling, Hé, ik ben geen luie idioot, Ik ben een luiaard! Het is iets om naar te streven, het is onderdeel van het creatieve proces! Dat is fantastisch!

In deze tijd van krijgen wat je wilt en het nu krijgen, wordt het eenvoudige plezier van browsen vaak vergeten.

Mijn idee van kinderopvang op festivals is om aan een schraagtafel te zitten met een biertje terwijl de kinderen rondrennen en hun eigen spelletjes verzinnen.

Een aspect van het snelle Londense leven dat ik bijvoorbeeld nooit heb begrepen, is de gewoonte van de sportschool. Waarom gaan mensen naar gyms?

Reizen vervult me met angst.

Tijdens het lopen zie je dingen die je mist in een auto of in de trein. Je geeft je geest de ruimte om na te denken.