Abraham Joshua Heschel beroemde citaten

Ons doel zou moeten zijn om het leven in radicale verbazing te leven. ....sta ' s morgens op en kijk naar de wereld op een manier die niets voor lief neemt. Alles is fenomenaal; alles is ongelooflijk; behandel het leven nooit terloops. Spiritueel zijn is versteld staan.

De mens is van nature egocentrisch en hij is geneigd doelmatigheid te beschouwen als de hoogste standaard voor wat goed en fout is. We moeten echter geen neiging omzetten in een axioma dat net zoals de waarnemingen van de mens niet buiten tijd en ruimte kunnen werken, zijn motivaties niet buiten de doelmatigheid kunnen werken; dat de mens nooit zijn eigen zelf kan transcenderen. De meest fatale val waar het denken in kan vallen is de vergelijking van bestaan en doelmatigheid.

De essentie van de mens is niet wat hij is, maar in wat hij kan zijn.

Gebed kan geen water brengen naar uitgedroogde velden, of een gebroken brug herstellen, of een verwoeste stad herbouwen; maar gebed kan een dorre ziel water geven, een gebroken hart herstellen en een verzwakte wil herstellen.

Mensen van onze tijd verliezen de kracht van het vieren. In plaats van te vieren willen we geamuseerd of vermaakt worden. Viering is een actieve staat, een daad van het uiten van eerbied of waardering. Vermaakt worden is een passieve staat-het is plezier ontvangen dat wordt geboden door een amusante daad of een spektakel.... Viering is een confrontatie, waarbij aandacht wordt besteed aan de transcendente betekenis van iemands daden. Bron: de wijsheid van Heschel

Verwondering in plaats van twijfel is de wortel van alle kennis.

Bewustzijn van het goddelijke begint met verwondering.

Vergeet niet dat er betekenis is voorbij absurditeit. Weet dat elke daad telt, dat elk woord kracht is...Onthoud vooral dat je je leven moet opbouwen alsof het een kunstwerk is.

Wanneer geloof volledig wordt vervangen door geloofsbelijdenis, aanbidding door discipline, liefde door gewoonte; wanneer de crisis van vandaag wordt genegeerd vanwege de pracht van het verleden; wanneer geloof een erfstuk wordt in plaats van een levende bron; wanneer religie alleen spreekt in naam van autoriteit in plaats van met de stem van mededogen, wordt haar boodschap zinloos.

Het is een manier om de wereld in het licht van God te zien.

Het gebed begint aan de rand van de leegte.

Wanneer religie alleen spreekt in de naam van autoriteit in plaats van met de stem van mededogen, wordt haar boodschap betekenisloos.

Mundus vult decipi ' - de wereld wil bedrogen worden. Om te leven zonder misleiding veronderstelt normen buiten het bereik van de meeste mensen wiens bestaan grotendeels wordt gevormd door compromis, ontwijking en wederzijdse accommodatie. Kunnen ze hun zwakheid, hun ijdelheid en egoïsme onder ogen zien, zonder een masker?

Er is een rijk van tijd waar het doel niet is te hebben maar te zijn, niet te bezitten maar te geven, niet te beheersen maar te delen, niet te onderwerpen maar in overeenstemming te zijn. Het leven gaat mis als de controle over de ruimte, het verwerven van dingen van de ruimte, onze enige zorg wordt.

Zingen betekent voelen en bevestigen dat de geest werkelijk is en dat zijn heerlijkheid aanwezig is.

Normaal bewustzijn is een staat van stupor, waarin de gevoeligheid voor het geheel werkelijke en het reactievermogen op de prikkels van de geest worden verminderd. De mystici, wetende dat de mens betrokken is bij een verborgen geschiedenis van de kosmos, proberen te ontwaken uit de slaperigheid en apathie en de staat van waakzaamheid voor hun betoverde zielen te herwinnen.

Uiteindelijk is er geen kracht voor narcistisch, zelfgenoegzaam denken. Authentiek denken komt voort uit een ontmoeting met de wereld.

De loop van het leven is onvoorspelbaar niemand kan zijn autobiografie van tevoren schrijven.

Weinigen zijn schuldig, maar allen zijn verantwoordelijk.

Het hogere doel van spiritueel leven is niet om een schat aan informatie te vergaren, maar om heilige momenten onder ogen te zien.

De weg naar het Heilige leidt door het seculiere.

De mens is een boodschapper die de boodschap vergeten is.

Ik zou zeggen over individuen, een individu sterft wanneer ze ophouden verrast te zijn. Ik ben elke ochtend verbaasd als ik de zon weer zie. Als ik een daad van kwaad zie die ik niet tegemoet kom, dan pas ik mezelf niet aan het geweld dat overal plaatsvindt. Ik ben nog steeds zo verrast! Daarom ben ik ertegen. We moeten leren verrast te worden.

bewust worden van het onuitsprekelijke is het afscheid nemen van woorden...de raaklijn met de curve van de menselijke ervaring ligt buiten de grenzen van taal. de wereld van de dingen die we waarnemen is slechts een sluier. Het fladderen is muziek, de ornamenten wetenschap, maar wat het verbergt is ondoorgrondelijk. De stilte blijft ongebroken; geen woorden kunnen het wegdragen. Soms wensen we dat de wereld kon huilen en ons kon vertellen over dat wat haar zwanger maakte van angst-het vullen van grootsheid. Soms wensen we dat ons eigen hart zou spreken over dat wat het zwaar maakte van verwondering.

Het uur vraagt om morele grootsheid en spirituele durf.

Toen ik jong was, bewonderde ik slimme mensen. Nu ik oud ben, bewonder ik aardige mensen.

Een religieus mens is een persoon die God en de mens in één gedachte tegelijk houdt, te allen tijde, die schade lijdt aan anderen, wiens grootste passie mededogen is, wiens grootste kracht liefde en verzet tegen wanhoop is.

Een test van een volk is hoe het zich gedraagt tegenover het oude. Het is gemakkelijk om van kinderen te houden. Zelfs tirannen en dictators maken er een punt van om dol te zijn op kinderen. Maar de genegenheid en zorg voor het Oude, het ongeneeslijke, het hulpeloze zijn de ware goudmijnen van een cultuur.

Gewoon zijn is een zegen. Leven is heilig.

Bidden is dromen in samenspraak met God, Zich zijn heilige visioenen voorstellen.

Het begin van ons geluk ligt in het besef dat een leven zonder verwondering niet de moeite waard is om te leven.

Verstandige kritiek begint altijd met zelfkritiek.

Gebed is geen list voor incidenteel gebruik, een toevluchtsoord om af en toe zijn toevlucht te nemen. Het is eerder als een gevestigde verblijfplaats voor het diepste zelf. Alle dingen hebben een thuis: de vogel heeft een nest, De Vos heeft een gat, de bij heeft een korf. Een ziel zonder gebed is een ziel zonder huis.

Geloof is niet het vasthouden aan een heiligdom, maar een eindeloze pelgrimstocht van het hart.

Voor velen van ons ging de mars van Selma naar Montgomery over protest en gebed. Benen zijn geen lippen en lopen is niet knielen. En toch zongen onze benen liedjes. Zelfs zonder woorden was onze Mars aanbidding. Ik voelde dat mijn benen aan het bidden waren.

Het gebed is geen gebed, het gebed is God.

De ware betekenis van het bestaan wordt onthuld in momenten van leven in de aanwezigheid van God

Het is niet genoeg voor mij om een vraag te stellen; Ik wil weten hoe ik de ene vraag moet beantwoorden die alles lijkt te omvatten waar ik voor sta: waarvoor ben ik hier?

Dingen, wanneer vergroot, zijn vervalsingen van geluk.

Het leven heeft geen betekenis...unle ss het dient een doel buiten zichzelf; tenzij het van waarde is voor iemand anders.

Er is geen gespecialiseerde kunst van het gebed. Het hele leven moet een training zijn om te bidden. We bidden zoals we leven.

Het geestelijke leven begint te vervallen wanneer we de grootsheid van wat eeuwig is in de tijd niet voelen.

Als we bidden, brengen we G ' d in de wereld

Spiritueel zijn is versteld staan.

Bewust worden van het onuitsprekelijke is het afscheid nemen van woorden.

Naarmate de beschaving vordert, neemt het gevoel van verwondering af. Een dergelijke achteruitgang is een alarmerend symptoom van onze gemoedstoestand. De mensheid zal niet vergaan door gebrek aan informatie, maar alleen door gebrek aan waardering.

Er is geluk in de liefde voor arbeid, er is ellende in de liefde voor winst.

De Betekenis van de sabbat is om tijd te vieren in plaats van ruimte. Zes dagen per week leven we onder de tirannie van de dingen van de ruimte; op de sabbat proberen we ons af te stemmen op heiligheid in de tijd. Het is een dag waarop we geroepen zijn om te delen in wat eeuwig is in de tijd, om van de resultaten van de schepping naar het mysterie van de schepping te keren; van de wereld van de schepping naar de schepping van de wereld.

Soms wensen we dat de wereld kon huilen en ons kon vertellen over wat haar zwanger maakte van angstvullende grootsheid. Soms wensen we dat ons eigen hart zou spreken over dat wat het zwaar maakte van verwondering.

We zijn dichter bij God als we vragen stellen dan als we denken dat we de antwoorden hebben.