Simon Schama beroemde citaten

Charlie Hebdo: Satire was de vader van echte politieke vrijheid, geboren in de 18e eeuw; de plaag van fanatici en tirannen. Zing zijn lof.

Geschiedenis eindigt nooit; ze pauzeren gewoon hun proza. Hun verhalen zijn, als ze waarheidsgetrouw zijn, slordige zaken, bestand tegen opwinding en sortering. Ze slaan radeloos door naar de toekomst....

Grote kunst heeft vreselijke manieren. De grootste schilderijen grijpen je in een headlock, ruw je kalmte op, en gaan dan in korte tijd verder om je realiteit opnieuw te ordenen.

Zelfs voor de meest prikkelbare prediker was er niets inherent zondig aan een wafel.

Hoe ouder ik word, hoe meer Ik wil doen. Het verslaat dood, verval of golf in ongelukkige broeken. Rust en stilte deprimeren me.

Ik vond New York een grote, meer stijlvolle, meer metropolitane Golders Green. Ik was blij.

Op 11, 12, dacht ik dat ik onhandig, lelijk, een puinhoop, een onaantrekkelijk persoon was, maar ik had de gave van de gab. Ik had het schoolrecord bij Haberdashers voor opeenvolgende detenties omdat ik gewoon buiten mijn beurt sprak.

De Joodse geschiedenis blijkt geen of / of verhaal te zijn - zoals in, ofwel puur Jodendom losgemaakt van zijn omgeving of anders Assimilatie-maar eerder, voor de overgrote meerderheid, het avontuur van het leven ertussen.

We lijken te rouwen met groen. Het toestaan van de doden om op te lossen in de aarde, om deel uit te maken van de cyclus van de seizoenen, heeft millennia lang de belofte gehouden van het bedriegen van sterfelijkheid.

Ik denk dat de geschiedenis zich heeft gevoed door de rusteloosheid van de cyberruimte, van de hectische, gesegmenteerde aard van de manier waarop we ons leven leiden. Mensen willen verbonden zijn.

Lopen op de camera is verdomd moeilijk. Het is een Joods probleem. De ruige stap over de geblazen Heide is niet echt een Joods ding.

Karel was Grondwettelijk niet in staat om een constitutionele monarch te zijn.

De ironie van Karel II is niet dat hij op de troon kwam omdat Engeland een opvolger van Karel I nodig had, maar omdat Engeland een opvolger van Oliver Cromwell nodig had.

Bijna overal in Europa, hoe militair de staat, hoe sterker de koning - behalve in Groot-Brittannië. Hier was het parlement, niet de monarchie, die de cheques ondertekende. Hoe langer de oorlog duurde, hoe sterker het parlement werd, naarmate de portemonnee waarop het zat groter en groter werd.

Belastingheffing, precies wat de Britse burgeroorlogen had veroorzaakt, zou dat opnieuw doen, dit keer in Amerika. De belastingen waren misschien anders, maar het resultaat zou opnieuw een ramp zijn. Wat er in Amerika gebeurde was echt de tweede ronde van die oorlogen - de burgeroorlog van het Britse Rijk, met de Hannoveriërs die de rol van de Stuarts speelden, en de Amerikanen de erfgenamen van de revolutionairen, van Cromwell en van Willem III, de erfgenamen van een echte Britse vrijheid, die op de een of andere manier verloren was gegaan in zijn eigen vaderland.

Deze mannen waren zeer in de minderheid, maar omdat ze de 'uitverkorenen' waren, verwachtten ze natuurlijk in een minderheid te zijn - de partij van de verlossing. In feite verheerlijkten zij in de kleinheid van hun aantal de zelfzuiverende troepenmacht van Gideon ' s leger... stormtroopers in de frontlinie van de Reformatie.

Om samen te spannen in de minimalisering van de Britse geschiedenis op grond van haar ingebeelde irrelevantie voor onze hernoemde nationale toekomst, of vanuit een vermoeden dat het niet meer doet dan het recyclen van patriottische vroomheden die ongeschikt zijn voor een wereldwijde markt, zou een daad zijn van verschrikkelijk zelf toegebracht collectief geheugenverlies.

Uiteindelijk zou de geschiedenis, vooral de Britse geschiedenis met haar opeenvolging van spannende verlichtingen, niet alleen instructie maar plezier moeten zijn, zoals al haar meest bekwame vertellers hebben beloofd.

DIY, cricket, auto reparatie. Ik zou het een leven lang kunnen bestuderen zonder een woord te zeggen over de carburateur.

Wat kan kunst echt doen in het gezicht van wreedheid?

Landschappen zijn cultuur voordat ze natuur zijn; constructies van de verbeelding geprojecteerd op hout en water en rots. Dat is het... het is moeilijk om een enkel natuurlijk systeem te bedenken dat niet, ten goede of ten kwade, wezenlijk is veranderd door de menselijke cultuur. De culturele gewoonten van de mensheid hebben altijd ruimte gemaakt voor de heiligheid van de natuur.

Het grote thema van de moderne Britse geschiedenis is het lot van vrijheid. De 18e eeuw erft, na de Burgeroorlog, dit zeer eigenaardige politieke dier. Het is geen democratie, maar het is geen tirannie. Het is niet zoals de rest van de wereld, de rest van Europa. Er is een Parlement, er moeten wetten worden gemaakt, Er worden verkiezingen gehouden.

In zijn Griekse oorsprong betekende historia onderzoek, en vanaf Thucydides is het verleden bestudeerd om de verbanden met het heden te begrijpen.

Maar het viel me op dat het extreme geweld en de wreedheid van de Engelse Burgeroorlog onderschat waren.

Historici blijven altijd achter schaduwen aan, pijnlijk bewust van hun onvermogen om ooit een dode wereld te reconstrueren in zijn volledigheid, hoe grondig of onthullend hun documentatie ook is. We zijn gedoemd om voor altijd iemand te begroeten die net om de hoek is gegaan en buiten gehoorbereik is.

Er zijn plaatsen waar de geschiedenis je bij de halsader grijpt. Dit is er één van.

Vanaf de dagen van de Founding Fathers, tot aan deze (2008) verkiezing, hoe en waar Amerika vecht om zijn vrijheid te verdedigen, is de ultieme vraag in zijn politiek geweest. Degene die woede en verdriet veroorzaakt; degene die vraagt is de prijs van bloed te duur? Of, als het trouw wil blijven aan zijn overtuigingen, heeft Amerika dan geen andere moed dan zijn leven op het spel te zetten?

Vanaf 1789, misschien zelfs daarvoor, was het de bereidheid van politici om de dreiging of het feit van geweld uit te buiten die hen de macht had gegeven om de gevestigde autoriteit uit te dagen. Bloedvergieten was niet het ongelukkige bijproduct van de revolutie, het was de bron van energie.

Het ergste na een verloren strijd is een gewonnen strijd.

Ik ben hulpeloos en permanent een Red Sox fan. Het was als de eerste liefde...Je vergeet het nooit. Het is speciaal. Het is de eerste keer dat ik een stadion zie. Ik dacht dat niets ooit cricket zou vervangen. Wow! Fenway Park om 7 uur ' s avonds. Oh, gewoon, magie voorbij magie: daar ben ik nooit overheen gekomen

Oneerbiedigheid is de levensader van vrijheid.

Ik hou niet echt van de herfst. Voor mij is het het begin van de winter en ik haat de winter. Wit, de kleur van de dood.