Lester Bangs beroemde citaten

Ze zouden geen helden zijn als ze onfeilbaar waren, in feite zouden ze geen helden zijn als ze geen ellendige ellendige honden waren, de paria ' s van de aarde, bovendien is de enige reden om een afgod op te bouwen, om het weer af te breken.

De eerste fout van kunst is om aan te nemen dat het ernstig is.

Ik zal waarschijnlijk nooit een meesterwerk produceren, maar so what? Ik heb het gevoel dat ik een geluid heb, dat van mij is, en dat geluid als grillig is nog steeds mijn grootste trots, omdat ik liever schrijf als een danser die mijn ***** aan boogaloo schudt in mijn hoofd, en misschien alleen lezers bereikt die graag boeken gebruiken om hun kont te schudden, dan te zijn of te schrijven voor de man die ergens in een kast Aeschylus leest terwijl deze verbijsterende wereld gek voorbij zijn wasachtige ramen loopt naar zijn laatste razende roet feedback pirouette.

Een held is een verdomd stom ding om te hebben in de eerste plaats en een algemene blokkade voor alles wat je zou willen bereiken op uw eigen.

De enige vragen die vandaag de moeite waard zijn, zijn of mensen morgen emoties zullen hebben en wat de kwaliteit van leven zal zijn als het antwoord nee is.

Ik denk dat als de meeste jongens in Amerika op de een of andere manier hun favoriete postermeisje in bed konden krijgen en volledige licentie hadden om te doen wat ze wilden met dit legendarische lichaam voor één middag, ten minste 75 procent van de jongens in het land ervoor zou kiezen om haar in elkaar te slaan.

als de belangrijkste reden dat we naar muziek luisteren in de eerste plaats is om Passie uitgedrukt te horen - zoals ik mijn hele leven heb geloofd-wat voor nut zal deze muziek dan blijken te zijn? wat zegt dat over ons? wat bevestigen we in onszelf door te houden van kunst die emotioneel neutraal is? en tegelijkertijd, wat in onszelf kunnen we vernietigen of op zijn minst beperken?

... de twee concepten van nihilisme en de antiheld hebben het gehad. Wat begon met The Wild One en James "nobody understands me" Dean, liep met toenemend heftig negativisme door de Stones en fluwelen en Iggy ... Het kan tijd zijn, ondanks alle aanwijzingen van het tegendeel van de externe samenleving, om weer te beginnen te denken in termen van helden, van liefde in plaats van haat, van energie in plaats van geweld, van kracht in plaats van wreedheid, van actie in plaats van reactie.

De ultieme zonde van elke artiest is minachting voor het publiek.

Persoonlijk heb ik het gevoel dat echte rock 'n' roll misschien op weg is, net zoals de adolescentie als een relatief onschuldige overgangsperiode op weg is. Wat we in plaats daarvan hebben is een klein eiland van nieuwe vrije muziek omringd door een aantal goede herwerkingen van oude idiomen en een enorme sargasso Zee van absolute vuilnis.

De echte vraag is waar we voor moeten leven. En ik kan er niet op antwoorden. Behalve een van je platen. Nog een kans om te schrijven. Art for art ' S sake, hoe banaal dat ook klinkt.

Ik bedoel, het is makkelijker om in een demonstratie te zijn als het een reis is die een van de redenen is waarom het hele ding in 1971 uit elkaar viel, omdat het geen reis meer was.

Soms denk ik dat niets eenvoudig is dan het gevoel van pijn.

Rock ' N ' roll is een houding, het is geen muzikale vorm van een strikte soort. Het is een manier om dingen te doen, om dingen te benaderen. Schrijven kan rock ' N ' roll zijn, of een film kan rock 'N' roll zijn. Het is een manier om je leven te leiden.

Ik haat Stanley Clark, maar ik moet toegeven dat hij Jazz speelt, of ik het nu leuk vind of niet.

Vraag me niet waarom ik obsessief naar rock - ' n-rollbands kijk voor een soort model voor een betere samenleving. Ik denk dat het gewoon is dat ik ooit iets moois zag in een flitslamp moment, en misschien het verwarren met profetie zijn sindsdien op zoek naar zijn vervulling.

Ik ben daar echt schizofreen over, want aan de ene kant zou ik zeggen, ja, er is iets inherent, zelfs gewelddadig, het is wild en rauw en zo.

Het is veel gemakkelijker om een voorzitter Mao-knop te dragen en je vuisten in de lucht te schudden en zo, dan om het Communistisch Manifest en dergelijke te lezen en je daadwerkelijk in de politiek te betrekken.

Bedrijven zijn sociale organisaties, het theater waarin mannen en vrouwen een doelgericht en productief leven realiseren of niet realiseren.

Of zoals in de vroege jaren ' 70 toen we de reactie hadden tegen acid rock en alle fuzz toon, en feedback, en het lawaai. En je had James Taylor en iedereen ging akoestisch en dat.

Dat is een reden waarom het vrij waardeloos is, Ik kan het niet helemaal kopen, als je erover nadenkt, het zijn dingen zoals De Phil Spector records. Op het ene niveau waren ze rebellie, op het andere niveau hielden ze de tiener in zijn plaats.

Als kinderen het zich niet meer kunnen veroorloven om het te zien, zullen we misschien een hele heropleving van garagebands in heel Amerika hebben en dit New Wave ding zal iets beginnen te betekenen op een grassroots niveau.

Ik zie geen specifieke veranderingen in de populaire muziek.

Het punt is dat ze allemaal echte sterke persoonlijkheden en echte verschillende identiteiten hadden, en ik vind niet dat de meeste groepen die nu naar buiten komen dat echt doen.

Wat een echt radicaal geweten betreft, moet je het als onderdeel van een groter iets beschouwen, dat het een soort historische onvermijdelijkheid was dat met de komst van een leaguer-maatschappij mensen veel meer drugs zouden gaan gebruiken dan voorheen.

De extravagante en opzichtige levensstijlen die doorgaan voor charisma in een tijd waarin bijna iedereen over charisma praat, maar als je erover nadenkt, is er kostbaar weinig te zien.

Wat al deze houding en nep-glamour resulteert in een enorme onthechting en cynisme van de kant van de kunstenaars. Omdat het onmogelijk is om respect te hebben voor een publiek dat zowat alles wat je wilt uitdelen, en de onbewuste houding zo centraal staat in de rol, is een algemene gevoelloosheid alles wat kan worden verwacht.

Beseffen dat het leven kostbaar is de natuurlijke neiging is om het te vertrappen, zoals lachen bij een begrafenis.

Ik zeg niet dat alle studenten ondermenselijk zijn - Ik zeg alleen dat als je een paar jaar de kunst van pompositeit wilt beheersen, dit plaatsen zijn waar je kunt worden onderwezen door onbetwiste experts.

John Lennon verachtte goedkoop sentiment en moest op de harde manier leren dat als je eenmaal je stempel op de geschiedenis hebt gedrukt, degenen die dat niet kunnen zo dankbaar zullen zijn dat ze het in een kooi voor je zullen veranderen.

Al de zich vermenigvuldigende vervalsingen van wat ik en iedereen die ik ken ooit hebben meegemaakt in wat het nu zo handig is om de "jaren vijftig" of "zestig" te noemen, alsof het leven echt werd gemeten of geleefd in willekeurige decennia, wanneer de geschiedenisboeken als comix worden verkocht.

In feite denk ik dat we nu een punt hebben bereikt, waar de machten echt een soort van belang hebben dat we allemaal zo veel mogelijk stoned worden, de hele tijd, zodat we niet weten wat er aan de hand is, en het ons niet kan schelen.

Niets sterft ooit helemaal, het komt gewoon terug in een andere vorm.

Ik bedoel het interessante wat ik denk dat zou zijn als er iets zou gebeuren zoals, wat er gebeurde in Engeland waar al die kinderen die plotseling de ticketprijzen niet kunnen betalen.

Alle mensen zijn van hetzelfde geslacht, behalve albino ' s.

Bekijk het op deze manier: er zijn velen hier onder ons voor wie de levenskracht het best wordt weergegeven door het livid trillen van één gekwelde zenuw, of zelfs een volledige angstaanval. Ik onderschrijf dit standpunt niet 100 procent, maar ik begrijp het, heb het geleefd. Zo kan het geschreeuw, de caterwaul, het kettingzaag knorren, het gejammer en de whizz die onthoofdt worden gerepeteerd door de avontuurlijke of emotioneel beschadigde als mellifluous uitbarstingen van onbetwistbare bevestiging.

Op zijn best vertegenwoordigt New Wave/punk een fundamentele en eeuwenoude utopische droom: dat als je mensen de vrijheid geeft om zo schandalig te zijn als ze willen op absoluut elke manier die ze kunnen bedenken, ze er creatief over zullen zijn en iets goeds zullen doen.

In principe nee, ik bedoel ik denk dat het heel gemakkelijk is om zoals Ik zeg, een joint te roken of zelfs een voorzitter Mao-knop te dragen, of veel van deze dingen te doen zonder te weten wat erachter zit, en wat het echt betekent.

Een jonge vrouw is dood. Het kan me niet schelen. Het kan je waarschijnlijk niet schelen. De politie geeft er niet om. De papieren geven er niet om. De punks Voor het grootste deel don ' t care. De enige mensen die om haar geven zijn (denk ik) haar ouders en (ik ben er bijna zeker van) de jongen die ervan beschuldigd wordt haar te hebben vermoord.

Muziek, Weet je, echte muziek, niet alleen rock 'N' roll, kiest jou.

Alle blueszangers zijn grote leugenaars.

Goede rock ' N ' roll is iets waardoor je je levend voelt. Het is iets dat menselijk is, en ik denk dat de meeste muziek van vandaag dat niet is... Voor mij omvat goede rock ' N ' roll ook andere dingen, zoals Hank Williams en Charlie Mingus en veel dingen die niet strikt worden gedefinieerd als rock 'N' roll. Rock ' N ' roll is een houding, het is geen muzikale vorm van een strikte soort. Het is een manier om dingen te doen, om dingen te benaderen. Schrijven kan rock ' N ' roll zijn, of een film kan rock 'N' roll zijn. Het is een manier om je leven te leiden.

Stijl is originaliteit, mode is fascisme. De twee zijn eeuwig en onveranderlijk tegenover elkaar.

Het mooie aan The Clash is natuurlijk dat ze verder blijven zoeken naar antwoorden.

De Mekons zijn de meest revolutionaire groep in de geschiedenis van de rock 'N' roll.

Ik bedoel Iggy en de Stooges eerste paar albums ik denk verkocht vijfentwintigduizend tussen de twee van hen weet je en dus om te praten in termen van een underground bedoel ik dat je moet echt gaan naar de onafhankelijke labels en dat soort dingen.