Ken Kesey beroemde citaten

Man, als je je lach verliest, verlies je je voet.

Mensen denken dat liefde een emotie is. Liefde is gezond verstand.

Het is niet door uit de wereld te stappen dat we verlicht worden, maar door in de wereld te komen-door zo afgestemd te worden dat we op de golven van ons bestaan kunnen rijden en nooit worden gegooid omdat we de golven worden.

Geliefd. Je kunt het niet in de verleden tijd gebruiken. De dood stopt die liefde helemaal niet.

Als je liefde in je hart hebt, is alles wat je vanaf dat moment doet waarschijnlijk goed. Als je die ene echte noot in je hebt, dan komt alles goed wat je doet.

Wie Uit De Pas Loopt, Hoort Een Andere Trommel

Ik geloof dat we met de komst van zuur een nieuwe manier van denken hebben ontdekt, en het heeft te maken met het samenvoegen van nieuwe gedachten in je geest. Waarom denken mensen dat het zo slecht is ? Wat is het dat mensen zo bang maakt, zelfs de man die het heeft uitgevonden, wat is het ? Omdat ze bang zijn dat er meer is in de realiteit dan ze hebben geconfronteerd. Dat er deuren zijn waar ze bang voor zijn om naar binnen te gaan, en ze willen ook niet dat we daar naar binnen gaan, want als we naar binnen gaan, kunnen we iets leren dat ze niet weten. En dat maakt ons een beetje buiten hun controle.

Je leidt niet door mensen te wijzen en te vertellen waar ze heen moeten. Je leidt door naar die plek te gaan en een zaak te maken.

We hadden net het laatste bier gedeeld en het lege blikje uit het raam gegooid bij een stopbord en wachtten gewoon terug om het gevoel van de dag te krijgen, zwemmen in dat soort smakelijke slaperigheid die over je heen komt na een dag hard te gaan naar iets dat je leuk vindt om te doen-half verbrand en half dronken en wakker blijven alleen omdat je zo lang mogelijk van de smaak wilde genieten.

Naar de hel met feiten! We hebben verhalen nodig.

De sterren dicht bij de maan waren bleek; ze werden helderder en dapperder naarmate ze verder uit de cirkel van licht kwamen die door de reusachtige maan werd geregeerd.

Toen we voor het eerst inbraken in die verboden doos in de andere dimensie, wisten we dat we iets hadden ontdekt dat zo verrassend en krachtig was als de nieuwe wereld toen Columbus er op stuitte.

Alles wat ik weet is dit: niemand is erg groot in de eerste plaats, en het lijkt me dat iedereen zijn hele leven besteedt aan het afbreken van iedereen.

Je kunt tellen hoeveel zaden er in de appel zitten, maar niet hoeveel appels er in het zaad zitten.

Ik moest me doof blijven gedragen als ik überhaupt wilde horen.

Wat de Chronieken zijn - of de meesten van ons-zijn machines met gebreken binnenin die niet kunnen worden gerepareerd, gebreken die zijn geboren in, of gebreken die in de loop van zoveel jaren van de man die frontaal tegen solide dingen aanloopt dat tegen de tijd dat het ziekenhuis hem vond, hij roest bloedde op een leegstaand terrein.

Als je er niet naar kijkt, zullen mensen je op de een of andere manier dwingen om te doen wat ze denken dat je moet doen, of om gewoon koppig te zijn en het tegenovergestelde te doen uit wrok.

Neem wat je kunt gebruiken en laat de rest voorbijgaan.

Je kunt niet echt sterk zijn totdat je een grappige kant van de dingen ziet.

Al die vijfduizend kinderen woonden in die vijfduizend huizen, eigendom van jongens die uit de trein stapten. De huizen leken zo veel op elkaar dat de kinderen keer op keer per ongeluk naar huis gingen naar verschillende huizen en verschillende gezinnen. Niemand heeft het ooit gemerkt.

Het is tijd om door te gaan naar de volgende stap in de psychedelische revolutie. We hebben een bepaald punt bereikt, maar we bewegen niet meer.

maakt me zo luid dat het geen geluid is, iedereen schreeuwt tegen me handen over hun oren van achter een glazen muur, gezichten werken rond in praatkringen maar geen geluid uit de mond. mijn geluid zuigt alle andere geluiden op.

We hebben de liefde bedreven. Hoe voetganger de woorden eruit zien-afgezaagd, Versleten, praktisch zonder kenmerken-maar hoe kan men beter beschrijven wat er gebeurt als het gebeurt? Deze schepping? Die magische vermenging? Ik zou kunnen zeggen dat we figuren werden in een gebiologeerde dans voor de schommelende talisman van de maan, die langzaam begon, zo langzaam... een paar veren drijven door heldere vloeibare substantie van de hemel... geleidelijk versnellen, sneller en sneller en uiteindelijk in fotonen bestaan van zuiver licht... mijn hele lichaam barstte als vloeibare elektriciteit in het hare.

Je bent nog maar een jong kind. Wat doe je hier? Je zou in een cabriolet moeten zijn, waarom vogel-Doggin-kuikens en Bangin-bevers. Wat doe je hier, in godsnaam? Wat is daar Grappig aan? Jezus, Ik bedoel, jullie doen niets anders dan klagen over hoe je het hier hier niet kunt verdragen en dan heb je het lef niet om gewoon weg te lopen!

Toen Shakespeare schreef, schreef hij niet om dingen op de bladzijde te laten liggen; het moest opstaan en bewegen.

Soms keek ik naar hen en soms keken zij naar mij, maar zelden keken wij naar elkaar.

Het geheugen fluistert ergens in die rommelige machines.

Er is geen twijfel in mijn gedachten dat Mcmurphy heeft gewonnen,maar ik weet niet zeker wat.

Hij weet dat je moet lachen om de dingen die je pijn doen om jezelf in balans te houden, om te voorkomen dat de wereld je helemaal gek maakt.

Ik heb ontdekt dat psychedelica de sleutels zijn tot werelden die altijd hebben bestaan, waarover moet worden gesproken.

De taak van de schrijver is om geen kont te kussen, hoe groot en heilig en wit en verleidelijk en krachtig ook.

Het wereldnieuws is misschien niet therapeutisch.

De waarheid heeft niet te maken met wreedheid, de waarheid heeft te maken met genade.

Ik lag in bed de avond voor de visreis en dacht erover na, over mijn doof zijn, over de jaren dat ik niet liet horen wat er gezegd werd, en ik vraag me af of ik ooit weer op een andere manier kan handelen. Maar ik herinnerde me één ding: Ik was het niet die me doof begon te gedragen; het waren mensen die zich voor het eerst begonnen te gedragen alsof ik te dom was om iets te horen of te zien of te zeggen.

U moet naar buiten gaan en tot de hemel bidden om de zon te waarderen; anders bent u gewoon een hagedis die daar staat met de zon die op u schijnt.

Ik keek naar mezelf in de spiegel en vroeg me af hoe het mogelijk was dat iemand zo ' n enorm ding kon beheren als zijn wat hij was.

Er is iets over het nemen van een ploeg en het breken van nieuwe grond. Het geeft je energie.

Ik luisterde naar ze vervagen tot alles wat ik kon horen was mijn herinnering aan het geluid.

Wonderlijke wonderen hoeven niet plotseling te gebeuren, zoals ze dat doen in de Arabische Nachten. Ze kunnen ook lang duren, zoals kristallen groeien, of gedachten veranderen, of bladeren draaien. De truc is om een oogje open te houden, zodat ze niet ongewaardeerd voorbij glippen.

Blijf altijd in je eigen film.

Plant een tuin waarin vreemde planten groeien en mysteries bloeien.

Het antwoord is nooit het antwoord. Wat echt interessant is, is het mysterie. Als je het mysterie zoekt in plaats van het antwoord, zul je altijd zoeken. Ik heb nog nooit iemand het antwoord zien vinden. Ze denken van wel, dus stoppen ze met denken. Maar de taak is om mysterie te zoeken, mysterie op te roepen, een tuin te planten waarin vreemde planten groeien en mysteries bloeien. De behoefte aan mysterie is groter dan de behoefte aan een antwoord.

Mr Bibbit, u zou deze Mr Harding kunnen waarschuwen dat ik zo gek ben dat ik toegeef op Eisenhower te stemmen. Bibbit! Zeg tegen Mr McMurphy dat ik zo gek ben dat ik twee keer op Eisenhower heb gestemd. En je vertelt Mr. Harding meteen terug-Hij legt beide handen op de tafel en leunt naar beneden, zijn stem wordt laag-dat ik zo gek ben dat ik van plan ben om in November opnieuw op Eisenhower te stemmen.

Nee, mijn vriend. We zijn gekken van het ziekenhuis op de snelweg, psycho-Keramiek, de gebarsten potten van de mensheid. Zal ik een Rorschach voor je ontcijferen?