Katrina Kenison beroemde citaten

Alleen-in momenten van gebed of meditatie, of gewoon in stilte-ademen we dieper, zien we vollediger, horen we scherper. We merken meer op en in het proces keren we terug naar wat heilig is.

Groei en transformatie vinden niet plaats door te veranderen wie we zijn, maar door de moed op te roepen om te zijn wie we zijn.

Ik kan alleen vrede brengen aan mijn kinderen als ik het zelf bezit.

Eenzaamheid is de vakantie van de ziel, een kans om te stoppen met doen voor anderen en om onszelf te verrassen en te verrukken.

Het heeft even geduurd, maar ik weet het nu zeker ÂÂâ€" het mooiste geschenk dat ik had, het geschenk dat ik uiteindelijk boven alles leerde koesteren, was het geschenk van al die volkomen gewone dagen.

...er bestaat niet zoiets als een betoverd leven, niet voor iemand van ons, ongeacht waar we wonen of hoe aandachtig we de taken uitvoeren. Maar er zijn gecharmeerde momenten, de hele tijd, in elk leven en in elke dag, als we alleen maar wakker genoeg zijn om ze te ervaren wanneer ze komen en wijs genoeg om ze te waarderen.

Wij zijn de vensters waardoor onze kinderen de wereld voor het eerst zien. Laten we ons bewust zijn van het uitzicht.

Soms is mijn nostalgie voor ons gezinsleven zoals het vroeger was-voor ons eigen onvolmaakte, gekoesterde, onherstelbare verleden-bijna overweldigend.

Nu zie ik dat de reis nooit bedoeld was om naar een nieuwe en verbeterde versie van mij te leiden; dat het altijd ging om thuiskomen bij wie ik al ben.

Ik neem de schelp uit mijn jeanszak en wrijf mijn vingers over het zijden, ingeklemde oppervlak, ondiep als mijn eigen open hand. Deze kelk, subtiel gevormd door een of andere goddelijke intelligentie om water gemakkelijk in en uit te laten stromen, is wat ik wil worden: een vat waardoor gevoelens kunnen instromen en weer kunnen uitstromen, zonder al het grijpen en vasthouden dat de stroom belemmert. Kan ik zo sereen en eenvoudig zijn als deze gebleekte schelp, glad gewreven door wind en water, ontvangend en loslatend, vullend en leegmakend en weer vullend, eeuwig ontvankelijk voor de stromen van het leven?

Lezen, actief lezen, versterkt de ziel.

Als ik mijn greep op het verleden losmaak, als ik de ene kleine stap na de andere zet in de richting die ik wil gaan, ontdek ik dat ik toch ondersteund en begeleid word, en dat zodra ik bereid ben om verandering te omarmen, iets of iemand langs komt en me laat zien hoe. Magie was niet iets waar ik naar op zoek moest gaan; het was hier in mij, de hele tijd. Wanneer harten open zijn, wanneer liefde stroomt, gebeurt er magie.

we kunnen leren ons moederlijke zelf te vertrouwen en vertrouwen te hebben in de aangeboren goedheid en zuiverheid van onze kinderen - zelfs als we ons overweldigd voelen en de kinderen op al onze knoppen drukken. we kunnen elkaar steunen....we kunnen elkaar begrijpen en makkelijker voor onszelf zijn.

Magie was niet iets waar ik naar moest zoeken; het was hier, in mij, de hele tijd. Wanneer harten open zijn, wanneer liefde stroomt, gebeurt er magie.

Een van de grootste uitdagingen waarmee ik als moeder ben geconfronteerd-vooral in deze angstige, winnaar-neemt-alle tijden-is de noodzaak om de drang te weerstaan om de definitie van succes van iemand anders te accepteren en in plaats daarvan te proberen erachter te komen wat echt het beste is voor mijn eigen kinderen, welke unieke combinatie van structuur en vrijheid, koesteren en uitdaging, onderwijs en verkenning, elk van hen nodig heeft om te groeien en te bloeien.

Misschien is het echte punt van het leven gewoon om ons uit te putten totdat we geen andere keuze hebben dan onze verdediging op te geven. We leren dat de manier waarop de dingen zijn gewoon is zoals ze nu bedoeld zijn, en dan, plotseling, eindelijk, vangen we een glimp op van de overvloed in het moment-overvloed zelfs in het gezicht van dingen die uit elkaar vallen.

Betekenis en doel komen niet voort uit het bereiken van grote dingen in de wereld, maar eenvoudig uit het liefhebben van degenen die recht voor je staan, alles doen wat je kunt met wat je hebt, in de tijd die je hebt, op de plaats waar je bent.

Ik weet dat ik de tijd niet kan laten vertragen, ons leven niet kan vasthouden zoals het in een bevroren frame is of de onverbiddelijke reizen van mijn kinderen naar volwassenheid en hun eigen leven kan vertragen. Maar ik kan die reizen vieren door er getuige van te zijn, door er aandacht aan te besteden en misschien wel het meest door door te gaan met mijn eigen groei en worden. Nu dringt het tot me door dat de enige manier waarop ik kan achterhalen wat ik moet doen, is proberen te begrijpen wie ik moet zijn...Ik zal dit leven niet verspillen, geen uur, geen minuut. Ik neem de zegen van ons hier zijn niet als vanzelfsprekend aan...Ik zal dankbaar zijn...

Het leven vindt zijn evenwicht. Kinderen groeien op. Tweede kansen komen langs. In de tussentijd kon ik ervoor kiezen om van dit moment te genieten. Wat voor nut zou het hebben als ergernis de dankbaarheid in de weg zou staan?

Wanneer we ons richten op wat goed en mooi is in iemand, of we nu denken dat ze het "verdienen" of niet, worden het goede en mooie alleen maar versterkt door het licht van onze aandacht.

Een ding dat we deze zomer hebben geleerd, is dat een huis geen doel op zich is, net zomin als 'thuis' slechts één geografische locatie is waar dingen veilig en vertrouwd aanvoelen. Thuis kan overal zijn waar we ons eigen gevoel van rust en vrede creëren terwijl we de ruimte waarin we eten en slapen en spelen, verzorgen. Het is een plaats die we creëren en opnieuw creëren op elk moment, in elke fase van ons leven, een plaats waar het gewone en gewone wordt gekoesterd en het gewone heilig wordt.

In stilte vinden we onze vrede. Als we thuis vrede kennen, brengen we vrede in de wereld.