Susan Cooper beroemde citaten

De waarheid is dat elk boek dat we lezen, net als elke persoon die we ontmoeten, het vermogen heeft om ons leven te veranderen. En hoewel we er zeker van kunnen zijn dat onze kinderen mensen zullen ontmoeten, moeten we tegenwoordig hun kans creëren om boeken te ontmoeten.

Dus het duister deed iets simpels. Ze toonden de maker van het zwaard zijn eigen onzekerheid en angst. Angst om iets verkeerds te hebben gedaan-angst dat hij na dit ene grote ding nooit meer iets van grote waarde zou kunnen bereiken-angst voor ouderdom, voor ontoereikendheid, voor onvervulde beloften. Al zulke grote angsten, die de ondergang zijn van mensen die de gave van het maken hebben gekregen, en altijd ergens in hun gedachten liggen.

Uiteindelijk is er maar één kleine actie nodig, door één persoon. Eén voor één.

Elke gave van kracht of talent is een last ... Maar er is niets te doen. Als je met de gave geboren bent, dan moet je haar dienen, en niets in deze wereld of daarbuiten mag die dienst in de weg staan, want dat is waarom je geboren bent en dat is de wet.

Dus de kortste dag kwam, en het jaar stierf , en overal in de eeuwen van de sneeuwwitte wereld kwamen mensen zingen, dansen, om het donker weg te drijven ...

Grappig, zei Will, terwijl ze zich een weg banen. dingen zijn absoluut verschrikkelijk en toch zien mensen er veel gelukkiger uit dan normaal. Kijk naar ze allemaal. Borrelen.ze zijn Engels, zei Merriman. 'helemaal gelijk,' zei Will ' s vader. prachtig in tegenspoed, vervelend als het veilig is. Nooit tevreden, eigenlijk. We zijn een vreemde partij.

Engage, verlichten, aanmoedigen en vooral...wees gewoon jezelf! Social media is een community-inspanning, iedereen is een aanwinst.

Als we kinderen zijn, hebben we een rustige acceptatie van het mysterie dat later uit ons wordt verdreven, door nieuwsgierigheid en opleiding en ervaring. Maar het is mogelijk om de weg terug te vinden. Met genegenheid en respect ben ik het volledig oneens met de overtuiging van Penelope Lively over de 'absolute onmogelijkheid om het gezichtsvermogen van een kind te herstellen'. Er zijn manieren, onvolmaakt, gedeeltelijk, Vluchtig, om opnieuw naar een mysterie te kijken door de ogen die we vroeger hadden. Kinderen zijn geen verschillende dieren. Zij zijn wij, die nog niet ons zware jasje van de tijd dragen.

Dichters vinden de waarheid door te schrijven over waar ze van houden.

Vanavond zal slecht zijn, en morgen zal voorbij verbeelding zijn.

Er was eens een tijd... lang geleden... dingen die misschien ooit gebeurd zijn, maar waar al zo lang over wordt gesproken dat niemand het echt weet. En onder alle stukjes die mensen hebben toegevoegd de magische zwaarden en lampen ze zijn allemaal over één ding - de goede held vechten tegen de reus of de heks of de slechte oom. Goed tegen slecht. Goed tegen kwaad.

Want Drake is niet langer in zijn hangmat, kinderen, noch is Arthur ergens slapen, en je mag niet liegen werkeloos verwachten van de tweede komst van iemand nu, want de wereld is van jou en het is aan jou.

Wanneer de duisternis opkomt, zullen er zes terugkeren; drie van de cirkel, drie van het spoor; hout, brons, ijzer; Water, vuur, steen; Vijf zullen terugkeren en één zal alleen gaan. Ijzer voor de verjaardag; brons lang gedragen; hout van het branden; steen uit het lied; vuur in de kaarsenring; water uit de dooi; zes tekens de cirkel en de Graal gingen voor. Vuur op de berg zal de Gouden harp vinden die gespeeld wordt om de slapers, de oudste van ouds, wakker te maken. Kracht van de groene heks, verloren onder de zee. Iedereen zal eindelijk het licht vinden, zilver aan de boom.

Maar eens in de zoveel tijd herinnerde hij zich dat hij pijn had gevoeld, een verschrikkelijke pijn in zijn hart, en hij zwoer dat hij zich nooit meer liefde voor een mens zou laten voelen.

Will plukte een enkele bloesem uit een gorse struik naast hem; het straalde felgeel op zijn Smerige hand. "Mensen zijn erg ingewikkeld", zei hij droevig. "Zo zijn ze," zei John Rowlands. Zijn stem werd een beetje dieper, luider en duidelijker dan het was geweest. Maar als de gevechten tussen jou en je tegenstanders voorbij zijn, zal Stanton, zal het lot van de hele wereld uiteindelijk afhangen van alleen die mensen, en van hoeveel van hen goed of slecht zijn, dom of wijs. En inderdaad is het allemaal zo ingewikkeld dat ik niet durf te voorspellen wat ze met hun wereld zullen doen. Onze wereld.

De sneeuw lag dun en verontschuldigend over de wereld. Die brede grijze veeg was het gazon, met de achterblijvende bomen van de boomgaard nog donker achter; de witte pleinen waren de daken van de garage, de oude schuur, de konijnenhokken, de kippenhokken. Verderop waren alleen de vlakke velden van Dawson ' s farm, vaag wit gestreept. De hele brede hemel was grijs, vol met meer sneeuw die weigerde te vallen. Er was nergens een kleur.

De toekomst kan het heden niet de schuld geven, net zoals het heden het verleden niet de schuld kan geven. De hoop is altijd hier, altijd levend, maar alleen je felle zorg kan het in een vuur waaien om de wereld te verwarmen.

Te veel! James schreeuwde en sloeg de deur achter hem dicht.

Voor altijd en altijd, zeggen we als we jong zijn, of in onze gebeden. Twee keer, zeggen we. Oude, nietwaar? Voor altijd en altijd ... zodat iets voor altijd kan zijn, een leven of een liefde of een zoektocht, en toch opnieuw beginnen, en voor altijd zijn zoals voorheen. En elk einde dat lijkt te komen is niet echt een einde, maar een illusie. Want tijd sterft niet, tijd heeft begin noch einde, en dus kan niets eindigen of sterven dat eens een plaats in de tijd heeft gehad.