Cornelia Funke beroemde citaten

Je weet wat ze zeggen: als mensen boeken beginnen te verbranden, zullen ze snel mensen verbranden.

Als je een boek meeneemt op reis", had Mo gezegd toen hij het eerste in haar doos stopte, "gebeurt er iets vreemds: het boek begint je herinneringen te verzamelen. En voor altijd daarna hoef je alleen maar dat boek te openen om terug te zijn waar je het voor het eerst las. Het zal allemaal in je opkomen met de allereerste woorden: de bezienswaardigheden die je op die plek zag, hoe het rook, het ijs dat je At terwijl je het Las... Ja, boeken zijn als Flypaper-herinneringen klampen zich beter vast aan de gedrukte pagina dan iets anders.

Vrouwen waren anders, geen twijfel mogelijk. Mannen braken veel sneller. Verdriet heeft vrouwen niet gebroken. In plaats daarvan droeg het ze naar beneden, het holde ze heel langzaam uit.

De wereld was een verschrikkelijke plek, wreed, meedogenloos, donker als een nare droom. Geen goede plek om te wonen. Alleen in boeken kun je medelijden, troost, geluk en liefde vinden. Boeken hielden van iedereen die ze opende, ze gaven je veiligheid en vriendschap en vroegen er niets voor terug; ze gingen nooit weg, nooit, zelfs niet als je ze slecht behandelde.

Wie van ons heeft niet het gevoel dat het personage dat we op de gedrukte pagina lezen meer echt is dan de persoon die naast ons staat?

Nou en? Alle schrijvers zijn gekken!

Een bibliotheekboek, denk ik, is een gelukkig boek.

Het boek dat ze had gelezen lag onder haar kussen en drukte de omslag tegen haar oor alsof ze haar terug wilde lokken naar de gedrukte pagina ' s.

Weet je, het is grappig aan schrijvers. De meeste mensen denken er niet aan dat boeken geschreven worden door mensen zoals zijzelf. Ze denken dat schrijvers allemaal al lang dood zijn - ze verwachten ze niet op straat of buiten te ontmoeten. Ze kennen hun verhalen, maar niet hun namen, en zeker niet hun gezichten. En de meeste schrijvers vinden het zo leuk.

Als je een boek opent, is het alsof je naar het theater gaat.eerst zie je het gordijn, dan wordt het opzij getrokken en begint de show.

Je weet heel veel dingen in dromen, vaak ondanks het bewijs van je ogen. Je kent ze gewoon.

De waarheid is natuurlijk niet mooi. Niemand kijkt het graag in het gezicht.

Verhalen eindigen nooit echt...zelfs als de boeken graag doen alsof ze dat doen. Verhalen gaan altijd door. Ze eindigen niet op de laatste pagina, net zo min als ze beginnen op de eerste pagina.

We zijn allemaal leugenaars als het ons doel dient.

Waarom smaakte de dood het leven zoveel zoeter? Waarom kan het hart alleen liefhebben wat het ook kan verliezen?

Verliefd-het klonk als een ziekte zonder genezing, en was dat niet hoe het soms voelde?

Een lezer ziet de personages niet echt in een verhaal; hij voelt ze.

De zee vervulde haar altijd met verlangen, maar naar wat ze nooit zeker was.

Als ik een boek was, zou ik graag een bibliotheekboek zijn, zodat ik door allerlei soorten kinderen naar huis zou worden gebracht.

Ik wilde altijd al zelf op een draak rijden, dus besloot ik dit een jaar lang in mijn verbeelding te doen.

Niets is angstaanjagender dan onbevreesdheid.

Het is een goed idee om je eigen boeken bij je te hebben op een vreemde plek

En ik lees altijd de Engelse vertaling en heb altijd gesprekken met mijn vertaler, bijvoorbeeld over de namen. Ik moet het altijd goedkeuren.

En ik ben van plan een vervolg te schrijven op Dragon Rider.

Alleen in boeken kun je medelijden, troost, geluk en liefde vinden.

Is het niet vreemd hoeveel dikker een boek wordt als je het meerdere keren hebt gelezen?"Had Mo gezegd..."Alsof er iets tussen de pagina' s achterbleef elke keer dat je het Las. Gevoelens, gedachten, geluiden, geuren...en dan, als je vele jaren later weer naar het boek kijkt, merk je dat je daar ook een iets jonger zelf bent, iets anders, alsof het boek je als een geperste bloem had bewaard...zowel vreemd als vertrouwd.

Boeken moeten zwaar zijn, want de hele wereld zit erin.

Elke lezer kent het gevoel dat personages in boeken meer echt lijken dan echte mensen.

Is er iets beter in de wereld dan woorden op de pagina? Magische tekens, de stemmen van de doden, bouwstenen om prachtige werelden beter te maken dan deze, troosters, metgezellen in eenzaamheid. Bewaarders van geheimen, sprekers van de waarheid...al die heerlijke woorden.

Woorden zijn onsterfelijk-Elinor

Waarom denken volwassenen dat het makkelijker is voor kinderen om geheimen te dragen dan de waarheid? Weten ze niet van de horrorverhalen die we ons voorstellen om de geheimen uit te leggen?

- Je bent iets belangrijks vergeten. - Wat? - Onder mijn trui. - Wat?! - Ik!

Misschien is het verhaal in het boek gewoon het deksel op een pan: het blijft altijd hetzelfde, maar eronder is er een hele wereld die zich ontwikkelt en verandert zoals onze eigen wereld.

De tent waarin ze hem voor het eerst ontmoette, had naar bloed geroken, naar de dood begreep ze niet, en toch had ze het allemaal als een spel beschouwd. Ze had hem de wereld beloofd. Zijn vlees in het vlees van zijn vijanden. En veel te laat had ze beseft wat hij in haar had gezaaid. Liefde. Het ergste van alle vergif.

"Alsjeblieft," fluisterde ze toen ze het boek opende, " haal me hier alsjeblieft een uur of zo weg, Neem me alsjeblieft ver, ver weg.

Hij verlangde naar de diepte zoals zij verlangde naar de nachtelijke hemel en naar witte lelies die op het water zweven-hoewel ze nog steeds probeerde zichzelf ervan te overtuigen dat alleen liefde haar ziel kon voeden.

Dat is prachtig! Triest en mooi, " mompelde Meggie. Waarom zijn droevige verhalen vaak zo mooi? Het was anders in het echte leven.

Soms dacht Dustfinger dat Basta ' S constante angst voor vloeken en plotselinge Rampen waarschijnlijk voortkwam uit zijn angst voor de duisternis in zichzelf, waardoor hij veronderstelde dat de rest van de wereld precies hetzelfde moet zijn.

Het hart was een zwak, veranderlijk iets, dat alleen maar op liefde uit was, en er kon geen meer fatale fout zijn dan het tot je meester te maken. De rede moet de leiding hebben. Het troostte je voor de dwaasheid van het hart, het zong spottende liederen over liefde, bespotte het als een gril van de natuur, voorbijgaande als bloemen. Waarom bleef ze haar hart volgen?

Mijn beste Elinor, je bent duidelijk in het verkeerde verhaal geboren, ' zei Dustfinger eindelijk.

Boeken zijn als vliegpapier, herinneringen klampen zich beter vast aan de gedrukte pagina ' s dan iets anders.

Waar komt de liefde vandaan? Waar was het van gemaakt?

Alle boeken zijn bij mij in veilige handen. Het zijn mijn kinderen, Mijn inktzwarte kinderen, en ik zorg goed voor ze. Ik houd het zonlicht weg van hun pagina ' s, Ik stof ze af en bescherm ze tegen hongerige haakwormen en Smerige menselijke vingers.

Ze drukte haar hand tegen haar borst. Geen hart. Waar kwam de liefde die ze voelde vandaan?

Noch Goyl noch de mensen leefden lang genoeg om te begrijpen dat gisteren uit morgen werd geboren, net zoals morgen uit gisteren werd geboren.

Niemand houdt maar één keer.

Ik ben heel blij dat ik de wereld tweedehands ken. Het is een stuk veiliger.

Wat een plaag is liefde!

Het is een wrede wereld, vind je niet?

Het is hetzelfde in het echte leven: beruchte moordenaars komen vrijuit en leven hun hele leven gelukkig, terwijl goede mensen sterven-soms de allerbeste mensen. Dat is de manier van de wereld.