Madeleine L'Engle beroemde citaten

We trekken mensen niet tot Christus door luid in diskrediet te brengen wat ze geloven, door hen te vertellen hoe verkeerd ze zijn en hoe goed we zijn, maar door hen een licht te laten zien dat zo lieflijk is dat ze met heel hun hart de bron ervan willen kennen.

We moeten dapperder zijn dan we denken dat we kunnen zijn, omdat God ons voortdurend roept om meer te zijn dan we zijn.

Maar verdriet moet nog worden opgelost. Het is alsof je door het water loopt. Soms zijn er kleine golven om mijn voeten. Soms is er een enorme breker die me neerhaalt. Soms is er een plotselinge en hevige storm. Maar ik weet dat vele wateren de liefde niet kunnen doven, noch kunnen de overstromingen haar verdrinken.

Wat ik geloof is zo prachtig, zo glorieus, dat het het eindige begrip te boven gaat. Geloven dat het universum is geschapen door een doelbewuste, goedaardige Schepper is één ding. Te geloven dat deze Schepper menselijke kleding aannam, dood en sterfelijkheid accepteerde, verleid werd, verraden, gebroken, en alles uit liefde voor ons, tart de rede. Het is zo wild dat het sommige christenen bang maakt die hun angst proberen te dogmatiseren door andere christenen uit te halen, omdat een opgeruimd christendom met alle gegeven antwoorden gemakkelijker is dan een Christendom dat zich uitstrekt tot het wilde wonder van Gods liefde, een liefde die we niet eens hoeven te verdienen.

Als je je familiegeschiedenis niet vertelt, zal het verloren gaan. Eer je eigen verhalen en vertel ze ook. De verhalen lijken misschien niet erg belangrijk, maar ze zijn wat families bindt en maakt ieder van ons wie we zijn.

Het mooie aan ouder worden is dat je niet alle andere leeftijden verliest die je hebt gehad.

Ik wil niets te maken hebben met een God die slechts af en toe om me geeft. Ik heb een God nodig die altijd en overal bij ons is, zowel in de diepste diepten als in de hoogste hoogten. Het is wanneer dingen verkeerd gaan, wanneer goede dingen niet gebeuren, wanneer onze gebeden verloren lijken te zijn, dat God het meest aanwezig is. We hebben geen beschuttende vleugels nodig als het goed gaat. We zijn het dichtst bij God in de duisternis, struikelen blindelings.

Als we in het onmogelijke geloven, wordt het mogelijk en kunnen we allerlei buitengewone dingen doen.

Omdat we niet naar elkaars verhalen luisteren, worden we een gefragmenteerd menselijk ras.

Als we ons voor het leven aan één persoon verbinden, is dit niet, zoals veel mensen denken, een afwijzing van vrijheid; het vereist eerder de moed om in te gaan op alle risico ' s van vrijheid en het risico van liefde die blijvend is; in die liefde die geen bezit is maar deelname.

Of we het nu leuk vinden of niet, we voegen toe aan de duisternis van onverschilligheid en het totale kwaad dat ons omringt of we steken een kaars aan om door te zien.

De wereld is al zo lang abnormaal dat we vergeten zijn hoe het is om in een vredig en redelijk klimaat te leven. Als er vrede of reden moet zijn, moeten we die in ons eigen hart en huis creëren.

Niets, niemand, is te klein om ertoe te doen. Wat je doet gaat een verschil maken.

In een zeer reële zin is niet één van ons gekwalificeerd, maar het lijkt erop dat God voortdurend de meest ongekwalificeerde kiest om zijn werk te doen, om zijn glorie te dragen. Als we gekwalificeerd zijn, hebben we de neiging om te denken dat we het werk zelf hebben gedaan. Als we gedwongen worden om ons duidelijke gebrek aan kwalificatie te accepteren, dan is er geen gevaar dat we Gods werk verwarren met het onze, Of Gods glorie met het onze.

Als het kan worden geverifieerd, hebben we geen geloof nodig... Geloof is voor dat wat aan de andere kant van de rede ligt. Geloof is wat het leven draaglijk maakt, met al zijn tragedies en dubbelzinnigheden en plotselinge, verrassende vreugden.

Onze meest oprechte reactie op de irrationaliteit van de wereld is schilderen, zingen of schrijven, want alleen in zo ' n reactie vinden we de waarheid.

Als we niet willen falen, zullen we nooit iets bereiken. Alle creatieve handelingen brengen het risico van mislukking met zich mee.

Een boek kan ook een ster zijn, een levend vuur om de duisternis te verlichten, dat naar het uitdijende universum leidt.

Wanneer ik op een heldere nacht naar de sterrenstelsels kijk - wanneer ik naar de ongelooflijke schittering van de schepping kijk en denk dat dit is hoe God is, dan voel ik me er niet geïntimideerd en verminderd door, maar vergroot . . . Ik ben blij dat ik er deel van uitmaak.

Misschien moet je de duisternis kennen voordat je het licht kunt waarderen.

Een langdurig huwelijk moet verder gaan dan chemie naar Compatibiliteit, naar vriendschap, naar gezelschap. Het is zeker niet dat passie verdwijnt, maar dat het verbonden is met andere manieren van liefde.

Bidden is luisteren, door mijn eigen geklets naar God gaan, naar die plaats waar ik stil kan zijn en kan luisteren naar wat God te zeggen heeft.

God is boven alle dingen, onder alle dingen; buiten alle; binnen, maar niet ingesloten; buiten, maar niet uitgesloten; boven, maar niet verheven; beneden; maar niet depressief; geheel boven, voorzittend; geheel buiten, omhelzend; geheel binnen, vullend.

Wanneer de kunstenaar werkelijk de dienaar van het werk is, is het werk beter dan de kunstenaar; Shakespeare wist hoe hij naar zijn werk moest luisteren, en daarom schreef hij vaak beter dan hij kon schrijven; Bach componeerde dieper, meer waarachtig dan hij wist, Rembrandts penseel legde meer van de menselijke geest op doek dan Rembrandt kon begrijpen. Als het werk het overneemt, dan is de kunstenaar in staat om uit de weg te gaan, niet om zich te bemoeien. Als het werk het overneemt, luistert de kunstenaar.

Agape liefde wel...diepe bezorgdheid voor het welzijn van een ander, zonder enig verlangen om die ander te beheersen, om door die ander bedankt te worden, of om van het proces te genieten.

Mijn schrijven Weet meer dan ik weet. Wat een schrijver moet doen is naar zijn boek luisteren. Het kan je brengen waar je niet verwacht te gaan. Dat is wat er gebeurt als je verhalen schrijft. Je luistert en je zegt â € A ha, â € ™ en je schrijft het op. Veel ervan is niet gepland, niet bewust; het gebeurt terwijl je het doet. Je weet er meer over nadat je klaar bent.

De concentratie van een klein kind in het spel is analoog aan de concentratie van de kunstenaar van elke discipline. In het echte spel, dat echte concentratie is, bevindt het kind zich niet alleen buiten de tijd, maar buiten zichzelf.

Waarheid is wat waar is, en het is niet noodzakelijk feitelijk. Waarheid en feit zijn niet hetzelfde. Waarheid spreekt feiten niet tegen of ontkent ze niet, maar gaat door en voorbij feiten. Dit is iets dat Voor sommige mensen heel moeilijk te begrijpen is. Waarheid kan gevaarlijk zijn.

Creativiteit komt voort uit het accepteren dat je niet veilig bent, uit absoluut bewust zijn en uit het loslaten van controle. Het is een kwestie van alles zien-zelfs als je je ogen wilt sluiten.

De reis naar huis. Ik kom naar huis. Daar gaat het om. De reis naar de komst van het Koninkrijk. Dat is waarschijnlijk het belangrijkste verschil tussen de christelijke en de seculiere kunstenaar-het doel van het werk, of het nu verhaal of muziek of schilderij is, is om de komst van het koninkrijk te bevorderen, om ons bewust te maken van onze status als kinderen van God, en om onze voeten naar huis te keren.

Zij die geloven, geloven in God, maar zonder hartstocht in het hart, zonder angst in de geest, zonder onzekerheid, zonder twijfel en zelfs soms zonder wanhoop, geloven alleen in het idee van God, en niet in God zelf.

Waarom vertelt iemand een verhaal? Het heeft inderdaad iets met geloof te maken. Geloof dat het universum betekenis heeft, dat onze kleine menselijke levens niet irrelevant zijn, dat wat we kiezen, zeggen of doen ertoe doet, kosmisch van belang is.

Ik begrijp het net zo min als jij, maar ik heb geleerd dat je dingen niet hoeft te begrijpen om ze te laten zijn.

De mens heeft een zienswijze, maar God heeft de zienswijze.

... niets dat geliefd is, gaat ooit verloren of verloren.

Ik neem graag de tijd om naar de bomen te luisteren, op dezelfde manier als ik luister naar een zeeschelp, die mijn oor tegen de ruwe schors van de stam houdt, het innerlijke zingen van het sap hoort. Het is een prachtig geluid, het kloppen van het hart van de boom.

Ik denk niet dat ik ooit een stadium zal bereiken waarin ik zal zeggen: "Dit is wat ik geloof. Afgewerkt."Wat ik geloof is levend ... open voor groei

Je moet het boek schrijven dat geschreven wil worden. En als het boek te moeilijk zal zijn voor volwassenen, dan schrijf je het voor kinderen.

In de kunst zijn we weer in staat om alle dingen te doen die we vergeten zijn; we zijn in staat om op water te lopen; we spreken tot de engelen die ons roepen; we bewegen, Onbelemmerd, tussen de sterren.

In plaats van me verloren en onbelangrijk en betekenisloos te voelen, tegenover sterrenstelsels die buiten het bereik van de verste telescopen gaan, voel ik dat mijn leven betekenis heeft. Misschien moet ik me onbelangrijk voelen, maar in plaats daarvan voel ik een stijgende in mijn hart dat de God die dit alles kon creëren-en uit het niets-nog steeds de haren van mijn hoofd kan tellen.

De aarde zal nooit meer dezelfde zijn Rots, water, Boom, ijzer, deel deze greif als verre sterren deelnemen aan de pijn. Een gedoofde kaars, een vallende ster of blad, een dolfijn dood, O dit bijzondere verlies een hemel-treurde; want als geen engel zou huilen als deze kleine werd weggegooid als schuim, zouden de sterrenstelsels zelf hebben gelogen. Hoe zullen we nu het lied van onze liefde zingen In dit vreemde land waar iedereen geboren wordt om te sterven? Elke boom, blad en ster laten zien hoe het universum deel uitmaakt van deze ene kreet, elk leven wordt opgemerkt en gekoesterd, en niets dat geliefd is, gaat ooit verloren of verloren.

Ik zou willen dat we ons meer zorgen maakten over het stellen van de juiste vragen in plaats van ons zo druk te maken over het vinden van antwoorden.

Inspiratie komt meestal tijdens het werk, in plaats van ervoor.

Vergeet niet dat het wortelwoord van nederig en menselijk hetzelfde is: humus: aarde. We zijn stof. Wij zijn geschapen; Het is God die ons heeft gemaakt en niet wijzelf. Maar we zijn gemaakt om mede-scheppers te zijn met onze maker.

We kunnen zeker niet langer doen alsof onze kinderen opgroeien in een vredige, veilige en beschaafde wereld. We zijn op het punt gekomen dat het onverantwoordelijk is om hen te beschermen tegen de irrationele wereld waarin ze zullen moeten leven als ze opgroeien. De kinderen zelf hebben zich nog niet geïsoleerd door egoïsme en onverschilligheid; ze vallen niet gemakkelijk in de fout van wanhoop; ze zijn aanzienlijk dapperder dan de meeste volwassenen. Onze verantwoordelijkheid tegenover hen is niet om te doen alsof als we niet kijken, het kwaad zal verdwijnen, maar om hen wapens tegen het te geven.

Mensen zijn de enige wezens die mogen falen. Als een mier faalt, is hij dood. Maar we mogen leren van onze fouten en van onze mislukkingen. En dat is hoe ik leer, door plat op mijn gezicht te vallen en mezelf op te pakken en opnieuw te beginnen.

Euripedes. Niets is hopeloos; we moeten op alles hopen.

We houden niet van elkaar zonder elkaar te veranderen.

God beloofde je vrij te maken. Hij heeft nooit beloofd je onafhankelijk te maken.

Omdat je niet bent wat ik wil dat je bent, blind ik mezelf voor wie, in werkelijkheid, je bent.