Walter Pater beroemde citaten

Alle Kunst streeft voortdurend naar de toestand van muziek,

Boeken zijn een toevluchtsoord, een soort klooster toevlucht, van de vulgariteiten van de werkelijke wereld.

Om altijd te branden met deze harde, edelsteenachtige vlam, om deze extase te behouden, is succes in het leven.

Het is dus niet belangrijk dat de criticus een juiste abstracte definitie van schoonheid voor het intellect bezit, maar een bepaald soort temperament, de kracht om diep geraakt te worden door de aanwezigheid van mooie objecten.

Kunst komt naar je toe en stelt openhartig voor om niets anders dan de hoogste kwaliteit te geven aan je momenten terwijl ze voorbijgaan.

Niet de vrucht van de ervaring, maar de ervaring zelf, is het einde.

Waarom schrijf je altijd gedichten? Waarom schrijf je geen proza? Proza is veel moeilijker.

Een zekere vreemdheid, iets van de bloei van de aloë, is inderdaad een element in alle ware kunstwerken: dat ze ons zullen opwinden of verrassen is onmisbaar.

Voor de moderne geest is of kan niets terecht worden gekend, behalve relatief en onder omstandigheden.

Maar wanneer reflectie op deze objecten begint te spelen... als een magische truc wordt elk object losgelaten in een groep indrukken - kleur, geur, textuur... En als we blijven leven in gedachten over deze wereld... de hele reikwijdte van de waarneming wordt verkleind in de enge kamer van de individuele geest.

Elk moment groeit een vorm perfect in de hand of het gezicht; een Toon op de heuvels of de zee is keuzevrijder dan de rest; een stemming van passie of inzicht of intellectuele opwinding is onweerstaanbaar echt en aantrekkelijk voor ons - alleen voor dat moment.

Een boek heeft, net als een persoon, zijn geluk met een boek; is gelukkig of ongelukkig op het precieze moment dat het ons in de weg valt, en vaak door een gelukkig toeval telt het voor ons voor iets meer dan zijn onafhankelijke waarde.

Een plotseling licht transformeert een triviaal ding, een windmolen, een wijnvleugeltje, het stof in de schuurdeur; een moment-en het ding is verdwenen, omdat het puur effect was; maar het laat een genot achter, een verlangen dat het ongeluk opnieuw kan gebeuren.

Filosofische theorieën of ideeën, als gezichtspunten, instrumenten van kritiek, kunnen ons helpen bij het verzamelen van wat anders niet door ons zou kunnen gaan.

De Dienst van de filosofie, van de speculatieve cultuur ten opzichte van de menselijke geest bestaat erin hem op te wekken, te laten schrikken tot een leven van voortdurende en gretige observatie.

Hoe zullen we zo snel mogelijk van punt tot punt overgaan en altijd aanwezig zijn in het brandpunt waar het grootste aantal vitale krachten zich verenigen in hun zuiverste energie?

Van zulke wijsheid heeft de poëtische Passie, het verlangen naar schoonheid, de liefde voor kunst omwille van zichzelf het meest. Want kunst komt naar je toe en stelt openhartig voor om niets anders te geven dan de hoogste kwaliteit van je moeders die pas geven,en gewoon voor die momenten.

Elk intellectueel product moet worden beoordeeld vanuit het oogpunt van het tijdperk en de mensen waarin het werd geproduceerd.

Alle Kunst bestaat slechts uit het wegnemen van overschotten.

Naar hogere of lagere doelen bewegen ze zich te vaak met een droevig gelaat, met een gehaaste en onedele gang, onbewust iets als doornen, in hun angst om druiven te dragen; het is mogelijk voor mensen, in het nastreven van zelfs grote doelen, om zelf dun en verarmd te worden in geest en temperament, waardoor de som van volmaaktheid in de wereld, bij haar bronnen, afneemt.

Voor ons is de noodzaak niet als van oudsher een beeld zonder ons, met wie we oorlog kunnen voeren; het is een magisch web dat door en door ons is geweven, zoals dat magnetische systeem waarover de moderne wetenschap spreekt, dat ons doordringt met een netwerk dat subtieler is dan onze subtielste zenuwen, maar toch de centrale krachten van de wereld in zich draagt.

De basis van alle artistieke genialiteit is de kracht om de mensheid op een nieuwe, opvallende, vreugdevolle manier voor te stellen, om een gelukkige wereld van zijn eigen creatie in plaats van de gemene wereld van gewone dagen te plaatsen, om zich heen een atmosfeer te genereren met een nieuwe kracht van refractie, de beelden die het overbrengt te selecteren, te transformeren, te recombineren, volgens de keuze van het fantasierijke intellect. Bij het uitoefenen van deze macht hebben schilderkunst en poëzie een keuze van onderwerp die bijna onbeperkt is.

Product van een myriade verschillende geesten en strijdende tongen, compact van obscure en minutieuze associatie, heeft een taal zijn eigen overvloedige en vaak verborgen wetten, in de gebruikelijke en samenvattende erkenning waarvan wetenschap bestaat.

Het is met een stormloop van huisziekte dat de gedachte aan de dood zich voordoet.... Dit gevoel is de eeuwige stam van alle religies, inderdaad gewijzigd door veranderingen van tijd en plaats, maar onverwoestbaar, omdat zijn wortel zo diep in de aarde van de menselijke natuur ligt. De adem van religieuze initiatiefnemers gaat over hen heen; een paar "stijgen op met vleugels als arenden" [Jesaja 40:31], maar het brede niveau van het religieuze leven is niet permanent veranderd. Religieuze vooruitgang is, net als alle zuiver spirituele vooruitgang, beperkt tot enkelen.

Dat de loutere materie van een gedicht bijvoorbeeld - zijn onderwerp,zijn gegeven gebeurtenissen of situatie; dat de loutere materie van een schilderij-de werkelijke omstandigheden van een gebeurtenis, de werkelijke topografie van een landschap-niets zou zijn zonder de vorm, de geest van het hanteren, dat deze vorm, deze manier van hanteren een doel op zich zou worden, elk deel van de materie zou doordringen;Dit is waar alle kunst voortdurend naar streeft en in verschillende mate bereikt.

Poëzie oefent te allen tijde twee verschillende functies uit: ze kan de ideale aspecten van gemeenschappelijke dingen onthullen, ze kan aan elk oog onthullen, of ze kan daadwerkelijk bijdragen aan het aantal poëtische en ongewone motieven op zich, door de fantasierijke creatie van dingen die ideaal zijn vanaf hun geboorte.

Om altijd te branden met deze harde, edelstenen vlam, om deze extase te behouden, is succes in het leven. ... Terwijl alles onder onze voeten smelt, kunnen we heel goed elke voortreffelijke Passie begrijpen, of elke bijdrage aan kennis die door een opgeheven horizon de geest voor een moment lijkt te bevrijden, of elke beweging van de zintuigen, vreemde kleurstoffen, vreemde kleuren en vreemde geuren, of werk van de handen van de kunstenaar, of het gezicht van iemands vriend.

We hebben een of andere verbeeldingskracht nodig, een of ander niet onmogelijk ideaal, zoals vage hoop kan vormen en het kan omzetten in een effectief verlangen, om ons jaar na jaar, zonder walging, door het routinewerk te dragen dat zo ' n groot deel van het leven is.

Het beschouwen van alle dingen en beginselen van de dingen als onconstante vormen of modes is steeds meer de tendens van het moderne denken geworden.

De verschillende vormen van intellectuele activiteit die samen de cultuur van een tijdperk vormen, bewegen zich voor het grootste deel vanuit verschillende uitgangspunten en Via niet-verbonden wegen.

Dat gevoel van een leven in natuurlijke objecten, dat in de meeste poëzie slechts een retorische kunstgreep is, was dus in Wordsworth de bewering van wat voor hem bijna letterlijk feit was.

En de vijftiende eeuw was een hartstochtelijk Tijdperk, zo vurig en serieus in zijn streven naar kunst dat het alles wijdde waarmee kunst moest worden geadverteerd als een religieus object.

Een zeer intiem gevoel van de expressie van uiterlijke dingen, dat nadenkt, luistert, doordringt, waar het vroegere, minder ontwikkelde bewustzijn licht voorbijging, is een belangrijk element in de algemene stemming van onze moderne poëzie.

Er wordt ons slechts een geteld aantal pulsen gegeven van een gevarieerd, dramatisch leven. Hoe kunnen we in hen alles zien wat in hen gezien moet worden door de fijnste zintuigen?

De weg naar perfectie is door een reeks walgingen

Op het eerste gezicht lijkt de ervaring ons te begraven onder een vloed van uiterlijke objecten, die ons met een scherpe en opdringerige werkelijkheid opdringen, die ons uit onszelf roept in duizend vormen van actie.

In zekere zin zou men zelfs kunnen zeggen dat ons falen het vormen van gewoonten is: want gewoonte is immers relatief aan een stereotiepe wereld, en ondertussen is het alleen de ruwheid van het oog die twee personen, dingen, situaties op elkaar doet lijken.

Wat we moeten doen is altijd nieuwsgierig nieuwe meningen testen en nieuwe indrukken aantrekken.

Door het overleven van hun kinderen kunnen gelukkige ouders rustig en met een zeer praktische genegenheid denken aan een wereld waarin zij geen rechtstreeks aandeel mogen hebben.

Ze is ouder dan de rotsen waar ze tussen zit; net als de vampier, is ze vele malen dood geweest, en leerde de geheimen van het graf; en is een duiker geweest in diepe zeeën, en houdt hun gevallen dag om haar heen; en verhandeld voor vreemde webben met oosterse kooplieden, en, als Leda, was de moeder van Helena van Troje, en, als Sint Anna, de moeder van Maria; en dit alles is voor haar geweest, maar als het geluid van lieren en fluiten, en leeft alleen in de delicatesse waarmee het de veranderende lijnen heeft gevormd, en de oogleden heeft getint en de handen.

Ervaring, reeds gereduceerd tot een groep indrukken, wordt voor ieder van ons omringd door die dikke muur van persoonlijkheid waardoor geen echte stem ooit heeft doorboord op weg naar ons, of van ons naar dat wat we alleen maar kunnen vermoeden zonder te zijn.

Grote hartstochten kunnen ons een levend gevoel van leven, extase en verdriet van liefde geven, de verschillende vormen van enthousiaste activiteit, belangeloos of anderszins, die voor velen van ons van nature voorkomen.

Er zijn vele pogingen gedaan door schrijvers over kunst en poëzie om schoonheid in het abstracte te definiëren, om het in de meest algemene termen uit te drukken, om er een universele formule voor te vinden.

De Renaissance van de vijftiende eeuw was in veel opzichten eerder groot door wat het ontwierp dan door wat het bereikte.

In werkelijkheid is de legitieme strijd, niet van een tijdperk of school van literaire kunst tegen een andere, maar van alle opeenvolgende scholen gelijk, tegen de domheid die dood is voor de substantie, en de vulgariteit die dood is om te vormen.

Weten wanneer iemand geïnteresseerd is, is de eerste voorwaarde om andere mensen te interesseren.

Schoonheid is, net als alle andere eigenschappen die aan de menselijke ervaring worden voorgesteld, relatief; en de definitie ervan wordt betekenisloos en nutteloos in verhouding tot haar abstractheid. De schoonheid niet in de meest abstracte, maar in de meest concrete termen te definiëren, er geen universele formule voor te vinden, maar de formule die deze of gene bijzondere manifestatie ervan het meest adequaat uitdrukt, is het doel van de ware student van de esthetiek.

Zulke discussies helpen ons heel weinig om te genieten van wat goed is gedaan in kunst of poëzie, om onderscheid te maken tussen wat meer is en wat minder uitstekend is in hen, of om woorden als schoonheid, uitmuntendheid, kunst, poëzie te gebruiken, met een nauwkeuriger betekenis dan ze anders zouden hebben.

Een van de mooiste passages van Rousseau is die in het zesde boek van de bekentenissen, waar hij het ontwaken in hem van de literaire zin beschrijft. Van zulke wijsheid heeft de poëtische Passie, het verlangen naar schoonheid, de liefde voor kunst omwille van zichzelf het meest.

Om altijd te branden met deze harde, edelstenen vlam, om deze extase te behouden, is succes in het leven . . . Niet de vrucht van de ervaring, maar de ervaring zelf, is het einde . . . Want kunst komt naar je toe en beweert eerlijk gezegd niets dan de hoogste kwaliteit te geven aan je momenten terwijl ze voorbijgaan, en gewoon omwille van die momenten.