Dante Gabriel Rossetti beroemde citaten

Ik ben hier eerder geweest, maar wanneer of hoe kan ik niet zeggen: Ik ken het gras achter de deur, de zoete scherpe geur, het zuchtende geluid, de lichten rond de kust. ... Je bent eerder van mij geweest, hoe lang geleden Weet ik misschien niet: maar net toen bij die zwaluw je nek zo draaide, viel er een sluier - ik wist het allemaal van weleer. Is dit eerder zo geweest? En zal niet zo de eddying vlucht van de tijd nog steeds met ons leven onze liefde te herstellen in de dood ondanks, en dag en nacht geven een vreugde weer

Het ergste moment voor de atheïst is wanneer hij echt dankbaar is en niemand heeft om te bedanken.

De zee heeft geen koning dan God alleen.

Haar haar dat langs haar rug lag, was geel als rijpe maïs.

Liefde, die snel ontstoken is in het zachte hart, greep deze man voor de mooie vorm die van mij werd genomen, de manier doet me nog steeds pijn. Liefde die geen geliefde vrijmaakt van liefde, greep mij zo sterk aan met zijn charme dat, zoals u ziet, het mij nog niet verlaat

Plaatsen die leeg zijn van jou zijn leeg van leven.

Soms schijn je niet als jezelf alleen, maar als de Betekenis van alle dingen die zijn.

Het is zichtbare stilte, nog steeds als het uurglas.

Was het een vriend of vijand die deze leugens verspreidde; Nee, die slechts baby 's op zo' n wijze ondervragen, was een van mijn meest intieme vijanden.

Ik zie ze hier niet; maar na de dood Weet God dat ik de gezichten ken die Ik zal zien, elk een vermoord zelf, met een lage laatste adem. "Ik ben uzelf, wat hebt gij Mij gedaan?'En ikzelf,' (zie! ieder zegt: "En gij uzelf tot in alle eeuwigheid!

Eer aan Lucas Evangelist; want hij het was (zeggen de oude legenden) die de kunst leerde om haar handen te vouwen en te bidden.

Diep in de door de zon doorzochte groeisels hangt de draakvlieg als een blauwe draad losgemaakt van de hemel: zo wordt dit gevleugelde uur van boven naar ons gedropt. Oh! klamp ons vast aan ons hart, voor een onsterfelijke bruidsschat, dit uur van nauw gezelschap waarin tweevoudige stilte het lied van de liefde was.

Je ogen glimlachen vrede.

Plotseling licht Ik ben hier eerder geweest, maar wanneer of hoe kan ik niet zeggen: Ik ken het gras achter de deur, de zoete scherpe geur, het zuchtende geluid, het licht rond de kust.

Verzamel een schelp van het bezaaide strand en luister naar zijn lippen: ze Zuchten hetzelfde verlangen en mysterie, de echo van de hele zee ' s spraak.

En liefde, ons licht 's nachts en schaduw' s middags,brengt ons tot rust met liederen en verandert alle schachten van een beschutte, tumultueuze dag.

Dit zonlicht beschaamt November waar hij rouwt In dode rode bladeren, en zal hem de dag niet laten mijden, hoewel tak met tak overrompeld wordt. Maar met een zegen krijgt elke glade een hoge groet.

Ik plukte een kamperfoelie waar de haag in de hoogte snel is van doornen, en klimmen voor de prijs, werd gescheurd, en bevuilde mijn voeten in moeras-water; en door de doornen en door de wind de bloesem die ik nam was Dunn ' D, en toch vond ik het zoet en mooi.

Je bent eerder van mij geweest-hoe lang geleden Weet ik misschien niet; maar net toen je bij die zwaluw zweefde, draaide je nek zo, dat er een sluier viel, - ik wist het allemaal van weleer.

Diep in de door de zon doorzochte gezwellen hangt de libel als een blauwe draad losgemaakt uit de lucht.

Laat alle hoop varen, gij die hier binnengaat

Liefde is het laatste relais en de ultieme buitenposten van de eeuwigheid.

Dus de lente komt hier vrolijk naar me toe, maar verdient geen antwoordende glimlach van mij, wiens leven is Tweeling met de dode takken die de winter nog moet binden, en die vandaag de lente niet meer aangaat. Zie, deze krokus is een verwelkende vlam; dit sneeuwklokje, sneeuw; het deel van deze appelbloesem om de vrucht te kweken die de kunst van de slang voortbrengt. Nee, voor deze Lentebloemen, Wend uw gezicht van hen af, en blijf niet totdat op de laatste leliestam van het jaar de witte Beker om het gouden hart verschrompelt.

De Wombat is een vreugde, een triomf, een genot, een waanzin!

Schoonheid zonder de geliefde is als een zwaard door het hart.

Schoonheid zoals de hare is geniaal.

Ten slotte werd hun lange kus afgesneden,met zoete smart:en zoals de laatste langzame plotselinge druppels worden afgeworpen van glinsterende dakranden wanneer alle storm is gevlucht, zo afzonderlijk gemarkeerd de pulsen van elk hart.

Toch zeggen we als we gaan,-"vreemd om te denken door de manier waarop wat er te weten is,dat zullen we weten op een dag.

Als God in zijn wijsheid de dag heeft afgesloten waarop ik moet sterven, zal die dag door water of vuur of lucht mijn voeten vallen in de voorbestemde strik, waar mijn weg ook ligt.

Vertel me nu op welke verborgen manier Islady Flora de mooie Romein?Waar is Hipparchia, en waar zijn Thais, geen van beiden de mooiere vrouw?Waar is Echo, gezien door niemand, alleen gehoord op Rivier en mere-zij wiens schoonheid meer was dan menselijk?Maar waar is de sneeuw van het afgelopen jaar?

Van volmaakt verdriet hoeft er geen beWisdom of zelfs geen herinnering te zijn;één ding dat ik dan heb geleerd, blijft voor mij over - de houtspurge heeft een kopje van drie.

Voor de mens van verlangende gedachten en aspiraties is niets doen op zich bijna een daad.

Kijk in mijn gezicht; mijn naam is misschien geweest; Ik ben ook niet meer geroepen, te laat, afscheid;

Ik ben niet zoals deze, de dichter saithIn youth ' s pride, en de schilder, onder menAt bay, waar nooit potlood komt noch pem