Jenny Lawson beroemde citaten

Op mijn tiende wist ik al dat ik anders was dan de meeste mensen. Mijn angststoornis was nog jaren van de diagnose, maar het raakte me behoorlijk diep. Ik was te bang om me uit te spreken in de klas, te nerveus om echte vrienden te maken.

Klop-klop, klootzak.

Een vriend is iemand die weet waar al je lichamen begraven liggen. Omdat zij degenen zijn die je hebben geholpen om ze daar te plaatsen."En soms, als je echt geluk hebt, helpen ze je ze weer op te graven.

Ik probeer dankbaar te zijn voor wat ik heb in plaats van bitter over wat ik verloren heb.

"Nee," antwoordde ik op een test. "Ik ben er vrij zeker van dat 'digitaal' Latijn is voor 'vingervinger', dus vingerkanker staat gelijk aan digitale kanker. Dit is allemaal basisanatomie, Dr. Roland."De Dr. Roland vertelde me dat hij dacht dat ik overreageerde, en het 'vingertje' was niet eens een echt woord. Toen vertelde ik hem dat ik dacht dat hij onderreageerde, waarschijnlijk omdat hij zich schaamt dat hij niet weet hoe Latijn werkt. Toen beweerde hij dat 'onderrecateren' ook geen woord is. De man heeft een vreselijke bedmanier.

Toen ik op de middelbare school zat, las ik veel van Danielle Steele. Dus ik nam altijd aan dat de dag dat ik verloofd was, ik naakt zou zijn, bedekt met rozenblaadjes, en zou slapen met de broer van de man die me had ontvoerd.

Het is waar, ik zei dat ik vriendinnen wilde, "ik capitulerde aarzelend," maar kunnen we niet beginnen met iets kleiner en minder angstaanjagends? Zoals misschien een weekend doorbrengen in een crackhuis? Ik hoorde dat die mensen niet oordelend zijn, en als je per ongeluk iets aanstootgevend zegt, kun je het gewoon de schuld geven aan hun hallucinaties.

Toen Hailey werd geboren was mijn eerste gedachte dat ik een drankje nodig had en dat ziekenhuizen bars in hen zouden moeten hebben.

Een huis moet er bewoond uitzien, en ik beschouw het als schoon zolang ik me er niet aan houd en het me geen cholera geeft.

...je wordt niet bepaald door de onvolmaakte momenten van het leven, maar door je reactie daarop.

Ondertussen was ik aan het krabbelen met foto 's van vampierpoema' s.

Omdat je niet bepaald wordt door de onvolmaakte momenten van het leven, maar door je reactie daarop. En omdat er vreugde is in het omarmen - in plaats van weglopen - van de totale absurditeit van het leven.

Ik pakte de telefoon op om de politie te bellen, maar toen overwoog ik hoe het zou klinken toen ik hen vertelde dat ik vanuit mijn badkamer belde, waar ik laxeermiddelen gebruikte, en dat een mogelijke verkrachter me stilletjes aantekeningen gaf onder de badkamerdeur.

Het eerste wat ik doe als ik thuiskom is de koelkast controleren op katten omdat ik ervan overtuigd ben dat als er een sterft, mijn man het daar zal verbergen omdat ik niet kook en dus zal ik het niet zien. Ik drink wel Cola, dus technisch gezien zou hij het lijk in de oven moeten verstoppen. En nu moet ik de oven gaan controleren.

Mensen gaan ervan uit dat omdat ik een meisje ben en mijn blog heet roze is dat mijn lezerspubliek 90% vrouwen is, maar dat is het niet. Het is waarschijnlijk maar ongeveer 65%. Als ik tours doe, is het ongeveer hetzelfde: het is ongeveer een derde van de jongens.

Het is interessant met mijn blog, omdat het voor mij minder als een blog en meer als een forum voelt, omdat mijn lezers zo grappig zijn en hysterische opmerkingen achterlaten. En ik ben niet bescheiden als ik zeg dat heel vaak, de reacties zijn zo veel beter dan de post oorspronkelijk was.

Als je de gekke dingen in mijn hoofd kon horen, zou het je doodsbang maken. Waarschijnlijk. Of je fascineren. Hangt ervan af hoe makkelijk je schrikt, denk ik.

Ik heb een keer een verrassingsfeestje op Twitter gegeven omdat ik eenzaam was. Het was geweldig. Duizenden mensen kwamen opdagen en toen maakten Wil Wheaton en ik een stel apen-pony ' s. Het was het meest succesvolle verrassingsfeest dat ik ooit in mijn leven heb gegeven. Het was ook het enige verrassingsfeest dat ik ooit in mijn hele leven heb gegeven.

Je boek laten bewerken is als kijken hoe je kat wordt geopereerd. Het is ongemakkelijk en iemand zal waarschijnlijk gewond raken. Waarschijnlijk de kat. Maar uiteindelijk komt het goed en is je kat beter. En dan wordt je kat in harde omslag vrijgegeven en moet je al zijn recensies lezen.

Het moeilijkste om te schrijven was uitleggen hoe angst voelt. Elke keer als ik echt zou proberen te schrijven over hoe het voelt om een angstaanval te hebben, zou ik eigenlijk een angstaanval hebben. Het was goed materiaal, maar zo ongelooflijk ongemakkelijk.

Toen ik jong was, ging mijn familie niet naar het circus of naar Disneyland. We konden ze niet betalen. In plaats daarvan verbleven we in onze kleine landelijke West-Texas Stad, en mijn ouders namen ons mee naar begraafplaatsen.

Schrijven is mijn therapie. Naast mijn echte therapie. God weet waar ik zonder zou zijn. Ik zou waarschijnlijk nog steeds op mijn laatste baan zijn, werkzaam in HR bij een religieuze organisatie. Ik was vreselijk miscast.

Als je van de middelbare school hield, was je waarschijnlijk een psychopaat of een cheerleader. Of misschien beide.

[Over acupunctuur:] de naalden zijn klein en doen helemaal geen pijn. In feite zullen ze zich goed voelen. Ha, ha! Grapje. Ze voelen als naalden. Omdat ze dat zijn.

Opa deed alles in zijn eigen tempo, een snelheid die mijn zus en ik noemden 'when slakken attack'.' ... Het huis van mijn grootouders was slechts ongeveer tien mijl van ons verwijderd, maar de rit daarheen zou broodjes nodig hebben die voor de reis waren ingepakt, en verschillende boeken om ons bezig te houden.

Toen ik klein was, verkocht mijn vader wapens en munitie in een sportwinkel, maar ik zei altijd tegen iedereen dat hij een wapenhandelaar was, omdat het spannender klonk.

de meest verschrikkelijke menselijke momenten - degenen die we willen doen alsof ze nooit zijn gebeurd-zijn de momenten die ons maken wie we vandaag zijn. ... Je wordt niet bepaald door de onvolmaakte momenten van het leven, maar door je reactie daarop.

Een knuffel is als een wurging je bent nog niet klaar.

Ik weet dat ik een mislukkeling ben. Het Internet laat iedereen beseffen dat ze verknald zijn.

Ik had geen idee hoe ingewikkeld en eenzaam het kan zijn om een eenvoudig boek te schrijven.

Ik had problemen met depressie en angststoornis, en het voelde alsof het niet bloggen over het was het creëren van een valse geschiedenis. Toen ik eindelijk de problemen deelde die ik had, was ik geschokt - niet alleen door de steun die me werd gegeven, maar ook door het ongelooflijke aantal mensen dat toegaf dat ze met hetzelfde worstelden.

Ik weet vrij zeker dat 'ferral cats 'code is voor 'vampire cougars'.

...en wanneer ik menstruatiekrampen had, kon ik gewoon doen alsof Voldemort dichtbij was.

Ik kan eindelijk zien dat alle vreselijke delen van mijn leven, de gênante delen, de incidenten die ik wilde doen alsof nooit gebeurd, en de dingen die me "raar" en "anders", waren eigenlijk de belangrijkste delen van mijn leven. Het waren de delen die mij tot mij maakten.

Ik ben de Tovenaar van Oz van huisvrouwen (in die zin dat ik zowel "groot als verschrikkelijk" ben en omdat ik me soms achter de gordijnen Verberg

Toen schreeuwde ik door zijn deur: "Het is een verjaardagscadeau voor jou, klootzak. Twee weken te vroeg. VIJFTIEN JAAR IS GROTE METALEN KIPPEN.

Heb je ooit heimwee gehad naar een plek die eigenlijk niet meer bestaat? Een plek die alleen in je hoofd bestaat?

Die nacht keek ik naar dezelfde sterren, maar ik wilde geen van die dingen. Ik wilde geen Egypte, of Frankrijk, of verre bestemmingen. Ik wilde gewoon terug naar mijn leven uit mijn kindertijd, gewoon om het te bezoeken, en het aan te raken, en mezelf ervan te overtuigen dat ja, het echt was geweest.

Eén OS, twee ossen. Eén vos, twee Vossen.

Kortom? Het is vermoeiend om mij te zijn. Doen alsof je normaal bent, is uitputtend en vereist verbazingwekkende hoeveelheden energie en Xanax.

Het ene moment ben ik helemaal in orde en het volgende voel ik een golf van misselijkheid, dan paniek. Dan kan ik niet op adem komen en ik weet dat ik de controle verlies en alles wat ik wil is ontsnappen. Behalve dat het enige waar ik niet aan kan ontsnappen, precies datgene is waar ik voor weg wil lopen... ik.

...bijna iedereen heeft een hekel aan de middelbare school. Het is een maatstaf voor je menselijkheid, vermoed ik. Als je van de middelbare school hield, was je waarschijnlijk een psychopaat of een cheerleader. Of misschien beide. Die dingen sluiten elkaar niet uit. Ik heb geprobeerd de herinnering aan mijn middelbare schooljaren te blokkeren, maar hoe hard je het ook probeert, het is altijd bij je, als een ongewenste lifter. Of herpes. Neem ik aan...

Maar waar ga je nog meer over praten in de rij bij de slijterij? Jeugdtrauma lijkt de natuurlijke keuze, omdat het de reden is waarom de meesten van ons in de rij staan om mee te beginnen.

De middelbare School is de manier van het leven om je een Recordlaag te geven om de Rest van je leven te beoordelen)

Het is verbazingwekkend hoeveel je mist in een depressieve toestand totdat je aan de andere kant uitkomt. Het is alsof je weer ademt na veel te lang onder water te zijn geweest

Je gebruikt een frisbee als bord."Uh, wat? Ik gebruik Geen ... wacht even, dit is een frisbee. Vreemd."Victor keek me aan. "Rustig maar, ik ga het daarna wassen. Het is waarschijnlijk vaatwasmachinebestendig.