Sarah Vowell beroemde citaten

Ik vond het geweldig dat deze twee jongens met elkaar ruzie maakten alsof films er echt toe deden. Niemand die ik kende sprak op die manier over films, maar Siskel en Ebert Namen elke film zoals hij kwam en spraken over of het een succes was op zijn eigen voorwaarden.

Ik praat over naar de inauguratie van George W. Bush gaan en huilen toen hij de eed aflegde, 'omdat ik zo bang was dat hij de economie zou verwoesten en het drinkwater zou verpesten'... het falen van mijn pessimistische verbeelding op dat moment verbijstert mijn Geest nu.

Net als Lincoln wil ik graag geloven dat de stembiljetten sterker zijn dan de kogel. Dat zei hij nog voordat hij werd neergeschoten.

Het hele punt van Louis Armstrong is dat niemand hem echt kan achterhalen. Er was een tijd dat ik dacht dat je het kon proberen.

Hoewel Ik God lang geleden heb opgegeven, heb ik nooit de gewoonte van het willen geloven in iets geschud. Dus heb ik mijn geloofsbelijdenis van eeuwig leven vervangen door leven, vrijheid en het nastreven van geluk.

Geen cowboys voor Canada. Canada kreeg Mounties in plaats daarvan Dudley Do-Right, niet John Wayne. Het is een mind-set van "Hier kom ik om de dag te redden" versus "Yippee-ki-yay, klootzak.

Een nerd zijn, dat wil zeggen te ver gaan en te veel om een onderwerp geven, is de beste manier om vrienden te maken die ik ken.

In de VS willen we meezingen met het refrein en de verzen negeren, de blues negeren. . . Niemand gaat een aansteker in een stadion omhoog houden op de melodie van "samen rouwen, samen lijden."City on a hill , dat heeft een backbeat waar we op kunnen dansen. En dat is waarom de burgers van de Verenigde Staten niet alleen Ronald Reagan verkozen en herkozen; dat is waarom wij Ronald Reagan zijn.

Wat verberg je? Niemand vraagt dat ooit.

Het enige gevaarlijker dan een idee is een geloof.

Ik drink niet meer zoveel als vroeger, maar toch is mijn motto Sine coffea nihil sum. Zonder koffie ben ik niets.

Een paar keer belde hij de tweede keer dat hij klaar was met het lezen van een roman en me er gewoon over moest vertellen, en ik weet dat het hokey en bibliotheeks klinkt om dat te zeggen, maar ik viel flauw toen hij dat deed.

Het enige gevaarlijker dan een idee is een geloof. En met gevaarlijk bedoel ik niet tot nadenken aanzetten. Ik bedoel: mensen kunnen gedood worden.

Er zijn mensen die ernaar uitkijken om hun zonsondergangjaren in de zon door te brengen; het is mijn eigen pensioendroom om binnen op mijn dood te wachten, vreemden op stoffige trappen te slepen terwijl ik een van de meest opwindende zinnen in de Engelse taal ophoest: 'het was op deze plek' mijn fantasie is om op een dag docent te worden.

Onlangs was ik in mijn buurt Starbucks, wachtend op het postkantoor om te openen. Ik was aan het genieten van een chocolatey cafe Mokka toen het bij me opkwam dat een mokka drinken betekent dat je de hele geschiedenis van de nieuwe wereld opslokt. Van de Spaanse export van Azteekse cacao, en de Nederlandse uitvinding van het chemische proces voor het maken van cacao, tot het kapitalistische rijk van Hershey, PA, en de lifestyle marketing van Seattle ' s Starbucks, de moderne Mokka is een bitterzoete brouwsel van imperialisme, genocide, uitvinding en consumentisme geserveerd met slagroom op de top.

Een jaar lang elke dag naar de radio luisteren was een gevangenisstraf. Het was het meest deprimerende, vervelende, slopende project dat ik ooit heb ondernomen, en ik heb een master in kunstgeschiedenis.

Ik geloof nog steeds in het potentieel van de openbare radio. Omdat het het enige massamedium is dat nog steeds bijna volledig door ware gelovigen is gemaakt.

Behalve voor de mensen die er waren dat ze op een dag het poliovaccin ontdekten, is deel uitmaken van de geschiedenis zelden een goed idee. De geschiedenis is de ene oorlog na de andere met een hoop moorden en natuurrampen ertussen.

Dat is wat wij Amerikanen doen als we een plek vinden die echt speciaal is. We gaan daarheen en handelen precies zoals wijzelf. En we zijn een stelletje leuke sukkels.

De moderne Mokka is een bitterzoete brouwsel van imperialisme, genocide, uitvinding en consumentisme geserveerd met slagroom erop

De mensen die het Lincoln memorial bezoeken zien er altijd uit als een advertentie voor democratie, zo bizar, verdacht divers dat ik op een keer een man met een cowboyhoed zag staan die de Gettysburg Address las naast een Hasidische Jood. Ik zou niet verbaasd zijn geweest als ze de armen hadden verbonden met een vrouw in een boerka en een Masai-krijger, om te riemen-het is tenslotte een kleine wereld-geflankeerd door een koor van nonnen en veld-trippende, regenbooghuidige schoolkinderen

Robert Todd Lincoln, alias Jinxy McDeath.

Naast stemmen, jurydienst en belasting betalen, is goofing een van de centrale verplichtingen van het Amerikaanse burgerschap.

Owen is de meest Hitchcockiaanse kleuter die ik ooit heb ontmoet. Hij is drie. Hij kent misschien negentig woorden en één daarvan is 'crypt'?

Je weet dat je een nieuw plateau van middelmatigheid hebt bereikt als zelfs een Canadees gealarmeerd is door je gebrek aan individualiteit.

Buffy ' s middelbare school is gebouwd op een draaikolk van het kwaad, de Hellmouth. En van wie niet?

Op een avond afgelopen zomer verzamelden alle moordenaars in mijn hoofd zich op een podium in Massachusetts om showmelodieën te zingen.

Zo noem ik hem graag, "de huidige president."Ik vind het moeilijk om zijn naam, George W. Bush, te zeggen of te typen. Ik noem hem graag "de huidige president" omdat het een hoopvolle uitdrukking is, die impliceert dat zijn regering slechts tijdelijk is.

Wanneer een van de leidende Credo ' s van een cultuur is dat "alle mensen gelijk geschapen zijn", is iedereen die bijvoorbeeld een expert wordt op het gebied van bijvoorbeeld kernwapens of bijvoorbeeld ecologie, d.w.z. iedereen die zich onderscheidt door mentale uitmuntendheid, een overlast.

Idealisten zijn de wreedste monsters van allemaal.

Ondanks zijn consistente partijlijn stemrecord, denken sommige onafhankelijken en Democraten nog steeds aan Senator McCain als de meest smakelijke, onafhankelijk denkende Republikein. Maar dit is het soort lege compliment dat een vriend van mij ooit heeft vergeleken met 'de coolste Osmond' genoemd te worden.

Als ik ooit in de spiegel zou kijken en geen donkere kringen onder mijn ogen zou zien, zou ik er waarschijnlijk beter uitzien. Ik zou er niet op lijken.

Maar eerlijk gezegd zie ik er niet zo hard uit als ik zou willen. Ik zit vast met dit ronde, liefje-taart gezicht, kleine hartvormige lippen, de sierlijkste kuiltjes, en appelwangen zo rooskleurig dat ik in een eeuwige blos lijk. Met een lengte van 1,80 m piep ik nauwelijks op gemiddelde hoogte. En dan is er mijn stem: recht uit de tweede klas. Ik kom zo jong en onschuldig en onschadelijk tegen dat ik gekaard ben voor het kopen van ahornsiroop. Toeristen voelen zich veiliger als ze me benaderen voor de weg, telemarketeers vragen altijd of mijn moeder thuis is, en serveersters noemen me altijd 'Hon'.

Ik ben niet echt de geurende enveloppe kind van meisje, de voorkeur in plaats daarvan te sturen gele Jiffy-lite mailers vol met wat lied is op mijn gedachten.

Clemenza ' s belangrijkste verantwoordelijkheid is voor zijn familie. Hij neemt een moment uit zijn routine waanzin om te herinneren dat hij zijn vrouw had beloofd dat hij dessert naar huis zou brengen. Zijn instructie aan zijn partner in crime is een heel moreel manifest in zes kleine woorden: 'laat het pistool. Neem de cannoli.

Ik heb een soortgelijke genegenheid voor de haakjes (maar ik neem altijd de meeste van mijn haakjes weg, om geen onnodige aandacht te vragen voor het flagrante feit dat ik niet in volledige zinnen kan denken, dat ik alleen in korte fragmenten denk of lange, doorloopende gedachten die de literairen stroom van bewustzijn noemen, maar ik nog steeds graag als minachting voor de finaliteit van de periode beschouw).

De echte Amerikaanse patriot is per definitie sceptisch over de regering.

Achter elke slechte wet schuilt een diepe angst.

In deze snelle en wispelturige tijden is het leuk om te weten dat er een aantal dingen zijn waar je altijd op kunt rekenen: de blijvende schittering van de laatste pagina van The Great Gatsby; de bijna religieuze harmonieën van de Beach Boy ' s †œCalifornia Girlsâ€; en de levenslange vriendschap van Matt Damon en Ben Affleck.

De Amerikaanse geschiedenis is een moeras, en hoe meer men weet, hoe modderiger het wordt.

Echter, weergegeven direct naast alle Confederate vlag parafernalia is een bos van Amerikaanse vlag merch - Amerikaanse vlag plaatsmatten, patriottische â € œbody kristallen, â € vlag stickers die u op uw huid. Persoonlijk ben ik kleingeestig en letterlijk genoeg dat ik de twee symbolen als tegenstrijdig zie, vooral in een tijd van oorlog. Maar ik vrees dat de consument die een Confederate flag koffiekopje koopt, die ze dan op haar Amerikaanse vlag plaatsmat zal zetten, het soort geavanceerde denker is die ruimdenkend genoeg is dat ze in staat is om zwarten en Arabieren tegelijkertijd te haten.

Tot dat moment had ik me niet gerealiseerd dat ik begon aan het project van het verkennen van historische plaatsen en monumenten die te maken hebben met de moorden op Lincoln, Garfield en McKinley rond de tijd dat mijn land iffily naar de oorlog ging, dat wil zeggen rond de tijd dat mijn wrok tegen de huidige president in minachting werd gedreven. Niet dat ik de huidige president wil vermoorden. Net als die directeur, zal ik, voor de goede orde (en voor de FBI-agent die is toegewezen om dit te lezen en ervoor te zorgen dat ik geen kwaad bedoel-Hallo daar), duidelijk stellen dat terwijl ik geobsedeerd ben door de dood, ik er tegen ben.

Nadat Hiram Bingham de eerste kerk op Oahu had gebouwd, herinnert de student zich: "toen deze voltooid was, zeiden sommige inboorlingen onder elkaar: 'dat huis van aanbidding dat door de haoles is gebouwd, is een plaats waar zij ons allemaal tot de dood zullen bidden. Het is bedoeld om ons te doden."

Abraham Lincoln bevrijdde de slaven, Robert Lincoln kocht een mooie ski lodge.

De Onafhankelijkheidsverklaring, de Grondwet, de Burgeroorlog-als ik er echt aan denk, lijken ze allemaal ongeveer even waarschijnlijk als het scheiden van de Rode Zee.

Graaf diep in zijn gemeenschapsethos en het leest meer als een Amerika dat had kunnen zijn, een Amerika dat vurig toegewijd is aan de schilderachtige doelen van samenwerken en met elkaar opschieten. Natuurlijk bestaat dit Amerika. Het heet Canada.

Winthrop en zijn scheepsgenoten en hun kinderen en de kinderen van hun kinderen schreven gewoon hun eigen boeken en hielden hun neus erin tot de dag dat God de Red Sox schiep.

Een of twee keer per dag ben ik gehuld in wat ik graag het ondoordringbare schild van melancholie noem. Dit schild is ondoordringbaar. Vandaar de naam. Ik kan niet praten. En hoewel ik mezelf kan voelen bevriezen, kan ik er niets aan doen.

Mijn lippen zijn gebarsten van de wind van verandering.

Als ik nog steeds weemoedig ben over onderweg, kijk ik naar de rest van het Kerouac-oeuvre-de gedichten, de gedichten!-- met afschuw. Heb je Satori onlangs in Parijs gelezen? Maar als ik nooit de afschuwelijke gedichten van Jack Kerouac had gelezen, had ik nooit het lef gehad om zelf afschuwelijke gedichten te schrijven. Ik zou me nooit hebben ingeschreven voor de poëzieles van Mrs Safford in het voorjaar van het eerste jaar, wat me leidde tot poëzie lezingen, die me kennis maakten met slechte rode wijn, en daarna is het allemaal gewoon een groot wazig veroordeeld pad naar journalistiek en San Francisco.