Kenneth Koch beroemde citaten

Je bent niet alleen de leeftijd die je bent. Je bent alle leeftijden die je ooit bent geweest!

Ik ben een schrijver die graag beïnvloed wordt.

Zomer in de bomen! het is tijd om verschillende slechte dichters te wurgen.

Op een dag werden de zelfstandige naamwoorden op straat geclusterd. Een bijvoeglijk naamwoord liep voorbij, met haar donkere schoonheid. De zelfstandige naamwoorden werden geslagen, verplaatst, veranderd. De volgende dag kwam er een werkwoord naar boven en creëerde de zin.

Als ik naar mijn werk kijk, bedoel ik elke keer als ik naar mijn vroege werk kijk, zie ik, ja, ik kon dat toen doen en dan kon ik dat en dat doen... Dat is misschien het moeilijkste voor een schrijver, althans voor een dichter, om te vertellen wat de identiteit van zijn werk is.

Ik heb zeker het gevoel dat ik dezelfde persoon ben, ook al ben ik veel veranderd.

Ik vraag me af of ik ooit aan een ideale lezer heb gedacht... Toen ik in de twintig was en in New York en misschien zelfs begin dertig, schreef ik voor mijn vrouw Janice... vooral voor mijn dichtervrienden en mijn vrouw, die erg slim was met poëzie.

Misschien zijn er drie of vier echt goede dichters in een generatie.

Picasso zei eens tijdens een interview dat je niet je eigen kenner moet zijn.

Wat politieke poëzie betreft, zoals het meestal wordt gedefinieerd, lijkt het erop dat er heel weinig goede politieke poëzie is.

Het is enorm bemoedigend om een goede recensie te krijgen van iemand die je werk lijkt te begrijpen.

Als je een idee hebt, ga dan schrijven. Verspil het niet in een gesprek.

Als je wilt weten hoeveel ik van je hou en om je geef, tel de golven.

Ik heb mezelf nooit gezien als een New Yorkse dichter of als een Amerikaanse dichter.

Ik hou van schilderen en muziek natuurlijk. Ik weet niet zoveel over hen als over poëzie. Ik ben zeker beïnvloed door fictie. Ik was overweldigd door oorlog en vrede toen ik het Las, en ik las het pas toen ik eind twintig was.

Politiek is er zoals mannen en vrouwen er zijn, zoals de Atlantische Oceaan er is. Soms heb ik specifiek over politiek geschreven, Ik bedoel over politiek zoals het op televisie en in kranten wordt begrepen.

Het lijkt erop dat alles zo vol mogelijkheden is dat je het nauwelijks allemaal kunt opnemen.

Het lijkt wel waar dat er veel ironie in de wereld is... Ik bedoel, als je in een wereld vol politici en reclame leeft, is er duidelijk veel misleiding.

Ik denk niet dat de aard van mijn poëzie satirisch of zelfs ironisch is, Ik denk dat het in wezen lyrisch is, maar nogmaals, ik weet niet of het mijn positie is om te zeggen hoe mijn poëzie is.

Het is algemeen bekend dat gewone waarnemingen een vreemd aspect kunnen hebben wanneer men reist.

Het onderwerp van de verhalen aan de oppervlakte... er zijn een aantal verhalen over reizen.

Ik dacht: 'er zijn veel dichters die de moed hebben om in de afgrond te kijken, maar er zijn er maar heel weinig die de moed hebben om geluk in het gezicht te kijken en erover te schrijven', wat ik wilde kunnen doen.

Als je een gedicht afmaakt, klikt het dicht als de bovenkant van een juwelendoos, maar proza is eindeloos. Ik heb niet veel geklikt.

Poëzie, die wordt geschreven terwijl niemand kijkt, is bedoeld om voor altijd te worden bekeken.

Ik heb moeite met kritiek, denk ik. Het is moeilijk te weten welke rol kritiek speelt in het aanmoedigen van dichters of in het krijgen van andere mensen om ze te lezen.

Ik trouwde, andere mensen gingen weg. We hadden een soort van ander publiek - We waren ons hele lezerspubliek voor vele jaren, en we waren erg enthousiast over elkaar.

Deze roos werd een bandana, die een huis werd, die werd doordrenkt met alle passie, die een schuilplaats werd, die werd Ja ik zou graag dineren, die werd handen, die werd land, kusten, stranden, inboorlingen op de stenen, staren en wilde beesten in de bomen, jagen op de hoeden van verloren jagers, en dit alles verdient een toon.

Een probleem met een soort vals therapeutische en altijd geruststellende houding waar het gemakkelijk in valt bij oude mensen, is de neiging om tevreden te zijn met te weinig.

Ik ben geboren in Cincinnati, Ohio. Mijn familie was niet nationaal bekend als een literaire familie, hoewel mijn moeder en mijn moeders kant van de familie in het algemeen geïnteresseerd waren in literatuur.

Ik hou van de muziek van John Cage. Ik vond het leuk om zijn waanzin, het gebruik van stilte, de durf-alles om me weg te krijgen van het schrijven over.. Ik weet niet waar academische dichters over schrijven.