Carl Safina beroemde citaten

Ik voel me aangetrokken tot het wild, niet omdat het wild is, maar omdat het verstandig, logisch, geordend, stabiel, veerkrachtig is. Wilde natuur is alles wat we proberen terug te krijgen.

[Over het lezen van Rachel Carson ' S Silent Spring, 14 jaar oud, op de achterbank van de sedan van zijn ouders. Ik moest bijna overgeven. Ik werd lichamelijk ziek toen ik hoorde dat visarenden en slechtvalken geen kuikens grootbrachten vanwege wat mensen op insecten op hun boerderijen en grasvelden sproeiden. Dit was de eerste keer dat ik leerde dat mensen het milieu kunnen beïnvloeden met chemicaliën. [Dat een bedrijf een product zou maken dat niet werkte zoals geadverteerd] was schokkend op een manier die we niet gewend waren.

Het redden van de wereld vereist het redden van de democratie. Daarvoor zijn goed geïnformeerde burgers nodig. Behoud, milieu, armoede, gemeenschap, onderwijs, gezin, gezondheid, economie - deze vormen samen één zoektocht: vrijheid en rechtvaardigheid voor iedereen. Of men nu speciale nadruk legt op de opwarming van de aarde of op het welzijn van kinderen, de oorzaak is dezelfde oorzaak. En rechtvaardigheid komt van dezelfde plaats waar mens zijn vandaan komt: mededogen.

Verschillende groepen hebben informatie over de duurzaamheid van zeevruchten. Ik schreef de eerste dergelijke gids, en zeevruchten pocket-gidsen en gedetailleerde evaluaties van verschillende zeevruchten zijn beschikbaar voor download van de groep die ik heb opgericht, Blue Ocean Institute.

Voor voorstanders van ecosysteemgebaseerd beheer is het goede nieuws dat een ander nieuw boek,Ecosystem-based Management for the Oceans, het onderwerp op zijn state-of-the-art ontwikkelingsniveau overbrengt...zowel mariene ecosystemen als wereldwijde verandering en Ecosysteemgebaseerd beheer van de oceanen zijn waardevolle troeven die winstgevend kunnen worden ontgonnen, en elke academische boekenplank zou ze goed dragen.

Vissen geeft tijd om na te denken en reden om dat niet te doen. Als je de deugd van geduld hebt, is een uur of twee casting alleen al voldoende tijd om alles wat je hebt geleerd over de grote thema ' s van het leven te herzien.

Als je de vissen vraagt of ze liever een olieramp hebben of een seizoen van vissen, zou het me niet verbazen als ze voor een nieuwe uitbarsting zouden stemmen.

Winderig of niet, een dag zo mooi moet geleefd worden. De dag is helder en helder, de hemel blauw en de droge lucht voelt licht aan. Een noordelijke wind roept een oerdrang op om te bewegen. De ganzen voelen het, en ik ook. misschien is het een laatste interne overblijfsel van een tijd, lang geleden, toen we migreerden met de seizoenen over open vlaktes, na de dieren die we achtervolgden voor voedsel. Misschien is dat de reden waarom de aanblik van migrerende ganzen onze aandacht trekt, waarom we de aantrekkingskracht voelen. We willen gaan, reizen in fris of humeurig weer, waarbij we elk nieuw onthuld uitzicht in ons opnemen.

De kust is een edgy plek. Leven aan de kust presenteert bepaalde grimmige realiteiten en een wilde, zeldzame schoonheid. Continent confronteert Oceaan. Het weer wordt intenser. Het is een plaats van getij en driftbui; van flirten tussen zoet en zout water, bossen en kusten; van gespannen onderhandelingen met een oceaan die veel geeft maar meer vraagt. Elk jaar wordt de ruwe rand van deze kust gehamerd en opnieuw gevormd als gesmolten brons. Deze plek bruist van kracht en een soms verschrikkelijke schoonheid. De kust blijft jong, gedurfd, onzeker over morgen. Het gissen, het risico; in zekere zin zijn we hier allemaal thrill seekers.

Van de gelukkige dagen van olie-exploratie en boren, toen veel gemakkelijke bronnen werden gevonden en gemakkelijk werden beheerd, zijn we in dit soort apocalyptische tijd terechtgekomen. We zijn bereid om bijna alles te vernietigen, bijna alles te riskeren en door te gaan met technieken waarvoor we geen manier hebben om op de bekende problemen te reageren.

Maar je wacht niet op een revolutie. Eén wordt het.

Misschien zullen we leven om haaien te zien herstellen. Op dit moment lijkt dat net zo onwaarschijnlijk als het zien van al die Valken. Hoop is het vermogen om te zien hoe het beter kan. De wereld van de menselijke aangelegenheden is lang een schimmige plaats geweest, maar altijd verlicht door het licht van hoop. Iedereen kan hoop toevoegen aan de wereld. Een afgetreden persoon trekt hoop af. Hoe meer mensen ernaar streven, hoe meer verandering waarschijnlijk wordt.

Economen lijken niet op te merken dat de economie volledig in de ecologie zit.

Of het nu gaat om de opwarming van de aarde of het welzijn van kinderen, de oorzaak is dezelfde oorzaak. En rechtvaardigheid komt van dezelfde plaats waar mens zijn vandaan komt: mededogen.

We hebben de moordenaar de leiding gegeven over de plaats delict.

Als je aan de top van de voedselketen overbevist en de oceaan op de bodem verzuurt, creëer je een druk die het hele systeem mogelijk zou kunnen laten instorten.

De oceaan is niet alleen een lege blauwe ruimte, maar eerder de habitat voor verbazingwekkende dieren in het wild, en we moeten ervoor zorgen hoe we het gebruiken. Als we de goederen en diensten die het levert willen behouden, moeten we zorgvuldiger omgaan met visserij en dumping.

Voor ieder van ons is de uitdaging en kans om al het leven te koesteren als het geschenk dat het is, het in zijn geheel voor te stellen, het echt te proberen te kennen en het op te nemen-met onze geest, hart en handen-om zijn overvloed te herstellen. Er wordt gezegd dat waar leven is, er hoop is, en dus kan geen plaats ons meer hoop geven dan die grote, levensmakende zee-die unieke, wonderbaarlijke oceaan die de blauwe planeet bedekt.

Veel mensen geloven dat de hele catastrofe de olie is die we morsen, maar die wordt verdund en uiteindelijk ontwapend na verloop van tijd. In feite produceert de olie die we niet morsen, de olie die we verzamelen, raffineren en gebruiken, CO2 en andere gassen die niet verdund worden.

Als je goed kijkt, kun je de hele wereld zien, waar je ook bent.

Een schilderij is niets meer dan licht dat wordt gereflecteerd door het oppervlak van een met pigment bedekt doek. Maar een groot schilder kan je de diepte laten zien, je de onderliggende emotie laten voelen, je de grotere wereld laten voelen. Ook dat is de kracht van de wetenschap: de diepte en dimensionaliteit van de natuur voelen en overbrengen, naar de oppervlakte kijken en de vorm van het universum om ons heen goddelijk maken.

Het kompas van mededogen vraagt niet wat goed voor mij is? maar wat is goed? Niet wat het beste is voor mij, maar wat het beste is. Niet wat goed is voor mij, maar wat goed is. Niet hoeveel kunnen we nemen? maar hoeveel moeten we achterlaten? en hoeveel kunnen we geven? Niet wat gemakkelijk is, maar wat waardig is. Niet wat praktisch is, maar wat moreel is.

We zijn gezegend met een prachtige en wonderbaarlijke wereld oceaan op deze planeet. Maar we benadrukken het ook op manieren die we nog niet eens in de buurt van het onder controle brengen zijn.