Jacques Yves Cousteau beroemde citaten

Gedurende het grootste deel van de geschiedenis heeft de mens de natuur moeten bestrijden om te overleven; in deze eeuw begint hij te beseffen dat hij, om te overleven, haar moet beschermen.

Geen aquarium, Geen tank in een zeerland, hoe ruim het ook is, kan de omstandigheden van de zee beginnen te dupliceren. En geen enkele dolfijn die in een van die aquaria of een van die mariene landen woont, kan als normaal worden beschouwd.

De zee, de grote vereniger, is de enige hoop van de mens. Nu, als nooit tevoren, heeft de oude zin een letterlijke betekenis: We zitten allemaal in hetzelfde schuitje.

Vanaf de geboorte draagt de mens het gewicht van de zwaartekracht op zijn schouders. Hij is vastgebonden aan de aarde. Maar de mens hoeft alleen maar onder de oppervlakte te zinken en hij is vrij.

Mensen beschermen waar ze van houden.

De zee, zodra het zijn betovering werpt, houdt er een in zijn net van verwondering voor altijd.

Als we logisch waren, zou de toekomst inderdaad somber zijn. Maar we zijn meer dan logisch. We zijn mensen, we hebben geloof, we hebben hoop en we kunnen werken.

Het geluk van de bij en de dolfijn moet bestaan. Voor de mens is het dat te weten en zich erover te verwonderen.

De reden waarom ik van de zee hou kan ik niet uitleggen - het is fysiek. Als je duikt begin je je als een engel te voelen. Het is een bevrijding van je gewicht.

Veel mensen vallen de zee aan, ik vrij ermee.

De beste manier om een vis te observeren is om een vis te worden.

Water en lucht, de twee essentiële vloeistoffen waarvan al het leven afhankelijk is, zijn wereldwijde vuilnisbakken geworden.

Ik ben geen wetenschapper. Ik ben een impresario van wetenschappers.

De echte remedie voor onze milieuproblemen is te begrijpen dat het onze taak is om moeder natuur te redden. We worden geconfronteerd met een formidabele vijand op dit gebied. Het zijn de jagers... en om hen te overtuigen om hun wapens op de muur te laten, zal heel moeilijk zijn.

Al het leven maakt deel uit van een complexe relatie waarin elk afhankelijk is van de anderen, neemt van, geeft aan en leeft met al de rest.

We weten hoe we oorlog moeten organiseren, maar weten we hoe we moeten handelen wanneer we geconfronteerd worden met vrede?

Ik zei dat de oceanen ziek waren, maar ze gaan niet dood. Er is geen dood mogelijk in de oceanen - er zal altijd leven zijn - maar ze worden elk jaar zieker.

Er is ongeveer evenveel educatief voordeel te behalen bij het bestuderen van dolfijnen in gevangenschap als bij het bestuderen van de mensheid door alleen gevangenen in eenzame opsluiting te observeren

We leven in een eindeloze opeenvolging van absurditeiten opgelegd door de bijziende logica van het kortetermijndenken.

Er zijn geen grenzen in de echte planeet Aarde. Geen Verenigde Staten, geen Sovjet-Unie, Geen China, geen Taiwan...Rivieren stromen ongehinderd over de continenten. De aanhoudende getijden - de polsslag van de zee-maken geen onderscheid; ze duwen tegen alle gevarieerde kusten op aarde.

De zee is het universele riool.

Hoe versnipperd de wereld ook is, hoe intens de nationale rivaliteit ook is, het is een onverbiddelijk feit dat we elke dag meer van elkaar afhankelijk worden.

De mensheid heeft waarschijnlijk meer schade aan de aarde toegebracht in de 20e eeuw dan in alle voorgaande menselijke geschiedenis.

Zodra de mens intelligentie ontdekt, probeert hij het in zijn eigen domheid te betrekken.

Wanneer een man, om welke reden dan ook, de mogelijkheid heeft om een buitengewoon leven te leiden, heeft hij niet het recht om het voor zichzelf te houden.

We vergeten dat de watercyclus en de levenscyclus één zijn.

Wat is een wetenschapper tenslotte? Het is een nieuwsgierige man die door een sleutelgat kijkt, het sleutelgat van de natuur, en probeert te weten wat er aan de hand is.

Als we doorgaan op de manier die we hebben gedaan, is de fout onze hebzucht en als we niet bereid zijn te veranderen, zullen we verdwijnen van het gezicht van de wereld, om te worden vervangen door het insect.

Het vergt vrijgevigheid om het geheel door anderen te ontdekken. Als je je realiseert dat je slechts een viool bent, kun je jezelf openstellen voor de wereld door je rol in het concert te spelen.

We moeten de zee planten en haar dieren hoeden door de zee te gebruiken als boeren in plaats van jagers. Dat is waar de beschaving om draait: landbouw vervangt de jacht.

Misschien is de tijd gekomen om een morele code te formuleren die onze betrekkingen met de grote schepselen van de zee en met die op het droge zou regelen. Dat dit zal gebeuren is mijn dierbare wens.

Moge dit continent, Het Laatste dat door de mensheid is verkend, het eerste zijn dat door de mensheid wordt gespaard.

Een gemeenschappelijke noemer bij elk nucleair ongeval - een kerncentrale of op een nucleaire onderzeeër - is dat voordat de specialisten weten wat er is gebeurd, ze naar de media rennen en zeggen: 'Er is geen gevaar voor het publiek. Ze doen dit voordat ze zelf weten wat er gebeurd is, omdat ze bang zijn dat het publiek gewelddadig zou kunnen reageren, hetzij door paniek of door opstand.

Door het raam van mijn masker zie ik een muur van koraal, het oppervlak ervan een levende caleidoscoop van lila vlekken, spatten van goud, roodachtige strepen en geel, allemaal getint door het bekende transparante blauw van de zee.

In de diepe ruimte van de zee heb ik mijn maan gevonden

Het is tegenwoordig in de mode om te praten over de eindeloze rijkdom van de zee. De oceaan wordt beschouwd als een soort koopje kelder, maar ik ben het niet eens met die schatting. Mensen realiseren zich niet dat water in vloeibare toestand zeer zeldzaam is in het universum. Weg van de aarde is het meestal een gas. Dit vocht is een gezegende schat, en het is onze fundamentele plicht, als we geen zelfmoord willen plegen, om het te behouden.

Er was wild, onaangetast, een jungle aan de rand van de zee, nooit gezien door degenen die op het ondoorzichtige dak zweven. Hij beschreef zijn vroege ervaring in 1936, toen een collega-marineofficier, Philippe Tailliez, hem een bril gaf om onder het oppervlak van de Middellandse Zee te zien.

De mens hoeft alleen maar onder de oppervlakte te zinken en hij is vrij,

Wanneer we wilde dieren terugbrengen naar de natuur, brengen we ze gewoon terug naar wat al van hen is. Want de mens kan wilde dieren geen vrijheid geven, ze kunnen het alleen maar wegnemen.

Om de wereldbevolking te stabiliseren, moeten we 350.000 per dag elimineren.

Wij zijn mensen, en wij hebben geloof, en wij hebben hoop

Om de planeet te redden zou het nodig zijn om 350.000 mensen per dag te doden.

Onze samenleving richt zich steeds meer op onnodige consumptie. Het is een vicieuze cirkel die ik vergelijk met kanker . . . . Moeten we lijden, ziekten elimineren? Het idee is mooi, maar misschien geen voordeel voor de lange termijn. We moeten niet toestaan dat onze angst voor ziekten de toekomst van onze soort in gevaar brengt. . . . Om de wereldbevolking te stabiliseren, moeten we 350.000 mensen per dag elimineren. Het is verschrikkelijk om te zeggen, maar het is net zo erg om het niet te zeggen.

Het doel van de Verenigde Naties is om de bevolking selectief te verminderen door abortus, gedwongen sterilisatie en controle van de menselijke voortplanting aan te moedigen, en beschouwt twee derde van de menselijke bevolking als overtollige bagage, met 350.000 mensen die per dag moeten worden geëlimineerd.

De bevolkingsgroei is de belangrijkste bron van milieuschade.

Zonder ethiek gebeurt alles alsof we allemaal vijf miljard passagiers zijn op een grote machine en niemand de machine bestuurt. En het gaat sneller en sneller, maar we weten niet waar.

Ik was aan het spelen toen ik de aqualung uitvond. Ik denk dat spelen het ernstigste ter wereld is.

De kleine bij keert terug met de somberheid van de avond, om zich bij haar kameraden te voegen in de gevlochten korf, waar ze, gehuisvest naast hun machtige honingkam, dromen dat hun politiek lang zal overleven. Charles Tennyson Turner - een zomernacht in de Bijenkorf het geluk van de bij en de dolfijn moet bestaan. Voor de mens is het dat te weten en zich erover te verwonderen.

De toekomst van voeding ligt in de oceanen

We moeten de wereldbevolking waarschuwen en organiseren om druk uit te oefenen op wereldleiders om specifieke stappen te ondernemen om de twee onderliggende oorzaken van onze milieucrises op te lossen - een explosieve bevolkingsgroei en een verspilling van onvervangbare hulpbronnen. Overconsumptie en overbevolking liggen ten grondslag aan elk milieuprobleem waarmee we vandaag worden geconfronteerd.